However, if one were to instead con

However, if one were to instead consider the armed individuals standing by the wayside, the differences between this caravan and ones back home would become immediately apparent.

A single glance would reveal armored warriors and mages alike, including even female swordswomen similar to Lefille among their number.

Although the armed individuals numbered not more than twenty, Suimei nevertheless felt that this was quite a substantial force already.

The sheer number of guards that had been hired was a testament to the dangers of this world.

Not only was the level of civilization in this world considerably low, but many dangers were also present that were not to be found in his own world. In this world, without suitable martial force, travel between cities and kingdoms would already be all but impassable; transportation methods from back home such as airplanes and rail were, of course, an impossibility.

Traveling between cities consisted of following the large, paved road. Street lights did not exist, and even finding a water source or lodgings required a good amount of effort.

As Suimei considered the circumstances, he came to realize just how convenient life had really been back in his own world.

Debating the relative conveniences and inconveniences of the two worlds with himself, Suimei finally arrived, and made his way toward a particular man who was dressed like a merchant.

From the description he’d been given at the guild when accepting the request, this appeared to be the man who had given the commission to the Twilight Pavilion.

“Can I help you?”

“I’m Yakagi Suimei, from the adventurer’s guild. I’m here to present myself as one of the escorts for this caravan.”

The man first met Suimei’s business-like introduction with a look of suspicion, his expression changing as he suddenly remembered something.

“Oh, how polite. I’m Galeo, the one who’s organized this caravan. You’re the Yakagi who knows restorative magic, I presume? Thank you for accepting this request. If any are injured along the way to Kurand, I’ll be relying on you.”

“No problem at all. It’s a pleasure to be working with you as well.”

Suimei took the outstretched hand in a handshake, signaling the end of their business meeting.

Suddenly, however, Galeo looked at Suimei with some confusion on his face.

“I’d heard Yakagi-san was a mage, but your clothing…”

“Oh, my clothes?”

“Mm-hmm. No matter how I look at it, I can’t see it as a mage’s clothing…”

So he’s confused about this too, huh?

“Haha. I’m not actually that fond of mage’s clothing, to be quite honest with you,” Suimei answered with an unfeigned smile.

Galeo again gave him an appraising look.

“Oh? Why’s that?”

“Let’s see, how do I put this… Mage clothing is so over-the-top, as if to rub how great we are in people’s faces. It’s totally putting on airs.”

This was indeed how Suimei truly felt after seeing the apparel of the mages of this world. These last few days, up until he’d managed to accept this commission, he’d often gone out for strolls on the town. He had thus seen more than a few magicians and staff members of the magician’s guild.

His impression at the time? How incredibly pompous.

Now, that wasn’t to say that all mages were thus attired, or even that clothing of this nature was inherently inappropriate. Nevertheless, for Suimei, new to this as he was, the mere thought of dressing in that manner filled him with embarrassment.

Additionally, Suimei had no particular desire to appear particularly mysterious, important, or superior.

