What success have I had? I have nev

What success have I had? I have never pleased myself; as a writer, I do not like myself at all. The trouble is that I am made giddy, as it were, by the fumes of my brain, and often hardly know what I am writing. I love this lake, these trees, the blue heaven; nature's voice speaks to me and wakes a feeling of passion in my heart, and I am overcome by an uncontrollable desire to write. But I am not only a painter of landscapes, I am a man of the city besides. I love my country, too, and her people; I feel that, as a writer, it is my duty to speak of their sorrows, of their future, also of science, of the rights of man, and so forth. So I write on every subject, and the public hounds me on all sides, sometimes in anger, and I race and dodge like a fox with a pack of hounds on his trail. I see life and knowledge flitting away before me. I am left behind them like a peasant who has missed his train at a station, and finally I come back to the conclusion that all I am fit for is to describe landscapes, and that whatever else I attempt rings abominably false.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมได้มีความสำเร็จใด ฉันมีไม่เคยพอใจตัวเอง เป็นนักเขียน ไม่ชอบตัวเองเลย ปัญหาคือ ว่า ผมกำลังทำ giddy มัน were โดยควันของสมองของฉัน และมักจะไม่ทราบว่าผมเขียน รักนี้เล ต้นไม้เหล่านี้ บลูเฮ เว่น เสียงธรรมชาติพูดกับฉัน และกลับความรู้สึกของความรักในหัวใจของฉัน และฉันกำลังเอาชนะ โดยความปรารถนา uncontrollable เขียน แต่ฉันไม่วาดเฉพาะของภูมิประเทศ ฉันเป็นคนเมืองนอก รักประเทศของฉัน เกินไป และประชาชน รู้สึกว่า นักเขียน มันเป็นหน้าที่ของฉันพูดของ sorrows ของพวกเขา ของอนาคต ยังของวิทยาศาสตร์ สิทธิของคน และอื่น ๆ ดังนั้น เขียนในทุกเรื่อง และประชาชนนายของสุนัขผมทุกด้าน บางครั้งในความโกรธ และการแข่งขัน และหลบเช่นสุนัขจิ้งจอกกับฝูงนายของสุนัขบนเส้นทางของเขา เห็นชีวิตและความรู้ flitting ไปก่อนฉัน ผมเหลืออยู่เบื้องหลังเช่นชาวนาที่ได้พลาดรถไฟที่สถานี และสุดท้าย ผมกลับมาสรุปว่า ทั้งหมดที่ฉันกำลังพอดีสำหรับการอธิบายภูมิประเทศ และให้สิ่งอื่นที่ฉันพยายามแหวน abominably false

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมีอะไรที่ประสบความสำเร็จมี? ฉันไม่เคยพอใจตัวเอง ในฐานะนักเขียน, ฉันไม่ชอบตัวเองเลย ปัญหาคือว่าฉันกำลังทำหวิวตามที่มันเป็นโดยควันของสมองของฉันและมักจะไม่ค่อยรู้ว่าสิ่งที่ผมเขียน ฉันรักทะเลสาบนี้ต้นไม้เหล่านี้สวรรค์ฟ้า; เสียงของธรรมชาติพูดกับผมและตื่นความรู้สึกของความรักในหัวใจของฉันและฉันเอาชนะด้วยความปรารถนาที่ไม่สามารถควบคุมการเขียน แต่ผมไม่เพียง แต่จิตรกรภูมิทัศน์, ผมเป็นคนของเมืองนอกจากนี้ ฉันรักประเทศของฉันเกินไปและคนของเธอ; ผมรู้สึกว่าเป็นนักเขียนมันเป็นหน้าที่ของผมที่จะพูดถึงความทุกข์ของพวกเขาในอนาคตของพวกเขายังวิทยาศาสตร์ของสิทธิของมนุษย์และอื่น ๆ ดังนั้นผมจึงเขียนในเรื่องทุกคนและสุนัขที่สาธารณะฉันในทุกด้านในบางครั้งความโกรธและการแข่งขันฉันและหลบเหมือนสุนัขจิ้งจอกกับแพ็คของสุนัขบนเส้นทางของเขา ผมเห็นชีวิตและความรู้ flitting ออกไปก่อนที่ฉัน ฉันกำลังทิ้งไว้ข้างหลังพวกเขาเช่นชาวนาที่ได้พลาดรถไฟที่สถานีและในที่สุดผมก็กลับมาสรุปว่าทั้งหมดที่ผมเหมาะสำหรับคือการอธิบายภูมิทัศน์และสิ่งอื่นที่ฉันพยายามแหวนน่าเกลียดเท็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสำเร็จที่เราได้ ? ผมไม่เคยชอบเอง เป็นนักเขียน ผมไม่เหมือนตัวเองเลย ปัญหาคือว่าผมทำให้เวียนหัว เหมือนคน โดยเอาสมอง และมักจะไม่ค่อยรู้อะไรที่ผมเขียน ฉันชอบทะเลสาบ ซึ่งต้นไม้เหล่านี้ ท้องฟ้าสีฟ้า เสียงของธรรมชาติ พูดกับฉันและปลุกความรู้สึกของกิเลสในหัวใจ และฉันก็เอาชนะได้โดยมีความปรารถนาที่จะเขียนแต่ผมไม่เพียง แต่วาดทัศนียภาพ ผมเป็นคนเมืองนอกเหนือจาก ฉันรักประเทศของฉันเหมือนกัน และผู้คนของเธอ ผมรู้สึกว่าเป็นนักเขียน มันเป็นหน้าที่ของข้าที่จะพูดถึงความทุกข์ของพวกเขา อนาคตของวิทยาศาสตร์ ของสิทธิของมนุษย์และอื่น ๆ ดังนั้นฉันเขียนทุกวิชา และประชาชน หมาผมทุกด้าน บางครั้งก็โกรธและการแข่งขัน และหลบเหมือนสุนัขจิ้งจอกกับฝูงสุนัขล่าเนื้อในเส้นทางของเขา ผมเห็นชีวิตและความรู้ flitting ห่างก่อนที่ฉัน ฉันทิ้งพวกเขาเหมือนชาวนาที่ได้พลาดรถไฟที่สถานีนี้ และในที่สุดผมก็กลับมาถึงข้อสรุปว่าผมเหมาะที่จะอธิบายทัศนียภาพ และอะไรก็ตามที่ฉันพยายามที่แหวน abominably เท็จ