Knowledge sharing. Faraj and Sproul

Knowledge sharing. Faraj and Sproull’s (2000) four-item scale, developed in a field study of software project teams, measures individual perceptions of the extent of knowledge sharing by team members. A sample item from the scale is, “Managers in our team share their special knowledge and expertise with one another.” In addition, we also used the three-item information sharing scale developed by Durham (1997). A sample item from this scale is, “Managers in our team share lot of information with one another.” A CFA of the seven items from the two scales indicated an acceptable level of fit for a one-factor model ( 2 44.94, df 12, p .01; NNFI .98, CFI .99, RMSEA .08). Accordingly, we averaged the score on all seven items to compute this variable. Cronbach’s alpha for the combined scale was .94.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแบ่งปันความรู้ Faraj และมาตราส่วนสินค้า 4 (2000) ของ Sproull พัฒนาในการศึกษาฟิลด์ทีมโครงการซอฟต์แวร์ มาตรการแต่ละแนวของขอบเขตของความรู้ที่ใช้ร่วมกัน โดยสมาชิกในทีม สินค้าตัวอย่างจากมาตราส่วนเป็น "ผู้จัดการในทีมแบ่งปันความรู้พิเศษและความเชี่ยวชาญของพวกเขากัน" นอกจากนี้ เรายังใช้ข้อมูลสินค้า 3 ขนาดร่วมกันพัฒนาขึ้น โดยเดอรัม (1997) สินค้าตัวอย่างจากมาตรานี้เป็น "ผู้จัดการในจำนวนมากร่วมทีมของเราข้อมูลด้วยกัน" CFA สินค้าเจ็ดจากระดับสองระบุระดับการยอมรับของพอดีสำหรับแบบจำลองปัจจัยหนึ่ง (44.94 2, df 12, p. 01 NNFI .98, .99, CFI RMSEA .08). ดังนั้น เรา averaged คะแนนในทั้งหมด 7 รายการคำนวณตัวแปรนี้ อัลฟาของ Cronbach ในมาตราส่วนรวมถูก.94

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแบ่งปันความรู้. Faraj และ Sproull ของ (2000) ขนาดสี่รายการที่ได้รับการพัฒนาในการศึกษาด้านการทีมงานของโครงการซอฟต์แวร์มาตรการการรับรู้ของแต่ละขอบเขตของการแบ่งปันความรู้โดยสมาชิกในทีม รายการตัวอย่างจากระดับคือ "ผู้จัดการส่วนแบ่งทีมงานของเรามีความรู้พิเศษของพวกเขาและความเชี่ยวชาญกับคนอื่น." นอกจากนี้เรายังใช้ข้อมูลในสามรายการระดับร่วมกันพัฒนาโดยเดอร์แฮม (1997) รายการตัวอย่างจากขนาดนี้เป็น "ผู้จัดการในจำนวนมากส่วนแบ่งของเราทีมงานของข้อมูลกับคนอื่น." เป็นเอฟเจ็ดรายการจากสองเครื่องชั่งที่ระบุไว้ในระดับที่ยอมรับของเหมาะสำหรับรูปแบบหนึ่งปัจจัย (2 44.94, DF 12 พี 0.01; NNFI 0.98, CFI 0.99, 0.08 RMSEA) ดังนั้นเราจึงมีค่าเฉลี่ยคะแนนในทุกรายการที่เจ็ดในการคำนวณตัวแปรนี้ อัลฟาครอนบาคสำหรับขนาดรวมเป็น 0.94

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแบ่งปันความรู้ และ faraj sproull ( 2000 ) ขนาด 4 รายการ , พัฒนาด้านการศึกษาของทีมงานโครงการซอฟต์แวร์ การวัดการรับรู้ของแต่ละขอบเขตของการแบ่งปัน โดยสมาชิกในทีม ความรู้ รายการตัวอย่างจากขนาดเป็น " ผู้จัดการทีมแบ่งปันความรู้พิเศษและความเชี่ยวชาญของพวกเขากับอีกคนหนึ่ง . " นอกจากนี้เรา ใช้ สามรายการแบ่งปันข้อมูลระดับพัฒนาโดย เดอร์แฮม ( 1997 ) รายการตัวอย่างจากขนาดนี้ " ผู้จัดการทีมของเราแบ่งปันข้อมูลจำนวนมากกับอีกคนหนึ่ง . . . " ซึ่งใน 7 รายการจาก 2 ระดับ ( ระดับพอดีสำหรับแบบจำลองปัจจัยเดียว ( 2 44.94 DF 12 , P . 01 nnfi . 98 , CFI . 99 , RMSEA . 08 ) ตามเราเฉลี่ยคะแนนทั้งหมด 7 รายการคำนวณตัวแปรนี้ ค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยงของแบบรวมเท่ากับ . 94 .