Conventional definitions of genres

Conventional definitions of genres tend to be based on the notion that they constitute particular conventions of content (such as themes or settings) and/or form (including structure and style) which are shared by the texts which are regarded as belonging to them. Alternative characterizations will be discussed in due course. The attempt to define particular genres in terms of necessary and sufficient textual properties is sometimes seen as theoretically attractive but it poses many difficulties. For instance, in the case of films, some seem to be aligned with one genre in content and another genre in form. The film theorist Robert Stam argues that 'subject matter is the weakest criterion for generic grouping because it fails to take into account how the subject is treated' (Stam 2000, 14). Outlining a fundamental problem of genre identification in relation to films, Andrew Tudor notes the 'empiricist dilemma':

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อกำหนดทั่วไปของประเภทมักจะยึดตามแนวคิดที่จะเป็นแบบแผนเฉพาะของเนื้อหา (เช่นชุดรูปแบบหรือการตั้งค่า) และ/หรือแบบฟอร์ม (รวมถึงโครงสร้างและลักษณะ) ที่ใช้ร่วมกันข้อความซึ่งถือว่าเป็นของพวกเขา Characterizations อื่นจะกล่าวถึงในครบกำหนดหลักสูตร บางครั้งมีเห็นความพยายามในการกำหนดประเภทเฉพาะในแง่ของคุณสมบัติข้อความจำเป็น และเพียงพอเป็นที่น่าสนใจตามหลักวิชา แต่จะมาสร้างความยากลำบากมาก ตัวอย่าง กรณีของฟิล์ม บางดูเหมือนจะสอดคล้องกับประเภทหนึ่งในเนื้อหา และประเภทอื่นในแบบฟอร์ม Theorist ฟิล์ม Stam โรจน 'เรื่องว่าเงื่อนไขสำหรับการจัดกลุ่มทั่วไปเนื่องจากไม่คำนึงถึงวิธีปฏิบัติเรื่องกำจัดจุด' (Stam 2000, 14) เค้าร่างปัญหาพื้นฐานของรหัสประเภทเกี่ยวกับภาพยนตร์ บันทึกแอนดรูว์ดอร์ 'ลำบากใจ empiricist':

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำจำกัดความของการชุมนุมของประเภทมีแนวโน้มที่จะต้องอยู่บนพื้นฐานความคิดที่ว่าพวกเขาเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งการประชุมของเนื้อหา (เช่นรูปแบบหรือการตั้งค่า) และ / หรือรูปแบบ (รวมถึงโครงสร้างและรูปแบบ) ที่มีการใช้ร่วมกันโดยข้อความที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นของพวกเขา สมบัติทางเลือกจะมีการหารือในหลักสูตรเนื่องจาก ความพยายามที่จะกำหนดประเภทโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของคุณสมบัติที่เป็นข้อความที่จำเป็นและเพียงพอจะเห็นบางครั้งก็เป็นทฤษฎีที่น่าสนใจ แต่ก็โพสท่ายากลำบากมาก ยกตัวอย่างเช่นในกรณีของฟิล์มบางดูเหมือนจะสอดคล้องกับหนึ่งในประเภทเนื้อหาและรูปแบบในอีกรูปแบบหนึ่ง ภาพยนตร์เรื่องนี้โรเบิร์ต Stam ทฤษฎีระบุว่า 'เรื่องเป็นเกณฑ์ที่อ่อนแอที่สุดสำหรับการจัดกลุ่มทั่วไปเพราะมันล้มเหลวที่จะคำนึงถึงเรื่องวิธีการได้รับการปฏิบัติ (Stam 2000 14) สรุปปัญหาพื้นฐานของประชาชนประเภทที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์แอนดรูทิวดอร์ตั้งข้อสังเกต 'ขึ้นเขียง empiricist:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิยามทั่วไปของประเภทที่มักจะยึดความคิดที่พวกเขาเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งอนุสัญญาของเนื้อหา ( เช่นรูปแบบหรือการตั้งค่า ) และ / หรือรูปแบบ ( รวมถึงโครงสร้างและรูปแบบ ) ซึ่งจะใช้ร่วมกันโดยข้อความซึ่งถือได้ว่าเป็นของพวกเขา การศึกษาคุณสมบัติอื่นจะกล่าวถึงในหลักสูตรเนื่องจากความพยายามที่จะกำหนดประเภทโดยเฉพาะในแง่ของที่จำเป็นและเพียงพอคุณสมบัติเดิม บางครั้งเห็นเป็นมีเสน่ห์ในทางทฤษฎีแต่มัน poses ปัญหามากมาย ตัวอย่างเช่นในกรณีของฟิล์มบางดูเหมือนจะสอดคล้องกับประเภทหนึ่งในเนื้อหาและประเภทอื่นๆ ในรูปแบบภาพยนตร์ทฤษฎีโรเบิร์ต ตม ระบุว่า ' เรื่องเป็นเกณฑ์ต่ำสุดสำหรับการจัดกลุ่มทั่วไปเพราะมันล้มเหลวที่จะเข้าบัญชีแล้วอาจมีการรักษา ' ( สตัม 2000 , 14 ) สรุปปัญหาพื้นฐานของประเภทที่ระบุในความสัมพันธ์กับภาพยนตร์ แอนดรูว์ ทิวดอร์บันทึก ' empiricist Dilemma ' :