Examining mechanisms that contribut

Examining mechanisms that contribute to muscular fatigue can
provide insight into limitations to human sport and exercise
performance, as well as the potential causation of musculoskeletal
injuries in which fatigue is cited as a primary contributory factor
[1–3]. Muscular fatigue is often identified as a risk factor linked to
the high incidence of hamstring strain injuries observed across all
levels of soccer [4–6], with injury typically observed in the latter
stages of training and each half of competitive matches [1–3].
Studies have reported reductions in knee flexor maximal torque
during and after actual and simulated soccer match play [7–10],
with reductions most pronounced in the latter stages of each half
[8,10]. No study has examined whether hamstring fatigue during
soccer is mediated by peripheral or central mechanisms.


Mechanisms of fatigue are generally considered from peripheral
factors associated with maintaining muscle contraction (e.g. blood
flow, oxygen delivery, contraction efficiency), and factors associated
with maintaining central motor output to the muscle from the
nervous system (e.g. cortical and motoneuron output) [11,12].
Two studies have examined peripheral muscle fatigue and central
motor output 30 to 40 minutes following soccer match play
[13,14]. Both studies reported peripheral muscle fatigue, measured
from reductions in the resting twitch elicited from stimulation of
the quadriceps [14] and calf muscles [13] respectively, and
reduced central motor output measured from declines in voluntary
activation. However, neither study performed measurements
within the time-course of the match to examine the interaction
between peripheral muscle fatigue and central motor output.


Recent evidence from prolonged locomotor activity (e.g.
cycling) suggests that increased peripheral feedback into the
nervous system (e.g. group III/IV afferent feedback) provides an
inhibitory stimulus that reduces central motor output to the muscle
during exercise in order to restrict peripheral muscle fatigue and
maintain performance [15,16]. Reduced central motor output to
the hamstrings during soccer match play in order to offset
peripheral muscle fatigue may explain reductions in knee flexor
torque at the end of each half. However, an important
consequence of any reductions in central motor output to the
hamstrings is the likelihood of concomitant reductions in the
ability to rapidly generate knee flexor torque [17].


Reductions in rate of torque development may be important for
understanding hamstring injury risk during soccer, particularly at
the end of each half. Knee angular velocities during sprinting have
been estimated as high as 600 to 700u.s21, thus necessitating rapid
hamstring torque development to decelerate knee extension during
the terminal swing phase [18–20] where hamstring strain injury
risk is greatest [21,22]. To our knowledge one study has reported
reduced hamstring rate of torque development following soccer
match play with concomitant reductions in the hamstring
electromyogram as an estimate of central motor output [9].



However this study [9] did not use stimulation based methods to
allow examination of twitch contractile properties as a measure of
peripheral muscle fatigue that may also have contributed to
declines in hamstring explosive torque [23]. Moreover, this study
[9] did not profile the time-course of the change in hamstring
rapid torque development during the soccer match. Examining the
time-course of changes in rate of torque development during a
simulated soccer match may provide greater insight why the
hamstrings are vulnerable to fatigue associated injury in the latter
stages of each half.


