this Pennsylvania hick house; I lis

this Pennsylvania hick house; I listened and moaned. It began to rain hard. A man gave me a ride back to Harrisburg and told me I was on the wrong road. I suddenly saw the little hobo standing under a sad streetlamp with his thumb stuck out- poor forlorn man, poor lost sometime boy, now broken ghost of the penniless wilds. I told my driver the story and he stopped to tell the old man.
"Look here, fella, you're on your way west, not east."
"Heh?" said the little ghost. "Can't tell me I don't know my way around here. Been walkin this country for years. I'm headed for Canady."
"But this ain't the road to Canada, this is the road to Pittsburgh and Chicago." The little man got disgusted with us and walked off. The last I saw of him was his bobbing little white bag dissolving in the darkness of the mournful Alleghenies.
I thought all the wilderness of America was in the West till the Ghost of the Susquehanna showed me different. No, there is a wilderness in the East; it's the same wilderness Ben Franklin plodded in the oxcart days when he was postmaster, the same as it was when George Washington was a wild-buck Indian-fighter, when Daniel Boone told stories by Pennsylvania lamps and promised to find the Gap, when Bradford built his road and men whooped her up in log cabins. There were not great Arizona spaces for the little man, just the bushy wilderness of eastern Pennsylvania, Maryland, and Virginia, the backroads, the black-tar roads that curve among the mournful rivers like Susquehanna, Monongahela, old Potomac and Monocacy.
That night in Harrisburg I had to sleep in the railroad station on a bench; at dawn the station masters threw me out. Isn't it true that you start your life a sweet child believing in everything under your father's roof? Then comes the day of the Laodiceans, when you know you are wretched and miserable and poor and blind and naked, and with the visage of a gruesome grieving ghost you go shuddering through nightmare life. I stumbled haggardly out of the station; I had no more control. All I could see of the morning was a whiteness like the whiteness of the tomb. I was starving to death. All I had left in the form of calories were the last of the cough drops I'd bought in Shelton, Nebraska, months ago; these I sucked for their sugar. I didn't know how to panhandle. I stumbled out of town with barely enough strength to reach the city limits. I knew I'd be arrested if I spent another night in Harrisburg. Cursed city! The ride I proceeded to get was with a skinny, haggard man who believed in controlled starvation for the sake of health. When I told him I was starving to death as we rolled east he said, "Fine, fine, there's nothing better for you. I myself haven't eaten for three days. I'm going to live to be a hundred and fifty years old." He was a bag of bones, a floppy doll, a broken stick, a maniac. I might have gotten a ride with an affluent fat man who'd say, "Let's stop at this restaurant and have some pork chops and beans." No, I had to get a ride that morning with a maniac who believed in controlled starvation for the sake of health. After a hundred miles he grew lenient and took out bread-and-butter sandwiches from the back of the car. They were hidden among his salesman samples. He was selling plumbing fixtures around Pennsylvania. I devoured the bread and butter. Suddenly I began to laugh. I was all alone in the car, waiting for him as he made business calls in Allentown, and I

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้บ้านตาสีตาสาเนีย; ฉันฟังและคราง มันเริ่มที่จะมีฝนตกอย่างหนัก คนให้ฉันนั่งกลับไปที่แฮร์ริสและบอกฉันฉันอยู่บนถนนที่ไม่ถูกต้อง ผมก็เห็นคนจรจัดน้อยยืนอยู่ใต้ streetlamp เศร้าด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขาติดอยู่คนสิ้นหวังออกมาไม่ดีไม่ดีหายไปเด็กบางครั้งตอนนี้หักผีป่าจน ผมบอกคนขับรถของฉันเรื่องราวและเขาหยุดที่จะบอกคนเก่า.
"ดูที่นี่พ่อหนุ่ม, คุณอยู่ในทางของคุณไปทางทิศตะวันตกไม่ตะวันออก. "
" หึ? กล่าวว่า "ผีน้อย." คุณไม่สามารถบอกได้ว่าฉันไม่ทราบวิธีของฉันรอบที่นี่ รับ walkin ประเทศนี้มานานหลายปี ฉันมุ่งหน้าไปยัง canady. "
" แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นถนนที่แคนาดานี้เป็นถนนที่พิตส์เบิร์กและ chicago. "คนน้อยได้เบื่อหน่ายกับเราและเดินออกจากที่ผ่านมาผมเห็นเขาเป็นถุงสีขาวของเขากระดกเล็กน้อยละลายในความมืดของซิลเวเนียเศร้า.
