A narrowerconstruction of the ethic

A narrower
construction of the ethical role of the manager is that managers should serve only the interests of the
shareholder; that is, their sole ethical task is to meet the fiduciary obligation to maximize shareholder wealth
that is embedded in the law, predominantly that of the United States, although this point of view is increasingly
accepted in other parts of the world. Even in this narrow view, however, although not always recognized
explicitly, ethics are at the core of management practice.
The ethical role of managers is broadened beyond fiduciary responsibility when consideration is given to the
multiple stakeholders who constitute the organization being managed and to nature, on which human
civilization depends for its survival. Business decisions affect both stakeholders and nature; therefore, a logical
conclusion is that those decisions have ethical content inherently and that managerial decisions, behaviors, and
actions are therefore inherently ethical in nature. Whenever there are impacts due to a decision, behavior, or
action that a leader or manager makes, there are ethical aspects to that decision or situation. While some
skeptics claim that business ethics is an oxymoron, the reality is that decisions and actions have consequences,
and that reality implies some degree of ethics, high or low. Thus, ethics and the managerial role cannot
realistically be teased apart.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แคบลงสร้างบทบาทด้านจริยธรรมของผู้จัดการคือ ผู้บริหารควรใช้เพียงผลประโยชน์ของการผู้ถือหุ้น นั่นคือ งานจริยธรรมของพวกเขาแต่เพียงผู้เดียวเป็นไป ตามข้อผูกมัด fiduciary เพื่อเพิ่มผู้ถือหุ้นมั่งคั่งที่ฝังอยู่ในกฎหมาย ส่วนใหญ่ของประเทศสหรัฐอเมริกา แม้นี้จุดของ มุมมองว่าขึ้นยอมรับในส่วนอื่น ๆ ของโลก แม้ในแคบมุมมองนี้ อย่างไรก็ตาม แม้ไม่เสมอรู้จักอย่างชัดเจน จรรยาบรรณอยู่ที่หลักของการจัดการฝึกเป็นขยายบทบาทด้านจริยธรรมของผู้บริหารนอกเหนือจากความรับผิดชอบ fiduciary เมื่อพิจารณาให้การเสียหลายที่เป็นองค์กรจัดการ และ ธรรมชาติ มนุษย์ใดอารยธรรมขึ้นเพื่อความอยู่รอดของ ตัดสินใจทางธุรกิจที่มีผลเสียและธรรมชาติ ดังนั้น เป็นตรรกะสรุปคือ ผู้ตัดสินใจมีเนื้อหาจริยธรรมความ และการตัดสิน ใจบริหารจัดการ พฤติกรรม และการดำเนินการดังความจริยธรรมในธรรมชาติ เมื่อใดก็ ตามที่มีผลกระทบต่อเนื่องจากการตัดสินใจ ทำงาน หรือการดำเนินการที่ผู้นำหรือผู้จัดการทำให้ มีจริยธรรมด้านการตัดสินใจหรือสถานการณ์นั้น ขณะที่ในบางสงสัยอ้างว่า จริยธรรมคือ การปฏิพจน์ ความเป็นจริงคือ การตัดสินใจและการกระทำมีผลและความเป็นจริงนั้นหมายถึงบางส่วนของจริยธรรม สูง หรือต่ำ ดังนั้น จรรยาบรรณและบทบาทการบริหารจัดการไม่จริงจะ teased แยก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แคบ
ก่อสร้างของบทบาททางจริยธรรมของผู้จัดการเป็นที่ผู้จัดการควรทำหน้าที่เพียงผลประโยชน์ของ
ผู้ถือหุ้น; นั่นคืองานของพวกเขา แต่เพียงผู้เดียวจริยธรรมคือการตอบสนองภาระหน้าที่ความไว้วางใจเพื่อเพิ่มความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น
ที่ฝังอยู่ในกฎหมายว่าส่วนใหญ่ของสหรัฐอเมริกาแม้ว่ามุมมองนี้จะเพิ่มขึ้น
ได้รับการยอมรับในส่วนอื่น ๆ ของโลก แม้จะอยู่ในมุมมองแคบ ๆ นี้อย่างไรก็ตามแม้จะไม่ได้รับการยอมรับเสมอ
อย่างชัดเจนจริยธรรมเป็นที่หลักของการจัดการการปฏิบัติ.
