3.6. Disinfection suspension test f

3.6. Disinfection suspension test for monochloramine
The monochloramine suspension test was performed at pH 8.0
and 20 C (Tables S5 and S6). The inhibitory effect of monochlor-
amine was not as immediate as for free-chlorine exposure; rates of
decrease in survival count were less than one-order of magnitude
(Fig. 2aef), as compared to free-chlorine where declines of 2e3
orders of magnitudes were observed. Among the six bacteria,
Burkholderia sp. (M) showed the highest survival rates and was the
only test microorganism that showed resistance to all concentra-
tions even after 60 min contact time with both chlorine and
monochloramine (Fig. 1 d and 2 d). Bacillus sp. was inactivated at
4.0 mg L1 at 15 min contact time, while showed growth at
8.0 mg L1 at the same contact time (Fig. 2c). Bacillus sp. showed
greater survival than the quadruple antibiotic-resistant species
Cupriavidus and Arthrobacter at higher doses of 2e8 mg L1 at 15
and 60 min contact time, but it showed less survival at immediate
contact (0 min) (Fig. 2aec). Paenibacillus sp., which was antibiotic
sensitive showed greater survival rates than antibiotic-resistant
Cupriavidus sp. Arthrobacter sp. and Bacillus sp. at brief (0 min)
and 15-min exposures (Fig. 2e). The resistance of Paenibacillus sp.
against monochloramine might also be due to the presence of
spores, which allowed them to tolerate the high concentration of
disinfectant. For all bacteria, declines in the viability count (cfu
mL1
) by monochloramine were less than the chlorine exposure,
irrespective of their antibiotic-resistances (Fig. 2aef). Inhibition did
not occur at low doses, as compared to chlorine where inhibition
occurred even at 0.5 mg L1 of free chlorine after 60 min, indicating
that free chlorine has more inhibitory activity for bacteria of DWDS
than monochloramine.
4. Discussion
Drinking-water samples had diverse genera; some could be
potentially pathogenic. For example, species of Burkholderia
(Falkinham, 2015), Kocuria (Purty et al., 2013), Paenibacillus
(Ouyang et al., 2008), and Dermacoccus (Takahashi et al., 2015) can
impact immune-compromised patients and have been transmitted
via drinking water (Hunter, 1997; Godoy et al., 2003). Many of these
bacteria demonstrate antimicrobial-resistance, e.g., members of
Burkholderia cepacia complex (Desai et al., 1998; Coenye et al.,
2001) and Cupriavidus' resistance to metal (Vandamme and
Coenye, 2004). Moreover, the presence of Pantoea sp (Pindi et al.,
2013). and Sphingomonas sp (Koskinen et al., 2000). are
undesirable.
Different factors contribute to the introduction of bacteria into
water distribution systems. In this study, most bacteria were from
buildings with storage tanks, or cisterns, for drinking water. The
building's plumbing represents an ideal place for opportunistic
bacteria (Wang et al., 2012) by providing low organic carbon levels,
high surface to volume ratio, and periods of stagnation (Falkinham,
2015; Falkinham et al., 2015). During periods of stagnation or
increased water-age, residual chlorine levels decline, and the effi-
cacy of bacterial growth inhibition becomes reduced (EPA, 2002).
The bacterial community structure in a distribution system be-
comes influenced (Wang et al., 2014), including those with anti-
microbial resistance (Falkinham, 2015; Falkinham et al., 2015).
The response of ARBs to chlorine widely varies (Shi et al., 2013),
and it becomes very difficult to ascertain specific mechanisms from
these observations. Disinfection efficiency does not remain the
same throughout the supply system, and gradients of exposure
concentrations develop. Responses range from lethality/complete
inhibition at high concentrations, selective survivability of resistant
populations at sub-inhibiting concentrations, to triggering
biochemical stress responses at much lower (sub-inhibitory)
concentrations.
Surviving bacteria may innately have increased resistance.