ฉันคิดว่าทุกคนที่รกร้างว่างเปล่าของอเมริกาอยู่ในตะวันตกจนถึงผี Susquehanna แสดงให้ฉันเห็นที่แตกต่างกัน ไม่มีเป็นที่รกร้างว่างเปล่าในตะวันออกก็ป่าเดียวกันเบนแฟรงคลิเพียรในวันเกรียนลากด้วยวัวเมื่อเขาเป็นนายไปรษณีย์,เช่นเดียวกับที่มันก็คือตอนที่จอร์จวอชิงตันเป็นป่าเจ้าชู้อินเดียรบเมื่อแดเนียลเนบอกเรื่องราวโดยโคมไฟเนียและสัญญาว่าจะหาช่องว่างเมื่อ Bradford สร้างถนนของเขาและคน whooped ของเธอขึ้นในห้องโดยสารเข้าสู่ระบบ มีไม่ arizona ช่องว่างที่ดีสำหรับคนน้อยเพียงป่าเป็นป่าทางตะวันออกของเนียแมริแลนด์และเวอร์จิเนีย, Backroads,ถนนสีดำน้ำมันดินที่เส้นโค้งของแม่น้ำเศร้าเช่น Susquehanna, ฮีลา, โปโตแมคเก่าและ MONOCACY
คืนนั้นในแฮร์ริสฉันได้ไปนอนในสถานีรถไฟอยู่บนม้านั่ง. ในยามเช้าที่สถานีโทโยนฉันออก มันไม่ได้เป็นความจริงที่ว่าคุณจะเริ่มต้นชีวิตของคุณเป็นเด็กหวานเชื่อในทุกอย่างภายใต้หลังคาพ่อของคุณหรือไม่ แล้วก็มาถึงวันที่ laodiceans,เมื่อคุณรู้ว่าคุณเป็นทุกข์และมีความสุขและไม่ดีและคนตาบอดและเปลือยกายและมีใบหน้าของผีน่ากลัวเสียใจที่คุณจะไปสั่นฝันร้ายตลอดชีวิต ฉันสะดุดกรอดออกจากสถานีนั้นฉันมีการควบคุมไม่มาก ทั้งหมดที่ฉันจะได้เห็นตอนเช้าเป็นสีขาวเหมือนสีขาวของหลุมฝังศพ ฉันถูกหิวโหยไปสู่​​ความตายทั้งหมดที่ฉันทิ้งไว้ในรูปแบบของแคลอรี่เป็นคนสุดท้ายของไอลดลงผมซื้อในเชลตัน, เนแบรสกาเดือนที่ผ่านมาเหล่านี้ผมดูดน้ำตาลของพวกเขา ฉันไม่ทราบวิธีการขอทาน ฉันสะดุดออกมาจากเมืองที่มีความแข็งแรงพอที่จะแทบจะไม่ถึงเขตเมือง ผมรู้ว่าผมจะต้องถูกจับถ้าฉันใช้เวลาอีกคืนในแฮร์ริส สาปแช่งเมือง! นั่งฉันดำเนินการเพื่อให้ได้อยู่กับผอม,คนเศร้าที่เชื่อในความอดอยากควบคุมเพื่อประโยชน์ของสุขภาพ เมื่อฉันบอกเขาว่าฉันถูกหิวโหยไปสู่​​ความตายในขณะที่เรารีดตะวันออกเขากล่าวว่า "ดีดีมีอะไรที่ดีสำหรับคุณ i. ตัวเองยังไม่ได้กินเป็นเวลาสามวัน. ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้เป็นร้อยห้าสิบปี เก่า. " เขาเป็นถุงของกระดูกตุ๊กตาฟลอปปี้ติดหักบ้าฉันอาจมีอากาศนั่งด้วยคนอ้วนที่ร่ำรวยที่จะพูดว่า "ขอหยุดที่ร้านอาหารนี้และมีบางหมูสับและถั่ว." ไม่มีและฉันได้ที่จะได้รับการนั่งในเช้าวันนั้นด้วยความบ้าที่เชื่อในความอดอยากควบคุมเพื่อประโยชน์ของสุขภาพ หลังจากร้อยไมล์เขาเติบโตผ่อนปรนและเอาออกแซนวิชขนมปังและเนยจากด้านหลังของรถ พวกเขาจะถูกซ่อนอยู่ในหมู่กลุ่มตัวอย่างพนักงานขายของเขาเขาขายติดตั้งประปารอบเนีย ฉันกินขนมปังและเนย ทันใดนั้นฉันเริ่มที่จะหัวเราะ ผมอยู่คนเดียวในรถรอเขาในขณะที่เขาทำสายธุรกิจในแอลเลนและฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้าน hick เพนซิลวาเนีย ฟัง และ moaned มันเริ่มที่จะฝนตกหนัก คนให้ผมขี่กลับฮาริสเบิร์ก และบอกผมที่ไม่ถูกต้อง ผมก็เห็นกุ๊ยน้อยที่ยืนภายใต้ streetlamp เศร้าด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขาที่ติดอยู่ออกยาก forlorn คน เด็กหาย sometime ดี เสียผี wilds ยากจนตอนนี้ ฉันบอกคนขับรถเรื่อง และเขาหยุดบอกคนเก่า
"ดูที่นี่ หลงใหล คุณบนทางตะวันตก ทิศตะวันออกไม่"
"Heh " กล่าวว่า ผีน้อย "ไม่บอกไม่ทราบวิธีของฉันเดิน รับ walkin ประเทศนี้ปี ฉันกำลังมุ่ง Canady "
"แต่นี้ ain't อยู่แคนาดา นี้เป็นถนนไปพิตส์เบิร์กและชิคาโก" คนน้อยมี disgusted กับเรา และเดินเข้าออก ล่าสุดผมเห็นเขามีของเขา bobbing ยุบในความมืดของ mournful Alleghenies ถุงเล็กขาว
คิดทุกถิ่นทุรกันดารของอเมริกาถูกตะวันตกจนถึงผี Susquehanna พบว่าผมแตกต่างกัน ไม่ มีเป็นถิ่นทุรกันดารในภาคตะวันออก เป็นถิ่นทุรกันดารเหมือน Ben Franklin plodded วัน oxcart เมื่อเขาโพสมาสเตอร์ เหมือนกับที่มันเป็นเมื่อจอร์จวอชิงตัน เป็นป่าบัครบอินเดีย Boone ดาเนียลบอกเรื่องราว โดยโคมไฟเพนซิลวาเนีย และสัญญาว่า จะหาช่องว่าง เมื่อแบรดฟอร์ดสร้างถนนและคนของเขา whooped เธอขึ้นในบินส์ ไม่มีดีช่องอริโซนาสำหรับคนน้อย เพียงถิ่นทุรกันดารรุงรัง น่าอีสเทิร์นเพนซิลวาเนีย แมริแลนด์ เวอร์จิเนีย backroads ถนนดำทาร์ที่เส้นโค้งระหว่างแม่น้ำ mournful ชอบ Susquehanna, Monongahela, Potomac และ Monocacy.
คืนยพอร์ตผมนอนในสถานีรถไฟบนม้านั่ง ที่รุ่ง แบบสถานีโยนฉันออก เรื่องจริงที่คุณเริ่มชีวิตเด็กหวานไม่เชื่อในทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้หลังคาของคุณพ่อ แล้ว มาวัน Laodiceans เมื่อคุณทราบว่า คุณ wretched และต้องกลับ และไม่ดี และคนตาบอด และเปลือยกาย และ กับ visage ของผีสยดสยอง grieving คุณไปตัวผ่านชีวิตฝันร้าย ฉัน stumbled haggardly จากสถานี ผมไม่มีตัวควบคุมเพิ่มเติม สามารถเห็นช่วงเช้าขาวเช่นขาวของสุสานได้ ฉันไม่อดอยากตาย ทั้งหมดที่ฉันได้จากไปในรูปแบบของแคลอรี่อยู่สุดท้ายของหยดไอที่ฉันได้ซื้อเชลตัน รัฐเนแบรสกา เดือน นี่ผมดูดของน้ำตาลทรายขาว ฉันไม่ทราบวิธีการ panhandle ฉัน stumbled จากเมืองที่มีความแข็งแรงเพียงพอแทบไม่ถึงเมือง ผมรู้ว่า ผมจะจับได้ถ้าผมใช้คืนอื่นยพอร์ต เมืองที่ถูกสาปแช่ง นั่งฉันครอบครัวจะถูกกับ skinny คน haggard เชื่อในควบคุมความอดอยากเพื่อสุขภาพ เมื่อผมบอกผมไม่อดอยากตายเป็นเราสะสมตะวันออก เขากล่าวว่า "ดี ดี