บทบาททางจริยธรรมของผู้บริหารจะขยายเกินกว่าความรับผิดชอบความไว้วางใจเมื่อพิจารณาถึง
ผู้มีส่วนได้เสียหลายคนที่เป็นองค์กรที่มีการจัดการและธรรมชาติ ซึ่งมนุษย์
อารยธรรมขึ้นเพื่อความอยู่รอดของตน การตัดสินใจทางธุรกิจทั้งส่งผลกระทบต่อผู้มีส่วนได้เสียและธรรมชาติ ดังนั้นตรรกะ
สรุปก็คือว่าการตัดสินใจเหล่านั้นมีเนื้อหาโดยเนื้อแท้จริยธรรมและการตัดสินใจในการบริหารจัดการที่พฤติกรรมและ
การกระทำจึงจริยธรรมโดยเนื้อแท้ในธรรมชาติ เมื่อใดก็ตามที่มีผลกระทบอันเนื่องมาจากการตัดสินใจของพฤติกรรมหรือ
การกระทำที่เป็นผู้นำหรือผู้จัดการที่ทำให้มีลักษณะทางจริยธรรมไปสู่การตัดสินใจที่หรือสถานการณ์ ขณะที่บางคน
สงสัยอ้างว่าจริยธรรมทางธุรกิจเป็นขัดความเป็นจริงว่าการตัดสินใจและการกระทำที่มีผลกระทบ
และความเป็นจริงที่แสดงถึงระดับหนึ่งของจริยธรรมสูงหรือต่ำ ดังนั้นจริยธรรมและบทบาทในการบริหารไม่สามารถ
แนบเนียนจะแกล้งให้ออกจากกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การก่อสร้างแคบ
บทบาททางจริยธรรมของผู้จัดการคือ ผู้บริหารควรใช้เฉพาะผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้น
; นั่นคืองานของพวกเขา แต่เพียงผู้เดียวคือจริยธรรมเพื่อตอบสนองหน้าที่ผู้ดูแลผลประโยชน์เพื่อเพิ่มความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น
ที่ฝังอยู่ในกฎหมาย , ส่วนใหญ่ของสหรัฐอเมริกา แม้ว่ามุมมองนี้ยิ่งขึ้น
ยอมรับในส่วนอื่น ๆของโลกแม้ในมุมมองแคบๆ นี้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่ได้การยอมรับเสมอ
อย่างชัดเจน จริยธรรมเป็นหลักของการปฏิบัติการจัดการ บทบาทของผู้จัดการคือจริยธรรม
ขยายเกินความรับผิดชอบ fiduciary เมื่อพิจารณาให้กับผู้มีส่วนได้เสียที่เป็น
หลายองค์กรได้รับการจัดการ และเพื่อธรรมชาติที่อารยธรรมมนุษย์
ขึ้นเพื่อความอยู่รอดของการตัดสินใจทางธุรกิจที่ส่งผลกระทบต่อผู้มีส่วนได้เสียและธรรมชาติ ดังนั้น ข้อสรุปเชิงตรรกะ
คือการตัดสินใจเหล่านั้นมีจริยธรรมเนื้อหา inherently และการจัดการการตัดสินใจ พฤติกรรม และการกระทำจึงเป็นอย่างโดยเนื้อแท้
จริยธรรมในธรรมชาติ เมื่อใดก็ตามที่มีผลกระทบจากการตัดสินใจ พฤติกรรม หรือการกระทำที่ผู้นำหรือผู้จัดการ
ทำให้มีจริยธรรมด้านเพื่อการตัดสินใจ หรือสถานการณ์ในขณะที่บาง
คลางแคลงอ้างว่าจริยธรรมธุรกิจ Oxymoron , ความจริงก็คือ การตัดสินใจและการกระทำที่มีผลกระทบ
และที่ความเป็นจริงบางบางระดับของจริยธรรม สูงหรือต่ำ ดังนั้น จริยธรรมและการจัดการบทบาทไม่สามารถ
สั่งได้ล้อกัน