Spore-forming bacteria tend to be more resistant, and Gram-
negative bacteria are less susceptible than Gram-positive bacteria
(Russell, 1998). This might be a reason that in our study, the Bacillus
species having spores and antibiotic-resistance against two anti-
biotics showed more tolerance to chlorine, as compared to
multiple-antibiotic resistant Cupriavidus and Arthrobacter, which
do not form spores. Increases in the abundance of antibiotic

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.6 การฆ่าเชื้อโรคระงับการทดสอบ monochloramineทำการทดสอบระบบกันสะเทือน monochloramine ที่ pH 8.0และ 20 C (ตาราง S5 และ S6) ผล inhibitory ของ monochlor-มีนไม่ทันทีสำหรับคลอรีนฟรีแสง ราคาของลดจำนวนการอยู่รอดน้อยกว่าหนึ่งในลำดับของขนาด(รูป 2aef), เมื่อเทียบกับคลอรีนฟรีที่ลดลงของ 2e3สั่งของ magnitudes ถูกสังเกต ระหว่างแบคทีเรียหกเอสพี Burkholderia (M) แสดงให้เห็นว่าอัตราการอยู่รอดสูงที่สุด และเป็นการทดสอบเฉพาะจุลินทรีย์ที่แสดงความต้านทานทั้งหมด concentra-ทุกระดับแม้หลังจาก 60 นาทีเวลาติดต่อกับทั้งคลอรีน และmonochloramine (รูปที่ 1 d และ 2 d) เอสพีแบคทีเรียถูกยกที่4.0 มก. L 1 ใน 15 นาทีติดต่อเวลา ในขณะที่แสดงให้เห็นการเติบโตที่8.0 มิลลิกรัมต่อ L 1 ติดต่อเวลาเดียวกัน (รูปที่ 2c) เอสพีแบคทีเรียที่พบมากกว่าอยู่รอดมากกว่าสายพันธุ์ดื้อยาสำหรับสี่ท่านCupriavidus และ Arthrobacter ที่สูงกว่าปริมาณของ mg 2e8 L 1 15และ 60 นาทีติดต่อเวลา แต่มันแสดงให้เห็นอยู่รอดน้อยลงในทันทีติดต่อ (0 นาที) (รูป 2aec) เอสพี Paenibacillus ซึ่งเป็นยาปฏิชีวนะสำคัญที่แสดงให้เห็นว่าอัตราการอยู่รอดมากกว่ากว่าดื้อยาCupriavidus เอสพี Arthrobacter เอสพีและเอสพีบาซิลลัสที่สั้น ๆ (0 นาที)และ 15 นาทีแสง (รูปที่ 2e) ความต้านทานของ Paenibacillus spกับ monochloramine อาจเนื่องจากรา ซึ่งทำให้ทนต่อความเข้มข้นสูงของฆ่าเชื้อโรค สำหรับแบคทีเรีย ปฏิเสธในการนับจำนวนชีวิต (อาหรับมล. 1) โดย monochloramine ได้น้อยกว่าสัมผัสคลอรีนโดยไม่คำนึงถึงของยาปฏิชีวนะความต้านทาน (รูป 2aef) ไม่ได้ยับยั้งเกิดขึ้นในปริมาณต่ำ เมื่อเทียบกับคลอรีนที่ยับยั้งเกิดที่ 0.5 มิลลิกรัม 1 L ของคลอรีนอิสระหลังจาก 60 นาที แสดงคลอรีนอิสระที่มีกิจกรรม inhibitory สำหรับแบคทีเรียของ DWDSกว่า monochloramine4. สนทนาตัวอย่างน้ำดื่มมีหลากหลายสกุล บางคนอาจจะอาจทำให้เกิดโรค ตัวอย่างเช่น พันธุ์ Burkholderia(Falkinham, 2015) Kocuria (Purty et al. 2013), Paenibacillus(Ouyang et al. 2008), และ Dermacoccus (Takahashi et al. 2015)ส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยภูมิคุ้มกันทำลาย และได้ถูกส่งผ่านน้ำดื่ม (Hunter, 1997 Godoy et al. 2003) หลายเหล่านี้เห็นแบคทีเรียต้านทานสารต้านจุลชีพ เช่น สมาชิกของBurkholderia cepacia ซับซ้อน (Desai et al. 1998 Coenye et al.,ปี 2001) และความต้านทานของ Cupriavidus โลหะ (Vandamme และCoenye, 2004) นอกจากนี้ การปรากฏตัวของ Pantoea sp (Pindi et al.,2013) . และ Sphingomonas sp (สร้าง