Griffin continues his story: after

Griffin continues his story: after his dad died, he moved into a cheap boardinghouse in London to continue his research.

He went to his dad's funeral, but he didn't really feel sorry for him.
In fact, except for his research, the whole world seemed unimportant to Griffin.

Back at the boardinghouse, Griffin continued his experiments. He made some wool invisible and then he made a neighborhood cat invisible. That cat experiment took a few tries, and the cat didn't seem to like it so much.

Unfortunately for Griffin, the cat's noise attracted an old woman who lived in the boardinghouse and who had always suspected Griffin of vivisecting animals. (Around this time, England was making some anti-vivisection laws. Check out The Island of Dr.

Moreau (1896), for the story of a scientist who is doing research on animals.) Eventually, though, Griffin got annoyed by the cat and let it out.

Then, as usually happens when one gives away his only friend, Griffin had a little breakdown. He started to have nightmares and was no longer interested in his work. But he took some strychnine (a drug) and felt energized. He is really a terrible role model.


At one point, the old woman and the landlord came up to make sure that Griffin wasn't experimenting on animals. They got into a little bit of a fight, which ended with Griffin pushing the landlord out of his room.

Realizing that this would lead to trouble, Griffin decided to disappear.

He sent his books off by mail to some place where he could pick them up. Then he started the process of turning himself invisible, which really hurt. (It almost makes him feel bad for that cat that he experimented on.) During the process, the landlord tried to give Griffin an eviction notice, but Griffin already looked so strange that the landlord kind of ran away.

At some point, Griffin became almost totally invisible, except that "an attenuated pigment still remained behind the retina of my eyes, fainter than mist" (20.46).

The landlord and his stepsons tried to break in, which angered Griffin so much that he planned to burn down the house. But he couldn't find any matches. Darn.

When the landlord and company finally broke down the door, they couldn't find Griffin.

Turns out he was hiding outside the window, "quivering with anger" (20.49).

Griffin destroyed his equipment, found some matches, and set his room on fire because "[i]t was the only way to cover my trail—and no doubt it was insured" (20.55).

Now that he was invisible, he started thinking about "the wild and wonderful" things he could do as an Invisible Man (20.55). Shmoop has some ideas, too, but we'll let you use your imagination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กริฟฟอนยังคงเรื่องราวของเขา: หลังจากที่พ่อของเขาตาย เขาถูกย้ายไปบอร์ดดิ้งเฮาส์ราคาถูกในลอนดอนการวิจัยของเขา

เขาไปงานศพของพ่อของเขา แต่เขาไม่ได้จริง ๆ สงสารเขา
ในความเป็นจริง ยกเว้นงานวิจัยของเขา โลกทั้งโลกดูเหมือนไม่สำคัญกับกริฟฟอน

กลับมาที่บอร์ดดิ้งเฮาส์ กริฟฟอนต่อการทดลองของเขา เขาทำขนบางที่มองไม่เห็นแล้ว เขาทำแมวย่านมองไม่เห็น การทดลองที่แมวเอากี่พยายาม และแมวไม่ได้ดูเหมือนจะ ชอบให้มากขึ้น

แต่สำหรับกริฟฟอน เสียงแมวดึงดูดหญิงชราที่อาศัยอยู่ในบอร์ดดิ้งเฮาส์ และที่มีเสมอสงสัยว่ากริฟฟอนของ vivisecting สัตว์ (รอบเวลา อังกฤษถูกทำให้กฎหมายบาง vivisection ป้องกัน เช็คเกาะดร.

