This paper argues that our embodied

This paper argues that our embodied and emotional attachments to the non-human world must be carried forward in an effort to comprehend nature in interdependent and agential terms. Such an understanding may allow a new ethical configuration in which the interactions between humans and nature become an “an active collaborative process” (Plumwood, 2001: 16). In this respect, the agencies of both humanity and nature are placed within reciprocal relationships of consequence. The paper begins by reviewing the limitations of dominant conceptualizations of nature that emphatically exclude it from the human realm of agency and ethical consideration. It then considers alternate theorizations that forward relational aspects and proximities of nature, particularly in terms of expanded concepts of time, agency and affect (e.g.: Greenhouse, 1996; Plumwood, 2001). Collaborative relations between human and non-human worlds are also re-considered through phenomenological accounts (Merleau-Ponty, 2002 and Toadvine, 2009), which emphasize a productive dialectic of experience and recognition. In conclusion, the paper argues that the validation of emotional and agential relations between human and non-human life allow for more ethical and less destructive engagement. In recognizing such correspondences, we are also impelled to recognize the biophysical limits of all life that is threatened under climate change.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษนี้จนว่า เราแนบ embodied และอารมณ์เพื่อโลกไม่ใช่มนุษย์ต้องถูกยกในความพยายามที่จะเข้าใจธรรมชาติในการเปลี่ยนแปลงได้ง่ายกว่า และ agential ความเข้าใจอาจทำให้โครงจริยธรรมใหม่การโต้ตอบระหว่างมนุษย์และธรรมชาติกลายเป็นการ "ใช้งานอยู่ร่วมกระบวนการ" (Plumwood, 2001:16) ได้ ประการนี้ หน่วยงานของทั้งมนุษย์และธรรมชาติอยู่ภายในความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันของสัจจะ กระดาษเริ่มต้น ด้วยการตรวจสอบข้อจำกัดของธรรมชาติหลัก conceptualizations ที่กึกก้องแยกออกจากแดนมนุษย์ของหน่วยงานและพิจารณาจริยธรรม แล้วถือเอา theorizations อื่นที่ส่งต่อแง่มุมเชิงและ proximities ของธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของแนวคิดขยายเวลา หน่วยงาน และส่งผลกระทบต่อ (เช่น: เรือนกระจก 1996 Plumwood, 2001) อีกครั้งได้มีพิจารณาความสัมพันธ์ร่วมกันระหว่างโลกมนุษย์ และไม่ใช่มนุษย์ผ่าน phenomenological บัญชี (Merleau-เซิลปอนตี้อพาร์ต 2002 และ Toadvine, 2009), dialectic ประสิทธิภาพของประสบการณ์และการรับรู้ซึ่ง เบียดเบียน กระดาษจนตรวจสอบอารมณ์ และ agential ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ และ มนุษย์ไม่อนุญาตสำหรับความผูกพันทางด้านจริยธรรมมากขึ้น และทำลายน้อย ตระหนักตอบกลับเช่น เรายังมี impelled รู้จักขีดจำกัด biophysical ของทุกชีวิตที่ถูกคุกคามภายใต้สภาพภูมิอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้ระบุว่าสิ่งที่แนบมาเป็นตัวเป็นตนและอารมณ์ของเราไปสู่​​โลกที่ไม่ใช่มนุษย์จะต้องดำเนินการไปข้างหน้าในความพยายามที่จะเข้าใจธรรมชาติในแง่การพึ่งพาซึ่งกันและกันและ agential ความเข้าใจดังกล่าวอาจทำให้การกำหนดค่าทางจริยธรรมใหม่ที่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และธรรมชาติกลายเป็น "กระบวนการที่ใช้งานร่วมกัน" (Plumwood, 2001: 16) ในการนี​​้หน่วยงานของมนุษยชาติทั้งในและธรรมชาติที่มีอยู่ภายในความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันผล กระดาษเริ่มต้นโดยการตรวจสอบข้อ จำกัด ของ conceptualizations ที่โดดเด่นของธรรมชาติที่ไม่รวมกึกก้องจากดินแดนของมนุษย์ของหน่วยงานและการพิจารณาจริยธรรม จากนั้นจะพิจารณา theorizations อื่นที่ส่งต่อด้านสัมพันธ์และ proximities ของธรรมชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของแนวคิดการขยายเวลาหน่วยงานและส่งผลกระทบต่อ (เช่นเรือนกระจก, 1996; Plumwood, 2001) ความสัมพันธ์ร่วมกันระหว่างมนุษย์และโลกไม่ใช่มนุษย์นอกจากนี้ยังมีการพิจารณาอีกครั้งผ่านบัญชีปรากฏการณ์วิทยา (Merleau-Ponty, 2002 และ Toadvine 2009) ซึ่งเน้นการผลิตตรรกวิทยาของประสบการณ์และการรับรู้ สรุปกระดาษที่ระบุว่าการตรวจสอบของความสัมพันธ์ทางอารมณ์และ agential ระหว่างมนุษย์และสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์อนุญาตให้มีการมีส่วนร่วมของจริยธรรมและทำลายน้อยมากขึ้น ในการตระหนักถึงจดหมายดังกล่าวเรายังปวดที่จะยอมรับข้อ จำกัด ทางกายภาพและชีวภาพของสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่ถูกคุกคามอยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้ระบุว่าเป็นตัวเป็นตนของเราและสิ่งที่แนบทางอารมณ์กับโลก มนุษย์จะต้องถูกส่งต่อในความพยายามที่จะเข้าใจธรรมชาติในการพึ่งพาซึ่งกันและกันและ agential เงื่อนไข เช่น ความเข้าใจอาจช่วยให้โครงสร้างทางจริยธรรมใหม่ซึ่งในการโต้ตอบระหว่างมนุษย์และธรรมชาติเป็น " กระบวนการที่ใช้งานร่วมกัน " ( พลัมวูด , 2544 : 16 ) ในส่วนนี้หน่วยงานของทั้งมนุษย์และธรรมชาติจะอยู่ในความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันของผล กระดาษเริ่มต้นโดยการทบทวนข้อ จำกัด ของเด่น conceptualizations ของธรรมชาติที่บอกไม่รวมจากดินแดนมนุษย์ของหน่วยงานและการพิจารณาจริยธรรม . จากนั้นพิจารณาสลับ theorizations ข้างหน้าแบบด้านและ proximities ของธรรมชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของการขยายแนวคิดของเวลา หน่วยงาน และส่งผลกระทบต่อ ( เช่น : เรือนกระจก , 1996 ; พลัมวูด , 2001 ) ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ และโลกก็จะถือว่าผ่านบัญชีเชิงปรากฏการณ์วิทยา ( merleau ปงตี 2002 และ toadvine 2009 ) ซึ่งเน้นใช้ผลผลิตของประสบการณ์และการรับรู้ สรุปบทความนี้จะแสดงให้เห็นว่าการตรวจสอบความสัมพันธ์ทางอารมณ์และ agential ระหว่างมนุษย์และชีวิตของมนุษย์ให้จริยธรรมมากขึ้น และทำลายน้อยลง หมั้น ในการตระหนักถึงเช่นจดหมายเรายัง impelled จำกัดทางชีวฟิสิกส์ของทุกชีวิตที่ถูกคุกคาม ภายใต้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