Therefore we designed this study to address critical gaps in the
literature pertaining to the understanding of hamstring muscle
fatigue and central motor output during soccer and the
concomitant changes in hamstring maximal torque and rate of
torque development. We used a soccer-specific aerobic field test
(SAFT90 [8]) to replicate the distances and intensity distribution of
elite level players during match play. This provided a controlled
experimental context compared to open-field match play where
within-game measures are difficult to perform [8], and the withinand
between-match locomotor profile is highly variable [24,25].
We hypothesized that reductions in hamstring central motor
output would occur prior to peripheral muscle fatigue during the
SAFT90. Moreover we hypothesized that reductions in hamstring
central motor output would contribute to reductions in both
maximal torque and rate of torque development, with the greatest
reductions exhibited in the latter stages of each half.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถพิจารณาสถานะกลไกที่ช่วยให้กล้ามเนื้อล้ามีความเข้าใจถึงข้อจำกัดของการออกกำลังกายและกีฬามนุษย์ประสิทธิภาพ ตลอดจน causation ศักยภาพของ musculoskeletalซึ่งเป็นอ้างล้าเป็นตัว contributory หลักบาดเจ็บ[1-3] ความเมื่อยล้ากล้ามเนื้อมักจะถูกระบุเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เชื่อมโยงกับอุบัติการณ์สูงของ hamstring บาดเจ็บต้องใช้สังเกตทั้งหมดระดับของฟุตบอล [4-6], มีการบาดเจ็บที่พบโดยทั่วไปในหลังขั้นตอนของการฝึกอบรมและแต่ละครึ่งของการแข่งขันแข่งขัน [1-3]การศึกษามีรายงานลดในเข่าแรงบิดสูงสุดเนื้อเฟลกเซอร์ระหว่าง และ หลังการเกิดขึ้นจริง และจำลอง ฟุตบอลเล่น [7-10],มีลดออกเสียงมากที่สุดในระยะหลังของแต่ละครึ่ง[8,10] การศึกษาไม่มีการตรวจสอบว่า hamstring ล้าในระหว่างฟุตบอลเป็น mediated โดยกลไกกลาง หรืออุปกรณ์ต่อพ่วงกลไกของความเมื่อยล้าโดยทั่วไปพิจารณาจากอุปกรณ์ต่อพ่วงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรักษากล้ามเนื้อหดตัว (เช่นเลือดกระแส ส่งออกซิเจน ประสิทธิภาพในการหดตัว), และปัจจัยที่เกี่ยวข้องด้วยการขับมอเตอร์เซ็นทรัลรักษากล้ามเนื้อจากการระบบประสาท (เช่นเนื้อแน่น และผลผลิต motoneuron) [11,12]ศึกษาสองได้ตรวจสอบความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อต่อพ่วงและเซ็นทรัลมอเตอร์ออก 30-40 นาทีต่อการเล่นการแข่งขันฟุตบอล[13,14] ศึกษาทั้งรายงานความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อต่อพ่วง วัดจากลดใน twitch พัก elicited จากกระตุ้นของquadriceps [14] และลูกกล้ามเนื้อ [13] ตามลำดับ และขับมอเตอร์เซ็นทรัลลดลงโดยวัดจากความสมัครใจในเปิดใช้งาน อย่างไรก็ตาม ไม่ศึกษาดำเนินการประเมินภายในเวลาหลักสูตรของการจับคู่ตรวจสอบการโต้ตอบความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อต่อพ่วงและขับกลางมอเตอร์หลักฐานล่าสุดจากนาน locomotor กิจกรรม (เช่นขี่จักรยาน) แนะนำที่เพิ่มความคิดเห็นต่อพ่วงเข้าระบบประสาท (เช่นกลุ่ม III/IV afferent ผลป้อนกลับ) การลิปกลอสไขกระตุ้นที่ลดผลผลิตมอเตอร์เซ็นทรัลกล้ามเนื้อในระหว่างการออกกำลังกายเพื่อจำกัดความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อต่อพ่วง และรักษาประสิทธิภาพการทำงาน [15,16] แสดงผลมอเตอร์เซ็นทรัลลดลงไปhamstrings ในระหว่างการเล่นการแข่งขันฟุตบอลเพื่อออฟเซ็ตความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อต่อพ่วงอาจอธิบายลดในเข่าเนื้อเฟลกเซอร์แรงบิดในตอนท้ายของแต่ละครึ่ง อย่างไรก็ตาม ความสำคัญสัจจะของการลดในกลางขับมอเตอร์เพื่อการhamstrings มีโอกาสลดมั่นใจในการความสามารถในการสร้างแรงบิดเนื้อเฟลกเซอร์เข่า [17] อย่างรวดเร็วลดในอัตราการพัฒนาแรงบิดอาจจะสำคัญสำหรับเข้าใจ hamstring เสี่ยงบาดเจ็บในระหว่างฟุตบอล โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จุดสิ้นสุดของแต่ละครึ่ง มีตะกอนเชิงมุมเข่าระหว่าง sprintingการประเมินสูงที่ 600 700u.s21 ดังนั้น necessitating อย่างรวดเร็วพัฒนาแรงบิด hamstring ชะลอขยายเข่าระหว่างระยะแกว่งเทอร์มินัล [18-20] hamstring ที่บาดเจ็บสายพันธุ์ความเสี่ยงมีมากที่สุด [21,22] มีรายงานหนึ่งการศึกษาความรู้ของเราhamstring ลดอัตราของการพัฒนาแรงบิดต่อฟุตบอลเล่นจับคู่กับลดมั่นใจในการ hamstringelectromyogram เป็นการประเมินผลผลิตมอเตอร์เซ็นทรัล [9]อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้ [9] ไม่ได้ใช้กระตุ้นตามวิธีการให้ตรวจสอบ twitch contractile คุณสมบัติเป็นการวัดความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อต่อพ่วงที่อาจมีส่วนลดอัตราแรงบิดระเบิด hamstring [23] นอกจากนี้ การศึกษานี้[9] ได้โพรไฟล์เวลาหลักสูตรการเปลี่ยนแปลงใน hamstringพัฒนาแรงบิดอย่างรวดเร็วในระหว่างการแข่งขันฟุตบอล ตรวจสอบการครั้งหลักสูตรของการเปลี่ยนแปลงในอัตราการพัฒนาแรงบิดระหว่างการแข่งขันฟุตบอลจำลองอาจมีความเข้าใจมากขึ้นเหตุhamstrings จะเสี่ยงต่อการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องในหลังอ่อนเพลียขั้นตอนของแต่ละครึ่งดังนั้น เรามาศึกษาเพื่อแก้ไขช่องว่างที่สำคัญในการวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจของกล้ามเนื้อ hamstringและการขับมอเตอร์กลางระหว่างฟุตบอลและเปลี่ยนแปลงมั่นใจในแรงบิดสูงสุด hamstring และอัตราการพัฒนาแรงบิด เราใช้ทดสอบเฉพาะฟุตบอลแอโรบิกฟิลด์(SAFT90 [8]) เพื่อจำลองระยะการกระจายความเข้มของชนชั้นสูงระดับผู้เล่นระหว่างการเล่นจับคู่ นี้มีการควบคุมบริบททดลองเปรียบเทียบกับฟิลด์เปิดจับคู่เล่นที่มาตรการภายในเกมทำได้ยาก [8], และ withinandระหว่างตรงโปรไฟล์ locomotor จะผันแปรสูง [24,25]เราตั้งสมมติฐานว่าที่ลด hamstring กลางมอเตอร์ผลลัพธ์จะเกิดขึ้นก่อนความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อต่อพ่วงระหว่างการSAFT90 นอกจากนี้ เราตั้งสมมติฐานว่าที่ลดใน hamstringขับมอเตอร์กลางจะนำไปสู่การลดทั้งแรงบิดสูงสุดและอัตราการพัฒนาแรงบิด มียิ่งใหญ่ลดจัดแสดงในระยะหลังของแต่ละครึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตรวจสอบกลไกที่ช่วยให้ความเมื่อยล้าสามารถ
ให้ลึกลงไปข้อจำกัดกีฬามนุษย์และประสิทธิภาพการออกกำลังกาย
เช่นเดียวกับสาเหตุที่มีศักยภาพของกล้ามเนื้อ
การบาดเจ็บในซึ่งความเหนื่อยล้าจะถูกอ้างถึงเป็นหลักเสริมปัจจัย
[ 1 - 1 ] ความเมื่อยล้ามักระบุเป็นปัจจัยเสี่ยง ที่เชื่อมโยงกับ
อุบัติการณ์สูงของสายพันธุ์เอ็นร้อยหวายบาดเจ็บสังเกตทุก
ระดับของฟุตบอล [ 4 – 6 ] , บาดเจ็บมักจะพบในระยะหลัง
ฝึกและแต่ละครึ่งของการแข่งขันการแข่งขัน [ 1 – 3 ] .
การศึกษาได้รายงานการลดลงของข้อเข่า ขณะแรงบิดสูงสุด
ในระหว่าง และหลัง ที่เกิดขึ้นจริงและจำลองการแข่งฟุตบอลเล่น [ 7 – 10 ]
เปลี่ยนแปลงเด่นชัดมากที่สุดใน ขั้นตอนหลังของแต่ละครึ่ง
[ 8,10 ] ไม่มีการศึกษาได้สำรวจดูว่าอาการเอ็นร้อยหวายระหว่าง
ฟุตบอล ) โดยกลไกของอุปกรณ์ต่อพ่วงหรือกลาง