Moreau (1896), สำหรับเรื่องราวของนักวิทยาศาสตร์ที่ทำวิจัยสัตว์) ในที่สุด แต่ กริฟฟอนมีรำคาญแมว และปล่อยให้มันออก

แล้ว เป็นปกติเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งให้เก็บเขาเดียวเพื่อน กริฟฟอนมีรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาเริ่มที่จะมีฝันร้าย และไม่มีความสนใจในงานของเขา แต่เขาเอาบางสตริกนิน (ตัวยา) และรู้สึกว่าพลังงาน เขาได้จริง ๆ ความน่ากลัวแบบ


จุดหนึ่ง หญิงชราและเจ้าของมาให้แน่ใจว่า กริฟฟอนไม่ได้ทดลองในสัตว์ พวกเขาได้เข้าต่อสู้ ซึ่งจบลง ด้วยการผลักดันเจ้าของออกจากห้องเขากริฟฟอน หน่อย

ตระหนักถึงว่า นี้จะนำไปสู่ปัญหา กริฟฟอนตัดสินใจหาย

เขาส่งหนังสือออกจดหมายบางสถานที่ที่เขาสามารถรับ แล้ว เขาเริ่มต้นการเปิดตัวเองมองไม่เห็น ที่เจ็บจริง ๆ (เกือบทำให้เขารู้สึกว่าแมวที่เขาเบื้องบนไม่) ในระหว่างกระบวนการ พยายามให้กริฟฟอนแจ้งขับไล่เจ้าของ แต่กริฟฟอนแล้วดูแปลก ๆ ดังนั้นว่า ที่เจ้าของชนิดของวิ่งหนีไป

ในบางจุด กริฟฟอนเป็นเกือบทั้งหมดมองไม่เห็น ยกเว้นว่า "รงควัตถุที่ attenuated อาคารหลังเรตินาของตา หวังที่รำไรมากกว่าหมอก" (20.46)

เจ้าของและ stepsons ของเขาพยายามที่จะทำลาย ที่ angered กริฟฟอนมากที่ไปเผาบ้าน แต่เขาก็ไม่พบรายการตรงกับ ดานการ

เมื่อเจ้าของและบริษัทสุดท้ายสัญญาประตู พวกเขาไม่พบกริฟฟอน

ปรากฎว่าเขาหลบซ่อนตัวอยู่นอกหน้าต่าง "สั่นเครือ ด้วยความโกรธ" (20.49)

กริฟฟอนทำลายอุปกรณ์ของเขา พบบางอย่างที่ตรงกัน และตั้งค่าห้องพักไฟไหม้เนื่องจาก " [i] t เป็นวิธีเดียวที่จะครอบคลุมเส้นทางของฉัน — และคงไม่มีประกัน" (20.55)

