Effects of Circuit Resistance Train

Effects of Circuit Resistance Training Intensity on the Plasma Ghrelin to Obestatin Ratios in Healthy Young Women
Mehdi Hedayati,1,* Marziyeh Saghebjoo,2 and Abbass Ghanbari-Niaki3
Author information ► Article notes ► Copyright and License information ►
This article has been cited by other articles in PMC.
Go to:
Abstract
Background

Ghrelin and obestatin are orexigenic and anorexigenic peptides, respectively. It appears that an accurate balance between theses peptides is important for regulating energy homeostasis and body weight.

Objectives

The aim of this study was to identify the possible mechanisms by which circuit resistance training influences energy homeostasis and weight control.

Patients and Methods

Twenty-seven female students with the mean age of 22 ± 1.54 years and mean body mass index (BMI) of 20.76 ± 1.86 kg/m2 were selected and randomly divided into experimental and control groups. Subjects performed circuit resistance training with 40% and 80% of 1 repetition maximum (1RM) for 4 weeks. Total plasma ghrelin, obestatin, and glucose levels and the ghrelin to obestatin ratio were measured for all subjects before and after training.

Results

One-way ANOVA tests showed that, the plasma ghrelin to obestatin ratio increased significantly in the 80% 1RM group (P < 0.05). Furthermore, a significant reduction of the plasma obestatin level was found in this group (P < 0.05).

Conclusions

It appears that an energy deficit caused by circuit resistance training in 80% of the 1RM group resulted in the ghrelin precursor being increasingly used for ghrelin production. Thus, obestatin secretion decreased and the ghrelin to obestatin ratio increased in order to stimulate food intake and lost energy resource consumption to eventually restore the energy balance in the body.

Keywords: Obestatin, Ghrelin, Plasma, Women
Go to:
1. Background
Energy balance is maintained through a complex network that includes central and peripheral factors. The ghrelin and obestatin peptides are 2 well-known peripheral factors that appear to play an important role in food intake and body weight regulation. Ghrelin is a 28 amino acid peptide that is mainly secreted by the gastric fundus cells into the blood (1, 2). Ghrelin affects hypothalamic satiety and hunger centers and stimulates food intake and weight gain. Research findings show that expression level of the ghrelin gene increases in the stomach during fasting, whereas release of the peptide decreases under satiety condition. In fact, plasma ghrelin levels decrease under positive energy balance conditions and increase under negative energy balance conditions (3-6). Recently, Zhang et al. (2005) identified a 23 amino acid peptide called obestatin (7). This peptide is encoded by the ghrelin gene through a change after ghrelin mRNA translation. Research shows that treatment of rodents with obestatin led to a negative energy balance by reducing food intake and gastric emptying. As a result, some investigators concluded that the conflicting effects of ghrelin and obestatin on weight and the undesirable impact of obestatin might be involved in the pathophysiology of obesity (7-10). In hormonal and metabolic studies, many questions still remain with regard to the changes in ghrelin and obestatin levels caused by exercise, since it is one of the factors influencing energy balance. Some studies have shown that exercise-induced weight loss and the subsequent loss of body mass index (BMI) can alter plasma ghrelin levels (4, 11, 12). Ghanbari-Niaki et al. study showed that ATP and the glycogen fraction from the liver of mice injected with ethionine increased plasma ghrelin concentrations, which can be considered as an important initiator of food intake (13). Several recent studies showed that an increased ghrelin to obestatin ratio has an important role in regulating energy balance, weight control, and the pathophysiology of obesity (6, 14-16). Altogether, the role of obestatin in body weight regulation and in the mechanisms underlying obesity is still unclear, the balance between ghrelin and obestatin plays an essential role in obesity and metabolic diseases (6). Guo et al. (2007) found that ghrelin and obestatin levels were lower but the ghrelin to obestatin ratio was higher in obese subjects than in normal-weight control groups. Additionally, recent findings by Zizzani et al. (2007) have demonstrated that, whereas fasting resulted in elevated ghrelin levels, it reduced obestatin levels, suggesting opposite effects on energy metabolism (17). The benefits of aerobic exercise training in reducing obesity have been well documented for decades, and aerobic training has been used as an exercise intervention to investigate the effects of training on peptides involved in energy balance (11-13). However, the resistance exercise training (RET) is a main part of the program for weight control and health, and it can simultaneously increase muscle strength (18, 19). However, the effects of training on peptides involved in energy balance are not known. It seems that the relationship between changes in the levels of these peptides and RET can provide an approach to achieve weight control.

Go to:
2. Objectives
The aim of this study was to determine the effect of circuit RET with 40% and 80% 1RM (maximum weights that a muscle or a group of muscles can lift only once) on the ghrelin and obestatin levels and the plasma ghrelin to obestatin ratio in young women.

