Tea plants are native to East Asia,

Tea plants are native to East Asia, and probably originated around the meeting points of the lands of north Burma and southwest China. Statistical cluster analysis, chromosome number, easy hybridization, and various types of intermediate hybrids and spontaneous polyploids indicate that likely a single place of origin exists for Camellia sinensis, an area including the northern part of Burma, and Yunnan and Sichuan provinces of China. Tea drinking may have begun in the Yunnan region during the Shang Dynasty in China, when it was used for medicinal purposes. It is also believed that in Sichuan, "people began to boil tea leaves for consumption into a concentrated liquid without the addition of other leaves or herbs, thereby using tea as a bitter yet stimulating drink, rather than as a medicinal concoction.
Chinese legends attribute the invention of tea to Shennong in 2737 BC, although evidence suggests that tea drinking may have been introduced from the southwest of China (Sichuan/Yunnan area). The earliest written records of tea come from China. In 2016, the discovery of the earliest known physical evidence of tea from the mausoleum of Emperor Jing of Han in Xi'an was reported, indicating that tea from the genus Camellia was drunk by Han Dynasty emperors as early as 2nd century BC.The word tu 荼appears in the Shijing and other ancient texts to signify a kind of "bitter vegetable" (苦菜), and it is possible that it referred to a number of different plants such as sowthistle, chicory, or smartweed, as well as tea. In the Chronicles of Huayang, it was recorded that the Ba people in Sichuan presented tu to the Zhou king. The state of Ba and its neighbour Shu were later conquered by the Qin, and according to the 17th century scholar Gu Yanwu who wrote in Ri Zhi Lu (日知錄): "It was after the Qin had taken Shu that they learned how to drink tea." The Han dynasty work "The Contract for a Youth", written by Wang Bao in 59 BC, contains the first known reference to boiling tea. Among the tasks listed to be undertaken by the youth, the contract states that "he shall boil tea and fill the utensils" and "he shall buy tea at Wuyang". The first record of tea cultivation is also dated to this period (the reign of Emperor Xuan of Han), during which tea was cultivated on Meng Mountain (蒙山) near Chengdu.
An early credible record of tea drinking dates to the third century AD, in a medical text by Hua Tuo, who stated, to drink bitter tu constantly makes one think better. Another possible early reference to tea is found in a letter written by the Qin Dynasty general Liu Kun. However, before the mid-8th century Tang dynasty, tea-drinking was primarily a southern Chinese practice. It became widely popular during the Tang Dynasty, when it was spread to Korea, Japan, and Vietnam. In India, tea has been drunk for medicinal purposes for a long but uncertain period, but apart from the Himalayan region it seems not to have been used as a beverage until the British introduced tea-drinking there much later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาพืชมีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออก และอาจเกิดรอบจุดประชุมของดินแดนของพม่าเหนือและจีนตะวันตกเฉียงใต้ คลัสเตอร์สถิติวิเคราะห์ จำนวนโครโมโซม hybridization ง่าย และประเภทต่าง ๆ ของลูกผสมกลางและธรรมชาติ polyploids บ่งชี้ว่า มีแนวโน้มเดียวมาอยู่สำหรับชา พื้นที่รวมถึงภาคเหนือของประเทศ พม่า และยูนนาน และเสฉวนจังหวัดของจีน ดื่มชาอาจได้เริ่มในเขตมณฑลยูนนานระหว่างราชวงศ์ซางในประเทศจีน เมื่อมันถูกใช้เพื่อการรักษาโรค นอกจากนี้ยังเชื่อกันว่า ในเสฉวน "คนเริ่มต้มใบชาสำหรับปริมาณการใช้ลงในของเหลวที่เข้มข้นโดยไม่มีการเพิ่ม ของใบหรือสมุนไพร จึงใช้ชาขม แต่กระตุ้นเครื่องดื่ม อื่น ๆ มากกว่าที่ จะ เป็นการผสมยาChinese legends attribute the invention of tea to Shennong in 2737 BC, although evidence suggests that tea drinking may have been introduced from the southwest of China (Sichuan/Yunnan area). The earliest written records of tea come from China. In 2016, the discovery of the earliest known physical evidence of tea from the mausoleum of Emperor Jing of Han in Xi'an was reported, indicating that tea from the genus Camellia was drunk by Han Dynasty emperors as early as 2nd century BC.The word tu 荼appears in the Shijing and other ancient texts to signify a kind of "bitter vegetable" (苦菜), and it is possible that it referred to a number of different plants such as sowthistle, chicory, or smartweed, as well as tea. In the Chronicles of Huayang, it was recorded that the Ba people in Sichuan presented tu to the Zhou king. The state of Ba and its neighbour Shu were later conquered by the Qin, and according to the 17th century scholar Gu Yanwu who wrote in Ri Zhi Lu (日知錄): "It was after the Qin had taken Shu that they learned how to drink tea." The Han dynasty work "The Contract for a Youth", written by Wang Bao in 59 BC, contains the first known reference to boiling tea. Among the tasks listed to be undertaken by the youth, the contract states that "he shall boil tea and fill the utensils" and "he shall buy tea at Wuyang". The first record of tea cultivation is also dated to this period (the reign of Emperor Xuan of Han), during which tea was cultivated on Meng Mountain (蒙山) near Chengdu.An early credible record of tea drinking dates to the third century AD, in a medical text by Hua Tuo, who stated, to drink bitter tu constantly makes one think better. Another possible early reference to tea is found in a letter written by the Qin Dynasty general Liu Kun. However, before the mid-8th century Tang dynasty, tea-drinking was primarily a southern Chinese practice. It became widely popular during the Tang Dynasty, when it was spread to Korea, Japan, and Vietnam. In India, tea has been drunk for medicinal purposes for a long but uncertain period, but apart from the Himalayan region it seems not to have been used as a beverage until the British introduced tea-drinking there much later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พืชชามีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกและอาจจะเกิดขึ้นรอบ ๆ จุดนัดพบของดินแดนทางตอนเหนือของพม่าและทิศตะวันตกเฉียงใต้ของจีน การวิเคราะห์กลุ่มสถิติจำนวนโครโมโซมพันธุ์ง่ายและประเภทต่างๆของไฮบริดกลางและ polyploids ที่เกิดขึ้นเองแสดงให้เห็นว่าน่าจะเป็นที่เดียวของแหล่งกำเนิดที่มีอยู่สำหรับ Camellia sinensis พื้นที่รวมทั้งทางตอนเหนือของพม่าและมณฑลยูนนานและจังหวัดมณฑลเสฉวนประเทศจีน การดื่มชาอาจจะเริ่มในภูมิภาคยูนนานในช่วงราชวงศ์ซางในประเทศจีนเมื่อมันถูกนำมาใช้เพื่อการรักษาโรค เป็นที่เชื่อกันว่าในมณฑลเสฉวน "ผู้คนเริ่มที่จะต้มใบชาเพื่อการบริโภคเป็นของเหลวที่มีความเข้มข้นโดยไม่มีการเติมใบอื่น ๆ หรือสมุนไพรจึงใช้ชาเป็นเครื่องดื่มที่มีรสขมยังกระตุ้นมากกว่าที่จะเป็นเรื่องโกหกยา.
