Apples (Fuji variety) were treated

Apples (Fuji variety) were treated in aqueous sucrose (50% w/w) and salt (NaCl, 10% w/w) solutions for 2,
4 and 8 h (27 C). Concentration profiles were determined as a function of the distance, considering the
unidirectional and normal diffusion to the exposed face of the immersed fruit. The density, water, sugar
and salt contents were determined for each piece of apple. A mathematical model was fitted to the experimental
data for the water, sucrose and salt contents. A numerical method of finite differences allowed for
the calculation of the effective diffusion coefficients as a function of concentration, using the material
coordinates to consider tissue shrinkage. The coefficients were obtained by simultaneously integrating
the three differential equations (for water, sucrose and salt). The behavior of the apple cellular tissue
was also studied using light microscopy techniques to obtain images of the osmotically treated pieces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แอปเปิ้ล (ฟูจิหลากหลาย) ได้รับการรักษาในอควีซูโครส (50% w/w) และเกลือ (NaCl, 10% w/w) โซลูชั่นสำหรับ 24 และ 8 h (27 C) มีกำหนดค่าความเข้มข้นเป็นฟังก์ชันของระยะทาง พิจารณาการทิศทาง และปกติแพร่ให้หน้าสัมผัสของผลไม้ immersed ความหนาแน่น น้ำ น้ำตาลและเนื้อหาเกลือถูกกำหนดสำหรับแต่ละส่วนของแอปเปิ้ล แบบจำลองทางคณิตศาสตร์พอดีกับการทดลองข้อมูลสำหรับ ซูโครส และน้ำเค็มของเนื้อหา วิธีผลต่างจำกัดของตัวเลขได้การคำนวณค่าสัมประสิทธิ์การแพร่ที่มีประสิทธิภาพเป็นฟังก์ชันของความเข้มข้น การใช้วัสดุพิกัดการหดตัวของเนื้อเยื่อ สัมประสิทธิ์ได้รับ โดยรวมพร้อมกันสมการเชิงอนุพันธ์ 3 (สำหรับน้ำ ซูโครส และเกลือ) ลักษณะการทำงานของเนื้อเยื่อเซลแอปเปิ้ลยังศึกษาใช้เทคนิค microscopy แสงรับภาพชิ้น osmotically บำบัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอปเปิ้ล (ฟูจิหลากหลาย) ได้รับการรักษาในซูโครสน้ำ (50% w / w) และเกลือ (โซเดียมคลอไรด์ 10% w / w) โซลูชั่นสำหรับ 2,
4 และ 8 ชั่วโมง (27 C)
โปรไฟล์เข้มข้นได้รับการพิจารณาเป็นหน้าที่ของระยะทางที่พิจารณาการแพร่กระจายทิศทางเดียวและผิวธรรมดาถึงผิวหน้าสัมผัสของผลไม้แช่
ความหนาแน่นของน้ำน้ำตาลและเนื้อหาเกลือได้รับการพิจารณาสำหรับชิ้นส่วนของแอปเปิ้ลแต่ละ
แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก็พอดีที่จะทดลองข้อมูลน้ำน้ำตาลเกลือและเนื้อหา วิธีการเชิงตัวเลขของความแตกต่างแน่นอนได้รับอนุญาตสำหรับการคำนวณค่าสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายที่มีประสิทธิภาพเป็นหน้าที่ของความเข้มข้นที่ใช้วัสดุประสานงานที่จะต้องพิจารณาการหดตัวของเนื้อเยื่อ ค่าสัมประสิทธิ์ที่ได้รับไปพร้อม ๆ กันโดยการบูรณาการทั้งสามสมการเชิงอนุพันธ์(สำหรับน้ำ, น้ำตาลและเกลือ) ลักษณะการทำงานของแอปเปิ้ลเนื้อเยื่อโทรศัพท์มือถือที่ได้รับการศึกษายังใช้เทคนิคกล้องจุลทรรศน์ที่จะได้รับภาพของชิ้นที่ได้รับการรักษา osmotically

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แอปเปิ้ล ( Fuji หลากหลาย ) ได้รับการรักษาในสารละลายซูโครส 50% ( w / w ) และเกลือ ( NaCl , 10% w / w ) โซลูชั่นสำหรับ 2
4 และ 8 H ( 27 องศาเซลเซียส ) โปรไฟล์ของถูกกำหนดเป็นฟังก์ชันของระยะห่างจากทิศทางเดียวและการแพร่กระจายไปยัง
ปกติสัมผัสใบหน้าของแช่ผลไม้ ความหนาแน่นของน้ำ น้ำตาล และเกลือ เนื้อหาถูก
สำหรับแต่ละชิ้นของแอปเปิ้ลแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ได้ถูกติดตั้งเพื่อการทดลอง
สำหรับน้ำซูโครสและปริมาณเกลือ วิธีการเชิงตัวเลขของขอบเขตความแตกต่างอนุญาตสำหรับการคำนวณค่าสัมประสิทธิ์การแพร่
มีประสิทธิภาพเป็นฟังก์ชันของความเข้มข้นของการใช้วัสดุ
พิกัดเพื่อพิจารณายุบ เนื้อเยื่อ สัมประสิทธิ์ที่ได้จากการบูรณาการ
พร้อมกันสามสมการเชิงอนุพันธ์ ( น้ำ , น้ำตาลทราย และเกลือ ) พฤติกรรมของแอปเปิ้ลเซลล์เนื้อเยื่อ
นอกจากนี้ยังได้ศึกษาการใช้เทคนิคจุลทรรศน์แสง เพื่อให้ได้ภาพที่ osmotically

รักษาชิ้น