3. Flexibility is integral to a dyn

3. Flexibility is integral to a dynamic, living language.

The boundaries of the norm are obviously quite broad - encompassing all forms of comprehensible English. But they do nevertheless exist. The fact that English remains fluid and flexible within the norm is a healthy sign of a living, dynamic language. This is necessary for survival for no rigid language would, nor could, be grasped and accepted by such a variety of peoples with differences in heritage, culture, attitude, social environment, etc. "The rhythmic transitions from synthesis to analysis and from analysis to synthesis," Potter states, "are the systole and diastole of the human heart in language . . . In the resuscitation of old affixes and in the creation of new ones English is showing these synthetic powers. Without growth and change there is neither life nor vigour in language." (p.87). Although there are many causes for this "English language imperialism" (as some would call it), one definitive factor is that the English language is pliable and easily adaptable to the needs and demands of all, allowing it to so quickly become an international language.
It should be noted here that the purpose of this paper is not to examine the philosophical issues as to whether or not the inherently desirable qualities (if any do exist) of English are in the process of being destroyed by this internationalization. Neither will it examine whether steps should be taken to ensure its survival in its present form or whether preventive measures should be taken against any "corruption" of the language - such as the French and Germans are doing in the attempt to preserve the "purity" of their language and culture by stemming the influx of English into their own tongues (creating a type of language xenophobia). However, this desire to designate or perhaps to create an officially recognized standard form and then to encourage its use is both impractical and unnecessary, if not impossible. In all things, change is the key to healthy growth and development, and language is no exception. It would be virtually impossible to keep up with the changes that are constantly occurring in language and harder still to limit and control them. Fortunately this is unnecessary for, as previously noted, any vernacular will naturally conform to present-day usage (that which is perceived as acceptable in that context) while still retaining the flexibility to easily change and adapt to new demands as they arise within the norm (which is naturally governed by communicability and efficiency). We must appreciate that the English language itself is merely a product of the older languages and herein lies its advantage: it has its roots in a tradition of change.3 Even as other people adapt the English language to their needs, the native English speaker finds himself embracing new English terms and phrases that are products of other countries. "Our language," says Potter, "is ever adapting itself to changing circumstances. It is slowly shifting from day to day . . . As in the past, so in the future, it will adapt itself unceasingly to meet new needs, and in that incessant reshaping and adaptation every speaker and writer, consciously or unconsciously, will play some part." (pp.178 & 181). This is not the language's weakness, but its strength.

4. The role of the norm in the classroom.

The implication of this in the English language classroom is that the teacher of English (as a representative of the norm) needs to be sensitive to the students' needs and goals which they have set for themselves in learning a foreign language and, accordingly, teach the appropriate style(s). Of course, the future "need" or use of English is often difficult to determine (particularly among beginners or young students). Furthermore, the purpose of learning a foreign language will most likely vary from student to student. It would be best, ideally, to expose the students to a variety of forms and ensure that they are aware of the different situations and settings in which each is appropriate. In many foreign language classes, the students are forced to learn a single greeting or conversational pattern which they are expected to use at all times, regardless of the situation. Obviously it is virtually impossible to teach, or at least to expect, the student of English to memorize and to use multiple forms of English, especially in the beginning stage. The student, then, must be allowed to develop naturally, as even native speakers do, in first acquiring a broken and "childish" form which is at least communicable (quick results being a crucial factor in motivation and provide a strong basis for the perseverance necessary to attain a higher level of proficiency). From this initial stage, students can advance to a more mature form and should be allowed the freedom to eventually create their own style to which they can relate which has been adapted and developed to fit the uses to which they plan to put the language. "The real reason," says Stevick "why people use a language is not to produce right answers, or even to increase their competence in it, but simply to say things to one another." ("Teaching and Learning Languages" p.98).
5. Flexibility within a norm permits non-destructive internationalization of the language.

For most people the purpose of learning and speaking English is to communicate with others who also speak English. Regardless of how far removed English may seem to be drifting from the native form, out of necessity, boundaries will remain, providing a norm simply because the ultimate purpose is effective and efficient communication. There is no cause for concern that the pronunciation and grammar will be turned on end and that the English language, as we know it, will be hopelessly rearranged. On the contrary, the English language stands to benefit from this international interaction with the influx of fresh terms and phrases pertaining to new ideas and concepts. Bolinger says:
Every living language is in a state of dynamic equilibrium. Infinitesimal changes occur in every act of speech, and mostly make no impression. Now and then a scintillation is captured and held. We hear a novel expression and like it. It is adaptive - fits a style or names a new object or expresses an idea succinctly. Others take it up and it "becomes part of the language." The equilibrium is temporarily upset but reestablishes itself quickly. The new expression, like an invading predator, marks out its territory, and the older inhabitants defend what is left of theirs.
The vast open-endedness of language that results from multiple reinvestment is what makes it both systematic and receptive to change. The parts are intricately interwoven, and this maintains the fabric; but they are also infinitely recombinable, and this makes for gradual, nondestructive variation. (p.17).

