AbstractUse of Antibiotic that migh

Abstract
Use of Antibiotic that might result in deposition of residues in meat, milk and eggs must not be permitted in food intended for human consumption. If use of antibiotics is necessary as in prevention and treatment of animal diseases, a withholding period must be observed until the residues are negligible or no longer detected. The use of antibiotics to bring about improved performance in growth and feed efficiency, to synchronize or control of reproductive cycle and breeding performance also often lead to harmful residual effects. Concern over antibiotic residues in food of animal origin occurs in two times; one which produces potential threat to direct toxicity in human, second is whether the low levels of antibiotic exposure would result in alteration of microflora, cause disease and the possible development of resistant strains which cause failure of antibiotic therapy in clinical situations. A withdrawal period is established to safeguard human from exposure of antibiotic added food. The withdrawal time is the time required for the residue of toxicological concern to reach safe concentration as defined by tolerance. It is the interval from the time an animal is removed from medication until permitted time of slaughter. Heavy responsibility is placed on the veterinarian and livestock producer to observe the period for a withdrawal of a drug prior to slaughter to assure that illegal concentration of drug residue in meat, milk and egg do not occur. Use of food additives may improve feed efficiency 17% in beef cattle, 10% in lambs, 15% in poultry and 15% in swine. But their indiscriminate use will produce toxicity in consumers. WHO and FAO establish tolerances for a drug, pesticide or other chemical in the relevant tissues of food producing animals. The tolerance is the tissue concentration below, which a marker residue for the drug or chemical must fall in the target tissue before that animal edible tissues are considered safe for human consumption. Tolerances are established based on extensive toxicological studies of potential hazards of consumption to human.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อการใช้ยาปฏิชีวนะที่อาจส่งผลให้สะสมตกค้างในเนื้อสัตว์ นม และไข่ ต้องไม่ได้รับอนุญาตในอาหารสำหรับการบริโภคของมนุษย์ ถ้าใช้ยาปฏิชีวนะไม่จำเป็นในการป้องกันและรักษาโรคสัตว์ ต้องปฏิบัติระยะเวลาหักจนกระทั่งตกเล็กน้อย หรือไม่พบ ใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อนำไปปรับปรุงประสิทธิภาพในการเจริญเติบโตและอาหารมีประสิทธิภาพ การซิงโครไนส์หรือการควบคุมของวงจรการสืบพันธุ์ และผสมพันธุ์ประสิทธิภาพมักนำไปสู่ผลตกค้างที่เป็นอันตราย กังวลยาปฏิชีวนะตกค้างในอาหารของสัตว์ที่เกิดขึ้นในครั้งที่สอง หนึ่งซึ่งก่อให้เกิดภัยคุกคามที่อาจเกิดโดยตรงของความเป็นพิษในมนุษย์ สอง คือว่าระดับต่ำของยาปฏิชีวนะจะส่งผลให้การเปลี่ยนแปลงของจุลินทรีย์ สาเหตุโรค และการพัฒนาสายพันธุ์ทนซึ่งทำให้เกิดความล้มเหลวของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในคลินิกได้ ระยะถอนถูกสร้างเพื่อปกป้องมนุษย์จากการสัมผัสของยาปฏิชีวนะเพิ่มอาหาร