Go to:
3. Patients and Methods
A quasi-experimental method was used for this study. The research design included pre-test and post-test in 2experimental and control groups. The study population comprised female physical education student volunteers. Among these, 30 individuals were selected voluntarily and purposefully. They were randomly divided into 2 experimental (N = 20) and control (N = 10) groups (during the study, 3 subjects were excluded because of their unwillingness to participate). The inclusion criteria for participants were lack of cardiovascular, respiratory, renal, and metabolic diseases. In addition, the subjects were not using steroid drugs or special diets (low calorie, low fat, or high protein diets). Since estrogen can influence ghrelin levels (20), all subjects had regular menstrual cycles and were similar to each other. In addition, until the beginning of this study, participants did not have a history of regular exercise with weights. Consent forms were obtained from all subjects. The subjects’ height and weight were measured and BMI was calculated by a formula. The percentage of body fat was determined with a caliper and the Jackson/Pollock three-point method and by measuring the subcutaneous fat at the triceps, abdomen, and suprailiac sites (Table 1).

Table 1
Table 1
Individual Characteristics of Subjects in Experimental and Control Groups a
Finally, 1RM values for the 9 movements in the experimental groups were determined using the following formula (21).

An external file that holds a picture, illustration, etc.
Object name is ijem-10-475-e001.jpg
3.1 Exercise Training Protocol

The experimental group performed exercises in sessions starting at 8 AM sessions, 4 times a week, for 4 weeks, with 2 intensities-40% and 80%-of 1RM. The training program was designed using free weights and machines. These movements included chest press, leg press, seated rowing, overhead press, knee extension, triceps extension, leg curl, arm curl, and heel raise. Each training session included 3 circles, and in each circle, the above-mentioned 9 movements were performed consecutively. Each movement lasted for 30 s (with 8–11 repeats). The rest periods between 2 movements and 2 circles were 30 and 120 s, respectively. Each training session lasted for 50–55 min, including light warm-up without resistance working for 20 min, a weight-training program for 30 min, and a cool-down period of 5 min. Blood sampling was performed 24 h before the first training session and 48 h after the last training session in all 3 groups. Because of the effect of food type on the plasma ghrelin levels, fed subjects (who had dinner and breakfast) were considered identical before sampling (in terms of timing and the type of food intake). Breakfast (with about 500 kilocalories) was served 3–4 h before sampling, and subjects subsequently fasted until sampling. It should be mentioned that subjects were at the middle of the luteal phase (20–23 days after the onset of the menstrual cycle), which was determined on the basis of their menstrual cycles in the most recent 6 months after they were referred to the laboratory. Some studies have shown that estrogen affects plasma ghrelin levels (20). Considering that estrogen levels are less volatile in the middle of the luteal phase of a normal menstrual cycle, in order to prevent the interaction between estrogen and ghrelin levels, this stage was considered as the sampling time before and after training. Blood samples (10 ml) were obtained via the brachial vein (at 8 AM). Samples were collected in tubes containing anticoagulant (EDTA) and were immediately centrifuged (2000 rpm for 10 min). Plasma was used to measure ghrelin, obestatin, and glucose levels. Total plasma ghrelin levels were measured by sandwich ELISA, using human kits (USCN LIFE Science & Technology Company, Missouri, USA). The sensitivity of this method was 15.6 pg/mL. The intra-assay coefficient of variation was 7.4%. Obestatin plasma levels were measured by sandwich ELISA using U.S. Company (USCN LIFE Science & Technology Company, Missouri, USA) human kits. The sensitivity of this method was 78 pg/mL. The intra-assay coefficient of variation was 6.9%. Plasma glucose was measured using enzymatic colorimetry (glucose oxidase), test kits, and SELECTRA2 Pars devices. The sensitivity of this method was 1 mg/dL, and the intra-assay coefficient of variation was 1.2%. In the present study, Tecan Sunrise ELISA Reader (Austrian company) was used. Descriptive

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของความเข้มการฝึกอบรมความต้านทานวงจร Ghrelin พลาสมากับ Obestatin อัตราส่วนในสตรีหนุ่มสุขภาพ
Mehdi Hedayati, 1, * Marziyeh Saghebjoo, 2 และ Abbass Ghanbari Niaki3
เขียนข้อมูล►บทความบันทึก►ลิขสิทธิ์และสิทธิ์การใช้งานข้อมูล►
บทความนี้ได้ถูกอ้างถึง โดยบทความอื่น ๆ ในเอ็ม
ไป:
นามธรรม
พื้น

Obestatin และ Ghrelin เป็นเปปไทด์ orexigenic และ anorexigenic ตามลำดับ ปรากฏว่า มอบผลงานเปปไทด์ที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการควบคุมพลังงานร่างกายและภาวะธำรงดุลน้ำหนัก

วัตถุประสงค์

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ระบุกลไกไปตามวงจรการฝึกมีผลต่อพลังงานภาวะธำรงดุลและน้ำหนักควบคุม

ผู้ป่วยและวิธีการ

ยี่สิบเจ็ดนักเรียนเพศหญิง มีอายุเฉลี่ย 22 ±ปี 1.54 และดัชนีมวลกายเฉลี่ย (BMI) ของ 20.76 ± 1.86 kg/m2 ถูกเลือก และสุ่มแบ่งทดลอง และกลุ่มควบคุม เรื่องดำเนินการฝึกอบรมความต้านทานวงจร 40% และ 80% ของ 1 ซ้ำสูงสุด (1RM) 4 สัปดาห์ พลาสมารวม ghrelin, obestatin และระดับน้ำตาลและ ghrelin อัตราส่วน obestatin มีวัดชื่อเรื่องทั้งหมดก่อน และ หลังการฝึกอบรม

ผล

ทดสอบทางเดียวการวิเคราะห์ความแปรปรวนพบว่า ghrelin พลา obestatin อัตราส่วนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม 80% 1RM (P < 0.05) นอกจากนี้ พบการลดลงอย่างมีนัยสำคัญระดับ obestatin พลาสม่าในกลุ่มนี้ (P < 0.05) .