There are no inherently "good" nor "bad" forms of English if they fit the norm.

It would be valuable to have an international language with which all could be at ease, containing terms for the peculiar concepts of varying cultures and practices. If English (or any other language) can fulfill this need and aid in international understanding, then we should welcome it rather than becoming alarmed by it. At the moment, English is merely experiencing the growing pains of becoming the first modern-day international language.

Notes

1. Obviously much more could be said on this point. To become truly fluent in a target language, a deep understanding of the foreign culture is necessary to avoid tripping up on the subtle differences in nuance or on the hidden or implied "real" meanings. However, this can hardly be expected of all (or even the majority of) learners since it involves spending much time living or working within the framework of that culture. Yet regardless of how much exchange and immersion in the foreign culture takes
place, this does not require that one become transformed into a "new person" as a product of the foreign culture.

2. Of course there do exist distinctive forms of English that are generally referred to as Pidgin. It is often difficult to understand these Pidgin forms, although they are not entirely incomprehensible. However, they are isolated forms and must be viewed as a new and different language in their own right (no longer just a form of English), for they are a colorful blend of English and the local tongue. It is not possible (nor would it be desirable if it were) to prevent new languages from evolving from the English language just as Latin produced many languages, including English itself.

3. According to Potter, the English spoken today is a blended form of the Germanic and Romance languages, the former including Scandinavian and the latter French and Latin. This blending of various languages is, of course, not unique to the English language. However, it is a fundamental characteristic of the language as it has experienced numerous changes through Chaucer, Tyndale, Shakespeare, Carlyle, Milton, Swift and many others, each borrowing, blending and adding to the language which has been versatile enough to readily adopt new words, spellings, pronunciations and expressions.

Bibliography

Bolinger, Dwight. Aspects of Language. New York: Harcourt Brace Jovanovich, 1975.

Burt, Dulay, Finocchiaro. Face Validity in TESOL: Teaching the Spoken Language. Viewpoints on English as a Second Language. New York: Regents, 1977.

Crystal, David. Who Cares About English Usage? Middlesex: Penguin, 1984.

"English, English Everywhere." Newsweek, Nov. 1982, pp. 32-38. Madsen, Harold and Donald Bowen. Adaptation in Language Teaching. Rowley: Newbury House, 1978. Potter, Simeon. Our Language. Middlesex: Penguin, 1979.

Rivers, Wilga. Teaching Foreign-Language Skills. Chicago: The University of Chicago Press,1970.

Stevick, Earl. Teaching and Learning Languages. Cambridge: Cambridge University Press, 1982.

The Internet TESL Journal, Vol. 1, No. 1,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ความยืดหยุ่นเป็นไปแบบไดนามิก นั่งเล่นภาษากัน

