Visible/near-infrared spectroscopy

Visible/near-infrared spectroscopy is a well-established method to measure optical properties of tissues,
assuming that a light propagation model can be used to recover absorption and reduced scattering
coefficients from non-invasive probing. Spectroscopic measurements have achieved success in
non-destructive assessment of apple optical properties and quality attributes. However, the spectroscopy
of apples must consider the size of the fruit and the presence of the thin skin layer that surrounds the
flesh, to correctly read the signals acquired on the boundary. In this research, the fruit was modelled
as a two layer spherical structure with various radii and finite thickness of the upper skin layer. Monte
Carlo computations were performed to generate time-resolved reflectance and spatially-resolved reflectance
measurements. Simulated data were then fitted using a procedure based on Levenberg–Marquardt
algorithm with specific semi-infinite models. The errors in the retrieved optical properties of the flesh
(absorption coefficient la, and reduced scattering coefficient l0
s) were studied as functions of apple
radius, skin thickness, and source–detector distance, for given optical parameter sets assigned to the flesh
and the skin. The results suggest that the time-resolved reflectance spectroscopy may probe optical properties
of the flesh regardless of the skin layer, when a sufficient source–detector distance (15 mm) is used
for the measurements. Similar results were found in case of using the spatially resolved spectroscopy,
because measurements extend up to 15–29 mm by steps of 1 mm or 2 mm. The computations also show
that the curvature of the boundary has noticeable effect on the errors in the retrieved optical coefficients
of the flesh. However, results from time-resolved spectroscopy are more influenced by the size of apples,
compared with the spatially-resolved spectroscopy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิกมองเห็นได้/ใกล้อินฟราเรดเป็นวิธีดีขึ้นในการวัดคุณสมบัติแสงของเนื้อเยื่อสมมติว่าแบบจำลองการแพร่กระจายแสงใช้ในการกู้คืนการดูดซึม และลดกระเจิงสัมประสิทธิ์จากตรวจละเอียด วัดด้านประสบความสำเร็จในการประเมินโดยไม่ทำลายคุณสมบัติแสงแอปเปิ้ลและคุณภาพแอตทริบิวต์ อย่างไรก็ตาม มิกของแอปเปิ้ลต้องพิจารณาขนาดของผลไม้และการปรากฏตัวของชั้นผิวบาง ๆ ที่ล้อมรอบตัวเนื้อ ถูกอ่านสัญญาณได้มาบนขอบเขต ผลไม้จำลองแบบมาในวิจัยนี้เป็นสองชั้นทรงกลมโครงสร้างรัศมีและจำกัดความหนาของชั้นผิวบนที่ต่าง