มีอะไรที่ดีกว่าสำหรับคุณ ตัวผมยังไม่ได้กิน 3 วัน ฉันจะอยู่เป็น ร้อย และห้าสิบปี" เขาเป็นกระดูก ตุ๊กตาปี้ ไม้หัก บ้ามอเตอร์ไซค์เป็นถุง ฉันอาจมีอากาศนั่งกับคนไขมันแต่ละที่จะพูด, "เราหยุดที่ร้าน และมีหมูสับและถั่วบาง" ไม่ ฉันมีไปขี่ที่เช้าบ้ามอเตอร์ไซค์ที่เชื่อในความอดอยากควบคุมเพื่อสุขภาพ หลังจากร้อยไมล์ เขาเติบโตผ่อน และเอาออกแซนวิ bread-and-butter จากด้านหลังของรถ พวกเขาถูกซ่อนไว้ระหว่างตัวอย่างการขายของเขา เขาถูกขายประปาแข่งขันรอบเพนซิลวาเนีย ฉันกลืนเนยและขนมปัง ทันใดนั้นฉันเริ่มที่จะหัวเราะ ผมอยู่คนเดียวในรถยนต์ รอเขาเขาทำธุรกิจโทรศัพท์ในแอลเลน และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านคนบ้านนอก Pennsylvania แห่งนี้ผมตั้งใจฟังและร้องครวญครางออกมา. ก็เริ่มตกหนัก ชายคนหนึ่งให้การเดินทางกลับเพื่อ Harrisburg และบอกว่าฉันอยู่ในทางที่ผิด จู่ๆผมเห็นกุ๊ยน้อยที่ยืนอยู่ ภายใต้ streetlamp เศร้าพร้อมด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขาติดอยู่ออกมาคนหมดอาลัยตายอยากจนน่าสงสารเด็กหายไปแต่ก่อนแล้วหักผีในป่าจนได้ ผมบอกคนขับรถของผมเรื่องนี้และเขาหยุดบอกคนเก่าที่.
"ดูที่นี่fella คุณกำลังอยู่บนเส้นทางของท่านทางด้านทิศตะวันตกไม่ได้ด้านทิศตะวันออก"
"บอกเอ๊ะหรือไม่?"ผีน้อย "บอกไม่ได้ผมไม่รู้ว่าทางโดยรอบของเราที่นี่ รับการใหญ่ห้องสุขาขนาดใหญ่พื้นที่ประเทศนี้เป็นเวลาหลายปี ผมหัวสำหรับ canady ."
"แต่นี้ไม่ใช่ถนนที่ไปยังประเทศแคนาดาแห่งนี้เป็นถนนสายที่ Pittsburgh และชิคาโก"คนเล็กที่มีขยะแขยงกับเราและเดินจากไปสุดท้ายที่ผมเห็นเขาเป็นถุงสีขาวขนาดเล็กของเขาลอยหายไปในความมืดของ alleghenies อันเศร้าสลด.
ผมคิดว่าถิ่นทุรกันดารทั้งหมดของอเมริกาใน West จนกว่าผีที่จะแสดงให้เห็นในระยะเวลาเดินทางไม่กี่ผมแตกต่างกัน ไม่มีมีถิ่นทุรกันดารที่อยู่ทาง ภาค ตะวันออกของ Ben Franklin plodded ถิ่นทุรกันดารเดียวกันในวันระแทะเมื่อเขาเป็นอธิบดีกรมไปรษณีย์เหมือนกับเมื่อจอร์จวอชิงตันคือป่า - กวางตัวผู้ตัวอินเดีย - เครื่องบินรบที่ตั้งของ Blind Boone Festival เมื่อนายสมคิดบอกว่าเรื่องด้วยโคมไฟ Pennsylvania และสัญญาว่าจะได้พบกับช่องว่างที่สร้างขึ้นเมื่อ Bradford ถนนของเขาและคน whooped ขึ้นมาในห้องเคบินล็อกอินเข้าสู่ ไม่มีเว้นวรรคแอริโซนาที่ดีเยี่ยมสำหรับคนที่อยู่ในถิ่นทุรกันดารอยู่เป็นป่าของ Pennsylvania ตะวันออกแมริแลนด์และเวอร์จิเนียถนนในเขตชนบทที่ถนนสายสีดำ - น้ำมันที่โค้งในแม่น้ำอันเศร้าสลดเช่น Susquehanna monongahela แม่น้ำ Potomac เก่าและ monocacy .
