INTERNATIONAL JOURNAL OF SPECIAL ED

INTERNATIONAL JOURNAL OF SPECIAL EDUCATION Vol 23 No 3 2008
13
additional residential primary schools for children with disabilities in most states of the federation, the
increased attendance of students with disabilities in secondary and higher institutions, and the
preparation of special education teachers in select tertiary institutions in the country. There has also
been a rise in the number of advocacy organizations of and for people with disabilities. These
initiatives have however been met with mixed outcomes, with dually-trained special educators (i.e.
those holding certification in an area of special education and a subject-matter discipline) not properly
deployed to work with students with disabilities. Other persistent problems over the years include: lack
of up-to-date teaching devices, and organizational and leadership crises that have militated against
reform of the special education sector.
Interestingly enough, Section 7 of the revised National Policy on Education (2008) explicitly
recognizes that children and youth with special needs shall be provided with inclusive education
services. The commitment is made to equalize educational opportunities for all children, irrespective of
their physical, sensory, mental, psychological or emotional disabilities. Undoubtedly, these are lofty
goals intended to improve the quality of special education services, but much more is needed to
translate the goals into concrete action.
Universal Basic Education Scheme
In response to the needed reform in the education sector, Nigeria launched the Universal Basic
Education (UBE) scheme in 1999. In 2004, the Federal Government enacted the Universal Basic
Education Law in which it makes a provision of 2% of its Consolidated Revenue Fund (CRF) to
finance the UBE program. Thus, the compulsory free Universal Basic Education Act, 2004, provides a
legal framework within which the Federal Government supports states towards achieving uninterrupted
nine-year compulsory Universal Basic Education for all children in primary and junior secondary
school levels throughout the country (http://www.fme.gov.ng/pages/cati.asp).
Some observers see the UBE scheme as a mechanism to revitalize the failed Universal Primary
Education project of 1976, and to bring Nigeria into conformity with a number of international
protocols that seek to enhance quality educational and social services for its citizens. In the views of
Adepoju and Fabiyi (2007), there have been many attempts to revamp the education sector in the past
four decades with no appreciable results.
(http://uaps2007.princeton.edu/download.aspx?submissionId=70830).
Adepoju and Fabiyi alluded to the goals of the UBE program as specified in the implementation
guideline by government in 1999 thus:
-Developing in the entire citizenry, a strong conscientiousness for education and a strong
commitment to its vigorous promotion
-Provision of free Universal Basic Education for every Nigerian child of school-going age
-Reducing drastically the incidence of dropout from the formal school system
-Catering for young persons, their schooling as well as other out-of-school children or
adolescents through appropriate form of complementary approaches to the provision of UBE
-Ensuring the acquisition of appropriate levels of literacy, numeracy, manipulative,
communicative and life skills as well as the ethical, moral and civic values needed for laying a
solid foundation for lifelong living
(http://uaps2007.princeton.edu/download.aspx?submissionId=70830).
The goals just outlined indicate that children and youth in general have every right to an education that
will inculcate in them the requisite knowledge and survival skills in society. Some will argue that
although the UBE scheme does not specifically reference children and youth with disabilities, such
youngsters are invariably subsumed under the law, since they constitute part and parcel of society and
have every right to basic education and other essentials of life. If we accept this premise, then, the
various stakeholders must begin to provide adequate financial and human resources to actualize what it
truly means to bring children and youth with special needs within the education fold. As a starting
point, teacher and administrator understanding and commitment must be fostered, followed by parent
and community involvement and support. More fundamentally, it must be recognized that the task of
including the needs of students with disabilities, and those of their families, in any national policy on
education is important and carries life-long implications.
However, we might want to pause for a moment to consider a basic question, i.e. What direction should
a low-income country like Nigeria follow in its quest to provide quality inclusive education for special
INTERNATIONAL JOURNAL OF SPECIAL EDUCATION Vol 23 No 3 2008
14
needs learners? This is no doubt a complex question to answer, given past initiatives that have been
plagued with multiple problems including, but not limited to: extreme politicization of education,
disagreement over the role of religion in public education, inadequate funding, low and irregular
teacher salaries, and limited involvement of the private sector and philanthropic citizens. It is crucial
that all stakeholders understand that education is a social process that is concerned with more than the
traditional academic domains, and everyone should recognize that education deals with developing in
children an increasing sense of independence, personal responsibility and belonging to their diverse
community.
Recommendations for future action and research
With the current focus to include children and youth with special needs in ordinary schools in Nigeria,
there are key lessons to be learned from the experiences of industrialized countries, and from the
administrative and programmatic pitfalls that have worked against the successful implementation of
past educational policies.
1. Develop positive attitudes toward disability: As a first important step, there is need to change
the attitudes that prevent any sort of interaction with children, youth and adults who have
disabilities (Ajuwon & Sykes, 1988). Public enlightenment work in schools must begin the
process of educating the school and the general community in order to eradicate superstitions
about causation of disabilities, and to modify the fears and myths about children with
disabilities that create misunderstanding and inhibit normal interaction. In the process of
changing attitudes, it is recommended that successful and well-placed persons with disabilities
in the society be used as agents of attitudinal change.
2. Identify the scope of children and youth with challenges: Before inclusion is adopted as a
blanket policy, there is need to document the number, characteristics and specific geographic
location of students required to be in inclusive programs, the number of specialists who will
support their instruction, the necessary amount of in-class and out-of-class collaboration
between special and general education teachers, and the optimal type and extent of support
from ancillary staff.
