response to exercise during chronic

response to exercise during chronic exposure to altitude. The results from some of these studies have shown that the lower lactate is not due ro a greater oxidative capacity of the muscle, an improved capillary-to-fiber ratio, or an improvement in oxygen delivery (50, 107). Instead, the reduction in lactate seems to be associated with a lower plasma epinephrine concentration which, as we know from chap. 5, would provide less stimulation of glycogenolysis via -adrenergic receptor stimulation (85, 107). Evidence supporting this proposition comes from a study in which propranolol (a -adrenergic receptor blocking drug) was shown to reduce the lactate response to acute hypoxia to a level seen only after chronic hypoxia (107). However, the changes in epinephrine with acclimatization to altitude cannot entirely explain the lower lactate response (85). The lower lactate response may also bedue to muscular adaptations resulting in tighter metabolic control such that the ADP concentration does not increase as much during exercise, this results in less stimulation of glycolysis (50). Consequently, the lactate paradox may be the result of both hormonal (epinephrine) and intracellular (lower [ADP]) adaptations that occur with chronic exposure to hypoxia. A recent attempt to explain the lactate paradox is found in a “viewpoint” by Noakes (88), with commentaries by other authors and Noakes’ rebuttal (89). This explanation focuses on the brain’s need to protect oxygen delivery to itself by limiting muscle recruitment when exercise is done under chronic exposure to hypoxia. If the brain limits the recruitment of muscle fibers, less carbohydrate is metabolized and less lactate will be produce. However, commentaries (26) from various authors, including the authors of the principal paper cited by Noakes, argued against that hypothesis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบสนองการออกกำลังกายระหว่างการสัมผัสเรื้อรังจะสูง ผลจากการศึกษานี้ได้แสดงว่า lactate ล่างไม่ครบ ro ความจุมากกว่า oxidative ของกล้ามเนื้อ มีอัตราส่วนแรงใยดีขึ้น หรือการปรับปรุงในการจัดส่งออกซิเจน (50, 107) แทน lactate ลดที่น่าจะเกี่ยวข้องกับล่างพลาสม่าอะดรีนาลินเข้มข้นซึ่ง เรารู้จาก chap. 5 จะให้น้อยกว่ากระตุ้น glycogenolysis ผ่านการกระตุ้นตัวรับพัฒนาในหลอดทดลอง (85, 107) หลักฐานที่สนับสนุนข้อเสนอนี้มาจากการศึกษาที่โพรพาโนลอล (เป็นตัวรับการพัฒนาในหลอดทดลองบล็อกยา) ที่แสดงการลดการตอบสนองต่อ lactate hypoxia เฉียบพลันระดับเห็นหลังจาก hypoxia เรื้อรัง (107) อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงในอะดรีนาลินกับ acclimatization การสูงไม่ทั้งหมดอธิบายตอบ lactate ล่าง (85) การตอบสนอง lactate ล่างอาจจะ bedue ให้กล้ามเนื้อท้องที่เกิดขึ้นในการควบคุมการเผาผลาญเพราะเช่นที่ความเข้มข้นของ ADP ไม่เพิ่มขึ้นมากในระหว่างการออกกำลังกาย ซึ่งผลในการกระตุ้นน้อยของ glycolysis (50) ดัง lactate paradox อาจเป็นผลมาจากฮอร์โมน (อะดรีนาลิน) และท้อง intracellular (ล่าง [ADP]) ที่เกิดขึ้นกับสัมผัสเรื้อรัง hypoxia ความพยายามล่าสุดเพื่ออธิบาย lactate paradox จะอยู่ใน "มุมมอง" โดย Noakes (88), กับอรรถกถาคนและ Noakes' rebuttal (89) คำอธิบายนี้เน้นของสมองต้องป้องกันออกซิเจนส่งตัวเอง โดยจำกัดการสรรหาบุคลากรของกล้ามเนื้อเมื่อออกกำลังกายเสร็จภายใต้ hypoxia สัมผัสเรื้อรัง ถ้าสมองจำกัดสรรหาของเส้นใยกล้ามเนื้อ คาร์โบไฮเดรตน้อยถูก metabolized และ lactate น้อยจะ ผลิต อย่างไรก็ตาม อรรถกถา (26) จากผู้เขียนต่าง ๆ รวมทั้งผู้เขียนกระดาษหลักที่อ้างถึง โดย Noakes