STORY OF THE DOORMR. UTTERSON the l

STORY OF THE DOOR
MR. UTTERSON the lawyer was a man of a rugged countenance,
that was never lighted by a smile; cold, scanty and
embarrassed in discourse; backward in sentiment; lean,
long, dusty, dreary, and yet somehow lovable. At friendly
meetings, and when the wine was to his taste, something
eminently human beaconed from his eye; something indeed
which never found its way into his talk, but which spoke
not only in these silent symbols of the after-dinner face, but
more often and loudly in the acts of his life. He was austere
with himself; drank gin when he was alone, to mortify a
taste for vintages; and though he enjoyed the theatre, had
not crossed the doors of one for twenty years. But he had
an approved tolerance for others; sometimes wondering, almost
with envy, at the high pressure of spirits involved in
their misdeeds; and in any extremity inclined to help rather
than to reprove.
‘I incline to, Cain’s heresy,’ he used to say. ‘I let my brother
go to the devil in his quaintly: ‘own way.’ In this character, it
was frequently his fortune to be the last reputable acquaintance
and the last good influence in the lives of down-going
men. And to such as these, so long as they came about his
chambers, he never marked a shade of change in his demeanour.
No doubt the feat was easy to Mr. Utterson; for he was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องของประตูนาย UTTERSON ทนายความเป็นคนของสีหน้าที่ทนทานที่ได้ไม่สว่าง โดยรอยยิ้ม เย็น ไม่เพียงพอ และอับอายในวาทกรรม ย้อนความเชื่อมั่น ยันยาว ฝุ่น เบื่อ และน่ารักแต่อย่างใด ที่เป็นมิตรการประชุม และ เมื่อไวน์ได้รสชาติของเขา บางสิ่งบางอย่างคนมนุษย์ beaconed จากตาของเขา สิ่งที่แน่นอนซึ่งไม่เคยพบมาในผู้พูด แต่ที่พูดในสัญลักษณ์เหล่านี้เงียบหน้าหลังอาหาร ไม่เพียง แต่บ่อยขึ้น และเสียงดังในการกระทำของชีวิตของเขา เขาเป็นภาพกับตัวเอง ดื่มกินเมื่อเขาเพียงอย่างเดียว การ mortify เป็นรสชาติเหล้าองุ่น และแม้ว่าเขาชอบโรงละครไม่ข้ามประตูหนึ่งยี่สิบปี แต่เขายอมรับการอนุมัติสำหรับผู้อื่น บางครั้งสงสัย เกือบอิจฉา ความดันสูงของวิญญาณที่เกี่ยวข้องในบิดาของพวกเขา และมีปลายเอียงเพื่อช่วยให้การกว่าการตำหนิติเตียน'ผมเอียงไป ดัมบาป เขาใช้ในการพูด ' ฉันให้พี่ชายไปที่ปีศาจในเขา quaintly: 'เป็นเจ้าของทาง' ในอักขระนี้ มันแก้ไขดวงชะตาของเขาจะ มีความใกล้ชิดสุดท้ายบ่อยและอิทธิพลดีครั้งสุดท้ายในชีวิตของลงไปผู้ชาย และเช่นนี้ ดังนั้นตราบใดที่พวกเขามาของเขาแชมเบอร์ส เขาไม่เคยทำเครื่องหมายเฉดสีของการเปลี่ยนแปลงในหน่วยก้านของเขาไม่ต้องสงสัยความสำเร็จได้ง่ายเพื่อนาย Utterson เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวของประตู
MR Utterson ทนายความเป็นคนที่มีใบหน้าขรุขระ
นั้นก็ไม่เคยได้ลงจากรอยยิ้ม; เย็นไม่เพียงพอและ
อายในวาทกรรม; ย้อนกลับไปในความเชื่อมั่น; ยัน
ยาวฝุ่นน่าเบื่อและยังน่ารักอย่างใด ที่เป็นมิตรกับ
การประชุมและเมื่อเหล้าองุ่นเพื่อลิ้มรสของสิ่งที่
มนุษย์ได้ชัด beaconed จากดวงตาของเขา; บางสิ่งบางอย่างแน่นอน
ซึ่งไม่เคยพบทางเข้าไปพูดคุยของเขา แต่ที่พูด
ไม่เพียง แต่ในสัญลักษณ์เหล่านี้เงียบของใบหน้าหลังอาหาร แต่
บ่อยขึ้นและเสียงดังในการกระทำของชีวิตของเขา เขาเป็นคนที่เข้มงวด
กับตัวเอง; ดื่มจินเมื่อเขาเป็นคนเดียวที่จะระงับ
รสชาติของไวน์; และแม้ว่าเขาจะมีความสุขกับละครได้
ไม่ข้ามประตูหนึ่งนานถึงยี่สิบปี แต่เขาก็มี
อดทนได้รับการอนุมัติสำหรับคนอื่น ๆ ; บางครั้งสงสัยเกือบ
ด้วยความอิจฉาที่ความดันสูงของวิญญาณมีส่วนร่วมใน
พฤติกรรมที่ผิดของพวกเขา; และในปลายใด ๆ ที่มีความโน้มเอียงที่จะช่วยให้ค่อนข้าง
มากกว่าที่จะตำหนิติเตียน.