et al. 2000) มีไม่พึงปรารถนาปัจจัยที่นำไปสู่การนำแบคทีเรียมาระบบการกระจายน้ำ ในการศึกษานี้ แบคทีเรียส่วนใหญ่ได้จากอาคารที่ มีถังเก็บ หรือไว้สำหรับตนเอง สำหรับน้ำดื่ม การประปาของอาคารแทนการเลิกแบคทีเรีย (Wang et al. 2012) โดยให้ระดับอินทรีย์คาร์บอนต่ำพื้นสูงเพื่อเสียงสม และความซบเซา (Falkinham2015 Falkinham et al. 2015) ช่วงซบเซา หรือน้ำอายุที่เพิ่มขึ้น ลดระดับคลอรีนตกค้าง และ effi-cacy การยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียจะลดลง (EPA, 2002)โครงสร้างชุมชนแบคทีเรียในระบบการจ่าย-มาได้รับอิทธิพล (Wang et al. 2014), รวมทั้ง มีการป้องกันความต้านทานจุลินทรีย์ (Falkinham, 2015 Falkinham et al. 2015)การตอบสนองของ ARBs กับคลอรีนกันไป (ร้อยเอ็ด 2013),และยากมากที่จะตรวจสอบกลไกเฉพาะจากข้อสังเกตเหล่านี้ ประสิทธิภาพการฆ่าเชื้อไม่ได้อยู่เดียวกันตลอดทั้งระบบ และการไล่ระดับสีของแสงความเข้มข้นที่พัฒนา ช่วงการตอบสนองจาก lethality/สมบูรณ์ยับยั้งการที่ความเข้มข้นสูง เชื่อถือได้เลือกของกันประชากรที่ยับยั้งความเข้มข้น การเรียกย่อยตอบสนองความเครียดชีวเคมีที่ต่ำมาก (sub-inhibitory)ความเข้มข้นรอดตายแบคทีเรียอาจกำเนิดเพิ่มขึ้นความต้านทานแบคทีเรียที่สร้างสปอร์มักจะทนต่อ และกรัม -ลบแบคทีเรียจะอ่อนแอน้อยกว่าแบคทีเรีย(รัสเซล 1998) อาจเป็นเหตุผลที่ในเรื่องการเรียน แบคทีเรียสายพันธุ์ราและต้านทานยาปฏิชีวนะกับสองป้องกัน -แสดงเพิ่มเติมเผื่อกับคลอรีน เป็น compared ไป bioticsCupriavidus และ Arthrobacter ต้านทานยาปฏิชีวนะหลายที่แบบรา การเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของยาปฏิชีวนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.6 ฆ่าเชื้อโรคในการระงับการทดสอบสำหรับ monochloramine
การทดสอบ monochloramine ระงับการดำเนินการที่ pH 8.0
และ 20? C (ตาราง S5 และ S6) ผลการยับยั้งของ monochlor-
amine ไม่ได้เป็นทันทีสำหรับการเปิดรับฟรีคลอรีน; อัตราการ
ลดลงในการนับรอดตายน้อยกว่าหนึ่งในลำดับความสำคัญ
(รูป. 2aef) เมื่อเทียบกับฟรีคลอรีนที่ลดลงของ 2e3
คำสั่งของขนาดถูกตั้งข้อสังเกต ในบรรดาหกแบคทีเรีย
Burkholderia SP (M) แสดงให้เห็นว่าอัตราการรอดตายสูงที่สุดและเป็น
เพียงการทดสอบจุลินทรีย์ที่แสดงให้เห็นความต้านทานต่อความเข้มข้นทั้งหมด
ทั้งนี้แม้หลังจากที่เวลา 60 นาทีติดต่อกับทั้งคลอรีนและ
monochloramine (รูป. 1 D และ 2 D) Bacillus SP ที่ถูกยกเลิก
L? 1 4.0 มก. ในช่วงเวลาติดต่อ 15 นาทีในขณะที่มีการเจริญเติบโตที่
8.0 มิลลิกรัมต่อลิตร 1 ในเวลาเดียวกันติดต่อ (รูป. 2C) Bacillus SP แสดงให้เห็นว่า
การอยู่รอดมากกว่าสายพันธุ์โอทีทนต่อยาปฏิชีวนะ
Cupriavidus และ Arthrobacter ในปริมาณที่สูงขึ้นของ 2e8 mg L? 1 วันที่ 15
เวลาติดต่อและ 60 นาที แต่มันก็แสดงให้เห็นว่าการอยู่รอดน้อยลงทันที
ติดต่อ (0 นาที) (รูป. 2aec) Paenibacillus sp. ซึ่งเป็นยาปฏิชีวนะ
ที่มีความสำคัญที่แสดงให้เห็นอัตราการรอดตายสูงกว่าทนต่อยาปฏิชีวนะ
Cupriavidus SP Arthrobacter SP และ Bacillus SP ที่สั้น ๆ (0 นาที)
และความเสี่ยง 15 นาที (รูป. 2E) ความต้านทานของ Paenibacillus Sp.
