Aristarchus of Samos published work

Aristarchus of Samos published work on how to determine the sizes and distances of the Sun and the Moon, and Eratosthenes used this work to figure the size of the Earth. Hipparchus later discovered the precession of the Earth.

Advances in astronomy and in optical systems in the 19th century resulted in the first observation of an asteroid (1 Ceres) in 1801, and the discovery of Neptune in 1846.

George Gamow, Ralph Alpher, and Robert Herman had calculated that there should be evidence for a Big Bang in the background temperature of the universe.[106] In 1964, Arno Penzias and Robert Wilson[107] discovered a 3 Kelvin background hiss in their Bell Labs radiotelescope (the Holmdel Horn Antenna), which was evidence for this hypothesis, and formed the basis for a number of results that helped determine the age of the universe.

Supernova SN1987A was observed by astronomers on Earth both visually, and in a triumph for neutrino astronomy, by the solar neutrino detectors at Kamiokande. But the solar neutrino flux was a fraction of its theoretically expected value. This discrepancy forced a change in some values in the standard model for particle physics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Aristarchus ของ Samos งานเกี่ยวกับวิธีการกำหนดขนาดและระยะทางของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ และยังใช้การรูปขนาดของแผ่นดินไว้ ฮิปปาร์คัสในภายหลังค้นพบการหมุนควงของโลกความก้าวหน้า ในทางดาราศาสตร์ และระบบแสงในศตวรรษที่ 19 ส่งผลให้ในการสังเกตดาวเคราะห์น้อย (1 Ceres) ครั้งแรกใน 1801 และการค้นพบดาวเนปจูนใน 1,846George Gamow, Ralph Alpher, Robert Herman ได้คำนวณ และควรมีหลักฐานสำหรับบิกแบอุณหภูมิพื้นหลังของจักรวาล [106] ใน 1964 โนอาร์โนและโรเบิร์ตวิลสัน [107] พบมีเสียงฮัมฟ่อพื้นหลังเคลวิน 3 ใน radiotelescope ของ Bell Labs (Holmdel ฮอร์นเสาอากาศ), ซึ่งเป็นหลักฐานสำหรับสมมติฐานนี้ และเป็นพื้นฐานสำหรับจำนวนผลที่ช่วยให้กำหนดอายุของจักรวาลซูเปอร์โนวา SN1987A ถูกสังเกต โดยนักดาราศาสตร์บนโลกทั้งภาพ และ ในชัยชนะสำหรับดาราศาสตร์นิวตริโน โดยเครื่องตรวจจับนิวตริโนที่พลังงานแสงอาทิตย์ที่ Kamiokande แต่ฟลักซ์นิวตริโนที่พลังงานแสงอาทิตย์ เศษของค่าที่คาดหวังในทางทฤษฎี ความขัดแย้งนี้บังคับให้การเปลี่ยนแปลงค่าบางค่าในรูปแบบมาตรฐานสำหรับฟิสิกส์อนุภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Aristarchus ของมอตีพิมพ์ผลงานเกี่ยวกับวิธีการตรวจสอบขนาดและระยะทางของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์และ Eratosthenes ใช้งานนี้จะคิดขนาดของโลก Hipparchus ค้นพบในภายหลัง precession ของโลก. ความก้าวหน้าในดาราศาสตร์และในระบบออปติคอลในศตวรรษที่ 19 ส่งผลให้ในครั้งแรกที่สังเกตของดาวเคราะห์น้อย (1 Ceres) ใน 1801 และการค้นพบดาวเนปจูนใน 1846 จอร์จ Gamow ราล์ฟ Alpher และ โรเบิร์ตเฮอร์แมนได้คำนวณว่าควรจะมีหลักฐานที่บิ๊กแบงในอุณหภูมิที่พื้นหลังของจักรวาล. [106] ในปี 1964 อาร์โน Penzias และโรเบิร์ตวิลสัน [107] ค้นพบ 3 เคลวินฟ่อพื้นหลังใน radiotelescope เบลล์แล็บของพวกเขา (คนโฮล์มฮอร์น เสาอากาศ) ซึ่งเป็นหลักฐานสมมติฐานนี้และเป็นพื้นฐานสำหรับจำนวนของผลที่ช่วยตรวจสอบอายุของจักรวาล. ซูเปอร์โนวา SN1987A ถูกพบโดยนักดาราศาสตร์บนโลกทั้งภาพและในชัยชนะนิวตริโนดาราศาสตร์โดยพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องตรวจจับนิวตริโนที่ Kamiokande แต่ฟลักซ์นาโนเทคโนโลยีพลังงานเป็นส่วนหนึ่งของค่าคาดว่าในทางทฤษฎีของตน ความผิดปกตินี้บังคับให้มีการเปลี่ยนแปลงในบางค่าในรูปแบบมาตรฐานของฟิสิกส์ของอนุภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาริสทารคัส แห่งซามอส เผยแพร่งานเกี่ยวกับวิธีการกำหนดขนาดและระยะทางของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์และเอราทอสเทนีสใช้งานนี้เพื่อหาขนาดของโลก ฮิปปาร์คัสภายหลังค้นพบการหมุนควงของโลกความก้าวหน้าในทางดาราศาสตร์และในระบบแสงในศตวรรษที่ 19 ทำให้การสังเกตแรกของดาวเคราะห์น้อย ( 1 ซีรีส ) ใน ค.ศ. 1801 และการค้นพบดาวเนปจูนใน 1846 .จอร์จ กาโมว์ราล์ฟ ลเฟอร์ , โรเบิร์ต , เฮอร์แมนคำนวณว่าควรจะมีหลักฐานสำหรับปังใหญ่ในอุณหภูมิพื้นหลังของจักรวาล [ 106 ] ในปี 1964 อาร์โน เพนเซียสและโรเบิร์ตวิลสัน [ 107 ] ค้นพบ 3 เคลวิน หลังนำโด่งใน Bell Labs ของกล้องโทรทรรศน์วิทยุ ( Holmdel แตรสายอากาศ ) ซึ่งมีหลักฐานสำหรับ สมมติฐานนี้และรูปแบบพื้นฐานสำหรับจำนวนของผลลัพธ์ที่ช่วยกำหนดอายุของเอกภพซูเปอร์โนวา sn1987a พบโดยนักดาราศาสตร์บนแผ่นดินโลก ทั้งสายตา และในชัยชนะดาราศาสตร์สมัครเล่นสำหรับ โดยเครื่องตรวจจับนิวตริโนแสงอาทิตย์ที่กามิโอกันเต้ . แต่ฟลักซ์นิวตริโนพลังงานแสงอาทิตย์ได้เศษส่วนของที่คาดไว้ตามทฤษฎีมูลค่า ความขัดแย้งนี้บังคับให้เปลี่ยนค่าต่างๆในแบบจำลองมาตรฐานทางฟิสิกส์อนุภาค