3. Conduct comprehensive, methodologically-sound research into effects of inclusion:
Researchers must determine empirically the educational and social-emotional impacts of
inclusion on students with differing characteristics. The Special Needs Section of the National
Policy on Education identifies students with all types of disabilities, and the degree of their
disabilities ranges from mild through profound. The exceptional population also includes
students in nomadic and other special programs, as well as students identified as gifted. We
need to carry out quantitative and qualitative studies on the specific needs and interests of each
group.
4. Determine the efficacy of inclusion on general education students and their teachers: There is
need to undertake rigorous research into the needs of the large number of general education
students, and to assess how inclusionary practices will impact the general classroom
atmosphere. Such studies must also investigate the attitudes, knowledge and skills of preservice
and in-service teachers, and the required knowledge and skills to make inclusion
meaningful.
5. Apply the principle of universal design to school building, curriculum and pedagogy: As new
buildings are constructed under the UBE scheme throughout the 774 local government areas,
designers should anticipate needs so that changes after construction are unnecessary, thereby
creating maximum accessibility for all students, not only those with special needs. It is costeffective
when at the initial stage planners are guided by the seven principles that make
designs universally usable – equitable use, flexibility in use, simple and intuitive use,
perceptible information, tolerance for error, low physical effort, and size and space for
approach and use (Center for Universal Design, 1997).
6. Creating a culturally-responsive school environment: As more and more students with
differences enroll in ordinary classrooms, the need for pedagogical approaches that are
culturally responsive cannot be overemphasized. Teachers must create a classroom culture
where all students regardless of their cultural or linguistic background or ability are welcomed
and supported, and provided with optimum opportunity to learn.
INTERNATIONAL JOURNAL OF SPECIAL EDUCATION Vol 23 No 3 2008
15
7. Respect dissenting views: In a pluralistic and democratic society, the views of those
individuals who have reservations about inclusive education practices should not be ignored.
Even in the United States and other advanced economies, some parents fear that their children
will be teased or that they will learn inappropriate behaviors in general education settings.
They express the concern that the needs of their children with disabilities cannot be met
adequately in a general education classroom. Further, some professionals

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมุดรายวันสากลของการศึกษาพิเศษ Vol 23 2008 3 ไม่มี13เพิ่มเติมอาศัยโรงเรียนสำหรับเด็กพิการในอเมริกาส่วนใหญ่ของสภาแห่งเพิ่มเข้าร่วมของนักศึกษาพิการในสถาบันรอง และสูงกว่า และการเตรียมการของครูการศึกษาพิเศษในเลือกสถาบันระดับมหาวิทยาลัยในประเทศ นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มขึ้นในจำนวนองค์กรหลุยของ และทุพพลภาพ เหล่านี้ริเริ่มอย่างไรก็ตามได้พบกับผลผสม กับนักการศึกษาพิเศษที่มีการฝึกอบรม dually (เช่นผู้ถือใบรับรองในพื้นที่ของการศึกษาพิเศษและวินัยสาระ) ไม่ถูกต้องปรับการทำงานกับนักเรียนพิการ รวมปัญหาอื่น ๆ แบบปี: ขาดอุปกรณ์การสอนที่ทันสมัย และองค์กร และวิกฤตผู้นำที่มี militated กับการปฏิรูปภาคการศึกษาพิเศษเรื่องน่าสนใจมาก ส่วน 7 ของนโยบายแห่งชาติปรับปรุงเกี่ยวกับการศึกษา (2008) อย่างชัดเจนตระหนักว่า เด็กและเยาวชน มีความต้องการพิเศษต้องจัดให้ มีการศึกษารวมบริการ ความมุ่งมั่นจะป้อนกล่องโอกาสทางการศึกษาสำหรับเด็กทุกคน ไม่ว่าพิการของพวกเขาทางกายภาพ ทางประสาทสัมผัส