in attempting to reconcile these di

in attempting to reconcile these differences. First, this study covered manufac­ turing companies while the Daley et el. covered industrial companies. Differ­ ences in the nature of the companies sampled could account for the differences in the results. Second, our study solicited responses to actual practices rather than perceptions, as was done in the Daley et al. study. Third, it is possible that the large U.S. companies in our sample might have been studying the practices of Japanese companies (something that is being done these days) and have now resorted to long-range planning like their Japanese counter­ parts. Future research could usefully focus on testing these speculations.
All in all, there is strong indication that the individualism-collectivism dimension is a good predictor of budget planning practices and processes in the two cultures. How does this knowledge help managers of U.S. and Japanese companies as they engage in collaborative efforts? For one, managers in each culture will have a better understanding of why differences in prefer­ ences for communication and coordination patterns exist, and the reason why short-term performance evaluation is desired in the U.S., but long-term evaluation is preferred in Japan. Such understanding will help managers in both cultures to be non-judgmental about the other set of managers and work through any needed adjustments in a non-evaluative and reasonable manner. The Japanese managers will tend also to be less suspicious when more slack is seen as being "padded" in the building of budgets in the U.S. With misunderstandings, misperceptions, and misinterpretations being consider­ ably reduced, both parties can work together more amicably and effectively in their joint ventures.
The results of this study investigating the role of culture in budget control practices offer encouragement for future studies to include culture as an explanatory variable. This would help expatriate managers in multinational corporations to understand, and prepare themselves to adapt to, the practices that operate in different countries. Future studies could examine the budget

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการพยายามความแตกต่างเหล่านี้ ครั้งแรก การศึกษานี้ครอบคลุมบริษัททัวริง manufac ขณะโร et el. ครอบคลุมอุตสาหกรรม แตกต่าง ences ในลักษณะของบริษัทตัวอย่างสามารถบัญชีสำหรับความแตกต่างในผลลัพธ์ ที่สอง ศึกษาของเราถูกร้องขอการตอบสนองการปฏิบัติจริงมากกว่าการรับรู้ ขณะดำเนินการศึกษาโรร้อยเอ็ด ที่สาม มันเป็นไปได้ว่า บริษัทสหรัฐอเมริกาขนาดใหญ่ในตัวอย่างของเราอาจได้รับการศึกษาวิธีปฏิบัติของบริษัทญี่ปุ่น (สิ่งที่กำลังทำวันนี้) และตอนนี้มี resorted เพื่อการวางแผนระยะยาวเช่นส่วนของเคาน์เตอร์ญี่ปุ่น Usefully วิจัยในอนาคตอาจเน้นการทดสอบ speculations เหล่านี้หมด