NOW I shall tell a story about good

NOW I shall tell a story about good luck. We all know good luck: some see it from year’s end to year’s end, others only at certain seasons, on a certain day; there are even people who only see it once in their lives, but see it we all do.
Now I need not tell you, for every one knows it, that God sends the little child and lays it in a mother’s lap, it may be in the rich castle, and in the well-to-do house, but it may also be in the open field where the cold wind blows. Every one does not know, however, but it is true all the same, that God, when He brings the child, brings also a lucky gift for it: but it is not laid openly by its side; it is laid in some place in the world where one would least expect to find it, and yet it always is found: that is the best of it. It may be laid in an apple; it was so for a learned man who was called Newton: the apple fell, and so he found his good luck. If you do not know the story, then ask some one who knows it to tell it you. I have another story to tell, and that is a story about a pear.
Once upon a time there was a man who was born in poverty, had grown up in poverty, and in poverty he had married. He was a turner by trade and made, especially, umbrella handles and rings; but he only lived from hand to mouth. “I never find good luck,” he said. This is a story that really happened, and one could name the country and the place where the man lived, but that doesn’t matter.
The red, sour rowan-berries grew in richest profusion about his house and garden. In the garden there was also a pear-tree, but it did not bear a single pear, and yet the good luck was laid in that pear-tree, laid in the invisible pears.
One night the wind blew a terrible storm. They told in the newspapers that the big stage-coach was lifted off the road and thrown aside like a rag. It could very well happen then that a great branch was broken off the pear-tree.
The branch was put into the workshop, and the man, as a joke, made a big pear out of it, and then another big one, then a smaller one, and then some very little ones. “The tree must some time or other have pears,” the man said, and he gave them to the children to play with.
One of the necessities of life in a wet country is an umbrella. The whole house had only one for common use; if the wind blew too strongly, the umbrella turned inside out; it also snapped two or three times, but the man soon put it right again. The most provoking thing, however, was that the button which held it together when it was down, too often jumped off, or the ring which was round it broke in two.
One day the button flew off; the man searched for it on the floor, and there got hold of one of the smallest of the wooden pears which the children had got to play with. “The button is not to be found,” said the man, “but this little thing will serve the same purpose.” So he bored a hole in it, pulled a string through it, and the little pear fitted very well into the broken ring. It was assuredly the very best fastener the umbrella had ever had.
Next year when the man was sending umbrella handles to the town, as he regularly did, he also sent some of the little wooden pears, and begged that they might be tried, and so they came to America. There they very soon noticed that the little pears held much better than any other button, and now they demanded of the merchant that all the umbrellas which were sent after that should be fastened with a little pear.
Now, there was something to do! Pears in thousands! Wooden pears on all umbrellas! The man must set to work. He turned and turned. The whole pear-tree was cut up into little pears! It brought in pennies, it brought in shillings!
“My good luck was laid in the pear-tree,” said the man.
He now got a big workshop with workmen and boys. He was always in a good humour, and said, “Good luck can lie in a pin!”
I also, who tell the story, say so. People have a saying, “Take a white pin in your mouth and you will be invisible,” but it must be the right pin, the one which was given us as a lucky gift by our Lord. I got that, and I also, like the man, can catch chinking gold, gleaming gold, the very best, that kind which shines from children’s eyes, the kind that sounds from children’s mouths, and from father and mother too. They read the stories , and I stand among them in the middle of the room, but invisible, for I have the white pin in my mouth. If I see that they are delighted with what I tell them, then I also say, “Good luck can lie in a pin!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ฉันจะบอกเรื่องราวเกี่ยวกับโชคดี เรารู้โชคดี: บางคนเห็นมันจากปลายปีกับปลายปี อื่น ๆ เฉพาะในบางฤดูกาล ในบางวัน แม้แต่คนที่เพียงเห็นครั้งเดียวในชีวิตของพวกเขา แต่เห็นเราทำ ได้ตอนนี้ผมต้องบอกคุณ สำหรับทุกคนรู้ ที่พระเจ้าส่งเด็กน้อย และวางในตักของแม่ มันอาจมา ในปราสาทรวย บ้าน well-to-do แต่อาจในฟิลด์เปิดที่ลมเย็นพัด ทุกคนไม่ รู้ แต่ แต่มันเป็นจริงทั้งหมดเหมือนกัน พระเจ้า เมื่อเขานำเด็ก นำของขวัญโชคดีมันยังว่า: แต่มันจะไม่วางอย่างเปิดเผย โดยด้านข้างของ มันถูกวางในบางที่ในโลกที่หนึ่งคาดหวังว่าจะพบน้อย และยัง ได้เสมออยู่: นั่นคือสุดของมัน อาจวางในแอปเปิ้ล แนะนำให้คนเรียนรู้ที่ถูกเรียกว่านิวตัน: แอปเปิ้ลตก และดังนั้น เขาพบโชคดีของเขา ถ้าไม่รู้เรื่อง แล้วถามบางคนรู้ว่ามันจะบอกว่า คุณ มีเรื่องอื่นให้แจ้ง และที่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับลูกแพร์ครั้งเมื่อเวลามีคนเกิดความยากจน มีเติบโตขึ้นในความยากจน และความยากจน เขาได้แต่งงาน เขาเป็นช่างกลึง โดยทางการค้า และ ทำ โดยเฉพาะ จับร่มและแหวน แต่เขาเพียงอาศัยจากมือขย้ำ "ไม่พบโชคดี เขากล่าวว่า นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ๆ และหนึ่งสามารถชื่อประเทศและสถานที่ที่มนุษย์อาศัยอยู่ แต่ที่ไม่ได้เรื่องสีแดง ครบ rowan เปรี้ยวเพิ่มขึ้นสลอนรวยที่สุดเกี่ยวกับบ้านและสวนของเขา ในสวน ถูกลูกแพร์ต้นไม้ แต่มันไม่ได้แบกลูกแพร์เดียว และยัง โชคดีถูกวางที่แพร์ วางในแพร์มองไม่เห็นคืนหนึ่งลมพัดพายุน่ากลัว เขาบอกในหนังสือพิมพ์ว่า เวทีใหญ่รถยกปิดถนน และโยนไว้เช่นเป็นผ้าขี้ริ้ว มันไม่ดีเกิดขึ้นแล้วที่สาขาดีเสียออกแพร์สาขาถูกเก็บไว้ในการประชุมเชิงปฏิบัติการ และมนุษย์ เป็น ทำลูกแพร์ขนาดใหญ่ และขนาดใหญ่แล้วอีก หนึ่ง แล้วหนึ่งเล็ก แล้วบางคนน้อยมาก "ต้นไม้ต้องบางเวลา หรืออื่น ๆ มีแพร์ ชายคนนั้นกล่าวว่า และเขาให้เด็ก ๆ เล่นด้วยหนึ่งในปัจจัยในประเทศเปียกร่มได้ ทั้งบ้านมีเพียงหนึ่งสำหรับใช้งานทั่วไป ถ้าลมพัดไปขอ ร่มเปิดออกภายใน มันยังจัดชิดขวาสอง หรือสามครั้ง แต่คนใส่เร็ว ๆ นี้ อีกด้วย สิ่งสุดฟอเร็กซ์ ไร ไม่ให้ปุ่มที่จัดกันเมื่อลง เกินไปมักจะไปออก หรือแหวนที่รอบมัน ยากจนในสองOne day the button flew off; the man searched for it on the floor, and there got hold of one of the smallest of the wooden pears which the children had got to play with. “The button is not to be found,” said the man, “but this little thing will serve the same purpose.” So he bored a hole in it, pulled a string through it, and the little pear fitted very well into the broken ring. It was assuredly the very best fastener the umbrella had ever had.Next year when the man was sending umbrella handles to the town, as he regularly did, he also sent some of the little wooden pears, and begged that they might be tried, and so they came to America. There they very soon noticed that the little pears held much better than any other button, and now they demanded of the merchant that all the umbrellas which were sent after that should be fastened with a little pear.Now, there was something to do! Pears in thousands! Wooden pears on all umbrellas! The man must set to work. He turned and turned. The whole pear-tree was cut up into little pears! It brought in pennies, it brought in shillings!“My good luck was laid in the pear-tree,” said the man.He now got a big workshop with workmen and boys. He was always in a good humour, and said, “Good luck can lie in a pin!”I also, who tell the story, say so. People have a saying, “Take a white pin in your mouth and you will be invisible,” but it must be the right pin, the one which was given us as a lucky gift by our Lord. I got that, and I also, like the man, can catch chinking gold, gleaming gold, the very best, that kind which shines from children’s eyes, the kind that sounds from children’s mouths, and from father and mother too. They read the stories , and I stand among them in the middle of the room, but invisible, for I have the white pin in my mouth. If I see that they are delighted with what I tell them, then I also say, “Good luck can lie in a pin!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ผมจะบอกเรื่องราวเกี่ยวกับ โชคดี เราทุกคนรู้ว่าโชคดี : บางคนเห็นมันจากสิ้นปีถึงสิ้นปี ผู้อื่นเป็นบางฤดู ในบางวัน มีคนที่เห็นเพียงครั้งเดียวในชีวิต แต่ดูเราทำ .