จิต จิตใจ หรือทางอารมณ์ เหล่านี้จะสูงส่งอย่างไม่ต้องสงสัยเป้าหมายวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงคุณภาพของบริการการศึกษาพิเศษ แต่มากขึ้นคือต้องแปลเป้าหมายในการดำเนินการที่คอนกรีตแผนงานการศึกษาขั้นพื้นฐานสากลในการตอบสนองการปฏิรูปที่จำเป็นในภาคการศึกษา ไนจีเรียเปิดสากลพื้นฐานแผนงานการศึกษา (เบะ) ในปี 1999 ในปี 2004 รัฐบาลตราสากลพื้นฐานกฎหมายการศึกษาที่ทำสำรองของ 2% ของการรวมรายได้กองทุน (CRF) เพื่อเงินโปรแกรมเบะ ดังนั้น การบังคับฟรีสากลพื้นฐานการศึกษาพระราชบัญญัติ 2004 ให้เป็นกรอบทางกฎหมายที่รัฐบาลสนับสนุนอเมริกาให้บรรลุอย่างต่อเนื่องเก้าปีสากลพื้นฐานการศึกษาภาคบังคับสำหรับเด็กทั้งหมดในรองหลัก และจูเนียร์ระดับโรงเรียนทั่วประเทศ (http://www.fme.gov.ng/pages/cati.asp)ผู้สังเกตการณ์บางดูโครงร่างเบะเป็นกลไกฟื้นฟูล้มเหลวสากลหลักโครงการศึกษา 1976 และนำไนจีเรียเข้าให้สอดคล้องกับจำนวนของนานาชาติโพรโทคอลที่พยายามเพิ่มคุณภาพทางการศึกษาและบริการสังคมของพลเมือง ในมุมมองของFabiyi (2007), และ Adepoju ได้มีความพยายามมากมายเพื่อปรับปรุงภาคการศึกษาในอดีตสี่ทศวรรษกับไม่เห็นผล(http://uaps2007.princeton.edu/download.aspx?submissionId=70830)Adepoju และ Fabiyi alluded ไปยังเป้าหมายของโปรแกรมเบะตามที่ระบุไว้ในการดำเนินการผลงานรัฐบาลในปี 1999 ดังนั้น:-พัฒนามาทั้งหมด conscientiousness แข็งแกร่งสำหรับการศึกษา และแรงมุ่งมั่นที่จะส่งเสริมความคึกคัก-จัดศึกษาขั้นพื้นฐานสากลฟรีสำหรับเด็กทุกคนที่รีอายุไปโรงเรียน-ลดลงอย่างรวดเร็วเกิดเป็นถอนจากระบบโรงเรียนอย่างเป็นทางการ-อาหารสำหรับคนหนุ่มสาว นักศึกษา ตลอดจนเด็กออกโรงเรียนอื่น ๆ หรือวัยรุ่นผ่านรูปแบบที่เหมาะสมของวิธีเสริมการสำรองของเบะ-ซื้อของระดับที่เหมาะสมของการวัด การ ปฏิบัติ มั่นใจสื่อสาร และทักษะการใช้ชีวิตตลอดจนค่าจริยธรรม คุณธรรม และพลเมืองที่จำเป็นสำหรับการวางแบบประสานสำหรับการปรับเปลี่ยนรูปแบบการใช้ชีวิต(http://uaps2007.princeton.edu/download.aspx?submissionId=70830)เป้าหมายที่ระบุไว้เพียงบ่งชี้ว่า เด็กและเยาวชนทั่วไปมีสิทธิ์ทุกการศึกษาที่จะที่ปลูกฝังในทักษะการอยู่รอดและความรู้จำเป็นในสังคม บางจะโต้เถียงที่แม้ว่าโครงร่างเบะโดยเฉพาะอ้างอิงเด็กและเยาวชนพิการ เช่นเยาวชนจะเกิด subsumed กฎหมาย เนื่องจากพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของสังคม และทุกสิทธิการศึกษาขั้นพื้นฐานและอื่น ๆ สิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตได้ ถ้าเรายอมรับหลักฐานนี้ นั้นมีส่วนได้เสียต่าง ๆ ต้องเริ่มต้นเพื่อให้ทรัพยากรมนุษย์ และการเงินพอไป actualize อะไรที่มันหมายถึง การนำเด็กและเยาวชน มีความต้องการพิเศษภายในพับศึกษาอย่างแท้จริง เป็นการเริ่มต้นจุด ครู และผู้ดูแลเข้าใจ และมุ่งมั่นต้องเป็นเด็ก ๆ ตามหลักชุมชนมีส่วนร่วมและสนับสนุนการ เพิ่มเติมพื้นฐาน ต้องรับรู้ที่งานรวมทั้งความต้องการของนักเรียนพิการ ของครอบครัว ในนโยบายแห่งชาติใด ๆ บนการศึกษามีความสำคัญ และดำเนินผลตลอดชีวิตอย่างไรก็ตาม เราอาจต้องหยุดช่วงการพิจารณาคำถามพื้นฐาน ควรรู้เช่นประเทศเช่นไนจีเรียแนซ์ตามในความศึกษารวมคุณภาพพิเศษให้สมุดรายวันสากลของการศึกษาพิเศษ Vol 23 2008 3 ไม่มี14ต้องเรียน โดยไม่มีข้อสงสัยคำถามซับซ้อนตอบ รับผ่านโครงการที่ได้รับเลือกหลายปัญหารวมถึง แต่ไม่จำกัดเฉพาะ: politicization มากการศึกษากันผ่านบทบาทของศาสนาในสาธารณ เงินทุนไม่เพียงพอ ต่ำ และไม่สม่ำเสมอเงินเดือนครู และจำกัดมีส่วนร่วมของภาคเอกชนและประชาชน philanthropic มันเป็นสิ่งสำคัญว่า ทุกกลุ่มเข้าใจว่าการศึกษาเป็นกระบวนการทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับมากขึ้นกว่าโดเมนหลักสูตรดั้งเดิม และทุกคนควรตระหนักว่า การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาในเด็กความรู้สึกเพิ่มความเป็นอิสระ ความรับผิดชอบส่วนบุคคล และเป็นสมาชิกของพวกเขามีความหลากหลายชุมชนคำแนะนำวิจัยและดำเนินการในอนาคตปัจจุบันมีการรวมเด็กและเยาวชน มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนปกติในไนจีเรียมีบทเรียนที่สำคัญได้เรียนรู้จากประสบการณ์ ของประเทศอุตสาหกรรม และจากการข้อผิดพลาดทางโปรแกรม และดูแลระบบที่ทำงานกับปฏิบัติประสบความสำเร็จนโยบายการศึกษาที่ผ่านมา1. พัฒนาเจตคติบวกพิการ: เป็นขั้นตอนแรกสำคัญ มีการเปลี่ยนแปลงทัศนคติที่ป้องกันการเรียงลำดับใด ๆ ของการโต้ตอบกับเด็ก เยาวชน และผู้ใหญ่ที่มีความพิการ (Ajuwon & Sykes, 1988) งานธรรมสาธารณะในโรงเรียนต้องเริ่มต้นกระบวนการให้โรงเรียนและชุมชนทั่วไปเพื่อขจัด superstitionsเกี่ยวกับ causation พิการ และ การปรับเปลี่ยนความกลัวและตำนานเกี่ยวกับเด็กความพิการที่สร้างเข้าใจผิด และขัดขวางการโต้ตอบที่ปกติ ใน process ของเปลี่ยนทัศนคติ แนะนำที่ประสบความสำเร็จ และห้องคนพิการในสังคมสามารถใช้เป็นตัวแทนของการเปลี่ยนแปลง attitudinal2. ระบุขอบเขตของเด็กและเยาวชนที่ มีความท้าทาย: ก่อนจะหมายถึงการรวมเป็นการแบบครอบคลุมนโยบาย ต้องการเอกสารหมายเลข ลักษณะ และทางภูมิศาสตร์เฉพาะของนักเรียนที่ต้องการในโปรแกรมรวม จำนวนผู้เชี่ยวชาญที่จะสนับสนุนคำสั่งของพวกเขา จำนวนจำเป็นร่วมกันในชั้นเรียน และออกของชั้นระหว่าง ครูการศึกษาพิเศษ และทั่วไป และชนิดที่เหมาะสม และขอบเขตของการสนับสนุนจากบริการพิเศษ3. ดำเนินการวิจัยครอบคลุม methodologically-เสียงในลักษณะของการรวม:นักวิจัยต้องกำหนด empirically ทาง อารมณ์ทางสังคม และศึกษาผลกระทบของรวมกับนักเรียนที่มีลักษณะแตกต่างกัน ความต้องการพิเศษในส่วนของชาตินักเรียนที่ มีความพิการทุกชนิด และระดับของระบุนโยบายเกี่ยวกับการศึกษาของพวกเขาช่วงความพิการจากอ่อนถึงลึกซึ้ง นอกจากนี้ยังมีประชากรพิเศษนักเรียนโปรแกรมพิเศษ nomadic และอื่น ๆ เช่นเดียวกับนักเรียนที่เป็นพรสวรรค์ เราต้องดำเนินการศึกษาเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพในความต้องการเฉพาะของแต่ละกลุ่ม4. กำหนดประสิทธิภาพรวมของครูและนักศึกษาทั่วไป: มีจำเป็นต้องทำวิจัยอย่างเข้มงวดในความต้องการของของการศึกษาทั่วไปนักเรียน การประเมิน inclusionary วิธีปฏิบัติจะส่งผลกระทบต่อห้องเรียนทั่วไปบรรยากาศ การศึกษาดังกล่าวยังต้องตรวจสอบทัศนคติ ความรู้ และทักษะของแนวและให้บริการแก่ ครู และจำความรู้ และทักษะเพื่อให้รวมมีความหมาย5. ใช้หลักการของสากลการออกแบบอาคาร หลักสูตรและครูผู้สอนโรงเรียน: เป็นใหม่มีสร้างอาคารภายใต้โครงร่างเบะตลอดพื้นที่ 774 ของรัฐบาลท้องถิ่นนักออกแบบควรมีความต้องการที่เปลี่ยนแปลงหลังจากการก่อสร้างจะไม่จำเป็น ดังนั้นจึงสร้างการเข้าถึงสูงสุดสำหรับนักเรียนทั้งหมด ไม่เพียงแต่ผู้ที่ มีความต้องการพิเศษ มันเป็น costeffectiveเมื่อแนะนำในระยะเริ่มต้น วางแผน โดยเจ็ดหลักที่ทำให้ออกแบบใช้งานได้ใช้เป็นธรรม ความยืดหยุ่นในการใช้ ใช้งานง่าย และใช้งานง่ายข้อมูล perceptible ยอมรับข้อผิดพลาด ความ พยายามทางกายภาพต่ำ และขนาดและพื้นที่วิธีการและการใช้ (ศูนย์ออกแบบสากล 1997)6. สร้างสภาพแวดล้อมโรงเรียนวัฒนธรรมตอบ: เป็นนักศึกษามาก ขึ้นด้วยการลงทะเบียนความแตกต่างในห้องเรียนธรรมดา วิธีการสอนที่จำเป็นต้องตอบสนองวัฒนธรรมไม่สามารถ overemphasized ครูต้องสร้างห้องเรียนวัฒนธรรมที่นักเรียนทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงพื้นหลังทางวัฒนธรรม หรือภาษาศาสตร์หรือความสามารถของพวกเขายินดีและสนับสนุน และให้มีโอกาสที่เหมาะสมเพื่อการเรียนรู้สมุดรายวันสากลของการศึกษาพิเศษ Vol 23 2008 3 ไม่มี157. เคารพมุมมอง dissenting: ใน pluralistic และประชาธิปไตยสังคม มุมมองของผู้บุคคลที่มีการจองเกี่ยวกับแนวทางการศึกษารวมจะถูกละเว้นแม้ในสหรัฐอเมริกาและเศรษฐกิจขั้นสูงอื่น ๆ บางครอบครัวกลัวที่ลูก ๆจะ teased หรือว่า พวกเขาจะเรียนรู้พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในการตั้งค่าทั่วไปศึกษาพวกเขาแสดงความกังวลว่า ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเด็กพิการในห้องเรียนวิชาการศึกษาทั่วไปอย่างเพียงพอ ผู้เชี่ยวชาญเพิ่มเติม บาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินเตอร์วารสารการศึกษาพิเศษฉบับที่ 23 ฉบับที่ 3 2008
13
เพิ่มเติมโรงเรียนประถมศึกษาที่อยู่อาศัยสำหรับเด็กที่มีความพิการในรัฐส่วนใหญ่ของสหพันธ์,
การเข้าร่วมที่เพิ่มขึ้นของนักเรียนที่มีความพิการในสถาบันการศึกษามัธยมศึกษาและอุดมศึกษาและ
การเตรียมความพร้อมของครูการศึกษาพิเศษในสถาบันอุดมศึกษาเลือก ในประเทศ มียังได้
รับการเพิ่มขึ้นในจำนวนขององค์กรที่สนับสนุนและสำหรับคนที่มีความพิการ เหล่านี้
ได้รับการริเริ่ม แต่ได้พบกับผลลัพธ์ที่ผสมกับ dually ผ่านการฝึกอบรมการศึกษาพิเศษ (เช่น
การรับรองผู้ที่ถืออยู่ในพื้นที่ของการศึกษาพิเศษและวินัยเรื่องเรื่อง) ไม่ถูก
นำไปใช้ในการทำงานกับนักเรียนที่มีความพิการ ปัญหาถาวรอื่น ๆ ปีที่ผ่านมารวมถึงการขาด
ขึ้นไปวันที่อุปกรณ์การเรียนการสอนและองค์กรและวิกฤตความเป็นผู้นำที่มี militated กับ
การปฏิรูปของภาคการศึกษาพิเศษ.