โต้เถียงกับสมมติฐานที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตอบสนองต่อการออกกำลังกายในระหว่างการเปิดรับเรื้อรังไปสูง ผลจากการศึกษาเหล่านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการให้น้ำนมที่ลดลงไม่ได้เกิดจากความจุโรออกซิเดชันที่มากขึ้นของกล้ามเนื้ออัตราส่วนฝอยเพื่อเส้นใยที่ดีขึ้นหรือการปรับปรุงในการส่งมอบออกซิเจน (50, 107) แต่ลดลงในนมที่ดูเหมือนว่าจะมีความสัมพันธ์ที่มีความเข้มข้นต่ำกว่าพลาสม่าอะดรีนาลีนซึ่งในขณะที่เรารู้จากเด็กชาย 5 จะให้การกระตุ้นน้อย glycogenolysis ผ่านการกระตุ้นตัวรับ-adrenergic (85, 107) หลักฐานประกอบการเรื่องนี้มาจากการศึกษาที่ propranolol (กรับ-adrenergic ปิดกั้นยาเสพติด) ได้รับการแสดงเพื่อลดการตอบสนองต่อการให้น้ำนมที่จะขาดออกซิเจนเฉียบพลันในระดับเห็นเฉพาะหลังจากที่การขาดออกซิเจนเรื้อรัง (107) อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงในอะดรีนาลีนกับเคยชินกับสภาพความสูงไม่สามารถอธิบายทั้งการตอบสนองที่ต่ำกว่านม (85) การตอบสนองการให้น้ำนมลดลงนอกจากนี้ยังอาจ bedue เพื่อการปรับตัวของกล้ามเนื้อส่งผลในการควบคุมการเผาผลาญอาหารที่เข้มงวดมากขึ้นเช่นที่ความเข้มข้นของ ADP จะไม่เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากระหว่างการออกกำลังกายนี้ส่งผลในการกระตุ้นน้อย glycolysis (50) ดังนั้นความขัดแย้งนมอาจจะเป็นผลมาจากทั้งฮอร์โมน (epinephrine) และเซลล์ (ลดลง [ADP]) การปรับตัวที่เกิดขึ้นมีความเสี่ยงที่จะขาดออกซิเจนเรื้อรัง ความพยายามล่าสุดที่จะอธิบายความขัดแย้งนมที่พบใน "มุมมอง" โดย Noakes (88) โดยมีข้อคิดเห็นโดยผู้เขียนอื่น ๆ และการโต้แย้ง Noakes (89) คำอธิบายนี้มุ่งเน้นไปที่ความต้องการของสมองเพื่อป้องกันการส่งออกซิเจนกับตัวเองโดยการ จำกัด การรับสมัครเมื่อกล้ามเนื้อการออกกำลังกายจะกระทำภายใต้การเปิดรับที่จะขาดออกซิเจนเรื้อรัง ถ้าสมอง จำกัด รับสมัครของเส้นใยกล้ามเนื้อคาร์โบไฮเดรตน้อยถูกเผาผลาญและให้น้ำนมน้อยจะได้รับการผลิต อย่างไรก็ตามข้อคิดเห็น (26) จากผู้เขียนต่าง ๆ รวมทั้งผู้เขียนของกระดาษหลักโดยอ้าง Noakes แย้งกับสมมติฐานที่ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนองต่อการออกกำลังกายในระหว่างเรื้อรังจากเบื้องบน จากผลของการศึกษาเหล่านี้ได้แสดงให้เห็นว่า lactate ลดลงไม่เกิดเนื่องจากโรมากกว่าความจุของกล้ามเนื้อ การต่อเส้นใยฝอย หรือการปรับปรุงในการจัดส่งออกซิเจน ( 50 , 107 ) แทน , การลดลงและดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับ Plasma epinephrine ลดลงความเข้มข้นที่ตามที่เราทราบจากหมอ 5 จะกระตุ้นให้น้อยลงของการสลายไกลโคเจน ผ่าน - กระตุ้นตัวรับไค ( 85 , 107 ) หลักฐานที่สนับสนุนข้อเสนอนี้มาจากการศึกษาที่โพรพราโนลอล (  - adrenergic receptor การปิดกั้นยาเสพติด ) ถูกแสดงเพื่อลดการขาดออกซิเจนเฉียบพลันและในระดับที่เห็นได้เฉพาะหลังจากที่ขาดออกซิเจนเรื้อรัง ( 107 ) อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงในฮอร์โมนอะดรีนาลีนด้วยการลดความสูงไม่สามารถทั้งหมดอธิบายการแลค ( 85 ) ลดการแลคยังอาจ bedue เพื่อผลในการควบคุมการเผาผลาญกล้ามเนื้อการเข้มงวดมากขึ้นเช่นที่ ADP สมาธิไม่เพิ่มขึ้นมากในระหว่างการออกกำลังกาย นี้ผลในการกระตุ้นน้อยกว่าของไกลโคไลซิส ( 50 ) จากนั้นที่แลค paradox อาจเป็นผลของฮอร์โมน ( epinephrine ) และภายใน ( ลด [ ADP ] ) ดัดแปลงที่เกิดขึ้นด้วย โดยการสัมผัสกับสังคม ความพยายามล่าสุดที่จะอธิบายและความขัดแย้งที่พบใน " มุมมอง " โดยโนกส์ ( 88 ) โดยผู้เขียนอื่น ๆที่มีข้อคิดเห็นและโต้แย้งโนกส์ ' ( 89 )คำอธิบายนี้จะมุ่งเน้นไปที่สมองต้องปกป้องตัวเองโดยการ จำกัด การส่งออกซิเจนไปยังกล้ามเนื้อ เมื่อออกกำลังกายเสร็จภายใต้การเปิดรับเรื้อรังไม่ได้ ถ้าสมองคุณ จำกัด การสรรหาของเส้นใยกล้ามเนื้อจะเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตน้อยลงและน้อยลงและจะผลิต อย่างไรก็ตาม อรรถกถา ( 26 ) จากผู้เขียนต่าง ๆรวมทั้งผู้เขียนหลักของกระดาษโดยอ้างโนกส์แย้งกับสมมติฐาน