กลไกของความเหนื่อยล้า โดยพิจารณาจากปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการต่อการหดตัวของกล้ามเนื้อ (

เช่น เลือดไหล ออกซิเจนส่งมอบประสิทธิภาพการหดตัว ) และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการดูแลรักษามอเตอร์กลางออก

กล้ามเนื้อจากระบบประสาท เช่น เยื่อหุ้มสมองและ motoneuron ออก ) [
11,12 ]สองการศึกษามีการตรวจสอบความเมื่อยล้ากล้ามเนื้อส่วนปลายและกลาง
มอเตอร์ผลผลิต 30 ถึง 40 นาทีต่อไปนี้ฟุตบอลเล่น
[ 13,14 ] ทั้งเรียน รายงานต่อความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อ โดยวัดจากการพัก

ได้มาจากการกระตุกของกล้ามเนื้อและกล้ามเนื้อน่อง [ 14 ] [ 13 ] ตามลำดับ และผลผลิตลดลง มอเตอร์ วัดจากกลาง

การลดลงในการเปิดใช้งานอย่างไรก็ตาม ทั้งดำเนินการศึกษาการวัด
ภายในเวลาหลักสูตรของการแข่งขันเพื่อศึกษาปฏิสัมพันธ์ระหว่างความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อ และอุปกรณ์ต่อพ่วงออก