บทสรุป

ปรากฏว่า ขาดดุลเป็นพลังงานที่เกิดจากการฝึกอบรมความต้านทานวงจรใน 80% ของ 1RM กลุ่มให้สารตั้งต้น ghrelin ghrelin ผลิตขึ้นใช้ ดังนั้น obestatin หลั่งลดลงและ ghrelin obestatin อัตราส่วนเพิ่มขึ้นเพื่อกระตุ้นการบริโภคอาหาร และการสูญเสียการใช้ทรัพยากรพลังงานไปในที่สุดสมดุลพลังงานในร่างกาย

คำสำคัญ: Obestatin, Ghrelin พลาสม่า ผู้หญิง
ไป:
1 พื้นหลัง
พลังไว้ผ่านทางเครือข่ายที่ซับซ้อนที่มีตัวกลาง และอุปกรณ์ต่อพ่วง เปปไทด์ ghrelin และ obestatin 2 รู้จักอุปกรณ์ต่อพ่วงปัจจัยที่จะมีบทบาทสำคัญในอาหารบริโภคและร่างกายควบคุมน้ำหนัก ได้ Ghrelin เป็นเพปไทด์กรดอะมิโน 28 ที่ส่วนใหญ่ต้อง secreted โดยเซลล์ในกระเพาะอาหาร fundus เป็นเลือด (1, 2) Ghrelin hypothalamic สามารถที่ส่งผลกระทบต่อ และศูนย์ควบคุมความหิว และกระตุ้นอาหารบริโภคและการเพิ่มน้ำหนัก พบแสดงว่า นิพจน์ในระดับยีน ghrelin เพิ่มในกระเพาะอาหารในระหว่างการถือศีลอด ในขณะที่ของเพปไทด์ลดลงภายใต้เงื่อนไขสามารถ อันที่จริง ระดับพลาสมา ghrelin ลดสภาวะสมดุลพลังงานบวก และเพิ่มสภาวะพลังงานลบยอดดุล (3-6) ล่าสุด เตียว et al. (2005) ระบุเปป 23 กรดอะมิโนที่เรียกว่า obestatin (7) เพปไทด์นี้มีการเข้ารหัส โดยยีน ghrelin ผ่านการเปลี่ยนแปลงหลังจากการแปลของ mRNA ghrelin จากการวิจัยพบว่าการปฏิบัติงานกับ obestatin ที่นำไปสู่ความสมดุลพลังงานลบ โดยการลดการบริโภคอาหารและการล้างในกระเพาะอาหาร ดังนั้น นักสืบบางสรุปว่า ghrelin และ obestatin บนน้ำหนักผลความขัดแย้งและผลกระทบที่ไม่พึงปรารถนาของ obestatin อาจจะเกี่ยวข้องกับ pathophysiology ของโรคอ้วน (7-10) ในการศึกษาฮอร์โมน และการเผาผลาญ หลายคำถามยังคงเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในระดับ ghrelin และ obestatin ที่เกิดจากการออกกำลังกาย เป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพลังอย่างใดอย่างหนึ่ง บางการศึกษาได้แสดงว่า เกิดจากการออกกำลังกายลดน้ำหนักและการสูญเสียที่ตามมาของดัชนีมวลกาย (BMI) สามารถเปลี่ยนระดับ ghrelin พลาสม่า (4, 11, 12) Ghanbari-Niaki et al การศึกษาพบว่า ATP และเศษส่วนไกลโคเจนจากตับของหนูที่ฉีด มี ethionine เพิ่มพลาสม่า ghrelin ความเข้มข้น ซึ่งถือได้ว่าเป็นอุปกรณที่สำคัญของการรับประทานอาหาร (13) หลายการศึกษาล่าสุดพบว่า ghrelin การเพิ่มอัตราส่วน obestatin มีบทบาทสำคัญในการควบคุมสมดุลพลังงาน ควบคุมน้ำหนัก และ pathophysiology ของโรคอ้วน (6, 14-16) ทั้งหมด บทบาทของ obestatin ในการควบคุมน้ำหนักของร่างกาย และกลไกต้นแบบโรคอ้วนจะยังคงชัดเจน สมดุลระหว่าง ghrelin และ obestatin มีบทบาทสำคัญในโรคอ้วนและโรค (6) กัว et al. (2007) พบว่า ghrelin และ obestatin ระดับต่ำกว่า แต่ ghrelin obestatin อัตราส่วนสูงกว่าในเรื่องอ้วนกว่าในกลุ่มควบคุมน้ำหนักปกติ ผลการวิจัยล่าสุดโดย Zizzani et al. (2007) นอกจากนี้ มีแสดงว่า ในขณะที่ถือศีลอดให้ ghrelin ยกระดับ มันลดระดับ obestatin แนะนำผลตรงกันข้ามกับการเผาผลาญพลังงาน (17) ประโยชน์ของการฝึกออกกำลังกายแอโรบิกในการลดโรคอ้วนได้รับการจัดดีสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา และได้ใช้ฝึกเต้นแอโรบิกเป็นการแทรกแซงการออกกำลังกายเพื่อตรวจสอบผลของการฝึกอบรมในเปปไทด์ในยอดดุลของพลังงาน (11-13) อย่างไรก็ตาม การออกกำลังกายต้านทาน (RET) การฝึกอบรมเป็นส่วนหลักของโปรแกรมสำหรับการควบคุมน้ำหนักและสุขภาพ และมันสามารถเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (18, 19) พร้อมกัน อย่างไรก็ตาม ไม่ทราบว่าผลของการฝึกอบรมในเปปไทด์ที่เกี่ยวข้องกับพลัง ดูเหมือนว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในระดับของเปปไทด์เหล่านี้ RET สามารถให้วิธีการเพื่อให้การควบคุมน้ำหนักสุด

