Prepositional Verb A prepositional

Prepositional Verb

A prepositional phrase is a combination of a verb and a preposition. It is just a verb followed by a preposition.

Prepositional Phrase = Verb + Preposition

Some verbs need particular prepositions to be used after them in sentences having a direct object. Such a verb with its required preposition is called a prepositional phrase.

For example
He knocks at the door.

In above sentence “knock at” is prepositional phrase which contains a verb “knock” and a preposition “at”. Without the use of correct preposition after a prepositional verb in a sentence, the sentence is considered to be grammatically wrong. For example if we say, “he knocks the door”, it is wrong because it lacks the required preposition “at”. So the correct sentence is “he knocks at the door”.

Prepositional Verbs are transitive and they have a direct object in sentence. Some of the frequently used preposition verb are, laugh at, knock at, listen to, look at, look for, look after, wait for, agree to, agree with, talk about, talked to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Prepositional กริยา เป็นคำวิเศษณ์เป็นการรวมกันของคำกริยาและคำวิเศษณ์ มันเป็นคำกริยาที่ตาม ด้วยคำวิเศษณ์ คำวิเศษณ์ =คำกริยา + วิเศษณ์ กิริยาบางอย่างต้องเฉพาะน้อง ๆ ที่จะใช้พวกเขาในประโยคที่มีกับวัตถุโดยตรง คำกริยากับวิเศษณ์ที่ต้องเรียกว่าบุพบทวลี ตัวอย่างเช่นเขา knocks ที่ประตู ในข้างต้นประโยค "เคาะที่" เป็นคำวิเศษณ์ซึ่ง "เคาะ" ประกอบด้วยคำกริยาและคำวิเศษณ์ "ที่" โดยไม่ต้องถูกต้องวิเศษณ์หลัง prepositional กริยาในประโยค ประโยคถือว่าเป็นฉันท์ ตัวอย่างเช่นถ้าเราพูดว่า "เขา knocks ประตู" ก็ไม่ถูกต้อง เพราะมันขาดวิเศษณ์ต้องใช้ "เวลา" ดังนั้น ประโยคถูกต้องคือ "เขาแรงกระแทกที่ประตู" คำกริยา prepositional เป็น transitive และมีวัตถุตรงในประโยค บางส่วนของคำกริยาวิเศษณ์ที่ใช้บ่อย หัวเราะ เคาะที่ ฟัง ดู หา ดูแล รอ ยอมรับ เห็นด้วย พูดคุย พูดคุยกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุพบทคำกริยา

บุพบทวลีคือการรวมกันของคำกริยาและคำบุพบท มันเป็นเพียงคำกริยาตามด้วยคำบุพบท.

บุพบทวลี = กริยาบุพบท

คำกริยาบางอย่างจำเป็นต้องใช้คำบุพบทโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะนำมาใช้หลังจากที่พวกเขาในประโยคที่มีวัตถุ ดังกล่าวเป็นคำกริยากับคำบุพบทต้องของมันจะถูกเรียกว่าบุพบทวลี.

ตัวอย่างเช่น
เขาเคาะที่ประตู.

ในประโยคข้างต้น "เคาะที่" เป็นบุพบทวลีที่มีคำกริยา "เคาะ" และคำบุพบท "ที่ระดับ" โดยไม่ต้องใช้คำบุพบทที่ถูกต้องหลังจากคำกริยาบุพบทในประโยคประโยคจะถือเป็นความผิดตามหลักไวยากรณ์ ตัวอย่างเช่นถ้าเราพูดว่า "เขาเคาะประตู" มันเป็นความผิดเพราะมันขาดบุพบทจำเป็น "ที่ระดับ" ดังนั้นประโยคที่ถูกต้องคือ "เขาเคาะที่ประตู".

คำกริยาบุพบทเป็นสกรรมกริยาและพวกเขามีวัตถุโดยตรงในประโยค บางส่วนของที่ใช้บ่อยบุพบทคำกริยาจะหัวเราะเยาะเคาะที่ฟังดูที่มองหาเฝ้ารอยินยอมที่จะเห็นด้วยพูดคุยเกี่ยวกับพูดคุยกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุพบทคำกริยาบุพบทวลีคือการรวมกันของคำกริยาและบุพบท มันเป็นเพียงคำกริยาตามหลังโดยคำบุพบท .บุพบทวลี = กริยา + บุพบทกริยาบางอย่างต้องการคำบุพบทโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะใช้หลังจากพวกเขาในประโยคมีกรรมตรง เช่นกริยาบุพบท มันต้องเรียกว่าบุพบทวลี .ตัวอย่างเช่นเขาเคาะที่ประตูในประโยคข้างต้น " เคาะ " เป็นบุพบทวลีซึ่งประกอบด้วยกริยา " เคาะ " คำบุพบท " ที่ " โดยไม่ต้องใช้บุพบทคำกริยาที่ถูกต้องหลังบุพบทในประโยค ประโยค ถือว่าผิดหลักไวยากรณ์ . ตัวอย่างเช่น ถ้าเราพูดว่า " เขาเคาะประตู " มันผิด เพราะมันไม่ต้องใช้บุพบท " ที่ " ดังนั้น ประโยคที่ถูกต้องคือ " เขาเคาะประตู "กริยาบุพบทคือสกรรมกริยาและพวกเขามีวัตถุโดยตรงในประโยค บางส่วนของบ่อยใช้บุพบทคำกริยา , หัวเราะ , เคาะ , ฟัง , ดู , ดู , ดูแล , รอ , เห็นด้วย , เห็นด้วยกับ , คุย , พูดคุย