หลังจากที่เขามองไม่เห็น เขาเริ่มคิดเกี่ยวกับ "ป่า การยอดเยี่ยม" สิ่งเขาไม่เป็นมนุษย์ล่องหน (20.55) Shmoop มีความคิดบางอย่าง เกินไป แต่เราจะให้คุณใช้จินตนาการของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กริฟฟิยังคงเรื่องราวของเขาหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตเขาย้ายเข้าไปอยู่ในหอพักราคาถูกในลอนดอนที่จะดำเนินการวิจัยของเขาเขาก็ไปงานศพพ่อของเขา แต่เขาไม่ได้จริงๆรู้สึกเสียใจสำหรับเขาในความเป็นจริงยกเว้นสำหรับการวิจัยของเขา โลกทั้งโลกดูเหมือนไม่สำคัญกับกริฟฟิกลับมาที่หอพักกริฟฟิอย่างต่อเนื่องการทดลองของเขา เขาทำบางอย่างที่มองไม่เห็นขนแล้วเขาทำแมวบ้านใกล้เรือนเคียงที่มองไม่เห็น ว่าการทดลองแมวเอาไม่กี่พยายามและแมวไม่ได้ดูเหมือนจะชอบมันมากแต่น่าเสียดายสำหรับกริฟฟิเสียงแมวดึงดูดหญิงชราที่อาศัยอยู่ในหอพักและผู้ที่สงสัยว่ากริฟฟิ vivisecting ของสัตว์เสมอ (รอบคราวนี้อังกฤษก็ทำให้บางกฎหมายต่อต้านการศัลยกรรม. ตรวจสอบเกาะ ดร. Moreau (1896) สำหรับเรื่องราวของนักวิทยาศาสตร์ที่จะทำวิจัยเกี่ยวกับสัตว์.) ในที่สุดแม้ว่ากริฟฟิได้รำคาญโดยแมว และปล่อยให้มันออกมาแล้วเป็นมักจะเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งให้ไปเพื่อนเพียงคนเดียวของเขากริฟฟิมีรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาเริ่มที่จะมีฝันร้ายและก็ไม่ได้ให้ความสนใจในการทำงานของเขา แต่เขาเอาสตริกนินบางอย่าง (ยาเสพติด) และรู้สึกลุ้น เขาเป็นจริงแบบอย่างที่น่ากลัวจนถึงจุดหนึ่งหญิงชราเจ้าของบ้านและขึ้นมาเพื่อให้แน่ใจว่ากริฟฟิไม่ได้ทดลองกับสัตว์ พวกเขาได้เข้ามานิด ๆ หน่อย ๆ ของการต่อสู้ซึ่งจบลงด้วยการผลักดันกริฟฟิเจ้าของบ้านออกมาจากห้องของเขาไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะนำไปสู่ปัญหากริฟฟิตัดสินใจที่จะหายไปเขาส่งหนังสือของเขาออกทางไปรษณีย์ไปยังสถานที่ที่เขาสามารถรับพวกเขาบาง ขึ้น จากนั้นเขาก็เริ่มต้นกระบวนการของการเปิดตัวเองมองไม่เห็นซึ่งเจ็บจริงๆ (มันเกือบจะทำให้เขารู้สึกไม่ดีสำหรับแมวที่เขาทดลองกับที่.) ในระหว่างขั้นตอนเจ้าของบ้านพยายามที่จะให้กริฟฟิแจ้งให้ทราบล่วงหน้าขับไล่ แต่กริฟฟิมองแล้วจึงแปลกที่เจ้าของบ้านชนิดของวิ่งหนีไปในบางจุดกลายเป็นกริฟฟิ เกือบทั้งหมดที่มองไม่เห็นยกเว้นว่า "เม็ดสีจางยังคงอยู่หลังจอประสาทตาของตาของฉัน, จางกว่าหมอก" (20.46) เจ้าของบ้านและลูกเลี้ยงของเขาพยายามที่จะทำลายในที่กริฟฟิโกรธมากที่เขาวางแผนที่จะเผาบ้าน . แต่เขาไม่สามารถหาข้อมูลที่ตรงกันใด ๆ ยี้เมื่อเจ้าของบ้านและ บริษัท ในที่สุดก็พังประตูที่พวกเขาไม่สามารถหากริฟฟิกลับกลายเป็นว่าเขากำลังหลบซ่อนตัวอยู่นอกหน้าต่าง "สั่นด้วยความโกรธ" (20.49) กริฟฟิทำลายอุปกรณ์ของเขาพบว่าการแข่งขันบางส่วนและการตั้งค่าของเขา ห้องพักบนกองไฟเพราะ "[i] t เป็นวิธีเดียวที่จะครอบคลุมเส้นทางและฉันไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นผู้ประกันตน" (20.55) ตอนนี้เขาก็มองไม่เห็นเขาเริ่มคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ "ป่าและที่ยอดเยี่ยม" ที่เขาจะทำตามที่ มนุษย์ล่องหน (20.55) การ Shmoop มีความคิดบางอย่างเช่นกัน แต่เราจะช่วยให้คุณสามารถใช้จินตนาการของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กริฟฟินยังคงเรื่องราวของเขาหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิต เขาย้ายไปที่หน้าบ้าน n ราคาถูกในลอนดอนเพื่อการวิจัยของเขาต่อไป . . .

เขาก็ไปงานศพของพ่อเขา แต่เขาไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเขา
ในความเป็นจริง ยกเว้นเพื่อการวิจัยของเขา โลกดูเหมือนจะไม่สำคัญกับกริฟฟิน

กลับมาที่หน้าบ้าน n กริฟฟินต่อการทดลองของเขาเขาให้ขนแกะมองไม่เห็นแล้วเขาทำแมวเพื่อนบ้านที่มองไม่เห็น ที่ใช้ไปไม่กี่ครั้ง แมว และแมวไม่ได้ดูเหมือนจะชอบมันมาก

แต่สำหรับกริฟฟิน , เสียงแมวมันดึงดูด หญิงชราที่อาศัยอยู่ในหน้าบ้าน n ใครมีสงสัย vivisecting กริฟฟินของสัตว์ ( เวลาประมาณนี้ อังกฤษกำลังมีกฎหมายต่อต้านการศัลยกรรม .ดูเกาะของดร.

มอโร ( 1896 ) สำหรับเรื่องราวของนักวิทยาศาสตร์ที่ทำวิจัยเกี่ยวกับสัตว์ ) ในที่สุด แม้ว่า กริฟฟินได้รำคาญโดยแมวและให้มันออก

แล้วที่มักจะเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งให้ห่างเพื่อนคนเดียวของเขา กริฟฟินมีรายละเอียดเล็ก ๆน้อย ๆ เขาเริ่มฝันร้าย และก็ไม่ได้สนใจในงานของเขาแต่เขาเอายาเบื่อ ( ยา ) และรู้สึกสดชื่นหน่อย เขาเป็นแบบอย่างที่แย่จริงๆ


ที่จุดหนึ่ง หญิงชรา และเจ้าของบ้านเช่ามาเพื่อให้แน่ใจว่ากริฟฟินไม่ทดลองกับสัตว์ พวกเขาเข้าไปนิด ๆหน่อย ๆของการต่อสู้ซึ่งสิ้นสุดกับกริฟฟินผลักเจ้าของบ้านออกไปจากห้องของเขา . . . . . .

ไม่ทราบว่านี้จะนำไปสู่ปัญหา กริฟฟินตัดสินใจ

หายไป .เขาส่งหนังสือไปทางไปรษณีย์ไปที่ๆเขาสามารถเลือกพวกเขาขึ้น แล้วเขาก็เริ่มกระบวนการของการทำให้ตัวเองล่องหน ซึ่งเจ็บจริงๆ ( มันเกือบจะทำให้เขารู้สึกไม่ดีสำหรับแมวที่เขาทดลอง ) ในระหว่างกระบวนการ เจ้าของบ้านพยายามที่จะให้กริฟฟินมีแจ้งการขับไล่ แต่กริฟฟินแล้วดูแปลก ที่เจ้าของบ้านใจดีของหนี

ในบางจุดกริฟฟินได้เกือบทั้งหมด ยกเว้น " การมองไม่เห็นสียังคงหลังเรตินาของดวงตาของฉันนั้นกว่าหมอก " ( 20.46 ) .

เจ้าของบ้านและ stepsons ของเขาพยายามที่จะหยุดมัน ที่โกรธ กริฟฟิน มากที่เขาวางแผนที่จะเผาบ้าน แต่เขาไม่พบการแข่งขันใด ๆ ว้า

เมื่อเจ้าของบ้านและ บริษัท ก็พังประตูที่พวกเขาไม่สามารถหากริฟฟิน

เค้าซ่อนอยู่ข้างนอกหน้าต่าง " ตัวสั่นด้วยความโกรธ " ( 20.49 ) .

กริฟฟินทำลายอุปกรณ์ พบว่าบางนัด และชุดของเขา ห้องไฟไหม้ เพราะ " [ i ] t เป็นวิธีเดียวที่จะเปิดโปงเส้นทางและไม่มีข้อสงสัยว่ามันเป็นประกัน " ( 20.55

ตอนนี้ ) ที่เขามองไม่เห็น เขาเริ่มคิดเรื่อง " ป่าและที่ยอดเยี่ยม " สิ่งที่เขาทำได้เป็นมนุษย์ล่องหน ( 20.55 ) shmoop มีความคิดเหมือนกันแต่เราก็จะให้คุณใช้จินตนาการ .