Criticism, which is self-sufficient

Criticism, which is self-sufficient, and complete and perfect in itself, naturally cannot recognise history as it really took place, for that would mean recognising the base mass in all its mass-like mass nature, whereas the problem is precisely to redeem the mass from its mass nature. History is therefore freed from its mass nature, and Criticism, which has a free attitude to its object, calls to history: "You ought to have happened in such and such a way!" All the laws of Criticism have retrospective force: prior to the decrees of Criticism, history behaved quite differently from how it did after them. Hence mass-type history, so-called real history, deviates considerably from Critical history, as it takes place in Heft VII of the Literatur-Zeitung from page 4 onwards.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจารณ์ ซึ่ง บาง และสมบูรณ์ และสมบูรณ์ในตัวเอง ธรรมชาติไม่รู้ประวัติเป็นจริง ๆ เอาสถานที่ สำหรับที่จะหมายถึง การตระหนักถึงฐานมวลทั้งหมดของมวลเช่นมวลธรรมชาติ ในขณะที่ปัญหาเป็นแลกมวลจากลักษณะโดยรวม ประวัติจะรอดจากลักษณะโดยรวมดังนั้น และวิจารณ์ ซึ่งมีทัศนคติฟรีของวัตถุ เรียกการประวัติศาสตร์: "คุณควรจะเกิดขึ้นดังกล่าวและลักษณะ" กฎหมายทั้งหมดของการวิจารณ์มีแรงคาด: ก่อนกฎเกณฑ์วิจารณ์ ประวัติการทำงานค่อนข้างแตกต่างจากวิธีทำพวกเขา ดังนั้น มวลชนิดประวัติ ประวัติจริงเรียกว่า แตกต่างมากจากประวัติศาสตร์ที่สำคัญ เป็นมันเกิดขึ้นใน Heft VII ของ Zeitung Literatur จากหน้า 4 เป็นต้นไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำติชมซึ่งเป็นแบบพอเพียงและมีความสมบูรณ์และสมบูรณ์แบบในตัวเองตามธรรมชาติไม่สามารถรับรู้ประวัติศาสตร์เป็นจริงๆมันเกิดขึ้นเพื่อที่จะหมายถึงการตระหนักถึงมวลฐานในทุกมวลเหมือนธรรมชาติมวลในขณะที่เป็นปัญหาอย่างแม่นยำเพื่อไถ่ถอน มวลจากธรรมชาติมวลของมัน ประวัติความเป็นอิสระจากธรรมชาติดังนั้นมวลของมันและคำติชมที่มีทัศนคติที่เป็นอิสระในการวัตถุเรียกประวัติศาสตร์: "คุณควรจะเกิดขึ้นในดังกล่าวและวิธีการดังกล่าว" ทั้งหมดกฎหมายของการวิจารณ์มีผลบังคับใช้ย้อนหลัง: ก่อนที่จะมีการวิจารณ์ในนามของประวัติศาสตร์ประพฤติค่อนข้างแตกต่างจากวิธีการที่จะทำหลังจากที่พวกเขา ดังนั้นประวัติศาสตร์มวลชนิดที่เรียกว่าประวัติศาสตร์จริงเบี่ยงเบนมากจากประวัติศาสตร์ที่สำคัญในขณะที่มันจะเกิดขึ้นใน Heft ปกเกล้าเจ้าอยู่หัวของ Literatur-ไซตุงจากหน้า 4 เป็นต้นไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจารณ์ซึ่งเป็นด้วยตนเอง และสมบูรณ์ และสมบูรณ์แบบในตัวเองตามธรรมชาติไม่สามารถจำประวัติศาสตร์จริงๆมันเกิดขึ้น เพราะนั่นหมายถึงการตระหนักถึงฐานมวลชนในทั้งหมดของมวลเป็นมวลธรรมชาติ ส่วนปัญหาแน่นอนรับมวลสารจากธรรมชาติของมวล ประวัติศาสตร์ จึงพ้นจากธรรมชาติของมวล และวิจารณ์ ซึ่งมีท่าทีฟรีของวัตถุสายประวัติศาสตร์ : " คุณควรจะเกิดขึ้นในเช่น วิธีอย่างนี้ ! " กฎหมายทั้งหมดของการวิจารณ์มีการบังคับย้อนหลัง : ก่อนการประกาศของการวิจารณ์ , ประวัติทำตัวค่อนข้างแตกต่างจากวิธีการทำ หลังจากที่พวกเขา ดังนั้นมวลประเภทประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ที่แท้จริงที่เรียกว่าแตกมากจากประวัติศาสตร์ที่สำคัญ เช่น จะใช้สถานที่ในยก 7 ของวรรณกรรมหนังสือพิมพ์จากหน้า 4 เป็นต้นไป