กับ monochloramine นอกจากนี้ยังอาจจะเป็นเพราะการปรากฏตัวของ
สปอร์ซึ่งได้รับอนุญาตให้พวกเขาที่จะทนต่อความเข้มข้นสูงของ
ยาฆ่าเชื้อ สำหรับแบคทีเรียทั้งหมดลดลงในการนับมีชีวิต (CFU
มล 1
) โดย monochloramine น้อยกว่าการสัมผัสคลอรีน
โดยไม่คำนึงถึงของความต้านทานยาปฏิชีวนะของพวกเขา (รูป. 2aef) ยับยั้งไม่
ได้เกิดขึ้นในปริมาณที่ต่ำเมื่อเทียบกับคลอรีนที่ยับยั้งการ
เกิดขึ้นแม้ที่ 0.5 มิลลิกรัมต่อลิตร 1 ของคลอรีนอิสระหลังจาก 60 นาทีแสดงให้เห็น
ว่าคลอรีนอิสระมีฤทธิ์ยับยั้งเชื้อแบคทีเรียมากขึ้นสำหรับการ DWDS
กว่า monochloramine.
4 คำอธิบาย
ตัวอย่างการดื่มน้ำมีความหลากหลายจำพวก; บางคนอาจจะเป็น
ที่อาจก่อให้เกิดโรค ยกตัวอย่างเช่นสายพันธุ์ของเชื้อ
(Falkinham 2015) Kocuria (Purty et al., 2013), Paenibacillus
(โอวหยาง et al., 2008) และ Dermacoccus (ทากาฮาชิ et al., 2015) สามารถ
ส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยภูมิคุ้มกันที่ถูกบุกรุกและมีการ ถูกส่ง
ผ่านน้ำดื่ม (ฮันเตอร์, 1997;. Godoy, et al, 2003) หลายเหล่านี้
แบคทีเรียที่แสดงให้เห็นถึงความต้านทานต่อยาต้านจุลชีพเช่นสมาชิกของ
Burkholderia cepacia คอมเพล็กซ์ (Desai et al, 1998;.. Coenye, et al,
2001) และ Cupriavidus 'ต้านทานกับโลหะ (Vandamme และ
Coenye, 2004) นอกจากนี้การปรากฏตัวของ Pantoea sp (Pindi et al.,
2013) และ Sphingomonas SP (Koskinen et al., 2000) เป็น
ที่ไม่พึงประสงค์.
ปัจจัยที่แตกต่างนำไปสู่การเปิดตัวของเชื้อแบคทีเรียเข้าไปใน
ระบบการกระจายน้ำ ในการศึกษานี้เชื้อแบคทีเรียส่วนใหญ่มาจาก
อาคารที่มีถังเก็บหรือเอื่อยสำหรับน้ำดื่ม
ประปาของอาคารหมายถึงสถานที่ที่เหมาะสำหรับการฉวยโอกาส
แบคทีเรียโดยการให้ระดับต่ำอินทรีย์คาร์บอน (Wang et al, 2012.)
ผิวสูงอัตราส่วนปริมาณและระยะเวลาของความเมื่อยล้า (Falkinham,
2015. Falkinham et al, 2015) ในช่วงระยะเวลาของความเมื่อยล้าหรือ
เพิ่มขึ้นน้ำอายุที่เหลือระดับคลอรีนลดลงและประสิทธิภาพการ
cacy การยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียกลายเป็นลดลง (EPA, 2002).
โครงสร้างชุมชนแบคทีเรียในระบบการกระจายกร
มารับอิทธิพล (Wang et al., 2014) รวมทั้งผู้ที่มีการป้องกัน
ความต้านทานของจุลินทรีย์ (Falkinham 2015. Falkinham et al, 2015).
การตอบสนองของ ARBs ที่จะแตกต่างกันไปอย่างกว้างขวางคลอรีน (Shi et al, 2013).