ไป:
2 วัตถุประสงค์
จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้เป็นการ กำหนดผลของวงจร RET ด้วย 40% และ 80% 1RM (สูงสุดน้ำหนักที่เป็นกล้ามเนื้อหรือกลุ่มกล้ามเนื้อจะยกเพียงครั้งเดียว) ghrelin และระดับ obestatin และ ghrelin พลาสม่าอัตราส่วน obestatin ในเด็กผู้หญิง

ไป:
3 ผู้ป่วยและวิธี
วิธีกึ่งทดลองใช้สำหรับการศึกษานี้ วิจัยออกแบบรวมการทดสอบก่อนและหลังการทดสอบในกลุ่ม 2experimental และควบคุม ประชากรที่ศึกษาประกอบด้วยอาสาสมัครนักเรียนหญิงพลศึกษา ในหมู่เหล่านี้ 30 คนได้เลือกด้วยความสมัครใจ และทุก จะถูกสุ่มแบ่งออกเป็น 2 ทดลอง (N = 20) และควบคุม (N = 10) กลุ่ม (ในระหว่างการศึกษา เรื่องที่ 3 ถูกคัดออกเนื่องจาก unwillingness ผู้เข้าร่วม) เกณฑ์รวมสำหรับผู้เข้าร่วมไม่มีโรคหัวใจและหลอดเลือด ระบบหายใจ ไต และเผาผลาญได้ นอกจากนี้ หัวข้อได้โดยใช้ยาสเตอรอยด์หรืออาหารพิเศษ (แคลอรี่ต่ำ ไขมันต่ำ หรืออาหารโปรตีนสูง) เนื่องจากฮอร์โมนหญิงสามารถมีอิทธิพลต่อระดับ ghrelin (20), เรื่องทั้งหมดมีรอบประจำเดือนปกติ และมีความคล้ายกัน จนถึงจุดเริ่มต้นของการศึกษานี้ คนไม่มีประวัติของการออกกำลังกายสม่ำเสมอมีน้ำหนัก แบบฟอร์มการยินยอมได้รับจากเรื่องทั้งหมด วัดใจเรื่องความสูงและน้ำหนัก และคำนวณ BMI โดยใช้สูตร เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายถูกกำหนดเป็นปั้มและวิธีสาม จุด/Jackson Pollock และวัดการระบายในอเมริกา triceps ช่องท้อง และ suprailiac (ตารางที่ 1) .

ตาราง 1
1 ตาราง
แต่ละลักษณะของเรื่องใน Experimental และกลุ่มควบคุมเป็น
สุดท้าย ค่า 1RM เคลื่อนไหว 9 ในกลุ่มทดลองถูกกำหนดโดยใช้สูตรต่อไปนี้ (21) .

แฟ้มภายนอกที่เก็บรูปภาพ ภาพประกอบ ฯลฯ
ชื่อวัตถุเป็นโพรโทคอล ฝึก ออกกำลังกาย ijem-10-475-e001.jpg
3.1

