the aim here is to constrict the ti

the aim here is to constrict the time spent in
bed to the actual time spent asleep. A sleep diary is kept for circa
two weeks to establish the average sleep duration. The patient is
then only allowed to stay in bed for that amount of time (but ideally
not less than 5 hours20). This may initially cause daytime sleepiness,
but the time window is gradually increased over a number of weeks
until adequate sleep duration is achieved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี่คือการ หดเวลาที่ใช้ในเตียงเพื่อเวลาจริงใช้เวลานอนหลับ ไดอารี่นอนเก็บประมาณสองสัปดาห์ในการสร้างค่าเฉลี่ยนอนระยะเวลา ผู้ป่วยมีแล้ว เท่านั้นพักในเตียงนั้นระยะเวลา (แต่ระดับไม่น้อยกว่า hours20) เริ่มแรกอาจทำให้ง่วงนอนตอนกลางวันแต่หน้าต่างเวลาจะค่อย ๆ เพิ่มจำนวนสัปดาห์จนกว่าจะได้ระยะเวลานอนหลับเพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายที่นี่คือการหดเวลาที่ใช้ในการ
นอนในเวลาที่เกิดขึ้นจริงใช้เวลานอนหลับ ไดอารี่การนอนหลับจะถูกเก็บไว้สำหรับประมาณ
สองสัปดาห์ที่จะสร้างระยะเวลาการนอนหลับเฉลี่ย ผู้ป่วยจะ
ได้รับอนุญาตแล้วเท่านั้นที่จะอยู่ในเตียงสำหรับจำนวนเงินในช่วงเวลานั้น ( แต่ความนึกคิด
ไม่น้อยกว่า 5 hours20) ในขั้นต้นนี้อาจทำให้เกิดการง่วงนอนตอนกลางวัน
แต่หน้าต่างเวลาที่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงหลายสัปดาห์
จนกว่าระยะเวลาการนอนหลับที่เพียงพอจะประสบความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายที่นี่คือการ constrict ใช้เวลาในเตียงกับเวลาจริงที่ใช้ไป ไดอารี่นอนจะถูกเก็บไว้สำหรับประมาณสองสัปดาห์เพื่อสร้างระยะเวลาการนอนหลับโดยเฉลี่ย คนไข้คืองั้นอนุญาตเท่านั้นที่จะอยู่ในเตียงสำหรับจำนวนของเวลา ( แต่จุดไม่น้อยกว่า 5 hours20 ) นี้ในตอนแรกอาจทำให้ง่วงนอนกลางวันแต่ต่างเวลา จะค่อยๆ เพิ่มขึ้นมาหลายสัปดาห์จนกว่าระยะเวลาเพียงพอ นอนได้