และมันก็กลายเป็นเรื่องยากมากที่จะตรวจสอบให้แน่ใจกลไกจาก
ข้อสังเกตเหล่านี้ ประสิทธิภาพการฆ่าเชื้อไม่ได้ยังคงเป็น
เหมือนกันทั่วทั้งระบบการจัดหาและการไล่ระดับสีของการเปิดรับ
ความเข้มข้นของการพัฒนา คำตอบมีตั้งแต่ตาย / สมบูรณ์
ยับยั้งที่ความเข้มข้นสูงอยู่รอดเลือกของทน
ประชากรที่มีความเข้มข้นย่อยยับยั้งเพื่อเรียก
การตอบสนองความเครียดทางชีวเคมีที่มากต่ำ (Sub-ยับยั้ง)
ความเข้มข้น.
รอดตายแบคทีเรียอาจกำเนิดได้เพิ่มความต้านทาน.
สร้างสปอร์เชื้อแบคทีเรียที่มีแนวโน้ม ที่จะทนมากขึ้นและ Gram-
ลบแบคทีเรียมีความอ่อนไหวน้อยกว่าแกรมบวกแบคทีเรีย
(รัสเซล 1998) นี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าในการศึกษาของเรา, Bacillus เป็น
สายพันธุ์ที่มีสปอร์และยาปฏิชีวนะต่อต้านสองต่อต้าน
ปฏิชีวนะแสดงให้เห็นความอดทนมากขึ้นเพื่อให้คลอรีนเมื่อเทียบกับ
หลายยาปฏิชีวนะทน Cupriavidus และ Arthrobacter ซึ่ง
ไม่ได้แบบสปอร์ การเพิ่มขึ้นของความอุดมสมบูรณ์ของยาปฏิชีวนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.6 ในการ monochloramine ทดสอบช่วงล่างการ monochloramine ระงับการทดสอบการปฏิบัติที่ pH 8.0และ 20 c ( S5 และตาราง s6 ) ผลยับยั้งของ monochlor -เอมีนไม่ได้ทันที สำหรับการสัมผัสคลอรีน ; อัตราลดจำนวนการอยู่รอดน้อยกว่าหนึ่งอันดับของขนาด( รูปที่ 2aef ) เมื่อเทียบกับที่ลดลงของ 2e3 คลอรีนอิสระคำสั่งของขนาดพบว่า ระหว่าง 6 แบคทีเรียBurkholderia sp . ( M ) พบสูงสุดอัตราการอยู่รอดและเป็นแค่ทดสอบจุลินทรีย์ที่พบความต้านทานครุ่นคิด - ทั้งหมดใช้งานหลังจาก 60 นาที มีทั้งคลอรีนและเวลาสัมผัสmonochloramine ( รูปที่ 1 และ 2 ) Bacillus sp . เป็นเจ้าบ้านที่4.0 มิลลิกรัม L1 ที่ 15 นาที ติดต่อเวลาในขณะที่มีการเจริญเติบโตที่8.0 มิลลิกรัม L1 ที่ติดต่อช่วงเวลาเดียวกัน ( รูปที่ 2 ) พบว่า Bacillus sp .การอยู่รอดมากกว่าสี่เท่ายาปฏิชีวนะต้านทานชนิดcupriavidus ยาในปริมาณสูง 2e8 L1 ที่ 15 มก.และ 60 นาทีเวลาสัมผัส แต่ก็พบน้อยรอดตายทันทีติดต่อ ( 0 นาที ) ( รูปที่ 2aec ) paenibacillus sp . ซึ่งเป็นยาปฏิชีวนะอ่อนไหว พบมากขึ้นอัตรารอดกว่ายาปฏิชีวนะป้องกันcupriavidus sp . ยา sp . และ Bacillus sp . ที่สั้น ( 0 นาที )และ 15 นาทีรับ ( รูปที่ 2 ) ความต้านทานของ paenibacillus sp .กับ monochloramine อาจเนื่องจากการแสดงตนของสปอร์ซึ่งอนุญาตให้พวกเขาที่จะทนต่อความเข้มข้นสูงของยาฆ่าเชื้อโรค สำหรับแบคทีเรียลดลงในชีวิตนับโคโลนีml1) โดย monochloramine กว่าคลอรีน การเปิดรับแสงโดยไม่คำนึงถึงของความต้านทานยาปฏิชีวนะ ( รูปที่ 2aef ) ยับยั้งการทำไม่เกิดขึ้นที่น้อยเมื่อเทียบกับปริมาณคลอรีนที่ยับยั้งเกิดขึ้นที่ 0.5 mg L1 คลอรีนฟรีหลังจาก 60 นาที ระบุคลอรีนอิสระมีกิจกรรมการยับยั้งแบคทีเรีย