มีแรงสรรพคุณว่ามิติปัจเจก collectivism ทำนายดีงบประมาณการวางแผนปฏิบัติและกระบวนการในสองวัฒนธรรม ไม่รู้วิธีผู้จัดการของบริษัทที่อเมริกาและญี่ปุ่นในความร่วมมือ อย่างหนึ่ง ผู้จัดการในแต่ละวัฒนธรรมจะมีความเข้าใจมากทำไมความแตกต่างใน ences สำหรับการสื่อสารที่ต้องการมีรูปแบบการประสานงาน และเหตุผลว่าทำไมต้องประเมินผลระยะสั้นในสหรัฐอเมริกา แต่เป็นที่ต้องการประเมินผลระยะยาวในประเทศญี่ปุ่น ความเข้าใจดังกล่าวจะช่วยให้ผู้จัดการในวัฒนธรรมทั้งสองจะไม่ตำหนิเกี่ยวกับการตั้งค่าของผู้จัดการและทำงานผ่านการปรับในลักษณะเหมาะสม และไม่ประเมินทั้งภาพ ผู้จัดการฝ่ายญี่ปุ่นจะมีแนวโน้มยังจะน่าสงสัยน้อยเมื่อหย่อนมากขึ้นถูกมองว่าเป็นการ "เบาะ" ในการสร้างงบประมาณในสหรัฐอเมริกา ด้วยความเข้าใจผิด misperceptions และ misinterpretations ถูกพิจารณาลดครอบ ทั้งสองฝ่ายสามารถทำงานร่วมกันเองมากขึ้น และมีประสิทธิภาพในกิจการของพวกเขาผลการศึกษานี้ตรวจสอบบทบาทของวัฒนธรรมในการปฏิบัติการควบคุมงบประมาณให้กำลังใจสำหรับการศึกษาในอนาคตจะรวมวัฒนธรรมเป็นตัวแปรอธิบาย นี้จะช่วยให้ชาวต่างชาติผู้จัดการในบริษัทข้ามชาติเพื่อทำความเข้าใจ และเตรียมตัวเองเพื่อปรับให้เข้ากับ การปฏิบัติที่ดำเนินงานในต่างประเทศ ในอนาคตการศึกษาสามารถตรวจสอบงบประมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความพยายามที่จะคืนดีแตกต่างเหล่านี้ ครั้งแรกของการศึกษาครั้งนี้ครอบคลุม บริษัท ทัวริง manufac ขณะที่เลย์และเอล บริษัท อุตสาหกรรมครอบคลุม แตกต่าง ences ในธรรมชาติของ บริษัท ตัวอย่างสามารถอธิบายความแตกต่างในผลที่ ประการที่สองการศึกษาของเราร้องขอการตอบสนองต่อการปฏิบัติจริงมากกว่าการรับรู้ตามที่ได้ทำใน Daley et al, ศึกษา. ประการที่สามก็เป็นไปได้ว่าสหรัฐ บริษัท ขนาดใหญ่ในกลุ่มตัวอย่างของเราอาจได้รับการศึกษาการปฏิบัติของ บริษัท ญี่ปุ่น (สิ่งที่จะถูกทำวันนี้) และมี resorted ในขณะนี้เพื่อการวางแผนระยะยาวเช่นชิ้นส่วนที่เคาน์เตอร์ญี่ปุ่น การวิจัยในอนาคตประโยชน์สามารถมุ่งเน้นไปที่การทดสอบการคาดเดาเหล่านี้.
ทั้งหมดในทุกมีข้อบ่งชี้ที่แข็งแกร่งที่มิติปัจเจก-ส่วนรวมเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่ดีของการปฏิบัติการวางแผนงบประมาณและกระบวนการในสองวัฒนธรรม วิธีการที่ไม่ความรู้นี้ช่วยให้ผู้จัดการของ บริษัท สหรัฐและญี่ปุ่นขณะที่พวกเขามีส่วนร่วมในความพยายามร่วมกัน? สำหรับหนึ่งในผู้จัดการแต่ละวัฒนธรรมจะมีความเข้าใจที่ดีขึ้นของเหตุผลที่ต้องการความแตกต่างในความแตกสำหรับการสื่อสารและการประสานงานและรูปแบบการอยู่และเหตุผลว่าทำไมการประเมินผลงานในระยะสั้นเป็นที่ต้องการในสหรัฐอเมริกา แต่การประเมินผลในระยะยาวเป็นที่ต้องการในประเทศญี่ปุ่น ความเข้าใจดังกล่าวจะช่วยให้ผู้จัดการทั้งในวัฒนธรรมที่จะไม่ตัดสินเกี่ยวกับชุดอื่น ๆ ของผู้บริหารและการทำงานผ่านการปรับเปลี่ยนใด ๆ ที่จำเป็นในการประเมินที่ไม่เหมาะสมและลักษณะ ผู้จัดการญี่ปุ่นจะมีแนวโน้มที่ยังเป็นที่น่าสงสัยน้อยลงเมื่อหย่อนมากขึ้นจะเห็นว่าเป็น "เบาะ" ในการสร้างงบประมาณในสหรัฐอเมริกาที่มีความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนเข้าใจและตีความถูกพิจารณาลดลงด้วยความสามารถทั้งสองฝ่ายสามารถทำงานร่วมกันมากขึ้นกันเองและมีประสิทธิภาพในการ กิจการร่วมค้าของพวกเขา.
ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้การตรวจสอบบทบาทของวัฒนธรรมในการปฏิบัติควบคุมงบประมาณให้กำลังใจสำหรับการศึกษาในอนาคตที่จะรวมถึงวัฒนธรรมเป็นตัวแปรอธิบาย นี้จะช่วยให้ผู้จัดการชาวต่างชาติใน บริษัท ข้ามชาติที่จะเข้าใจและเตรียมความพร้อมตัวเองเพื่อปรับให้เข้ากับการปฏิบัติที่ดำเนินงานในประเทศที่แตกต่างกัน การศึกษาในอนาคตสามารถตรวจสอบงบประมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการพยายามที่จะประนีประนอมความแตกต่างเหล่านี้ ก่อนการศึกษานี้ครอบคลุม manufac ทัวริงอง บริษัท ในขณะที่ ดาลีย์ และ เอล ครอบคลุมบริษัทอุตสาหกรรม อง ences แตกต่างกันในธรรมชาติของบริษัท โดยอาจบัญชีสำหรับความแตกต่างในผลลัพธ์ที่ได้ ประการที่สอง การตอบสนองต่อการร้องขอปฏิบัติจริงมากกว่าการรับรู้ดังที่ทำใน เดลีย์ และคณะ การศึกษา สาม เป็นไปได้ว่า บริษัท ขนาดใหญ่ของสหรัฐในตัวอย่างของเราจะได้รับการศึกษาการปฏิบัติของ บริษัท ญี่ปุ่น ( สิ่งที่ถูกทำวันนี้ ) และมี resorted เพื่อการวางแผนระยะยาวของญี่ปุ่น เช่น เคาน์เตอร์องส่วน การวิจัยในอนาคตจะเป็นประโยชน์เน้นการทดสอบการคาดการณ์เหล่านี้ทั้งหมดนี้ มีข้อบ่งชี้ชัดเจนว่าบุคคล collectivism มิติเป็นทำนายที่ดีของงบประมาณการวางแผนการปฏิบัติและกระบวนการสองวัฒนธรรม วิธีนี้จะช่วยให้ผู้จัดการความรู้ของบริษัทสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นที่พวกเขามีส่วนร่วมในความพยายามร่วมกัน ? สำหรับผู้จัดการในแต่ละวัฒนธรรมจะมีความเข้าใจที่ดีขึ้นถึงความแตกต่างในชอบ ences องสำหรับการสื่อสารและการประสานงานรูปแบบอยู่ และเหตุผลที่การประเมินสมรรถนะระยะสั้นที่ต้องการในสหรัฐอเมริกา แต่การประเมินผลระยะยาว เป็นที่นิยมในญี่ปุ่น ความเข้าใจดังกล่าวจะช่วยให้ผู้บริหารของทั้งสองวัฒนธรรม จะไม่ไปเกี่ยวกับการตั้งค่าอื่น ๆของงาน ผู้จัดการและผ่านการปรับเปลี่ยนต้องการแสวงหาและประเมินในลักษณะที่เหมาะสม ผู้จัดการญี่ปุ่นจะยังระแวงน้อยลงเมื่อหย่อนมากขึ้นจะเห็นเป็น " เบาะ " ในการสร้างงบประมาณในสหรัฐอเมริกากับความเข้าใจผิด misperceptions และมีผลการพิจารณาองความสามารถลดลง ทั้งสองฝ่ายสามารถร่วมมือกันมากขึ้น โดยมีประสิทธิภาพในกิจการร่วมค้าของผลการศึกษาการตรวจสอบบทบาทของวัฒนธรรมในการปฏิบัติการควบคุมงบประมาณให้กำลังใจเพื่อการศึกษาในอนาคตรวมถึงวัฒนธรรมเป็นตัวแปรที่อธิบาย . นี้จะช่วยให้ผู้จัดการทีมชาวต่างชาติใน บริษัท ข้ามชาติที่จะเข้าใจและเตรียมตัวที่จะปรับให้เข้ากับแนวปฏิบัติที่ใช้งานในประเทศที่แตกต่างกัน การศึกษาในอนาคตสามารถตรวจสอบงบประมาณ