ล่าสุดมอเตอร์กลาง จากหลักฐานจากกิจกรรม ( เช่น
( จักรยาน ) แสดงให้เห็นว่าเพิ่มขึ้นต่อความคิดเห็นใน
ระบบประสาท ( เช่นกลุ่ม III / IV ระแคะระคายความคิดเห็น ) มี
อาหารที่ช่วยลดผลผลิตรถยนต์ส่วนกลาง เพื่อกระตุ้นกล้ามเนื้อระหว่างการออกกำลังกายเพื่อจำกัด

รักษาประสิทธิภาพและความเมื่อยล้ากล้ามเนื้อส่วนปลาย [ 15,16 ] ลดศูนย์กลางมอเตอร์ออก

hamstrings ในระหว่างแข่งฟุตบอลเล่นเพื่อชดเชย
ต่อความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้ออาจอธิบายการลดลงของเข่าขณะ
แรงบิดที่ส่วนท้ายของแต่ละครึ่ง อย่างไรก็ตาม สําคัญ
ผลของการผลิตมอเตอร์กลาง
hamstrings คือโอกาสของผู้ป่วยลดลงในความสามารถในการอย่างรวดเร็วสร้าง
เข่า ขณะบิด [ 17 ] .
9

ในอัตราการพัฒนาของแรงบิดอาจจะสำคัญสำหรับความเข้าใจความเสี่ยงการบาดเจ็บเอ็นร้อยหวายระหว่าง

ฟุตบอลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ท้ายของแต่ละครึ่ง ความเร็วเชิงมุมในการวิ่งได้
เข่าถูกประเมินให้สูงที่สุดเท่าที่ 600 กับ 700u.s21 จึงถูกพัฒนาแรงบิดเอ็นร้อยหวายชะลอตัวลงอย่างรวดเร็ว

เข่าในระหว่างการสวิงขั้วเฟส [ 18 – 20 ] ที่เอ็นร้อยหวายสายพันธุ์บาดเจ็บ
ความเสี่ยงมากที่สุด [ 21,22 ] เพื่อความรู้ของเราการศึกษาหนึ่งรายงานว่า อัตราการลดลงของแรงบิดได้

ต่อไปนี้การพัฒนาฟุตบอลจับคู่เล่นกับผู้ป่วยลดลงในเอ็นร้อยหวาย
คลื่นไฟฟ้าเป็นค่าส่วนกลางออกยนต์ [ 9 ] .



อย่างไรก็ตามการศึกษานี้ [ 9 ] ไม่ได้ใช้วิธีการกระตุ้นตาม

ให้ตรวจกระตุกได้ คุณสมบัติเป็นวัดของความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อที่อาจจะพ่วง
7
ลดลงในเอ็นร้อยหวายระเบิดแรงบิด [ 23 ] นอกจากนี้ การศึกษานี้
[ 9 ] ไม่ได้โปรไฟล์แน่นอนเวลาของการเปลี่ยนแปลงในเอ็นร้อยหวาย
แรงบิดอย่างรวดเร็วในการพัฒนาฟุตบอล การตรวจสอบเวลาของการเปลี่ยนแปลงในอัตราที่แน่นอน

) ได้พัฒนาแรงบิดในระหว่างการแข่งขันฟุตบอลอาจให้เข้าใจมากขึ้นว่าทำไม
hamstrings มีความเสี่ยงต่ออาการบาดเจ็บในที่ขั้นตอนของแต่ละครึ่งหลัง



ดังนั้นเราจึงออกแบบการศึกษาไปยังที่อยู่ช่องว่างใน
วิจารณ์วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจของความเมื่อยล้ากล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายและผลผลิตรถยนต์

กลางระหว่างฟุตบอลและการเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วยได้สูงสุดแรงบิดและอัตราการพัฒนาแรง เราใช้แบบทดสอบสนามฟุตบอลเฉพาะ
( saft90 [ 8 ] ) จะเลียนแบบระยะทางและการกระจายความเข้มของ
ผู้เล่นระดับหัวกะทิในระหว่างการแข่งขันเล่น นี้ให้ควบคุม
บริบททดลองเมื่อเทียบกับแปลงเปิดการแข่งขันเล่นเกมยากที่
ภายในมาตรการดำเนินการ [ 8 ] และ withinand
ระหว่างตรงกับโปรไฟล์ ( คือตัวแปรอย่างสูง [ 24,25 ] .
เราตั้งสมมติฐานว่า การลดลงของเอ็นร้อยหวาย เซ็นทรัล มอเตอร์ผลผลิตจะเกิดขึ้นก่อน

saft90 ต่อความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อในระหว่าง . นอกจากนี้เราตั้งสมมติฐานว่า การลดลงของเอ็นร้อยหวาย
ออกกลาง จะส่งผลให้มอเตอร์ ( ทั้งแรงบิดสูงสุดและอัตราของการพัฒนา

ลดแรงบิดที่มีมากที่สุดและในขั้นตอนต่อมาของแต่ละครึ่ง