น่าสนใจพอมาตรา 7 ของนโยบายแห่งชาติปรับปรุงการศึกษา (2008) อย่างชัดเจน
ตระหนักดีว่าเด็กและเยาวชนที่มีความต้องการพิเศษต้องจัดให้มีการศึกษารวม
บริการ ความมุ่งมั่นที่จะทำให้เท่ากันโอกาสทางการศึกษาสำหรับเด็กทุกคนโดยไม่คำนึงถึง
ร่างกายของพวกเขาประสาทสัมผัสจิตพิการทางจิตใจหรืออารมณ์ ไม่ต้องสงสัยเหล่านี้มีความสูงส่ง
เป้าหมายวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงคุณภาพของการบริการการศึกษาพิเศษ แต่จำเป็นต้องมีมากขึ้นในการ
แปลเป้าหมายไปสู่การปฏิบัติที่เป็นรูปธรรม.
ยูนิเวอร์แซโครงการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
ในการตอบสนองต่อการปฏิรูปที่จำเป็นในภาคการศึกษา, ไนจีเรียเปิดตัวยูนิเวอร์แซพื้นฐาน
การศึกษา (UBE) โครงการในปี 1999 ในปี 2004 รัฐบาลประกาศใช้พื้นฐานสากล
กฎหมายการศึกษาในการที่จะทำให้บทบัญญัติของ 2% ของรายได้ของกองทุนรวม (CRF) เพื่อ
เป็นเงินทุนสำหรับโปรแกรม UBE ดังนั้นภาคบังคับฟรีพระราชบัญญัติการศึกษาขั้นพื้นฐานสากลปี 2004 มี
กรอบกฎหมายภายในที่รัฐบาลสนับสนุนรัฐให้บรรลุอย่างต่อเนื่อง
เก้าปีบังคับสากลการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับเด็กทุกคนในระดับประถมและมัธยมจูเนียร์
ระดับโรงเรียนทั่วประเทศ (http: / /www.fme.gov.ng/pages/cati.asp).
ผู้สังเกตการณ์บางคนเห็นว่าโครงการ UBE เป็นกลไกที่จะทำให้สดชื่นล้มเหลวหลักสากล
โครงการการศึกษาของปี 1976 และจะนำเข้ามาในประเทศไนจีเรียสอดคล้องกับจำนวนของต่างประเทศ
โปรโตคอลที่แสวงหา เพื่อเพิ่มคุณภาพการให้บริการทางการศึกษาและสังคมให้กับประชาชน ในมุมมองของ
Adepoju และ Fabiyi (2007), มีความพยายามที่จะปรับปรุงหลายภาคการศึกษาที่ผ่านมา
สี่สิบปีที่ไม่มีผลการประเมิน.
(http://uaps2007.princeton.edu/download.aspx?submissionId=70830) .
Adepoju และ Fabiyi พาดพิงถึงเป้าหมายของโครงการ UBE ตามที่ระบุไว้ในการดำเนินการ
แนวทางของรัฐบาลในปี 1999 ดังนี้:
-Developing ในพลเมืองทั้งจิตสำนึกที่แข็งแกร่งสำหรับการศึกษาและการที่แข็งแกร่ง
มุ่งมั่นที่จะส่งเสริมการขายที่แข็งแรงของ
-Provision ฟรีพื้นฐานสากล การศึกษาสำหรับเด็ก ๆ ทุกคนไนจีเรียวัยเรียนไป
อย่างเห็นได้ชัดจึงช่วยลดอุบัติการณ์ของการออกกลางคันจากระบบโรงเรียนอย่างเป็นทางการ
-Catering สำหรับคนหนุ่มสาว, การศึกษาของพวกเขาเช่นเดียวกับเด็กออกจากโรงเรียนอื่น ๆ หรือ
วัยรุ่นผ่านรูปแบบที่เหมาะสมของวิธีการที่เกื้อกูลต่อ บทบัญญัติของ UBE
-Ensuring การซื้อกิจการของระดับที่เหมาะสมของความรู้, การคำนวณ, บิดเบือน,
การสื่อสารและทักษะชีวิตเช่นเดียวกับจริยธรรมคุณธรรมค่านิยมและประชาสังคมที่จำเป็นสำหรับการวาง
รากฐานที่มั่นคงสำหรับการใช้ชีวิตตลอดชีวิต
(http://uaps2007.princeton.edu /download.aspx?submissionId=70830).