ขอบเขตของปกติจะกว้างชัดค่อนข้าง - ครอบคลุมทุกรูปแบบของภาษาอังกฤษ comprehensible แต่พวกเขายังคงมีอยู่ ความจริงที่ว่า อังกฤษยังคงเป็นของเหลว และมีความยืดหยุ่นภายในปกติเป็นสัญญาณสุขภาพของภาษาไดนามิก ห้องนั่งเล่น นี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อความอยู่รอดสำหรับภาษาไม่แข็งจะ หรือ ไม่ grasped และยอมรับได้เช่นหลายคนมีความแตกต่างในเฮอริเทจ วัฒนธรรม ทัศนคติ สภาพแวดล้อมทางสังคม ฯลฯ "จังหวะช่วงจากการสังเคราะห์การวิเคราะห์ และการวิเคราะห์การสังเคราะห์" พอตเตอร์อเมริกา "คือ systole และ diastole ของหัวใจมนุษย์ในภาษา... ในการ resuscitation ส่วนผนวกเก่า และสร้างใหม่ภาษาอังกฤษจะแสดงอำนาจเหล่านี้สังเคราะห์ โดยไม่มีเจริญเติบโตและเปลี่ยนแปลง ได้ไม่มีชีวิตหรือเฟะในภาษา" (p.87) แม้ว่าจะมีหลายสาเหตุนี้ "ภาษาอังกฤษลัทธิจักรวรรดินิยม" (เป็นบางคนจะเรียก), ปัจจัยทั่วไปหนึ่งคือภาษาอังกฤษ pliable และปรับให้เข้าและความต้องการทั้งหมด ให้มันเป็น ภาษาต่างประเทศอย่างรวดเร็ว
มันควรจดบันทึกต่อว่า วัตถุประสงค์ของเอกสารนี้จะไม่ตรวจสอบปัญหาปรัชญาเป็นหรือไม่คุณภาพต้องมีความ (ถ้ามีอยู่) ภาษาอังกฤษจะในระหว่างการถูกทำลายโดยนานานี้ ไม่จะได้ตรวจสอบว่าควรดำเนินการตามขั้นตอนเพื่อความอยู่รอดในรูปแบบปัจจุบัน หรือว่าควรดำเนินมาตรการกับความ "เสียหาย" ของภาษา - ฝรั่งเศสและชาวเยอรมันทำในความพยายามที่จะรักษา "ความบริสุทธิ์" ของภาษาและวัฒนธรรมของพวกเขา ด้วยกำลังหลั่งไหลของภาษาอังกฤษเป็นลิ้นของตนเอง (สร้างชนิดของภาษา xenophobia) อย่างไรก็ตาม นี้ต้องกำหนด หรืออาจจะสร้างฟอร์มมาตรฐานรู้จักอย่างเป็นทางการ และส่งเสริมการใช้โดยไม่จำ เป็น ถ้าไม่ไปไม่ได้ และไม่สามารถทำ ในทุกสิ่ง เปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งสำคัญในการเจริญเติบโตสุขภาพและการพัฒนา และภาษาก็ มันจะจริงไปให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในภาษา และต้องจำกัด และควบคุมได้ยาก โชคดีนี้มีความจำเป็น เป็นก่อนหน้านี้ กล่าว vernacular ใด ๆ จะเป็นธรรมชาติสอดคล้องกับการใช้เหตุการณ์ (ที่ซึ่งถือว่าเป็นที่ยอมรับในบริบทที่) ในขณะที่ยังคง รักษาความยืดหยุ่นในการเปลี่ยนแปลงได้ง่าย และปรับให้เข้ากับความต้องการใหม่จะเกิดขึ้นภายในปกติ (ที่อยู่ตามธรรมชาติภายใต้ communicability และประสิทธิภาพ) เราต้องชื่นชมว่า ภาษาอังกฤษตัวเองเป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของภาษาเก่า และนี้คือประโยชน์: มีรากของมันในประเพณีของ change.3 แม้ในขณะที่คนอื่น ๆ ปรับภาษาอังกฤษความ พูดภาษาอังกฤษพื้นเมืองหาตัวเองในบรรดาเงื่อนไขใหม่ภาษาอังกฤษและวลีที่เป็นผลิตภัณฑ์ของประเทศอื่น ๆ พอตเตอร์ กล่าวว่า "ภาษา "คือเคยดัดแปลงตัวเองเพื่อเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ ช้ามันจะขยับวัน... ขณะที่ในอดีต ดังนั้นในอนาคต มันจะปรับตัวเองมีเพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ และที่ฉีดเพื่อ incessant และปรับทุกลำโพงและนักเขียน รับ หรือสติจะเล่นบางส่วน" (pp.178 & 181) นี่ไม่ใช่จุดอ่อนของภาษา ได้ของแรง

4 บทบาทของปกติในห้องเรียน

เป็นปริยายนี้ในห้องเรียนภาษาอังกฤษที่ครูภาษาอังกฤษ (เป็นตัวแทนของปกติ) ต้องมีความไวต่อความต้องการของนักเรียนและเป้าหมายซึ่งพวกเขาตั้งค่าด้วยตนเองในการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ และ ตาม สอน style(s) ที่เหมาะสม แน่นอน ในอนาคต "ต้อง" หรือการใช้ภาษาอังกฤษมักจะเป็นเรื่องยากที่จะกำหนด (โดยเฉพาะในเด็กหรือผู้เริ่มต้น) นอกจากนี้ วัตถุประสงค์ของการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศจะจะแตกต่างจากนักเรียนเพื่อนักเรียน มันจะดีที่สุด ดาว การแสดงนักเรียนไปยังฟอร์ม และแน่ใจว่า พวกเขาตระหนักถึงสถานการณ์ต่าง ๆ และการตั้งค่าที่แต่ละเหมาะสม ในชั้นเรียนหลายภาษาต่างประเทศ นักเรียนถูกบังคับให้เรียนอวยพรเดียวหรือรูปแบบการสนทนาที่พวกเขาคาดว่าจะใช้ตลอดเวลา ไม่ว่าสถานการณ์ แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้จริงสอน หรือน้อยคาด ว่า เรียนภาษาอังกฤษท่องจำ และ การใช้ภาษาอังกฤษ หลายรูปแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะเริ่มต้น นักเรียน แล้ว ต้องได้รับอนุญาตให้พัฒนาตามธรรมชาติ ได้แม้ภาษา ในครั้งแรกแบบเสีย และ "พูดแบบเด็ก" ซึ่งเป็นน้อย communicable (ด่วนผลเป็นปัจจัยสำคัญในแรงจูงใจ และให้พื้นฐานแข็งแกร่งสำหรับความเพียรพยายามที่จำเป็นเพื่อบรรลุความชำนาญในระดับที่สูงขึ้น) จากขั้นตอนเริ่มต้น นักเรียนสามารถเลื่อนไปแบบเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และควรอนุญาตให้อิสระในการสร้างสไตล์ของตัวเองในที่สุดเพื่อที่ สามารถเกี่ยวข้องซึ่งมีการดัดแปลง และพัฒนาให้เหมาะสมกับการที่พวกเขาวางแผนที่จะนำภาษาใช้ Stevick กล่าวว่า "สาเหตุแท้จริง "ทำไมคนใช้ ภาษาเป็นคำตอบที่ถูกจัดทำ หรือแม้กระทั่ง การเพิ่มความสามารถของพวกเขา มัน แต่แค่ จะบอกว่า สิ่งหนึ่ง" ("การสอนและการเรียนรู้ภาษา" p.98).
5 ความยืดหยุ่นภายในปกติการอนุญาตสนับสนุนแบบไม่ทำลายของภาษา