dwds มากขึ้นสำหรับกว่า monochloramine .4 . การอภิปรายตัวอย่างน้ำดื่มได้หลากหลายสกุล บางอย่างอาจจะที่อาจก่อให้เกิดโรค . ตัวอย่างเช่นชนิดของ Burkholderia( falkinham 2015 ) kocuria ( purty et al . , 2013 ) , paenibacillus( ouyang et al . , 2008 ) , และ dermacoccus ( ทาคาฮาชิ et al . , 2015 )ผลกระทบต่อผู้ป่วยและได้รับการถ่ายทอดภูมิคุ้มกันละเมิดผ่านการดื่มน้ำ ( ฮันเตอร์ , 1997 ; โกดอย et al . , 2003 ) หลายเหล่านี้แบคทีเรียต้านทานยาต้านจุลชีพ เช่น สาธิต , สมาชิกของBurkholderia cepacia complex ( Desai et al . , 1998 ; coenye et al . ,2544 ) และ cupriavidus " ต้านทานต่อโลหะ ( vandamme และcoenye , 2004 ) นอกจากนี้ การปรากฏตัวของ pantoea SP ( Pindi et al . ,2013 ) และ sphingomonas SP ( คอสคีเนิ่น et al . , 2000 ) คือที่ไม่พึงประสงค์ปัจจัยต่าง ๆสนับสนุนการแนะนำของแบคทีเรียเข้าไปในระบบการกระจายน้ำ ในการศึกษานี้ได้จากแบคทีเรียที่พบมากที่สุด คืออาคารกับรถถัง , กระเป๋า หรือ อ่างเก็บน้ำ เพื่อดื่มน้ำ ที่ประปาของอาคารเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการ ฉวยโอกาสแบคทีเรีย ( Wang et al . , 2012 ) โดยการให้อินทรีย์คาร์บอนต่ำระดับพื้นผิวสูงถึงอัตราส่วนปริมาณและระยะเวลาของความเมื่อยล้า ( falkinham ,2015 ; falkinham et al . , 2015 ) ในช่วงระยะเวลาของความเมื่อยล้าหรือคลอรีนน้ำเพิ่มขึ้นอายุ ระดับลดลง และ effi -ยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียจะลดลง cacy ( EPA , 2002 )โครงสร้างชุมชนแบคทีเรียในระบบจำหน่ายจะ -มาต่อ ( Wang et al . , 2014 ) รวมทั้งผู้ต่อต้านต้านทานจุลินทรีย์ ( falkinham 2015 ; falkinham et al . , 2015 )การตอบสนองของ arbs คลอรีนอย่างกว้างขวางแตกต่างกัน ( ซือ et al . , 2013 )และมันกลายเป็นเรื่องยากมากที่จะหากลไกที่เฉพาะเจาะจงจากข้อสังเกตเหล่านี้ ประสิทธิภาพการฆ่าเชื้อไม่ยังคงอยู่เดียวกันตลอดทั้งระบบการจัดหาและการไล่ระดับสีความเข้มข้นของการพัฒนา การตอบสนองช่วงจาก Lethality / สมบูรณ์การยับยั้งที่ความเข้มข้นสูง ความสามารถการป้องกันประชากรที่ซบยับยั้งความเข้มข้น เพื่อเรียกความเครียด การตอบสนองทางชีวเคมีที่ต่ำมาก ( ย่อยอาหาร )เข้มข้นที่รอดตายแบคทีเรียอาจ innately เพิ่มความต้านทานแบคทีเรียที่สร้างสปอร์มีแนวโน้มที่จะทนทานมากขึ้นและกรัม -แบคทีเรียลบที่มีความไวน้อยกว่าแบคทีเรียแกรมบวก( รัสเซล , 1998 ) นี้อาจเป็นเหตุผลที่ในการศึกษาของเรา บาซิลลัสชนิด และมี สปอร์ต้านทานยาปฏิชีวนะต่อสอง ต่อต้านbiotics มีความอดทนมากกว่าคลอรีน เมื่อเปรียบเทียบกับหลาย cupriavidus ทนต่อยาปฏิชีวนะยา ซึ่งไม่สร้างสปอร์ เพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของยาปฏิชีวนะ