One afternoon in 1971, Greg Oldham,

One afternoon in 1971, Greg Oldham, then a doctoral student at Yale, walked into
Richard Hackman’s faculty oYce and announced that we had a relationship problem.
Richard was taken aback because he thought the relationship was excellent. In
his view, Greg was well-launched on his own research trajectory, having recently
completed a Wne pre-dissertation project on leadership and goal setting. It was just
the kind of mentoring relationship Richard most valued: Greg autonomously had
developed a research question about a phenomenon that interested him and, with
only modest coaching, had designed, executed, andwritten up an excellent empirical
study. Richard thought that Greg was now well positioned to develop a dissertation
proposal that would signiWcantly advance understanding of his phenomenon.
The conversation, as best as we can reconstruct it more than three decades later,
unfolded as follows:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ่ายหนึ่งในปี 1971 กาโอลดัม แล้วเรียนเอกที่เยล เดินเข้าไปในOYce คณะริชาร์ด Hackman และประกาศว่า เรามีปัญหาความสัมพันธ์ริชาร์ดได้ตะลึง เพราะเขาคิดว่า ความสัมพันธ์ดี ในมุมมองของเขา กาถูกเปิดห้องพักในวิถีของตัวเองวิจัย มีล่าโครงการวิทยานิพนธ์ก่อน Wne เป็นผู้นำและการตั้งเป้าหมายให้เสร็จสมบูรณ์ มันเป็นเพียงชนิดของการให้คำปรึกษาดูแลความสัมพันธ์ริชาร์ดมูลค่ามากที่สุด: autonomously มีกาพัฒนาคำถามวิจัย เกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่สนใจเขา และ กับเพียงเจียมเนื้อเจียมตัวฝึก ได้รับการออกแบบ ดำเนินการ andwritten ค่าพักรวมศึกษา ริชาร์ดคิดว่า กาถูกตอนนี้ในตำแหน่งที่ดีเพื่อพัฒนาเป็นวิทยานิพนธ์ข้อเสนอที่จะ signiWcantly ล่วงหน้าเข้าใจปรากฏการณ์ของเขาสนทนา ที่สุดที่เราสามารถสร้างได้มากกว่าสามทศวรรษภายหลังกางออกเป็นดังนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ่ายวันหนึ่งในปี 1971,
เกร็กดัมแล้วเป็นนักศึกษาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยเยลเดินเข้าไปในคณะของริชาร์ดคนขับรถแท็กซี่oYce และประกาศว่าเรามีปัญหาความสัมพันธ์.
ริชาร์ดผงะเพราะเขาคิดว่าความสัมพันธ์เป็นเลิศ ในมุมมองของเขาเกร็กเป็นที่เปิดตัวในวิถีการวิจัยของเขาเองเมื่อเร็ว ๆ นี้เสร็จwne โครงการก่อนวิทยานิพนธ์ในการเป็นผู้นำและการตั้งค่าเป้าหมาย มันเป็นเพียงชนิดของความสัมพันธ์ให้คำปรึกษาริชาร์ดมีมูลค่ามากที่สุด: เกร็กด้วยตนเองได้รับการพัฒนาเป็นคำถามวิจัยเกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่สนใจเขาและมีการฝึกเจียมเนื้อเจียมตัวเท่านั้นที่ได้รับการออกแบบดำเนินการandwritten ขึ้นเชิงประจักษ์ที่ดีการศึกษา ริชาร์ดคิดว่าเกร็กตอนนี้ในตำแหน่งที่ดีในการพัฒนาวิทยานิพนธ์ข้อเสนอที่จะ signiWcantly เข้าใจล่วงหน้าของปรากฏการณ์ของเขา. การสนทนาที่ดีที่สุดเท่าที่เราสามารถสร้างมันมากกว่าสามทศวรรษต่อมากางออกได้ดังนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปกติ ทาย ลำดับงานกิจกรรมที่ทำโดยองค์กรและสมาชิกปกติ ทาย ลำดับงานกิจกรรมที่ทำโดยองค์กรและสมาชิกปกติ ทาย ลำดับงานกิจกรรมที่ทำโดยองค์กรและสมาชิก