As noted above, classical styles of

As noted above, classical styles of architecture dominated Western architecture for a very long time, roughly from the Renaissance until the advent of Modernism. That is to say, that classical antiquity at least in theory was considered the prime source of inspiration for architectural endeavours in the West for much of Modern history. Even so, because of liberal, personal or theoretically diverse interpretations of the antique heritage, classicism covers a broad range of styles, some even so to speak cross-referencing, like Neo-Palladian architecture, which draws its inspiration from the works of Italian Renaissance architect Andrea Palladio — who himself drew inspiration from ancient Roman architecture.[16] Furthermore, it can even be argued (as noted above) that styles of architecture not typically considered classical, like Gothic, can be said to contain classical elements. Therefore, a simple delineation of the scope of classical architecture is difficult to make.[17] The more or less defining characteristic can still be said to be a reference to ancient Greek or Roman architecture, and the architectural rules or theories that derived from that architecture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังที่ระบุไว้ข้างต้น ลักษณะคลาสสิกของสถาปัตยกรรมครอบงำสถาปัตยกรรมตะวันตกเป็นเวลานาน ประมาณจากเรอเนสซองซ์จนมาถึงสมัย กล่าวคือ สมัยคลาสสิกที่น้อยในทฤษฎีเป็นแหล่งสำคัญของแรงบันดาลใจสำหรับความพยายามอย่างสถาปัตยกรรมตะวันตกยุคใหม่มากขึ้น แต่กระนั้น เนื่องจากดัดของมรดกโบราณ เสรีนิยม ส่วนบุคคล หรือทางทฤษฎีหลากหลายแนวครอบคลุมหลากหลายรูปแบบ บางคนเพื่อที่จะพูดอ้าง เช่นสถาปัตยกรรมพาลเลเดียนนีโอ ซึ่งแรงบันดาลใจมาจากผลงานของสถาปนิกยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี Andrea ภัตตาคาร — ที่ตัวเองวาดแรงบันดาลใจจากสถาปัตยกรรมโรมัน [16] นอกจากนี้ มันสามารถแม้จะแย้ง (ตามที่ระบุไว้ข้างต้น) ว่า รูปแบบของสถาปัตยกรรมที่ไม่ปกติถือว่าคลาสสิก เช่นโกธิค สามารถพูดประกอบด้วยองค์ประกอบคลาสสิก ดังนั้น อำนาจขอบเขตของสถาปัตยกรรมคลาสสิกที่ง่ายเป็นเรื่องยากที่จะทำให้ [17] ในลักษณะการกำหนดมากหรือน้อยสามารถยังกล่าวว่า เป็น การอ้างอิงโบราณกรีกหรือโรมัน สถาปัตยกรรม และสถาปัตยกรรมกฎ หรือทฤษฎีที่ได้มาจากสถาปัตยกรรมที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังที่ระบุไว้ข้างต้นรูปแบบคลาสสิกของสถ​​าปัตยกรรมที่โดดเด่นของสถ​​าปัตยกรรมตะวันตกมาเป็นเวลานานมาก ๆ จากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาจนกระทั่งการมาถึงของสมัยใหม่ กล่าวคือที่โบราณคลาสสิกอย่างน้อยในทฤษฎีถือเป็นแหล่งที่มาของแรงบันดาลใจที่สำคัญสำหรับความพยายามสถาปัตยกรรมในเวสต์มากที่สุดของประวัติศาสตร์สมัยใหม่ ดังนั้นแม้เพราะเสรีนิยมตีความส่วนบุคคลหรือความหลากหลายทางทฤษฎีของมรดกโบราณคลาสครอบคลุมความหลากหลายของรูปแบบที่บางคนเพื่อที่จะพูดอ้างอิงข้ามเช่นสถาปัตยกรรมนีโอพัลลาซึ่งได้แรงบันดาลใจจากผลงานของอิตาลียุคฟื้นฟูศิลปวิทยา สถาปนิก Andrea Palladio -. ที่ตัวเองดึงแรงบันดาลใจจากสถาปัตยกรรมโรมันโบราณ [16] นอกจากนี้มันยังสามารถเป็นที่ถกเถียงกัน (ตามที่ระบุไว้ข้างต้น) ที่รูปแบบของสถ​​าปัตยกรรมที่มักจะไม่ถือว่าเป็นคลาสสิกเช่นโกธิคสามารถจะกล่าวว่ามีองค์ประกอบคลาสสิก ดังนั้นการวาดภาพที่เรียบง่ายของขอบเขตของสถ​​าปัตยกรรมคลาสสิกเป็นเรื่องยากที่จะทำให้. [17] กำหนดลักษณะมากหรือน้อยยังสามารถกล่าวว่าจะมีการอ้างอิงถึงสถาปัตยกรรมกรีกหรือโรมันโบราณและกฎสถาปัตยกรรมหรือทฤษฎีที่ได้มาจากการที่ สถาปัตยกรรม.