Furthermore, the sight of their clothing brought to mind images of his own world, where he’d seen the ostentatious mage clothing of antiquity. Even if it meant creating unnecessary misunderstandings, he refused to look like that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม หาก มี การ แทนที่จะพิจารณาติดอาวุธบุคคลยืนอยู่ข้างทาง ความแตกต่างระหว่าง กองคาราวานนี้และคนที่กลับบ้านจะกลายเป็นชัดเจนทันทีได้อย่างเดียวจะเปิดเผยนักรบหุ้มเกราะและผู้วิเศษเหมือนกัน รวมทั้งหญิง swordswomen คล้ายกับ lefille ระหว่างหมายเลขของพวกเขาแม้ว่าบุคคลติดอาวุธจำนวนไม่เกิน 20 คน suimei แต่รู้สึกว่ามันค่อนข้างแรงมากแล้วจํานวนยามที่ได้รับการว่าจ้างเป็นเครื่องยืนยันถึงอันตรายของโลกใบนี้ไม่เพียง แต่ระดับของอารยธรรมในโลกนี้มากน้อย แต่อันตรายมากที่ยังเป็นปัจจุบันที่ไม่พบในโลกของตัวเอง ในโลกนี้ ไม่มีพลังต่อสู้ที่เหมาะสม เดินทางระหว่างเมืองและอาณาจักรจะได้รับทั้งหมด แต่เป็นทางตัน ; วิธีการขนส่งจากที่บ้าน เช่น เครื่องบิน และรถไฟ คือ แน่นอน เป็นไปไม่ได้การเดินทางระหว่างเมืองประกอบด้วยถนนที่ปูขนาดใหญ่ . ไฟถนนไม่มีอยู่จริง และแม้กระทั่งการหาแหล่งน้ำหรือที่ต้องมีจำนวนเงินที่ดีของความพยายามเป็น suimei พิจารณาสถานการณ์ เขามาเพื่อทราบเพียงว่าชีวิตสะดวกสบายจริงๆกลับมาในโลกของตัวเองโต้วาทีความสะดวกญาติและความไม่สะดวกของโลกสองโลกกับตัวเอง suimei ในที่สุดก็มาถึง และทำทางของเขาที่มีต่อผู้ชาย โดยเฉพาะคนที่แต่งตัวเหมือนพ่อค้าจากรายละเอียดที่เขาได้รับในกิลด์เมื่อได้รับการร้องขอ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนที่ได้รับค่านายหน้าสนธยา Pavilion" ผมสามารถช่วยคุณ ? "" ผม yakagi suimei จากสมาคมของนักแสวงโชค ฉันมาที่นี่เพื่อแนะนำตัวเองเป็นหนึ่งในพี่เลี้ยงสำหรับกองคาราวานนี้ . "ผู้ชายที่เจอกันครั้งแรก suimei เป็นธุรกิจ เช่น การมีลักษณะของความสงสัย เปลี่ยนสีหน้าของเขาในขณะที่เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้" โอ้ ช่างสุภาพ ผม galeo คนที่จัดคาราวานนี้ นาย yakagi ใครจะรู้วิเศษบูรณะสินะ ขอบคุณที่ทำตามคำขอนี้ได้ ถ้าได้รับบาดเจ็บตามวิธีการ kurand ฉันคงต้องพึ่งคุณ”" ไม่มีปัญหาอะไรเลย ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณเช่นกัน .suimei เอามือยื่นออกไปใน การจับมือ การสิ้นสุดของการประชุมทางธุรกิจทันที อย่างไรก็ตาม galeo มอง suimei กับความสับสนบนใบหน้าของเขา" ผมเคยได้ยิน yakagi ซาน เป็นนักเวทย์ แต่เสื้อผ้าของเธอ . . . "" โอ้ เสื้อผ้า "" อืม . . . ไม่ว่าจะมองยังไง ฉันก็ต้องเห็นมันเป็น mage เสื้อผ้า . . . . . . . "เขาสับสนเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเหรอ" ฮ่าๆๆ ผมไม่ได้ว่า รักเมจเสื้อผ้าจะค่อนข้างซื่อสัตย์กับคุณ " suimei ตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่เสแสร้ง .galeo อีกครั้งให้เขาประเมินดู" โอ้ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ? "" ดูซิ ฉันจะพูดยังไงดี . . . . . . . เมจ เสื้อผ้าเยอะมาก ถ้าจะทาอย่างไรดี เราอยู่ในใบหน้าของผู้คน มันเป็นเรื่องการวางท่า”นี้แน่นอนวิธี suimei อย่างแท้จริงรู้สึกหลังจากได้เห็นเสื้อผ้าของผู้วิเศษแห่งโลกนี้ 2-3 วัน จนกว่าเขาจะได้ยอมรับ คณะกรรมการนี้ เขาก็มักจะออกไปเดินเล่นในเมือง เขาจึงเห็นมากกว่าไม่กี่เวทย์ และเจ้าหน้าที่ของสมาคมของผู้วิเศษความประทับใจของเขาในเวลา แล้วอย่างผึ่งผาย .ตอนนี้ ที่ไม่ได้ที่จะกล่าวว่าทั้งหมดเป็นผู้วิเศษจึง เครื่องแต่งกาย หรือแม้แต่ว่า เสื้อผ้าของธรรมชาตินี้เป็นอย่างโดยเนื้อแท้ไม่เหมาะสม อย่างไรก็ตาม สำหรับ suimei ใหม่นี้ เป็นเขา ความคิดเพียงการแต่งกายในลักษณะที่เต็มไปด้วยความขวยเขินนอกจากนี้ suimei ไม่มีความปรารถนาที่จะปรากฏโดยเฉพาะ ลึกลับ ที่สําคัญ หรือดีกว่านอกจากนี้ เห็นเสื้อผ้าของพวกเขานำความคิดภาพในโลกของเขาเอง ที่เขาเห็นโอ้อวด Mage เสื้อผ้าเก่า . แม้ว่ามันจะหมายถึงการสร้างความเข้าใจผิดโดยไม่จำเป็น เขาปฏิเสธที่จะมองแบบนั้น