ตำนานจีนแอตทริบิวต์ การประดิษฐ์ของชาเพื่อ Shennong ใน 2,737 ปีก่อนคริสตกาลถึงแม้ว่าหลักฐานแสดงให้เห็นว่าการดื่มชาอาจได้รับการแนะนำจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน (มณฑลเสฉวน / พื้นที่มณฑลยูนนาน). เร็วที่สุดเท่าที่เขียนบันทึกของชามาจากประเทศจีน. ในปี 2016 การค้นพบที่เก่าแก่ที่สุดที่ หลักฐานที่รู้จักกันทางกายภาพของชาจากหลุมฝังศพของจักรพรรดิฮั่นจิงในซีอานมีรายงานแสดงให้เห็นชาจาก Camellia สกุลที่ถูกเมาโดยจักรพรรดิราชวงศ์ฮั่นเป็นช่วงต้นศตวรรษที่ 2 คำเฉิงตู荼BC.The ปรากฏใน Shijing และอื่น ๆ ตำราโบราณที่มีความหมายชนิดของ "ผักขม" (ที่苦菜) และมันก็เป็นไปได้ว่ามันจะหมายถึงจำนวนของพืชที่แตกต่างกันเช่น sowthistle, สีน้ำเงินหรือ smartweed เช่นเดียวกับชา. ในตำนานแห่ง Huayang มัน ได้รับการบันทึกว่าคนบาในมณฑลเสฉวนเฉิงตูที่นำเสนอให้แก่กษัตริย์โจว สถานะของบริติชแอร์เวย์และเพื่อนบ้านเอสที่ได้รับการเอาชนะในภายหลังโดยฉินและเป็นไปตามนักวิชาการศตวรรษที่ 17 Gu Yanwu ที่เขียนไว้ในรีจิลู (日知錄): "มันเป็นหลังจากฉินได้รับเอสที่พวกเขาเรียนรู้วิธีการ ดื่มชา." ราชวงศ์ฮั่นทำงาน "สัญญาสำหรับเยาวชน" เขียนโดยวังเปาใน 59 ปีก่อนคริสตกาลมีการอ้างอิงที่รู้จักกันครั้งแรกที่ชาเดือด ในบรรดางานที่ระบุไว้จะต้องดำเนินการโดยเยาวชนในสัญญาระบุว่า "เขาจะต้องต้มชาและกรอกช้อนส้อม" และ "เขาจะซื้อชาที่ Wuyang" ระเบียนแรกของการเพาะปลูกชาเป็นวันยังช่วงเวลานี้ (รัชสมัยของจักรพรรดิซวนของฮัน) ในระหว่างที่ชาได้รับการปลูกฝังในเม้งภูเขา (蒙山) ใกล้เฉิงตู.
ระเบียนที่น่าเชื่อถือแรกของวันดื่มชาศตวรรษที่สาม ในข้อความที่ทางการแพทย์โดยฮัวโต๋ที่กล่าวว่าการดื่มเครื่องดื่มที่มีรสขมเฉิงตูอย่างต่อเนื่องทำให้หนึ่งคิดว่าดีกว่า อ้างอิงอีกต้นไปได้ที่จะชาที่พบในจดหมายที่เขียนโดยราชวงศ์ฉินทั่วไปหลิวคุน อย่างไรก็ตามก่อนที่ช่วงกลางศตวรรษที่ 8 ราชวงศ์ถัง, ดื่มชาเป็นหลักการปฏิบัติทางตอนใต้ของจีน มันกลายเป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลายในช่วงราชวงศ์ถังเมื่อมันถูกแพร่กระจายไปยังประเทศเกาหลี, ญี่ปุ่นและเวียดนาม ในประเทศอินเดีย, ชาได้รับการเมาเพื่อการรักษาโรคเป็นระยะเวลานาน แต่ไม่แน่นอน แต่นอกเหนือจากภูมิภาคหิมาลัยมันดูเหมือนจะไม่ได้ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องดื่มจนกระทั่งอังกฤษแนะนำดื่มชามีมากในภายหลัง