กลุ่มทดลองทำแบบฝึกหัดในช่วงเริ่มต้นที่รอบเวลา 08.00 น. ครั้งที่ 4 สัปดาห์ สัปดาห์ที่ 4, 2 ปลดปล่อยก๊าซ - 40% และ 80%-ของ 1RM โปรแกรมการฝึกอบรมถูกออกแบบไร้น้ำหนักและเครื่อง เคลื่อนไหวรวมหน้าอก กดขา นั่งพาย กดจ่าย เข่าส่วนขยาย triceps ส่วนขยาย ขาขด ม้วนแขน และส้นเพิ่ม แต่ละเซสชันการฝึกอบรมรวม 3 วง และในแต่ละวง 9 การเคลื่อนไหวดังกล่าวได้ดำเนินติดต่อกัน แต่ละขบวนการกินเวลาสำหรับ 30 s (กับทำซ้ำ 8-11) เหลือระยะเวลาระหว่างการเคลื่อนไหว 2 และวงที่ 2 มี 30 และ 120 s ตามลำดับ อบรมแต่ละกินเวลาสำหรับ 50-55 นาที รวมทั้งอุ่นเครื่องเบา ๆ โดยไม่มีความต้านทานที่ทำงาน 20 นาที โปรแกรมฝึกอบรมน้ำหนักสำหรับ 30 นาที และระยะเวลาเย็นลงของสุ่มเลือด 5 นาทีทำ 24 ชม ก่อนฝึกอบรมรอบแรก และ 48 h หลังจากอบรมสุดท้ายทั้งหมด 3 กลุ่ม เนื่องจากผลของชนิดอาหารในระดับ ghrelin พลาสมา เรื่องกินอาหาร (ที่มีอาหารเย็นและอาหารเช้า) ได้ถือเหมือนก่อนสุ่มตัวอย่าง (ในระยะเวลาและชนิดของการรับประทานอาหาร) อาหารเช้า (มีประมาณ 500 kilocalories) แนะนำ 3 – 4 h ก่อนสุ่มตัวอย่าง และเรื่องอดในเวลาต่อมาจนถึงการสุ่มตัวอย่าง มันควรจะกล่าวว่า เรื่องที่ที่กึ่งกลางของระยะนใน (20-23 วันหลังของรอบเดือน), ซึ่งมีกำหนดรอบของประจำเดือนในเดือน 6 ล่าสุดหลังจากที่พวกเขาถูกเรียกว่าห้องปฏิบัติการ บางการศึกษาได้แสดงว่า ฮอร์โมนหญิงส่งผลกระทบต่อระดับพลาสมา ghrelin (20) พิจารณาระดับฮอร์โมนหญิงระเหยน้อยกลางนในระยะของรอบเดือนเป็นปกติ เพื่อป้องกันการโต้ตอบระหว่างระดับฮอร์โมนหญิงและ ghrelin ขั้นตอนนี้ได้ถือเป็นเวลาสุ่มตัวอย่างก่อน และ หลังการฝึกอบรม ตัวอย่างเลือด (10 มล.) ได้รับมาผ่านทางหลอดเลือดดำแขน (เวลา 8 น.) ตัวอย่างที่ถูกรวบรวมไว้ในท่อประกอบด้วย anticoagulant (EDTA) และได้ทันที centrifuged (2000 รอบต่อนาทีใน 10 นาที) พลาสม่าที่ใช้วัด ghrelin, obestatin และระดับน้ำตาล ระดับพลาสมารวม ghrelin ถูกวัด โดยแซนวิ ELISA ใช้ชุดมนุษย์ (สหรัฐอเมริกา บริษัทเทคโนโลยี มิสซูรี USCN วิทยาศาสตร์&) ความไวของวิธีนี้คือ ไม่เกิน 15.6 pg/mL อินทราวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์ของความผันแปร 7.4% แซนวิ Obestatin พลาสม่าที่มีวัดระดับโดย ELISA ที่ใช้ชุดมนุษย์สหรัฐอเมริกา บริษัท (สหรัฐอเมริกา บริษัทเทคโนโลยี มิสซูรี USCN วิทยาศาสตร์&) ความไวของวิธีนี้คือ 78 pg/mL อินทราวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์ของความผันแปร 6.9% พลาสมากลูโคสถูกวัดโดยใช้เอนไซม์ในระบบ colorimetry (กลูโคส oxidase), ชุด ทดสอบ และอุปกรณ์พารอินเต SELECTRA2 ความไวของวิธีนี้คือ 1 mg/dL และอินทราวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์ของความผันแปร 1.2% ในการศึกษาปัจจุบัน มีใช้ Tecan ซันไรส์ ELISA อ่าน (บริษัทออสเตรีย) อธิบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของความเข้มการฝึกอบรมความต้านทานวงจรบนพลาสม่ากรีลินเพื่อ obestatin อัตราส่วนผู้หญิง
หนุ่มสาวสุขภาพดี เมห์ดิ hedayati 1 * มาร์เซีย saghebjoo , 2 และ abbass ghanbari-niaki3
เขียนข้อมูล►หมายเหตุบทความ►ลิขสิทธิ์และใบอนุญาตข้อมูล►
บทความนี้ได้รับการอ้างจากบทความอื่น ๆใน PMC .

พื้นหลังบทคัดย่อไปที่ :


และมี orexigenic anorexigenic กรีลิน obestatin และเปปไทด์ ตามลำดับ ปรากฏว่ามีความสมดุลที่ถูกต้องระหว่างเปปวิทยานิพนธ์เป็นสิ่งสำคัญสำหรับควบคุม homeostasis พลังงาน และน้ำหนักตัว .



มีจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษากลไกที่เป็นไปได้โดยวงจรการฝึกอบรมความต้านทานและพลังงานสมดุลอิทธิพลควบคุมน้ำหนัก .



) และวิธีการยี่สิบเจ็ดนักเรียนหญิงที่มีอายุเฉลี่ย 22 ± 154 ปีและค่าเฉลี่ยดัชนีมวลร่างกาย ( BMI ) 20.76 ± 1.86 กก. / ตร. ม. และสุ่มแบ่งออกเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม วิชาดำเนินการฝึกอบรมความต้านทานวงจร 40% และ 80% ของน้ำหนักสูงสุด ( 1 1rm ) เป็นเวลา 4 สัปดาห์ รวม obestatin กรีลิน , พลาสม่า ,และระดับกลูโคสและกรีลินต่อ obestatin วัดเพื่อการศึกษาก่อนและหลังการฝึกอบรม ผล

วิธีหนึ่งการทดสอบ ANOVA พบว่า

, พลาสม่ากรีลินเพื่อ obestatin เพิ่มขึ้นในอัตราส่วน 80% 1rm อย่างมีนัยสำคัญ ( P < 0.05 ) นอกจากนี้ การ obestatin ระดับของพลาสมาที่พบในกลุ่มนี้ ( P < 0.05 )



สรุปปรากฏว่าการขาดดุลพลังงานที่เกิดจากการฝึกอบรมความต้านทานวงจรใน 80% ของกลุ่ม 1rm ส่งผลให้เกิดกรีลินถูกใช้มากขึ้นเพื่อผลิตสารตั้งต้นกรีลิน . ดังนั้น obestatin หลั่งลดลงและกรีลินต่อ obestatin เพิ่มขึ้น เพื่อกระตุ้นการบริโภคอาหาร และการบริโภคทรัพยากรพลังงานสูญหายเรียกคืนสมดุลของพลังงานในร่างกายในที่สุด

คำสำคัญ :obestatin กรีลิน , พลาสม่า , ผู้หญิง

ไป : 1 สมดุลพลังงานพื้น
รักษาผ่านเครือข่ายที่ซับซ้อนที่มีปัจจัยกลางและอุปกรณ์ต่อพ่วง และเปปไทด์ที่กรีลิน obestatin 2 รู้จักอุปกรณ์ต่อพ่วงปัจจัยที่ปรากฏมีบทบาทสำคัญในการบริโภคอาหาร และ ร่างกาย การควบคุมน้ำหนักกรีลินเป็นกรดอะมิโนเปปไทด์ที่ 28 เป็น ส่วนใหญ่เกิดที่เซลล์หลั่งจากกระเพาะอาหารเข้าไปในเลือด ( 1 , 2 ) กรีลินมีผลต่อความอิ่มขและศูนย์ความหิวและช่วยกระตุ้นการบริโภคอาหารและการเพิ่มน้ำหนัก ผลการวิจัยพบว่า ระดับของการแสดงออกของยีนเพิ่มขึ้นในกระเพาะอาหารกรีลินในช่วงการอดอาหาร และปล่อยสารเปปไทด์ satiety ลดลงภายใต้เงื่อนไข ในความเป็นจริงระดับพลาสมาลดกรีลินภายใต้เงื่อนไขและพลังงานบวกยอดเพิ่มภายใต้สภาวะสมดุลของพลังงานเชิงลบ ( 3-6 ) เมื่อเร็ว ๆนี้ , Zhang et al . ( 2548 ) ระบุ 23 กรดอะมิโนเปปไทด์ที่เรียกว่า obestatin ( 7 ) เปปไทด์นี้จะถูกเข้ารหัสโดยกรีลินผ่านการเปลี่ยนแปลงของยีนหลังกรีลินแปลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการรักษาของหนูกับ obestatin นำไปสู่การสมดุลของพลังงานเชิงลบโดยการลดการบริโภคอาหารและการล้างกระเพาะอาหาร . เป็นผลให้มีนักวิจัยสรุปได้ว่าผลของกรีลินขัดแย้งกัน และ obestatin น้ำหนักและผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ของ obestatin อาจเกี่ยวข้องกับพยาธิสรีรวิทยาของโรคอ้วน ( 7-10 ) ฮอร์โมนและการเผาผลาญในการศึกษาคำถามมากมายยังคงเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในระดับที่เกิดจากการออกกำลังกาย obestatin กรีลิน และเนื่องจากมันเป็นหนึ่งในปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสมดุลพลังงาน บางการศึกษาพบว่า การออกกำลัง การสูญเสียน้ำหนักและการสูญเสียที่ตามมาของดัชนีมวลร่างกาย ( BMI ) สามารถเปลี่ยนแปลงระดับกรีลินพลาสมา ( 4 , 11 , 12 ) ghanbari niaki et al .การศึกษาพบว่า ATP และไกลโคเจนจากตับของหนู ส่วนฉีด ethionine พลาสมากรีลินเพิ่มความเข้มข้น ซึ่งถือได้ว่าเป็นการริเริ่มที่สำคัญของการบริโภคอาหาร ( 13 ) การศึกษาล่าสุดพบว่าการเพิ่มหลายอัตรา obestatin กรีลินที่มีบทบาทสำคัญในการควบคุมสมดุลของพลังงาน , ควบคุมน้ำหนัก , และพยาธิสรีรวิทยาของโรคอ้วน ( 6 , 14-16 )ทั้งหมด บทบาทของ obestatin ในการควบคุมน้ำหนักและโรคอ้วนในกลไกพื้นฐานยังไม่ชัดเจน ความสมดุลระหว่างกรีลิน และ obestatin มีบทบาทสำคัญในโรคอ้วน และโรคเกี่ยวกับการเผาผลาญอาหาร ( 6 ) กัว et al . ( 2007 ) พบว่า ระดับล่าง และ obestatin กรีลินแต่กรีลินต่อ obestatin สูงขึ้นในคนอ้วนมากกว่าในกลุ่มควบคุมน้ำหนักปกตินอกจากนี้ ล่าสุดพบโดย zizzani et al . ( 2550 ) แสดงให้เห็นว่า ในขณะที่การอดอาหาร ส่งผลให้ระดับกรีลินสูง มันลดระดับ obestatin ชี้ให้เห็นผลตรงข้ามกับการเผาผลาญพลังงาน ( 17 ) ประโยชน์ของการฝึกอบรมการออกกำลังกายเพื่อลดโรคอ้วนได้รับเอกสารเป็นอย่างดี สำหรับทศวรรษและการฝึกอบรมแอโรบิกได้ถูกใช้เป็นกิจกรรมการออกกำลังกาย เพื่อศึกษาผลของการฝึกในเปปไทด์ที่เกี่ยวข้องกับสมดุลของพลังงาน ( 11-13 ) อย่างไรก็ตาม การออกกำลังกายฝึกอบรมความต้านทาน ( REt ) เป็นส่วนหลักของโปรแกรมควบคุมน้ำหนักและสุขภาพ และมันพร้อมกันสามารถเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ( 18 , 19 ) อย่างไรก็ตามผลของการฝึกในเปปไทด์ที่เกี่ยวข้องในความสมดุลของพลังงานจะไม่รู้จัก ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในระดับของเปปไทด์เหล่านี้และ ret สามารถให้วิธีการเพื่อให้บรรลุการควบคุมน้ำหนัก