ๆ มอนเตดำเนินการประมวลผล Carlo เพื่อสร้างแก้ไขเวลาสะท้อนแสงและสะท้อน spatially-แก้ไขวัดค่า จำลองข้อมูลถูกติดตั้งแล้วใช้กระบวนการตาม Levenberg – Marquardtอัลกอริทึมเฉพาะรุ่นกึ่งอนันต์ ข้อผิดพลาดในคุณสมบัติแสงดึงของเนื้อ(la สัมประสิทธิ์การดูดซึม และโปรยลดสัมประสิทธิ์ l0s) ได้ศึกษาเป็นหน้าที่ของแอปเปิ้ลรัศมี ความหนาผิว และแหล่งที่มา – จับห่างจาก สำหรับให้ตั้งค่าพารามิเตอร์แสงที่กำหนดให้กับเนื้อและผิวหนัง ผลลัพธ์แนะนำว่า มิก-แก้ไขเวลาสะท้อนอาจสอบสวนคุณสมบัติแสงเนื้อไม่ว่าผิวหนัง มีใช้เลเยอร์ เมื่อระยะต้น – จับเพียงพอ (15 มม.)สำหรับการประเมิน พบผลลัพธ์ที่คล้ายกันในกรณีที่ใช้มิก spatially แก้ไขเนื่องจากวัดขยายถึง 15 – 29 มม. โดยขั้น 1 มม.หรือ 2 มม. ประมวลผลการแสดงว่า ความโค้งของขอบมีผลเห็นได้ชัดในข้อผิดพลาดในสัมประสิทธิ์แสงเรียกเนื้อ อย่างไรก็ตาม จากมิกเวลาที่ได้รับการแก้ไขมากขึ้นอิทธิพลของขนาดของแอปเปิ้ลเมื่อเทียบกับมิก spatially-แก้ไข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่มองเห็นได้ / สเปกโทรสโกใกล้อินฟราเรดเป็นวิธีการที่ดีขึ้นในการวัดคุณสมบัติทางแสงของเนื้อเยื่อ
สมมติว่ารูปแบบการขยายพันธุ์แสงสามารถนำมาใช้ในการกู้คืนและการลดการดูดซึมการกระจาย
ค่าสัมประสิทธิ์จากการไม่รุกรานละเอียด วัดสเปกโทรสโกได้ประสบความสำเร็จใน
การประเมินไม่ทำลายของแอปเปิ้คุณสมบัติทางแสงและคุณลักษณะที่มีคุณภาพ แต่สเปคโทร
ของแอปเปิ้ลจะต้องพิจารณาขนาดของผลไม้และการปรากฏตัวของชั้นผิวหนังบางที่ล้อมรอบที่
เนื้ออย่างถูกต้องอ่านสัญญาณที่ได้มาที่ชายแดน ในงานวิจัยนี้เป็นผลไม้ที่ถูกจำลอง
เป็นสองชั้นโครงสร้างทรงกลมที่มีรัศมีต่างๆและความหนา จำกัด ของผิวชั้นบน Monte
คำนวณติคาร์โลได้ดำเนินการในการสร้างการสะท้อนเวลาการแก้ไขและตำแหน่งแก้ไขสะท้อน
วัด ข้อมูลจำลองกำลังพอดีแล้วใช้ขั้นตอนเป็นไปตาม Levenberg-Marquardt
อัลกอริทึมที่มีรูปแบบกึ่งอนันต์เฉพาะ ข้อผิดพลาดในการดึงข้อมูลคุณสมบัติทางแสงของเนื้อ
(การดูดซึมค่าสัมประสิทธิ์ LA, และการลดการกระเจิงค่าสัมประสิทธิ์ l0
s) ได้ศึกษาการทำงานของแอปเปิ้
รัศมีความหนาของผิวหนังและระยะทางที่มาตรวจจับเพื่อรับชุดพารามิเตอร์ออปติคอลได้รับมอบหมายให้เนื้อ
และ ผิว ผลการวิจัยแนะนำว่าเวลาที่แก้ไขสะท้อนสเปกโทรสโกอาจตรวจสอบคุณสมบัติทางแสง
ของเนื้อหนังโดยไม่คำนึงถึงชั้นผิวเมื่อระยะทางที่เพียงพอแหล่งที่มาตรวจจับ (15 มิลลิเมตร) ถูกนำมาใช้
สำหรับการวัด ผลที่คล้ายกันถูกพบในกรณีของการใช้สเปกโทรสโกมีมติตำแหน่ง,
เพราะวัดขยายได้ถึง 15-29 มิลลิเมตรโดยขั้นตอนที่ 1 มมมมหรือ 2 computations ที่ยังแสดงให้เห็น
ว่าความโค้งของเขตแดนที่มีผลกระทบที่เห็นได้ชัดในข้อผิดพลาดในสัมประสิทธิ์ออปติคอลที่ดึง
ของเนื้อหนัง อย่างไรก็ตามผลจากสเปกโทรสโกเวลาการแก้ไขจะมีอิทธิพลมากขึ้นโดยขนาดของแอปเปิ้ล
เมื่อเทียบกับสเปกโทรสโกตำแหน่งแก้ไข