Thomas More was a highly religious

Thomas More was a highly religious person who was prepared to eventually suffer martyrdom and who was even recognized as a Saint three centuries after his death. That given, one may wonder why he decided to pursue the vocation of layman rather than priest. Indeed, More seems to have been divided by his own (intellectual) impulses. On the one hand he tried to explore the possibilities of secular life and to embody the virtues of the cloister, but on the other hand he was a humanist who actively proclaimed his ideas. Under the reign of Christian kings and with his enthusiastic hopes towards Henry VIII, More was hopeful that serious political developments should be possible, but still human nature seemed to prevent drastic changes for a “utopian” state and life. This conflict between More’s idealism and realism is clearly visible in his Utopia. It is therefore no surprise to find in Utopia that even though More created an image of an ideal and happy world for humans to live in, he subjected it to penetrating critique, which he realized by ‘selling’ his Utopia in the format of a fictional novel, rather than a philosophical treatise

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มเติม Thomas เป็นบุคคลทางศาสนาสูงที่ถูกเตรียมพร้อมที่จะประสบความทุกข์ทรมานในที่สุด และที่ถูกแม้ยอมรับว่าเป็นนักบุญ 3 ศตวรรษหลังจากสิ้นพระชนม์ ที่กำหนด หนึ่งอาจสงสัยว่า ทำไมเขาตัดสินใจที่จะทำหน้าที่ของ layman มากกว่าพระสงฆ์ แน่นอน อื่น ๆ น่าจะมีการหาร ด้วยแรงกระตุ้นของเขาเอง (ทางปัญญา) คง ได้ทดลองสำรวจจบชีวิตทางโลก และรวบรวมคุณค่าของวิหารคด แต่ในทางกลับกัน เขาเป็น humanist ที่กำลังประกาศความคิดของเขา ภายใต้รัชสมัย ของพระมหากษัตริย์คริสเตียน และความหวังของเขากระตือรือร้นต่อ Henry VIII อื่น ๆ ไม่มีความหวังว่า พัฒนาทางการเมืองอย่างจริงจังควรจะเป็นไปได้ แต่ยังคงธรรมชาติมนุษย์ที่ดูเหมือนจะ ป้องกันการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในรัฐ "กล่าว" และชีวิต นี้ความขัดแย้งระหว่าง idealism และความสมจริงของขึ้นจะมองเห็นได้ชัดเจนในยูโทเปียของเขา จึงไม่แปลกใจในการค้นหาในยูโทเปียที่แม้มากกว่าสร้างภาพของโลกเหมาะ และมีความสุขสำหรับมนุษย์อยู่ เขาต้องมันวิจารณ์ผิวหนัง ที่เขารับรู้ ด้วยการ 'ขาย' ยูโทเปียของเขาในรูปแบบของนวนิยายสมมติ แทนตำรับปรัชญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โทมัสเป็นคนเคร่งศาสนาอย่างที่ถูกจัดทำขึ้นในที่สุดประสบความทุกข์ทรมานและผู้ที่ได้รับการยอมรับแม้ในขณะที่เซนต์สามศตวรรษหลังจากการตายของเขา ว่าได้รับหนึ่งอาจสงสัยว่าทำไมเขาจึงตัดสินใจที่จะไล่ตามอาชีพของคนธรรมดามากกว่าพระสงฆ์ อันที่จริง ๆ ดูเหมือนว่าจะได้รับการหารด้วยตัวเขาเอง (ทางปัญญา) แรงกระตุ้น ในมือข้างหนึ่งเขาพยายามที่จะสำรวจความเป็นไปของชีวิตทางโลกและจะรวบรวมคุณธรรมของวัด แต่ในทางกลับกันเขาเป็นมนุษยนิยมที่แข็งขันประกาศความคิดของเขา ภายใต้การปกครองของกษัตริย์คริสเตียนและด้วยความหวังความกระตือรือร้นของเขาต่อ Henry VIII, อื่น ๆ ก็มีความหวังว่าการพัฒนาทางการเมืองอย่างจริงจังจะเป็นไปได้ แต่ยังคงธรรมชาติของมนุษย์ดูเหมือนจะป้องกันไม่ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงสำหรับ "ยูโทเปีย" รัฐและการใช้ชีวิต ความขัดแย้งระหว่างอุดมการณ์อื่น ๆ และความเป็นธรรมชาติได้อย่างชัดเจนในยูโทเปียของเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจที่จะพบในยูโทเปียว่าแม้ว่าอื่น ๆ สร้างภาพของโลกที่เหมาะและมีความสุขสำหรับคนที่จะอยู่ในเขายัดเยียดมันวิจารณ์เจาะซึ่งเขาตระหนักโดย 'ขาย' ยูโทเปียของเขาในรูปแบบของตัวละคร นวนิยายมากกว่าตำราปรัชญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทมัส มอร์ เป็นคนที่มีศาสนาที่เตรียมพร้อมจะในที่สุดประสบความทุกข์ทรมานและผู้ที่เคยได้รับการยอมรับในฐานะนักบุญสามศตวรรษหลังจากการตายของเขา ให้ หนึ่งอาจสงสัยว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจที่จะไล่ตามอาชีพของฆราวาสมากกว่านักบวช แน่นอน ยิ่งดูเหมือนจะถูกแบ่งโดยแรงกระตุ้นของเขาเอง ( ปัญญา ) .ในมือข้างหนึ่งเขาพยายามที่จะสำรวจความเป็นไปได้ของชีวิตทางโลก และรวบรวมคุณธรรมของอาราม แต่ในมืออื่น ๆที่เขาเป็นผู้ที่ได้ประกาศเกี่ยวกับความคิดของเขา ภายใต้รัชสมัยของกษัตริย์คริสเตียนและความหวังของเขากระตือรือร้นต่อพระเจ้าเฮนรีที่ 8 มากกว่า เป็นพัฒนาการทางการเมืองที่ร้ายแรงควรมีความหวังที่เป็นไปได้แต่ธรรมชาติของมนุษย์ก็เพื่อป้องกันไม่ให้การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงใน " อุดมคติ " สภาพชีวิตและ นี้ความขัดแย้งระหว่างอุดมการณ์และความสมจริงที่มากกว่าจะมองเห็นได้อย่างชัดเจนในอุดมคติของเขา จึงไม่น่าแปลกใจที่จะพบในยูโทเปียที่แม้ว่าเพิ่มเติมสร้างภาพของโลกในอุดมคติ และ ความสุขของมนุษย์อยู่ที่เขายัดเยียดให้มันทะลุปรุโปร่งวิพากษ์ซึ่งเขาตระหนักโดย ' ขาย ' ยูโทเปียของเขาในรูปแบบของนวนิยายสมมติ มากกว่าตำราปรัชญา