Time and the photographic imageThe

Time and the photographic image
The relationship between time and the photographic image has been traditionally seen in many various ways: as narration in the image, as the process between the beholder and the image, or as time that is related to the construction of the image. Throughout the history of modern theory of photography there has been a consensus that the photograph has been a static object, a frozen moment in time. A photograph that has been taken in the past, is a brief and short moment of time that is necessarily regarded as one of its decisive characteristics. That is why Siegfried Kracauers well known book Theory of Film turns nowadays out to be almost conventional – in regards to contemporary philosophy of time. While looking for theoretical distinctions between film and photography he describes the former as a series of movement and the latter as a cut into time. Film is being regarded as a sequence of movement, therefore more able to achieve a higher synthesis of life as it “represents reality as it evolves in time” (Kracauer 1960, p. 41), while photography is “essentially associated with the moment of time at which it came into existence” (Kracauer 1960, p. 19). What can be remarked as a first aspect is that compared to photography film has a different pictorial mediation between past and presence. How can we depict such a relation?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาและภาพถ่าย
ความสัมพันธ์ระหว่างเวลาและภาพถ่ายประเพณีพบมากมายหลายวิธี: เป็นคำบรรยายในภาพ เป็นกระบวนการระหว่างคนดูและรูปภาพ หรือเวลาที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างของภาพ ตลอดประวัติศาสตร์ของทฤษฎีสมัยใหม่ของการถ่ายภาพ ได้มีฉันทามติที่ว่า ภาพมีวัตถุคงที่ ช่วงเวลาการแช่แข็ง ภาพถ่ายที่นำอดีต เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ และสั้นเวลาที่จำเป็นถือเป็นหนึ่งในลักษณะของเด็ดขาด นั่นคือเหตุผลที่ Siegfried Kracauers รู้จักหนังสือทฤษฎีภาพยนตร์ปรากฎว่าปัจจุบันเป็นเกือบปกติ – ในการปรัชญาร่วมสมัยเวลา ขณะค้นหาทฤษฎีความแตกต่างระหว่างฟิล์มและการถ่ายภาพ เขาอธิบายอดีตเป็นชุดของการเคลื่อนไหวและหลังเป็นการตัดเวลาในการ ภาพยนตร์ที่ถือเป็นลำดับที่ของการเคลื่อนไหว จึงมากขึ้นสามารถจะบรรลุการสังเคราะห์สูงของชีวิตเป็น "แสดงความเป็นจริงที่มันอยู่เสมอในเวลา" (Kracauer 1960, p. 41), ในขณะที่ถ่ายภาพเป็น "หลักสัมพันธ์กับช่วงเวลาที่จะเข้ามาดำรงอยู่" (Kracauer 1960, p. 19) อะไรสามารถกล่าวเป็นด้านแรกเป็นที่เปรียบเทียบกับฟิล์มถ่ายภาพมีกาชาดจำความแตกต่างระหว่างอดีตและสถานะ วิธีสามารถเราแสดงความสัมพันธ์?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาและภาพที่ถ่ายภาพ
ความสัมพันธ์ระหว่างเวลาและภาพที่ถ่ายภาพที่ได้รับการเห็นแบบดั้งเดิมในรูปแบบต่างๆหลายเป็นคำบรรยายในภาพเป็นขั้นตอนระหว่างคนดูและภาพหรือเป็นเวลาที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างของภาพ . ตลอดประวัติศาสตร์ของทฤษฎีใหม่ของการถ่ายภาพได้มีความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าการถ่ายภาพที่ได้รับวัตถุคงที่เป็นช่วงเวลาที่แช่แข็งในเวลา ภาพที่ได้รับการดำเนินการในอดีตที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่สั้นและระยะสั้นของเวลาที่จำเป็นต้องได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในลักษณะที่เด็ดขาดของ นั่นคือเหตุผลที่ซิกฟรีด Kracauers หนังสือทฤษฎีที่รู้จักกันดีของภาพยนตร์ในปัจจุบันจะออกมาเป็นแบบเดิมเกือบ - ในเรื่องที่เกี่ยวกับปรัชญาร่วมสมัยของเวลา ในขณะที่มองหาทฤษฎีความแตกต่างระหว่างภาพยนตร์และการถ่ายภาพที่เขาอธิบายอดีตเป็นชุดของการเคลื่อนไหวและหลังเป็นตัดเป็นเวลา ภาพยนตร์จะถูกมองว่าเป็นลำดับของการเคลื่อนไหวจึงมากขึ้นสามารถที่จะบรรลุการสังเคราะห์สูงขึ้นของชีวิตที่มัน "แสดงให้เห็นถึงความเป็นจริงมันมีวิวัฒนาการในเวลา" (Kracauer 1960 พี. 41) ในขณะที่การถ่ายภาพคือ "เป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับช่วงเวลาของ เวลาที่มันเข้ามาในชีวิต "(Kracauer 1960 พี. 19) สิ่งที่สามารถตั้งข้อสังเกตว่าเป็นด้านแรกคือการที่เมื่อเทียบกับฟิล์มถ่ายภาพมีการไกล่เกลี่ยเป็นภาพที่แตกต่างกันระหว่างอดีตและการปรากฏตัว วิธีที่เราสามารถแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ดังกล่าวได้หรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาและภาพถ่าย
ความสัมพันธ์ระหว่างเวลาและภาพที่ถ่ายได้แบบเห็นในรูปแบบต่างๆ มากมายที่บรรยายในรูปเป็นขั้นตอนระหว่างผู้มองและภาพ หรือเวลาที่เกี่ยวข้องกับการสร้างภาพตลอดประวัติศาสตร์ของทฤษฎีสมัยใหม่ของการถ่ายภาพมีเอกฉันท์ที่ถ่ายภาพได้รับวัตถุคงที่ขณะแช่แข็งในเวลา ภาพถ่ายที่ถูกถ่ายในช่วงที่ผ่านมา คือชั่วขณะเวลาที่ต้องถือเป็นหนึ่งในคุณลักษณะของมันเด็ดขาด และสั้นนั่นคือเหตุผลที่ซีก kracauers รู้จักกันดีหนังสือทฤษฎีของภาพยนตร์กลายเป็นปัจจุบันออกมาได้เกือบปกติ และในเรื่องที่เกี่ยวกับปรัชญาของเวลาปัจจุบัน ในขณะที่กำลังมองหาสำหรับทฤษฎีความแตกต่างระหว่างภาพยนตร์และการถ่ายภาพเขาอธิบายถึงอดีตที่เป็นชุดของการเคลื่อนไหวและหลังเป็นตัดในเวลา ภาพยนตร์จะถูกถือว่าเป็นลำดับของการเคลื่อนไหวขึ้นจึงสามารถบรรลุการสังเคราะห์ที่สูงขึ้นของชีวิตที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นจริงเป็นวิวัฒนาการในเวลา " ( kracauer 1960 , หน้า 41 ) ในขณะที่การถ่ายภาพคือ " เป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับช่วงเวลาของเวลาที่มันจะมาเป็นชาติ " ( kracauer 1960 19 หน้า )สิ่งที่สามารถสังเกตเห็นเป็นด้านแรกคือ ว่า เมื่อเปรียบเทียบกับการถ่ายภาพด้วยฟิล์ม มีความแตกต่าง เป็นภาพการไกล่เกลี่ยระหว่างอดีตและการแสดงตน วิธีที่เราสามารถแสดงความสัมพันธ์ดังกล่าว ?