Chloe looked at Jo Minjoon. Was he

Chloe looked at Jo Minjoon. Was he so nervous and terrified that he couldn’t even make a smile. And that’s why when she looked at his face, she felt regret. She wanted to be his strength just like he heard all of her worries when she was troubled. She also wanted to become his enduring step.

Chloe extended her hand. Her small, slender, and warm hands rode on Jo Minjoon’s shoulder.

“Don’t tremble. I can accept the results whatever it is. We have done our best. We did well.”
“……..Yeah. Right.”

The tasting began.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chloe ดู Jo Minjoon ถูกเขาจึงประสาท และกลัวว่า เขายังไม่สามารถทำให้รอยยิ้ม และที่ว่าทำไมเมื่อเธอมองใบหน้าของเขา เธอรู้สึกเสียใจ เธอต้องการ ความแข็งแรงของเขาเหมือนกับที่เขาได้ยินเสียงของความกังวลของเธอเมื่อเธอมีปัญหา นอกจากนี้เธอยังต้องการเป็น ขั้นตอนของเขายั่งยืนChloe ขยายมือของเธอ มือของเธอเล็ก ผอมเพรียว และอบอุ่นขี่บนไหล่ Jo Minjoon"ไม่สั่น ฉันสามารถรับผลสิ่งที่เป็น เราได้ทำดีที่สุด เราได้เป็นอย่างดีด้วย"“…….. ใช่ ขวา"เริ่มการชิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Chloe มองที่โจ Minjoon เขาจึงประสาทและกลัวว่าเขาอาจไม่ได้ทำให้รอยยิ้ม และที่ว่าทำไมเมื่อเธอมองไปที่ใบหน้าของเขาเธอรู้สึกเสียใจ เธออยากจะเป็นความแข็งแรงของเขาเช่นเดียวกับที่เขาได้ยินทั้งหมดของความกังวลของเธอเมื่อเธอก็มีความสุข นอกจากนี้เธอยังอยากจะเป็นขั้นตอนที่ยั่งยืนของเขา.

Chloe ขยายมือของเธอ มือเล็กเรียวและอบอุ่นของเธอขี่บนไหล่ของโจ Minjoon.

"อย่ากลัวตัวสั่น ฉันสามารถยอมรับผลการค้นหาในสิ่งที่มันเป็น เราได้ทำดีที่สุดของเรา เราได้เป็นอย่างดี. "
" ...... ..Yeah ขวา. "

ชิมเริ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โคลอี้มองโจ มินจุน เขาประหม่า และกลัวว่า เขาไม่สามารถทำให้ยิ้มได้ และนั่นคือเหตุผลที่เมื่อเธอมองหน้าเขา เธอรู้สึกเสียใจ เธอต้องการที่จะเป็นพลังให้เขาเหมือนที่เขาได้ยินความกังวลทั้งหมดของเธอ เมื่อเธอมีปัญหา เธอยังต้องการที่จะกลายเป็นของเขาที่ก้าวโคลอี้ขยายมือของเธอ นางเล็กเรียว และมืออุ่นขึ้น โจ มินวู ไหล่" อย่าหวั่นไหว ฉันสามารถยอมรับผลอะไรก็ตาม เราทำของเราดีที่สุด เราทำได้ดี "" . . . . . ใช่ ขวาการแสดงได้เริ่มขึ้น