เวลาถอนคือ เวลาจำเป็นสำหรับสารพิษกังวลถึงความเข้มข้นที่ปลอดภัยตามที่กำหนด โดยค่าเผื่อ มันเป็นช่วงเวลาที่ออกจากยาจนเวลาอนุญาตฆ่าสัตว์ ความรับผิดชอบหนักวางอยู่บนการผลิตสัตวแพทย์และปศุสัตว์ตามรอบระยะเวลาการถอนเงินของยาก่อนการฆ่าเพื่อให้มั่นใจว่า ความเข้มข้นไม่ถูกต้องของยาที่ตกค้างในเนื้อสัตว์ นม และไข่ไม่เกิดขึ้น การใช้วัตถุเจือปนอาหารอาจปรับปรุงประสิทธิภาพอาหาร 17% ในเนื้อวัว แกะ 10%, 15% ในสัตว์ปีก และ 15% ในสุกร แต่การใช้ตามอำเภอใจจะก่อให้เกิดความเป็นพิษในผู้บริโภค ที่และ FAO สร้างเผื่อสำหรับยาเสพติด ยาฆ่าแมลง หรือสารเคมีอื่น ๆ ในเนื้อเยื่อที่เกี่ยวข้องของอาหารในการผลิตสัตว์ การยอมรับคือ ความเข้มข้นเนื้อเยื่อด้านล่าง ที่กากเครื่องหมายสำหรับยาหรือสารเคมีต้องอยู่ในเนื้อเยื่อเป้าหมายก่อน ว่า เนื้อเยื่อกินสัตว์ถือว่าปลอดภัยสำหรับการบริโภคของมนุษย์ ยอมรับมีกำหนดตามศึกษาพิษครอบคลุมอันตรายอาจเกิดขึ้นของการใช้กับมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การใช้ยาปฏิชีวนะที่อาจส่งผลให้เกิดการสะสมของสารตกค้างในเนื้อสัตว์นมและไข่จะต้องไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในอาหารที่มีไว้สำหรับการบริโภคของมนุษย์ หากใช้ยาปฏิชีวนะเป็นสิ่งที่จำเป็นในขณะที่การป้องกันและรักษาโรคสัตว์ระยะเวลาหัก ณ ที่จ่ายจะต้องสังเกตจนกระทั่งตกค้างเล็กน้อยหรือไม่มีการตรวจพบ การใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อนำมาเกี่ยวกับการปรับปรุงประสิทธิภาพในการเจริญเติบโตและประสิทธิภาพการใช้อาหาร, การประสานหรือการควบคุมของวงจรการสืบพันธุ์และประสิทธิภาพการเพาะพันธุ์ก็มักจะนำไปสู่ผลตกค้างที่เป็นอันตราย ความกังวลเกี่ยวกับยาปฏิชีวนะตกค้างในอาหารที่ได้จากสัตว์ที่เกิดขึ้นในสองครั้ง; หนึ่งซึ่งก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อความเป็นพิษโดยตรงในมนุษย์ที่สองคือไม่ว่าจะเป็นระดับที่ต่ำของการเปิดรับยาปฏิชีวนะจะส่งผลในการเปลี่ยนแปลงของจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคและการพัฒนาเป็นไปได้ของสายพันธุ์ที่ทนที่ทำให้เกิดความล้มเหลวของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในสถานการณ์ทางคลินิก ระยะเวลาการถอนจะได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อปกป้องมนุษย์จากการสัมผัสของอาหารเพิ่มยาปฏิชีวนะ เวลาถอนเป็นเวลาที่จำเป็นสำหรับการตกค้างของความกังวลทางพิษวิทยาในการเข้าถึงความเข้มข้นที่ปลอดภัยตามที่กำหนดโดยความอดทน มันเป็นช่วงเวลานับจากเวลาที่สัตว์ถูกลบออกจากยาจนกว่าจะถึงเวลาที่ได้รับอนุญาตของโรงฆ่าสัตว์ ความรับผิดชอบหนักวางอยู่บนสัตวแพทย์และปศุสัตว์ผลิตเพื่อสังเกตระยะเวลาในการถอนตัวของยาเสพติดก่อนที่จะฆ่าเพื่อให้มั่นใจว่ามีความเข้มข้นของสารตกค้างที่ผิดกฎหมายยาเสพติดในเนื้อสัตว์นมและไข่ไม่ได้เกิดขึ้น การใช้วัตถุเจือปนอาหารที่อาจช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้อาหาร 17% ในการเลี้ยงโคเนื้อ 10% ในลูกแกะ 15% ในสัตว์ปีกและ 15% ในสุกร แต่ใช้ตามอำเภอใจของพวกเขาจะผลิตเป็นพิษในผู้บริโภค WHO และ FAO สร้างความคลาดเคลื่อนสำหรับยาเสพติด, ยาฆ่าแมลงหรือสารเคมีอื่น ๆ ในเนื้อเยื่อที่เกี่ยวข้องของการผลิตอาหารสัตว์ ความอดทนคือความเข้มข้นของเนื้อเยื่อด้านล่างซึ่งกากเครื่องหมายสำหรับยาเสพติดหรือสารเคมีจะต้องตกอยู่ในเนื้อเยื่อเป้าหมายก่อนที่สัตว์ที่กินเนื้อเยื่อจะถือว่าปลอดภัยสำหรับการบริโภคของมนุษย์ ความคลาดเคลื่อนที่จัดตั้งขึ้นจากการศึกษาทางพิษวิทยาที่กว้างขวางของอันตรายที่อาจเกิดจากการบริโภคของมนุษย์