เป้าหมายที่ระบุไว้เพียงแค่แสดงให้เห็นว่าเด็กและเยาวชนโดยทั่วไปมีสิทธิในการศึกษาว่าทุก
ที่จะปลูกฝังในพวกเขารู้ที่จำเป็นและทักษะการอยู่รอดในสังคม บางคนจะยืนยันว่า
แม้โครงการ UBE ไม่เด็กอ้างอิงเฉพาะและเยาวชนที่มีความพิการเช่น
เด็กจะวิทยอย่างสม่ำเสมอภายใต้กฎหมายเนื่องจากพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของสังคมและ
มีสิทธิในการศึกษาขั้นพื้นฐานและสิ่งจำเป็นอื่น ๆ ทุกชีวิต ถ้าเรายอมรับสมมติฐานนี้แล้ว
ผู้มีส่วนได้เสียต่างๆจะต้องเริ่มต้นที่จะให้ทรัพยากรทางการเงินและมนุษย์เพียงพอที่จะทำให้เป็นจริงสิ่งที่มัน
อย่างแท้จริงหมายถึงการที่จะนำเด็กและเยาวชนที่มีความต้องการพิเศษภายในพับการศึกษา ในฐานะที่เป็นเริ่มต้น
จุดครูและมีความเข้าใจและความมุ่งมั่นของผู้ดูแลระบบต้องได้รับการส่งเสริมตามด้วยผู้ปกครอง
และชุมชนมีส่วนร่วมและการสนับสนุน พื้นฐานอื่น ๆ นั้นจะต้องได้รับการยอมรับว่างานของ
รวมทั้งความต้องการของนักเรียนที่มีความพิการและคนในครอบครัวของพวกเขาในการกำหนดนโยบายระดับชาติใด ๆ ใน
การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญและดำเนินนัยตลอดชีวิต.
อย่างไรก็ตามเราอาจต้องการที่จะหยุดสักครู่ ที่จะต้องพิจารณาคำถามพื้นฐานคืออะไรทิศทางที่ควรจะ
เป็นประเทศที่มีรายได้ต่ำเช่นไนจีเรียปฏิบัติตามในการแสวงหาที่จะให้การศึกษารวมที่มีคุณภาพสำหรับพิเศษ
วารสารนานาชาติศึกษาพิเศษฉบับที่ 23 ฉบับที่ 3 2008
14
ความต้องการของผู้เรียน? นี่คือไม่มีข้อสงสัยคำถามที่ซับซ้อนเพื่อตอบรับความคิดริเริ่มที่ผ่านมาที่ได้รับการ
รบกวนด้วยปัญหาหลายแห่งรวมถึง แต่ไม่ จำกัด เพียง: การเมืองที่รุนแรงของการศึกษา
ความขัดแย้งกับบทบาทของศาสนาในการศึกษาของประชาชน, การระดมทุนไม่เพียงพอที่ต่ำและความผิดปกติของ
เงินเดือนครู และการมีส่วนร่วมอย่าง จำกัด ของภาคเอกชนและประชาชนการกุศล มันเป็นสิ่งสำคัญ
ที่ผู้มีส่วนได้เสียทุกคนเข้าใจว่าการศึกษาเป็นกระบวนการทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับการมากกว่า
โดเมนวิชาการแบบดั้งเดิมและทุกคนควรตระหนักถึงข้อเสนอว่าการศึกษากับการพัฒนาใน
เด็กที่เพิ่มขึ้นของความรู้สึกเป็นอิสระและความรับผิดชอบส่วนบุคคลที่อยู่ในประเภทที่หลากหลายของพวกเขา
ชุมชน
คำแนะนำสำหรับการดำเนินการในอนาคตและการวิจัย
ด้วยการมุ่งเน้นในปัจจุบันที่จะรวมถึงเด็กและเยาวชนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสามัญในไนจีเรีย
มีบทเรียนที่สำคัญในการเรียนรู้จากประสบการณ์ของประเทศอุตสาหกรรมและจาก
ข้อผิดพลาดในการบริหารและการเขียนโปรแกรมที่มีการทำงานกับ การดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จของ
นโยบายการศึกษาที่ผ่านมา.
1 พัฒนาทัศนคติที่ดีต่อผู้พิการ: เป็นขั้นตอนแรกที่สำคัญมีความจำเป็นต้องเปลี่ยน
ทัศนคติที่ป้องกันการเรียงลำดับใด ๆ ของการมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กเยาวชนและผู้ใหญ่ที่มี
ความพิการ (Ajuwon & Sykes, 1988) ทำงานสาธารณะตรัสรู้ในโรงเรียนจะต้องเริ่มต้น
กระบวนการของความรู้ในโรงเรียนและชุมชนทั่วไปเพื่อที่จะขจัดความเชื่อโชคลาง
เกี่ยวกับสาเหตุของความพิการและการปรับเปลี่ยนความกลัวและตำนานเกี่ยวกับเด็กที่มี
ความพิการที่สร้างความเข้าใจผิดและยับยั้งการปฏิสัมพันธ์ปกติ ในกระบวนการของการ
เปลี่ยนแปลงทัศนคติก็ขอแนะนำให้ท่านประสบความสำเร็จและดีอยู่ที่มีความพิการ
ในสังคมนำมาใช้เป็นตัวแทนของการเปลี่ยนแปลงทัศนคติ.