ไป :
2 วัตถุประสงค์
จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลของวงจรเร็ตกับ 40% และ 80% 1rm ( น้ำหนักสูงสุดที่กล้ามเนื้อหรือกล้ามเนื้อ สามารถยกได้เพียงครั้งเดียว ) บนกรีลินและระดับ obestatin และพลาสมากรีลินเพื่อ obestatin อัตราส่วนในหญิงสาว

ไป :
3 ผู้ป่วยและวิธีการ : เป็นการวิจัยกึ่งทดลองวิธีที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือการออกแบบการวิจัยแบบทดสอบก่อนและหลังการทดลองในกลุ่มรวม 2experimental และการควบคุม การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหญิงพลศึกษานักเรียนอาสาสมัคร ระหว่างนี้ บุคคลที่ถูกเลือกโดยสมัครใจ และ 30 มี . พวกเขาแบ่งทดลอง ( n = 20 ) และควบคุม ( N = 10 ) กลุ่ม ( ในระหว่างเรียน3 วิชา ได้รับการยกเว้นเพราะพวกเขาไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วม ) รวมจำนวนกลุ่มตัวอย่างขาดหัวใจ ระบบหายใจ ไต และโรคเกี่ยวกับการเผาผลาญอาหาร . นอกจากนี้ กลุ่มตัวอย่างไม่ได้ใช้ยาสเตียรอยด์หรืออาหารพิเศษ ( แคลอรี่ต่ำไขมันต่ำหรืออาหารโปรตีนสูง ) เนื่องจาก estrogen สามารถอิทธิพลกรีลินระดับ ( 20 )มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ ปกติประจำเดือนรอบ และมีความคล้ายคลึงกับแต่ละอื่น ๆ นอกจากนี้ จนถึงจุดเริ่มต้นของการศึกษานี้ ผู้ที่ไม่มีประวัติของการออกกำลังกายปกติกับน้ำหนัก แบบฟอร์มยินยอมได้จากทุกวิชา วิชา ' วัดความสูงและน้ำหนักและดัชนีมวลกายคำนวณโดยสูตรร้อยละของไขมันในร่างกายถูกกำหนดด้วยวงเวียนและแจ็คสันพอลล็อกเป็นแบบ / ) โดยการวัดไขมันใต้ผิวหนังที่ triceps , ท้อง , และเว็บไซต์ suprailiac ( ตารางที่ 1 )



แต่ละตารางที่ 1 ตารางที่ 1 ลักษณะของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมี
ในที่สุดค่า 1rm สำหรับ 9 ความเคลื่อนไหวในกลุ่มที่กำหนดโดยใช้สูตรดังต่อไปนี้ ( 21 ) .