ส่วนใหญ่คนที่วัตถุประสงค์ของการเรียนรู้ และพูดภาษาอังกฤษจะสื่อสารกับผู้อื่นที่ยัง พูดภาษาอังกฤษ ไม่เท่าใดเอาอังกฤษอาจดูเหมือน จะลอยจากพื้นเมืองแบบ จากความจำเป็น ขอบเขตจะยังคง ให้บรรทัดฐานเพียงเนื่องจากวัตถุประสงค์ที่ดีที่สุดคือ การสื่อสารมีประสิทธิภาพ และ สาเหตุสำหรับกังวลว่า การออกเสียงและไวยากรณ์จะถูกเปิดใน และที่ภาษาอังกฤษ เป็นเรารู้ว่า จะต้องมีปรับใหม่ได้ ดอก ภาษาอังกฤษหมายถึงการได้รับประโยชน์จากการโต้ตอบนี้นานาชาติกับอีกสดและวลีที่เกี่ยวข้องกับความคิดใหม่และแนวคิด Bolinger กล่าวว่า:
เป็นทุกภาษาอยู่ในสมดุลแบบไดนามิก Infinitesimal เปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในทุกการกระทำของเสียง และส่วนใหญ่ทำให้ไม่ประทับใจ ตอนนี้แล้ว scintillation ที่ถูกจับ และจัด เราได้ยินเป็นนิพจน์นวนิยาย และชอบ มีแบบอะแดปทีฟ- เหมาะสมกับลักษณะ หรือชื่อวัตถุใหม่ หรือแสดงความคิด succinctly คนอื่นใช้มัน และมัน "กลาย เป็นส่วนหนึ่งของภาษา" สมดุลจะเสียชั่วคราว แต่ reestablishes เองอย่างรวดเร็ว นิพจน์ใหม่ เช่นพรีเดเตอร์การบุกรุก ทำเครื่องหมายออกของดินแดน และคนรุ่นเก่าปกป้องสิ่งที่เหลือของตน
Open-endedness ใหญ่ของผลลัพธ์จากการลงทุนใหม่หลายภาษาเป็นสิ่งที่ทำให้ทั้งระบบ และครอบครัวเปลี่ยนแปลง ส่วนจะประณีตกรอง และนี้รักษาผ้า แต่ก็มีเพียง recombinable และทำการเปลี่ยนแปลงสมดุล ทำลาย (p.17).

There เป็นแบบฟอร์มไม่มีความ "ดี" หรือ "ไม่ดี" ภาษาอังกฤษพอเป็นบรรทัดฐาน

มันจะมีคุณค่าจะมีภาษาต่างประเทศซึ่งทั้งหมดสามารถที่ง่าย ประกอบด้วยเงื่อนไขสำหรับแนวความคิดที่แปลกประหลาดของวัฒนธรรมและวิธีปฏิบัติแตกต่างกัน ถ้าภาษาอังกฤษ (หรือภาษาอื่น ๆ) สามารถตอบสนองความต้องการนี้ และช่วยในการทำความเข้าใจระหว่างประเทศ แล้วเราควรต้อนรับมันแทนที่กลายเป็นรับความตกใจเกี่ยวกับโดยการ ในขณะนี้ ภาษาอังกฤษเพียงพบปวด growing กลายเป็นแรกสมัยสากลภาษา

หมายเหตุ

1 อาจจะกล่าวอย่างชัดเจนมากในจุดนี้ เป็นได้อย่างคล่องแคล่วในภาษาเป้าหมาย ความเข้าใจลึกของวัฒนธรรมต่างประเทศเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงการสะดุดขึ้น ในนอร์เวย์ยกย่อง หรือ ในความหมาย "แท้จริง" ถูกซ่อน หรือโดยนัย อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ถูกต้องทั้งหมด (หรือแม้กระทั่งส่วนใหญ่) เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิตเวลามาก หรือทำงานภายใต้กรอบของวัฒนธรรมที่ผู้เรียนได้ ยัง ไม่เท่าไรแลกเปลี่ยนและแช่ในต่างประเทศใช้
ส นี้ไม่ต้องที่หนึ่งจะเปลี่ยนเป็น "คนใหม่" เป็นผลิตภัณฑ์ของต่างประเทศวัฒนธรรม