2 ระบุขอบเขตของเด็กและเยาวชนที่มีความท้าทาย: ก่อนที่จะถูกนำมารวมเป็น
นโยบายผ้าห่มมีความจำเป็นต้องมีเอกสารจำนวนลักษณะและภูมิศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจง
สถานที่ตั้งของนักเรียนที่ต้องการที่จะอยู่ในโปรแกรมรวมจำนวนของผู้เชี่ยวชาญที่จะ
สนับสนุนการเรียนการสอนของพวกเขา , จำนวนเงินที่จำเป็นของในชั้นเรียนและออกจากระดับการทำงานร่วมกัน
ระหว่างครูการศึกษาพิเศษและทั่วไปและประเภทที่เหมาะสมและขอบเขตของการสนับสนุน
จากเจ้าหน้าที่เสริม.
3 ดำเนินการครอบคลุมการวิจัย methodologically เสียงเป็นผลกระทบของการรวม:
นักวิจัยต้องกำหนดสังเกตุผลกระทบต่อการศึกษาและสังคมอารมณ์ของ
การรวมนักเรียนที่มีลักษณะที่แตกต่างกัน ความต้องการพิเศษมาตราแห่งชาติ
นโยบายเกี่ยวกับการศึกษาระบุนักเรียนที่มีทุกประเภทของความพิการและระดับของพวกเขา
พิการตั้งแต่อ่อนผ่านลึกซึ้ง ประชากรที่โดดเด่นนอกจากนี้ยังมี
นักเรียนในโปรแกรมพิเศษท่องเที่ยวและอื่น ๆ เช่นเดียวกับนักเรียนระบุว่าเป็นที่มีพรสวรรค์ เรา
จำเป็นที่จะต้องดำเนินการเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพการศึกษากับความต้องการที่เฉพาะเจาะจงและความสนใจของแต่ละ
กลุ่ม.
4 ตรวจสอบประสิทธิภาพของการรวมนักเรียนการศึกษาทั่วไปและครูของพวกเขา: มี
ต้องทำวิจัยอย่างเข้มงวดเป็นความต้องการของจำนวนมากของการศึกษาทั่วไป
นักเรียนนักศึกษาและเพื่อประเมินว่าการปฏิบัติ inclusionary จะส่งผลกระทบในห้องเรียนทั่วไป
บรรยากาศ การศึกษาดังกล่าวยังต้องตรวจสอบทัศนคติความรู้และทักษะของการฝึกสอน
และครูในการให้บริการและความรู้ที่จำเป็นและทักษะที่จะทำให้การรวม
ที่มีความหมาย.
5 สมัครหลักการของการออกแบบที่เป็นสากลในการสร้างโรงเรียนหลักสูตรและการเรียนการสอน: เป็นใหม่
อาคารถูกสร้างขึ้นภายใต้โครงการ UBE ตลอดรัฐบาลท้องถิ่นในพื้นที่ 774,
นักออกแบบควรคาดการณ์ความต้องการเพื่อให้การเปลี่ยนแปลงหลังจากการก่อสร้างที่ไม่จำเป็นซึ่งจะช่วย
สร้างการเข้าถึงสูงสุดสำหรับนักเรียนทุกคน ไม่เพียง แต่ผู้ที่มีความต้องการพิเศษ มันเป็น costeffective
เมื่อวางแผนระยะแรกถูกชี้นำโดยเจ็ดหลักที่ทำให้
การออกแบบในระดับสากลที่ใช้งาน - การใช้อย่างเป็นธรรมและความยืดหยุ่นในการใช้งานใช้งานง่ายและใช้งานง่าย
เข้าใจข้อมูล, ความอดทนสำหรับข้อผิดพลาด, ความพยายามทางกายภาพต่ำและขนาดและพื้นที่สำหรับ
วิธีการ และใช้ (ศูนย์การออกแบบที่เป็นสากล, 1997).
6 การสร้างสภาพแวดล้อมของโรงเรียนวัฒนธรรมตอบสนอง: เป็นนักเรียนมากขึ้นและด้วย
ความแตกต่างที่ลงทะเบียนเรียนในห้องเรียนธรรมดาจำเป็นสำหรับวิธีการเรียนการสอนที่มี
วัฒนธรรมการตอบสนองที่ไม่สามารถเน้น ครูจะต้องสร้างวัฒนธรรมห้องเรียน
ที่นักเรียนทุกคนโดยไม่คำนึงถึงภูมิหลังทางวัฒนธรรมหรือภาษาศาสตร์หรือความสามารถของพวกเขาได้รับการต้อนรับ
และรับการสนับสนุนและให้มีโอกาสที่ดีที่สุดที่จะเรียนรู้.
อินเตอร์วารสารการศึกษาพิเศษฉบับที่ 23 ฉบับที่ 3 2008
15
7. เคารพมุมมองที่ไม่เห็นด้วยใน สังคมพหุนิยมประชาธิปไตยและมุมมองของผู้
คนที่มีการจองเกี่ยวกับการปฏิบัติการศึกษารวมไม่ควรละเลย.
แม้จะอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ ที่ทันสมัยผู้ปกครองบางคนกลัวว่าเด็กของพวกเขา
จะถูกแกล้งหรือว่าพวกเขาจะได้เรียนรู้พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในทั่วไป การตั้งค่าการศึกษา.