ในคืนนั้นใน Harrisburg ผมก็ไปนอนในสถานีรถไฟที่อยู่บนม้านั่งยาวที่รุ่งอรุณเจ้านายสถานีที่โยนให้ผมออกมา. ไม่ได้เป็นความจริงที่ว่าคุณเริ่มชีวิตของคุณลูกของหวานที่เชื่อในทุกอย่าง ภายใต้ หลังคาของพ่อของคุณ จากนั้นจึงมาถึงวันที่ของ laodiceans ได้เมื่อคุณรู้ว่าคุณมีสูงและทุกข์ใจและคนจนและคนตาบอดและเปลือยกายอยู่และพร้อมด้วยหน้าที่ของผี grieving น่าสยดสยองที่คุณไปสั่นระริกผ่านชีวิตฝันร้าย ผมก็สะดุด haggardly ออกจากสถานีที่ผมไม่มีการควบคุมได้ดียิ่งขึ้น ฉันไม่สามารถเห็นในเช้าวันนั้นที่สีขาวเหมือนสีขาวของสุสานแห่งนี้ ผมก็เปิดปากถึงความตายผมได้ไปทางซ้ายในรูปแบบของแคลอรี่ได้สุดท้ายของลดลงต่ำกว่าไอที่ผมอยากจะซื้อใน shelton เนแบรสกาเดือนที่แล้วผมเหล่านี้ถูกดูดสำหรับน้ำตาลทรายของพวกเขา ผมไม่รู้ว่าจะหุบเขา Eastern Panhandle ผมก็สะดุดออกมาของเมืองพร้อมด้วยความแรงของแทบจะไม่เพียงพอที่จะเข้าถึงยังเมืองที่จำกัด ฉันรู้ว่าฉันจะต้องถูกจับกุมหากผมใช้เวลาในยามค่ำคืนอื่นใน Harrisburg เมืองถูกสาปแช่ง! การเดินทางที่ผมทำการทดลองในการได้รับมาด้วยมีแต่หนังที่คนแฮกการ์ดผู้ซึ่งเชื่อว่าได้รับความลำบากในการควบคุมเพื่อ สุขภาพ . เมื่อผมบอกเขาว่าผมก็เปิดปากถึงความตายเป็นเรารีดด้านทิศตะวันออกเขาบอกว่า"ไม่มีอะไรดีขึ้นสำหรับคุณ ผมเองไม่ได้กินสำหรับวันที่สาม ผมว่าจะไปอาศัยอยู่เป็นร้อยห้าสิบปี"เขาเป็นถุงใส่กระดูกตุ๊กตาฟล็อปปี้ดิสก์ที่ท่อแตกคนบ้าผมอาจจะได้รับการเดินทางที่มีฐานะร่ำรวยคนอ้วนที่อยากจะพูดว่า"ปล่อยให้ของการหยุดที่ร้านอาหารแห่งนี้และมีเมล็ดและเนื้อหมูหมู"ไม่มีผมต้องได้รับการเดินทางช่วงเช้าที่พร้อมด้วยคนบ้าที่เชื่อว่าได้รับความลำบากการควบคุมเพื่อ สุขภาพ หลังจากร้อยไมล์ที่เขาก็ผ่อนผันและนำออกมาแซนวิชขนมปังทาเนยออกจากด้านหลังของรถที่ พวกเขาก็ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตัวอย่างคนขายของในร้านของเขาเขาเป็นการขายแบบท่อประปาโดยรอบ Pennsylvania ผมกินขนมปังทาเนยที่ ทันใดนั้นผมก็เริ่มหัวเราะ ผมเป็นคนเดียวในรถรอให้เขาอย่างที่เขาทำธุรกิจทางโทรศัพท์ใน Allentown คือสิ่งสำคัญและผม