2 แน่นอนมีรูปแบบโดดเด่นของอังกฤษที่มีโดยทั่วไปเรียกว่าพิดจิ้น เป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจแบบฟอร์มเหล่านี้พิดจิ้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่ทั้งหมดไม่สามารถเข้าใจ อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะแยกฟอร์ม และต้องดูเป็นภาษาใหม่ และแตกต่างในสิทธิของตนเอง (ไม่ได้เป็นเพียงแบบฟอร์มภาษาอังกฤษ), สำหรับพวกเขาเป็นการผสมผสานสีสันของอังกฤษและลิ้นถิ่น เป็นไปไม่ได้ (หรือมันจะต้องนั้น) เพื่อป้องกันไม่ให้ภาษาใหม่จากการพัฒนาจากภาษาอังกฤษเหมือนภาษาละตินผลิตหลายภาษา รวมถึงภาษาอังกฤษเอง

3 ตามพอตเตอร์ ภาษาอังกฤษที่พูดวันนี้เป็นแบบผสมผสานของภาษาตระกูลและโรแมนติก ในอดีตรวมทั้งสแกนดิเนเวีย และหลังฝรั่งเศส และภาษาละติน นี้ผสมผสานระหว่างภาษาต่าง ๆ ได้ แน่นอน ไม่เฉพาะภาษาอังกฤษ อย่างไรก็ตาม มันเป็นลักษณะพื้นฐานของภาษานั้นมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงหลายอย่างผ่าน Chaucer, Tyndale เชกสเปียร์ คาร์ลายล์ มิลตัน Swift และคน อื่น ๆ เงินกู้ยืมแต่ละ ผสม และเพิ่มภาษาซึ่งมีหลากหลายเพียงพอที่จะพร้อมนำมาใช้ใหม่คำ สะกดคำ การออกเสียง และนิพจน์

บรรณานุกรม

Bolinger ไวท์ ลักษณะของภาษา นิวยอร์ก: Jovanovich วงเล็บปีกกาฮาร์คอร์ท 1975

Finocchiaro เบิร์ต Dulay หน้ามีผลบังคับใช้ใน TESOL: สอนภาษาพูด มุมมองในภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง นิวยอร์ก: รีเจนท์ 1977

คริสตัล David ผู้ที่ใส่ใจเกี่ยวกับการใช้ภาษาอังกฤษ Middlesex: เพนกวิน 1984

"ภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษในทุก ๆ การ" Newsweek, 1982 พฤศจิกายน นำ 32-38 แมดเซน ฮาโรลด์และโดนัลด์เวน ปรับตัวในการสอนภาษา มี่โรว์เลย์: นิวบูรี่เฮาส์ 1978 พอตเตอร์ เผ่าสิเมโอน ภาษาของเรา Middlesex: เพนกวิน 1979

แม่น้ำ Wilga สอนทักษะภาษาต่างประเทศ ชิคาโก: มหาวิทยาลัยชิคาโกกด 1970.

Stevick เอิร์ล สอน และการเรียนรู้ภาษา เคมบริดจ์: มหาวิทยาลัยแคมบริดจ์กด 1982

Internet TESL ราย 1 หมายเลข 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ความยืดหยุ่นเป็นส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนแปลง มีชีวิตภาษา

ขอบเขตของกฎเกณฑ์ที่เห็นได้ชัดค่อนข้างกว้างครอบคลุมทุกรูปแบบของภาษาอังกฤษที่เข้าใจได้ แต่พวกเขายังคงมีอยู่ ความจริงที่อังกฤษยังคงของเหลวและความยืดหยุ่นในเกณฑ์เป็นสัญญาณของสุขภาพของชีวิตแบบไดนามิก , ภาษา นี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อความอยู่รอดไม่แข็งภาษาได้ หรือสามารถต้องยึดถือและยอมรับความหลากหลายดังกล่าวของประชาชนที่มีความแตกต่างในประเพณี วัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม สังคม เจตคติ เป็นต้น " จังหวะการเปลี่ยนจากการสังเคราะห์ การวิเคราะห์ และจากการวิเคราะห์การสังเคราะห์ " พอตเตอร์รัฐ " มีการบีบตัวของหัวใจ และ diastole ของหัวใจมนุษย์ในภาษา . . . . . . .ในการช่วยชีวิตของเหล่านี้เก่าและสร้างใหม่เป็นภาษาอังกฤษ แสดงพลังสังเคราะห์เหล่านี้ โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงและไม่มีชีวิตและความแข็งแรงในภาษา " ( p.87 ) แม้ว่าจะมีหลายสาเหตุนี้ " ลัทธิจักรวรรดินิยมภาษาอังกฤษ " ( บางคนจะเรียกมัน )ปัจจัยหนึ่งที่ชัดเจนคือว่าภาษาอังกฤษเป็นยืดหยุ่นและสามารถปรับตัวเพื่อตอบสนองความต้องการและความต้องการของทั้งหมด ให้มันอย่างรวดเร็วกลายเป็นภาษาสากล .
มันควรจะสังเกตว่าจุดประสงค์ของบทความนี้ไม่ได้ที่จะตรวจสอบปัญหาปรัชญาเป็นหรือไม่คุณภาพที่พึงประสงค์โดยเนื้อแท้ ( ถ้ามีอยู่ ) ภาษาอังกฤษอยู่ในกระบวนการของการถูกทำลายจาก website นี้ก็จะตรวจสอบว่าขั้นตอนควรจะได้รับเพื่อให้อยู่รอดในรูปแบบปัจจุบันหรือมาตรการในการป้องกัน ควรถ่ายกับ " คอร์รัปชั่น " ของภาษาเช่นฝรั่งเศสและเยอรมันทำในความพยายามที่จะรักษา " ความบริสุทธิ์ " ของภาษาและวัฒนธรรม โดยกั้นการหลั่งไหลของภาษาอังกฤษเป็นภาษาของพวกเขา เอง ( สร้างชนิด xenophobia ภาษา )แต่ความปรารถนาที่จะกำหนดหรืออาจจะสร้างการยอมรับอย่างเป็นทางการมาตรฐานรูปแบบและจากนั้นให้ใช้ทั้งใช้งานไม่ได้ และ ไม่จำเป็น ถ้าไม่เป็นไปไม่ได้ ในทุกสิ่งที่เปลี่ยนคือ คีย์เพื่อการเติบโตและการพัฒนา และภาษาก็ไม่มีข้อยกเว้นมันเป็นไปไม่ได้เกือบเพื่อให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในภาษาและอีกเพื่อจำกัดและควบคุมพวกเขา โชคดีนี้ไม่จำเป็นสำหรับ ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ใด ๆตามธรรมชาติจะสอดคล้องกับการใช้ภาษาท้องถิ่นในปัจจุบัน ( ซึ่งเป็นที่รับรู้เป็นที่ยอมรับในบริบท ) ในขณะที่ยังคงรักษาความยืดหยุ่นสามารถเปลี่ยนแปลงและปรับให้เข้ากับความต้องการใหม่ตามที่พวกเขาเกิดขึ้นภายในมาตรฐาน ( ซึ่งย่อมเป็นไปตามการติดโรคและประสิทธิภาพ )เราต้องชื่นชมว่าภาษาอังกฤษตัวเองเป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของภาษาเก่าและในที่นี้ตั้งอยู่ความได้เปรียบ : มันมีรากในประเพณีของการเปลี่ยนแปลง 3 แม้ในขณะที่คนอื่นปรับภาษาเพื่อความต้องการของพวกเขา จากเจ้าของภาษาพบว่าตัวเองกอดใหม่ภาษาอังกฤษคำและวลีที่เป็นผลิตภัณฑ์ของประเทศอื่น ๆ " ภาษาของเรา " กล่าวว่า พอตเตอร์" เคยมีการปรับตัวเองเพื่อเปลี่ยนสถานการณ์ มันค่อยๆ เปลี่ยนจากวันต่อวัน . . . . . . . เหมือนในอดีต ดังนั้น ในอนาคต มันจะปรับตัวเองอย่างไม่หยุดยั้งเพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ และในการเรียนรู้และการปรับตัวที่ไม่เสื่อมคลายทุกลำโพงและนักเขียน จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ จะเล่นได้บ้าง " ( pp.178 & 181 ) นี้ไม่ได้เป็นจุดอ่อนของภาษา แต่แรง

4 .บทบาทของบรรทัดฐานในชั้นเรียน

ความหมายของนี้ในชั้นเรียนภาษาอังกฤษที่อาจารย์สอนภาษาอังกฤษ ( เป็นผู้แทนของบรรทัดฐาน ) ต้องมีความไวต่อความต้องการของนักศึกษา และเป้าหมายที่พวกเขาตั้งไว้สำหรับตนเองในการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศและตาม สอนแบบเหมาะสม ( s ) แน่นอนอนาคต " ต้องการ " หรือใช้ภาษาอังกฤษมักจะเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้เริ่มต้นหรือเด็กนักเรียน ) นอกจากนี้ วัตถุประสงค์ของการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศมักจะแตกต่างจากนักเรียนนักศึกษา มันน่าจะดีที่สุด ซึ่งจะเปิดเผยนักเรียนเพื่อความหลากหลายของรูปแบบและให้แน่ใจว่าพวกเขามีความตระหนักในสถานการณ์ที่แตกต่างกันและการตั้งค่า ซึ่งในแต่ละเหมาะสมในภาษาต่างประเทศหลายชั้นเรียน นักเรียนจะต้องเรียนรู้การทักทายเดียวหรือสนทนาแบบที่พวกเขาคาดว่าจะใช้ตลอดเวลา ไม่ว่าสถานการณ์ แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสอน หรืออย่างน้อย ก็เพื่อให้ นักเรียนอังกฤษ จดจำและใช้หลายรูปแบบของภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเริ่มต้นขั้นตอน นักเรียนแล้วจะต้องได้รับอนุญาตให้พัฒนาตามธรรมชาติ เช่น แม้แต่เจ้าของภาษา ในแรกรับที่เสียและ " หน่อมแน้ม " ที่ฟอร์มอย่างน้อยโรคติดต่อ ( ผลลัพธ์ที่รวดเร็วเป็นปัจจัยสำคัญในแรงจูงใจและให้พื้นฐานที่แข็งแกร่งสำหรับความพยายามที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุระดับที่สูงขึ้นของความสามารถ ) จากขั้นตอนแรกนี้นักเรียนสามารถก้าวไปเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นรูปแบบและควรได้รับอนุญาตเสรีภาพในที่สุดสร้างสไตล์ของตัวเองที่พวกเขาสามารถที่เกี่ยวข้องซึ่งได้รับการดัดแปลงและพัฒนาให้เหมาะสมกับการใช้งาน ซึ่งพวกเขาวางแผนที่จะนำภาษา” เหตุผลที่แท้จริงว่า stevick " ทำไมคนถึงใช้ภาษาไม่ผลิตตอบถูก หรือเพื่อเพิ่มความสามารถของพวกเขาในแต่ก็พูดกัน " ( " สอนภาษา " p.98 )
5 ความยืดหยุ่นในเกณฑ์อนุญาตสากลแบบไม่ทำลายของภาษา

สำหรับคนส่วนใหญ่เพื่อเรียนรู้และพูดภาษาอังกฤษเพื่อสื่อสารกับคนอื่น ๆที่ยังพูดภาษาอังกฤษ ไม่ว่าห่างไกลภาษาอังกฤษอาจดูเหมือนจะล่องลอยไปจากรูปแบบดั้งเดิม จากความจำเป็นขอบเขตจะยังคงให้บริการปกติ เพียงเพราะจุดประสงค์สูงสุดคือการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพ ไม่มีกังวลว่า การออกเสียง และไวยากรณ์จะเปิดปลาย และภาษาอังกฤษ อย่างที่เรารู้ ก็จะคิดจัดทำขึ้นใหม่ ในทางตรงกันข้ามภาษาอังกฤษหมายถึงการได้รับประโยชน์จากการปฏิสัมพันธ์ระหว่างประเทศกับการไหลเข้าของคำและวลีที่เกี่ยวกับความคิดที่สดใหม่และแนวคิด bolinger says :
มีชีวิตทุกภาษาอยู่ในสถานะของความสมดุลแบบไดนามิก การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในทุกการกระทำของการพูดเล็กน้อยมาก และส่วนใหญ่ไม่ประทับใจ ตอนนี้แล้วเกิดประกายไฟถูกจับและถือเราได้ยินการแสดงออกที่แปลกใหม่และชอบมัน มันคือการปรับตัว - เหมาะกับสไตล์หรือชื่อวัตถุใหม่หรือแสดงความคิดให้ชัดเจน . คนอื่นใช้มัน และมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของภาษา " ดุลยภาพชั่วคราวมีผิดหวังแต่ reestablishes ตัวเองอย่างรวดเร็ว การแสดงออกใหม่ เช่นการบุกรุก Predator , เครื่องหมายออกจากดินแดนของตน และชาวกรุงเก่า ปกป้องสิ่งที่ด้านซ้ายของพวกเขา
การ endedness กว้างใหญ่ของภาษาว่า ผลลัพธ์จากหลายอินเตอร์เน็ตเป็นสิ่งที่ทำให้ทั้งระบบและการเปลี่ยนแปลง ส่วนจะประณีต ผสมผสาน และรักษาผ้า ; แต่พวกเขายัง recombinable เหลือหลาย และนี้ทำให้ค่อยๆ รูปแบบใหม่ . ( p.17 ) .

ไม่มี inherently ดี " หรือ " ไม่ดี " ในรูปแบบ " ภาษาอังกฤษว่าพวกเขาพอดี

มมันก็จะเป็นประโยชน์ที่จะมีภาษานานาชาติ ซึ่งทุกท่านสามารถสบายใจ ที่มีเงื่อนไขสำหรับแนวคิดแปลกแตกต่างจากวัฒนธรรมและการปฏิบัติ ถ้าภาษาอังกฤษ ( หรือภาษาอื่น ๆ ) สามารถตอบสนองความต้องการนี้ และช่วยในความเข้าใจระหว่างประเทศ เราก็ควรยินดีมากกว่าที่จะกลายเป็นตื่นตระหนกโดยมัน ในขณะนี้ภาษาอังกฤษเป็นเพียงประสบอาการปวดของเด็กกำลังโตเป็นครั้งแรกสมัยภาษานานาชาติ

บันทึก

1 เห็นได้ชัดมากขึ้นอาจจะกล่าวในจุดนี้ คล่องจริงๆ ใน เป้าหมาย ภาษา ความเข้าใจลึกของวัฒนธรรมต่างประเทศเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงการสะดุดขึ้นบนความแตกต่างที่ลึกซึ้งในนวล หรือซ่อน หรือโดยนัยความหมาย " จริง " อย่างไรก็ตามนี้แทบจะไม่สามารถคาดหวังของทุกคน ( หรือส่วนใหญ่ ) ผู้เรียนเนื่องจากเกี่ยวข้องกับการใช้เวลามากอยู่ภายในกรอบของวัฒนธรรมที่ แต่ไม่ว่ายังไง แลกเปลี่ยน และแช่ในวัฒนธรรมต่างประเทศใช้เวลา
สถานที่นี้ ไม่ต้องใช้ตัวนั้นจะเปลี่ยนเป็น " คน " เป็นผลิตภัณฑ์ของวัฒนธรรมต่างประเทศ

2แน่นอน มันอยู่ที่รูปแบบของภาษาอังกฤษที่ใช้โดยทั่วไปจะเรียกว่าพิดจิ้น . มันมักจะยากที่จะเข้าใจรูปแบบผสมเหล่านี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ทั้งหมดยากที่จะเข้าใจเขา อย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะแยก รูปแบบ และต้องดูเป็นแบบใหม่ และภาษาที่แตกต่างกันในสิทธิของตนเอง ( ไม่เพียงแค่รูปแบบของภาษาอังกฤษก็ผสมสีสันของภาษาอังกฤษและภาษาท้องถิ่น มันเป็นไปไม่ได้ ( หรืออาจจะพึงปรารถนา ถ้าเป็น ) เพื่อป้องกันภาษาใหม่จากการพัฒนาจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาละตินที่ผลิตในหลายภาษา รวมทั้งภาษาอังกฤษเอง

3 ตาม พอตเตอร์ , พูดภาษาอังกฤษวันนี้เป็นรูปแบบผสมของภาษาดั้งเดิม และโรแมนติกอดีตรวมทั้งสแกนดิเนเวียและหลังภาษาฝรั่งเศสและภาษาละติน นี้ผสมภาษาต่างๆ แน่นอน ไม่ใช่เฉพาะภาษาอังกฤษ อย่างไรก็ตาม มันเป็นลักษณะพื้นฐานของภาษามีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงมากมายผ่านชอเซอร์ , ทินเดล , เชคสเปียร์ , Carlyle , มิลตัน , รวดเร็วและหลายคนอื่น ๆ ในการกู้ยืมเงินการผสมและการเพิ่มภาษาซึ่งมีหลากหลายพอที่จะพร้อมรับคำใหม่และสำนวนการสะกดการออกเสียง .



bolinger บรรณานุกรม ดไวท์ ลักษณะของภาษา นิวยอร์ก : ฮาร์คอร์ตรั้ง jovanovich , 2518 .

dulay ฟิน เชียโรเบิร์ท , . ใบหน้ามีผลบังคับใช้ใน TESOL : สอนภาษาพูด มุมมองภาษาอังกฤษในฐานะภาษาที่สอง นิวยอร์ก : ผู้สำเร็จราชการ , 2520 .

คริสตัลเดวิด ใครสนใจเรื่องการใช้ภาษาอังกฤษ มิดเดิล : เพนกวิน , 2527 .

" ภาษาอังกฤษทุกที่ . " นิวสวีค พ.ย. 1982 , pp . 32-38 . แมดเซ่น ฮาโรลด์ และโดนัลด์ โบเวน การปรับตัวในการสอนภาษา ราลี : Newbury เฮ้าส์ , 1978 พอตเตอร์ , ซีเมียน ภาษาของเรา มิดเดิล : เพนกวิน , 2522 .

แม่น้ำ วิลกา . การสอนภาษาต่างประเทศ ทักษะ ชิคาโก : มหาวิทยาลัยชิคาโก 1970 .

stevick เอิร์ลการสอนและการเรียนรู้ภาษา เคมบริดจ์ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ , 2525 .

อินเทอร์เน็ต tesl วารสาร , ปีที่ 1 , ฉบับที่ 1 ,