"ผมเอียงไปบาปของอดัม 'เขาใช้ในการพูด 'ฉันปล่อยให้พี่ชายของฉัน
ไปที่ปีศาจในประหลาดของเขา:'. ทางของตัวเอง ' ในตัวละครตัวนี้มัน
อยู่บ่อย ๆ ดวงชะตาของเขาจะเป็นความใกล้ชิดที่มีชื่อเสียงที่ผ่านมา
และมีอิทธิพลต่อการที่ดีที่ผ่านมาในชีวิตของผู้ลงการไป
ผู้ชาย และเพื่อให้เช่นนี้ตราบเท่าที่พวกเขามาเกี่ยวกับเขา
Chambers เขาไม่เคยทำเครื่องหมายร่มเงาของการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของเขาได้.
ไม่สงสัยความสำเร็จเป็นเรื่องง่ายที่นาย Utterson; เพราะเขาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องของประตูนาย Utterson นายเป็นคนที่หน้าตาขรุขระที่เคยส่องสว่างโดยยิ้ม เย็น และลีบอายในวาทกรรม ; ย้อนกลับในความเชื่อมั่น ; เอนยาว , ฝุ่น , เศร้าซึม แต่ก็น่ารัก ที่เป็นมิตรประชุม และเมื่อไวน์ได้รสของเขา บางอย่างเด่น beaconed มนุษย์จากตาของเขา อย่างแน่นอนซึ่งไม่เคยพบทางลงเขาพูด แต่ที่พูดไม่เพียง แต่ในนี้เงียบ สัญลักษณ์ของหลังมื้อค่ำหน้า แต่บ่อยขึ้นและเสียงดังในการกระทำในชีวิตของเขา เขาเอาจริงเอาจังกับตัวเอง ดื่มกิน เมื่อเขาเป็นคนเดียวที่จะฉีกหน้าเป็นสำหรับรสชาติของวินเทจ และแม้ว่าเขาชอบละคร มีไม่ข้ามประตูหนึ่งยี่สิบปี แต่เขามีอนุมัติยอมรับผู้อื่น บางครั้งก็สงสัยว่า เกือบด้วยความอิจฉาที่ความดันสูงของวิญญาณที่เกี่ยวข้องในบาปของตนเอง และในส่วนปลายเอียงช่วยค่อนข้างมากกว่าที่จะด่าทอผมเอียงไป เคนนอกรีต " เขาเคยพูด " ฉันให้น้องชายไปที่ปีศาจของเขาอย่างฉลาด : " วิธี " ในละครเรื่องนี้มักเป็นคนรู้จักของเขาโชคลาภที่มีชื่อเสียงล่าสุดและอิทธิพลที่ดีสุดท้ายในชีวิตของลงไปผู้ชาย และเช่นเหล่านี้ตราบใดที่พวกเขามาเกี่ยวกับเรื่องของเขาห้องที่เขาเคยให้ร่มเงาของการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเขาไม่มีการสงสัย feat ง่ายนาย Utterson ; สำหรับเขาคือ