พวกเขาแสดงความกังวลว่าความต้องการของเด็กของพวกเขาที่มีความพิการไม่สามารถพบ
ได้อย่างเพียงพอในห้องเรียนการศึกษาทั่วไป นอกจากนี้ผู้เชี่ยวชาญบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วารสารการศึกษาฉบับที่ 23 3 2008

เพิ่มเติมที่อยู่อาศัย 13 โรงเรียนสำหรับเด็กพิการในประเทศมากที่สุดของสหพันธ์
เพิ่มการเข้าร่วมของนักเรียนพิการในโรงเรียนและสถาบันการศึกษาที่สูงขึ้นและ
การเตรียมครูการศึกษาพิเศษในการเลือกสถาบันการศึกษาในระดับอุดมศึกษาของประเทศ นอกจากนี้ยังมี
การเพิ่มขึ้นของจำนวนของผู้สนับสนุนขององค์กรและสำหรับคนพิการ โครงการเหล่านี้ได้ แต่เจอกับ
ผลผสมกับมีการอบรมพิเศษ ( เช่น
ผู้ถือใบรับรองการศึกษาในพื้นที่ของการศึกษาพิเศษ และการมีระเบียบวินัย ) ไม่ถูก
ส่งไปทำงานกับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางร่างกาย ปัญหาถาวรอื่น ๆ กว่าปี ได้แก่ขาดอุปกรณ์การสอนที่ทันสมัย
และวิกฤตและความเป็นผู้นำขององค์กรที่มี militated ต่อต้านการปฏิรูปของภาคการศึกษาพิเศษ
.
น่าสนใจเพียงพอ มาตรา 7 แก้ไขนโยบายการศึกษาแห่งชาติ ( 2551 ) อย่างชัดเจน
ตระหนักดีว่าเด็กและเยาวชนที่มีความต้องการพิเศษจะสามารถให้บริการการศึกษา
รวมความมุ่งมั่นจะทำให้เกลี่ยโอกาสทางการศึกษาของเด็กทั้งหมด โดยไม่คำนึงถึง
ของพวกเขาทางกายภาพ ด้านจิต จิต หรืออารมณ์คนพิการ . ไม่ต้องสงสัยเหล่านี้สูงส่ง
เป้าหมายวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงคุณภาพของบริการการศึกษาพิเศษ แต่มากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อ
แปลเป้าหมายในการกระทําคอนกรีต โครงการการศึกษา

สากลขั้นพื้นฐานในการตอบสนองต่อความต้องการการปฏิรูปในภาคการศึกษา ไนจีเรียได้เปิดการศึกษาขั้นพื้นฐาน
สากล ( Ube ) โครงการในปี 1999 ในปี 2004 รัฐบาลประกาศใช้พระราชบัญญัติการศึกษาขั้นพื้นฐาน
สากลซึ่งมันทำให้บทบัญญัติของ 2% ของทุนของรายได้รวม ( CRF )
การเงินโปรแกรม Ube . ดังนั้น การบังคับฟรีสากล การศึกษาขั้นพื้นฐาน พ. 2004 มี
ภายในกรอบของกฎหมาย ซึ่งรัฐบาลสนับสนุนอเมริกาในการบรรลุอย่างต่อเนื่อง
เก้าปี บังคับสากลพื้นฐานการศึกษาสำหรับเด็กทุกคนในโรงเรียนระดับประถมศึกษาและมัธยม
ทั่วประเทศ ( http : / / www.fme . gov.ng / หน้า / cati . asp ) .
ผู้สังเกตการณ์บางคนเห็นโครงการ Ube เป็นกลไกที่จะฟื้นฟูสากลหลักล้มเหลว
โครงการการศึกษาของปี 1976และเพื่อให้สอดคล้องกับจำนวนของไนจีเรียในต่างประเทศ
โปรโตคอลที่แสวงหาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการให้บริการด้านการศึกษาและสังคมที่มีคุณภาพสำหรับประชาชน ในมุมมองของ เดโพจู และ fabiyi
( 2007 ) , มีความพยายามมากมายที่จะปรับปรุงภาคการศึกษาในอดีต
4 ทศวรรษ ด้วยไม่มีผลลัพธ์ชดช้อย .
( http://uaps2007.princeton.edu/download.aspx ? submissionid =
70830 )และ เดโพจู fabiyi alluded เพื่อเป้าหมายของโปรแกรม Ube ตามที่ระบุไว้ในแนวทางการดำเนินงานโดยรัฐบาลในปี 1999 ดังนั้น
:
- การพัฒนาพลเมืองทั้งหมดแข็งแรงมีสติเพื่อการศึกษาและแข็งแรง

- ส่งเสริมความเข้มแข็งให้ฟรีทั่วประเทศการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับทุกโรงเรียนจะอายุ
เด็กไนจีเรีย- การลดฮวบของอุบัติการณ์ของถอนตัวจากนอกระบบโรงเรียน
- อาหารสำหรับคนหนุ่มสาวของตนรวมทั้งอื่น ๆ ของเด็ก โรงเรียน หรือ
วัยรุ่นผ่านทางแบบฟอร์มเหมาะสมของวิธีการประกอบกับบทบัญญัติของ Ube
- รับประกันการซื้อในระดับที่เหมาะสมของทางความรู้พื้นฐานที่ดีทางการคำนวณ , ขี้โกง ,
การสื่อสารและทักษะชีวิต เช่น รวมทั้งจริยธรรมค่านิยมและคุณธรรมที่จำเป็นสำหรับการวางรากฐานที่มั่นคงสำหรับ

อยู่ตลอดชีวิต ( http://uaps2007.princeton.edu/download.aspx ? submissionid = 70830 ) .
เป้าหมายเพียงระบุ พบว่า เด็กและเยาวชนทั่วไปมีสิทธิการศึกษา
จะพร่ำสอนพวกเขาความต้องการความรู้และทักษะการอยู่รอดในสังคม บางคนจะเถียงว่า