ภายนอกไฟล์ที่มีรูปภาพ , ภาพ , ฯลฯ
วัตถุชื่อ ijem-10-475-e001 . jpg
3.1 ฝึกซ้อมพิธีการ

กลุ่มทดลองทำการฝึกในช่วงเริ่มต้นที่ 8 เป็นครั้ง , 4 ครั้งต่อสัปดาห์ เป็นเวลา 4 สัปดาห์ กับ 2 intensities-40 % และ 80% ของ 1rm .โปรแกรมการฝึกอบรมถูกออกแบบโดยใช้น้ำหนักฟรีและเครื่อง ความเคลื่อนไหวเหล่านี้รวมถึงหน้าอกกด , กดขา , นั่งพายเรือข้ามศีรษะ , กด , นามสกุล , นามสกุล Triceps เข่า ขาหงิก แขนม้วน และยกส้นเท้า แต่ละเซสชันการฝึกอบรมรวม 3 กลุ่ม และในแต่ละวงกลมดังกล่าว 9 การเคลื่อนไหวแสดงตามลำดับ แต่ละการเคลื่อนไหวเป็นเวลา 30 วินาที ( 8 – 11 เดิม )ส่วนที่เหลือของช่วงระหว่าง 2 และ 2 วงกลม คือ 30 และ 120 วินาที ตามลำดับ แต่ละเซสชันการฝึกอบรมเป็นเวลา 50 - 55 นาที รวมทั้งแสงอุ่นเครื่องโดยไม่ต้องทนทำงานนาน 20 นาที โปรแกรมการฝึกอบรมน้ำหนักสำหรับ 30 นาที และช่วงเย็นลง 5 นาที เลือด Sampling ) 24 ชั่วโมง ก่อนการฝึกซ้อม และ 48 ชั่วโมงหลังจากการฝึกซ้อมครั้งสุดท้ายในทั้ง 3 กลุ่มเพราะผลของชนิดอาหารต่อระดับพลาสมากรีลิน , เลี้ยงคน ( ใครมีอาหารเย็นและอาหารเช้า ) ถือว่าเหมือนกันก่อนที่ตัวอย่าง ( ในแง่ของเวลา และชนิดของอาหารที่บริโภค ) อาหารเช้า ( มีประมาณ 500 กิโลแคลอรี่ ) ถูกเสิร์ฟ 3 – 4 ชั่วโมงก่อน ) และวิชาต่อมาอดอาหารจนคนมันควรจะกล่าวว่าจำนวนที่ตรงกลางของ Luteal ( 20 – 23 วัน หลังจากเริ่มมีอาการของรอบเดือน ) ซึ่งถูกกำหนดบนพื้นฐานของ menstrual รอบล่าสุด 6 เดือนหลังจากที่พวกเขาถูกอ้างถึงใน ห้องปฏิบัติการ บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าฮอร์โมนมีผลต่อระดับกรีลินพลาสมา ( 20 )พิจารณาว่าระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนจะระเหยน้อยกลาง Luteal ของรอบเดือนเป็นปกติ เพื่อป้องกันการปฏิสัมพันธ์ระหว่าง estrogen และกรีลินระดับเวทีนี้ถือว่าเป็นตัวอย่างเวลาก่อนและหลังการฝึกอบรม ตัวอย่างเลือด ( 10 ml ) ที่ได้รับผ่านทางหลอดเลือดดำที่ต้นแขน ( 8 )โดยเก็บตัวอย่างในหลอดบรรจุเลือด ( EDTA ) และทันทีที่ระดับ ( 2000 รอบต่อนาทีเป็นเวลา 10 นาที ) พลาสมาที่ใช้วัดกรีลิน obestatin , และระดับกลูโคส ระดับพลาสมากรีลินทั้งหมดวัดจาก Sandwich ELISA โดยใช้มนุษย์อิสระ ( uscn ชีวิตวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี บริษัท & , Missouri , USA ) ความไวของวิธีนี้คือ 15.6 pg / mlภายในการทดสอบสัมประสิทธิ์ของการแปรผันเป็น 7.4 % obestatin ระดับพลาสมาถูกวัดโดยการใช้ บริษัท สหรัฐ ( แซนด์วิช ) uscn ชีวิตวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี บริษัท & , Missouri , USA ) มนุษย์ชนิดติดตั้งอิสระ ความไวของวิธีนี้คือ 78 pg / ml ภายในการทดสอบสัมประสิทธิ์ของการแปรผันเป็น 6.9 % พลาสมากลูโคสถูกวัดโดยใช้เม็ด ( เอนไซม์กลูโคสออกซิเดส ) , ชุดทดสอบselectra2 Pars และอุปกรณ์ ความไวของวิธีนี้คือ 1 มก. / ดล. และอัฟกานิสถานสัมประสิทธิ์ของการแปรผันเป็น 1.2% ในการศึกษาเครื่องอ่านอีไล TECAN พระอาทิตย์ขึ้น ( บริษัท ออสเตรีย ) คือใช้ บรรยาย