ตอนนี้ฉันต้องการบอกคุณ เพราะทุกคนรู้ดีว่า พระเจ้าส่งลูกน้อยและวางไว้ในตักของแม่ มันอาจอยู่ในปราสาท รวยและในบ้านที่ร่ำรวย แต่ก็อาจจะเปิดสาขาที่ลมหนาวพัดมา ทุกคนไม่ได้รู้ แต่มันเป็นความจริง ทั้งหมด เดียวกัน ว่า พระเจ้า เมื่อเขาพาเด็ก พายังของขวัญโชคดี แต่มันไม่ได้ถูกเปิดเผยโดยด้านข้างของมัน มันถูกวางในสถานที่ในโลกที่หนึ่งจะคาดหวังที่จะพบมัน และยัง มักจะพบว่าเป็นดีที่สุดมันอาจจะถูกในแอปเปิ้ล มันช่างเป็นมนุษย์ เรียนที่ถูกเรียกว่านิวตัน : แอปเปิ้ลล้ม และเขาพบโชคของเขา ถ้าคุณทราบเรื่องแล้วขอให้คนที่รู้ก็จะบอกมันกับคุณ ผมมีอีกเรื่องที่จะบอก และนั่นก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับลูกแพร์ .
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีชายคนหนึ่งเกิดมายากจน มีการเติบโตขึ้นในความยากจน และความยากจน เขาได้แต่งงานเขาหมุนโดยการค้าและการสร้าง โดยเฉพาะ ด้ามร่ม และแหวน แต่เขาอยู่จากมือถึงปาก " ผมไม่เคยพบโชคดี " เขากล่าว นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง และอาจชื่อประเทศและสถานที่ที่เขาอยู่ แต่นั่นไม่สำคัญ
สีแดง โรแวน เบอร์รี่เปรี้ยวเติบโตในที่สุดเขาเรื่องบ้านและสวนของเขาในสวนมีต้นไม้ลูกแพร์ , แต่มันไม่ได้แบกลูกเดียว และยังโชคดีถูกวางไว้ในต้นไม้ลูกแพร์ที่วางในลูกแพร์ล่องหน
คืนหนึ่งลมพัดพายุที่น่ากลัว เขาบอกว่า ในหนังสือพิมพ์ที่โค้ชเวทีใหญ่ถูกยกขึ้นปิดถนนและโยนทิ้งเหมือนผ้าขี้ริ้ว มันก็เกิดขึ้นแล้ว ที่สาขาใหญ่เสียเลย
ต้นไม้ลูกแพร์สาขาถูกใส่เข้าไปในโรง และ ผู้ชาย พูดขำๆ ทำให้ลูกแพร์ใหญ่ออกมาเลย แล้วอีกตัวใหญ่ ตัวเล็ก แล้วบางมากนิดหน่อย " ต้นไม้ต้องใช้เวลาหรืออื่น ๆที่มีลูกแพร์ , " เขากล่าวว่า และเขาก็ให้เด็กที่จะเล่นกับ .
หนึ่งในปัจจัยของชีวิตในประเทศที่เปียกเป็นร่ม ทั้งบ้านมีเพียงหนึ่งสำหรับการใช้งานทั่วไปถ้าลมพัดแรงเกินไป , ร่มเปิดภายในออก มันยังขาด สอง หรือ สามครั้ง แต่ผู้ชายแล้วทำให้มันถูกต้องอีกครั้ง สุดยั่ว แต่สิ่งที่ปุ่มซึ่งจัดขึ้นพร้อมๆ กัน เมื่อมันถูกลง ก็มักจะกระโดด หรือแหวนซึ่งเป็นรอบแตก 2 .
วันนึงปุ่มบินออกจาก ; คนค้นเจอมันบนพื้นและได้ถือของหนึ่งในที่เล็กที่สุดของไม้แพร์ที่เด็กได้เล่นด้วย " ปุ่มก็ไม่เจอ " ผู้ชาย " แต่สิ่งนี้จะให้บริการวัตถุประสงค์เดียวกัน . " ดังนั้นเขาเบื่อในหลุมมัน ดึงเชือกผ่านมันและลูกแพร์ติดตั้งมากน้อยในแหวนหัก มันแน่นอนที่ดีที่สุด fastener ร่มมี .
ปีถัดไปเมื่อเขาส่งร่มมือจับไปที่เมืองที่เขาอยู่เสมอแล้ว เขายังส่งของเล็ก ๆน้อย ๆไม้ลูกแพร์ และขอร้องว่า พวกเขาอาจจะ พยายาม และดังนั้น พวกเขามาถึงอเมริกา พวกเขาเร็ว ๆนี้พบว่าลูกแพร์เล็กจัดกว่าปุ่มอื่น ๆใด ๆ