Conventional capacitors store littl

Conventional capacitors store little energy due to the limited charge storage areas
and geometric constrains of the separation distance between the two charged plates.
However, supercapacitors based on the EDL mechanism can store more energy
because of the large interfacial area and the atomic range of charge separation
distances. As schematically illustrated in Figure 2.2a (Zhang and Zhao, 2009), the
concept of the EDL was first described and modeled by von Helmholtz in the 19th
century when he investigated the distribution of opposite charge at the interface of
colloidal particles (Helmholtz, 1853). The Helmholtz double layer model states two
layers of opposite charges formed at the electrode-electrolyte interface separated by an
atomic distance. The model is similar to that of two-plate conventional capacitors. This
simple Helmholtz EDL model was further modified by Gouy (1910) and Chapman
(1913) on the consideration of a continuous distribution of the electrolyte ions (both
cations and anions) in the electrolyte solution because of thermal motion, which is
referred as a diffuse layer (Figure 2.2b). However, the Gouy-Chapman model leads to
an overestimation of the EDL capacitance since the capacitance of two separated
arrays of charges increases inversely with their separation distance, hence a very large
capacitance value would arise in the case of the point charge ions close to the electrode
surface. Later, Stern (1924) combined the Helmholtz model with the Gouy-Chapman

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไปตัวเก็บประจุเก็บพลังงานน้อยเนื่องจากพื้นที่จัดเก็บที่จำกัดค่า และเรขาคณิตจำกัดระยะห่างระหว่างแผ่นชาร์จสองแยก อย่างไรก็ตาม อิงกลไก EDL supercapacitors สามารถเก็บพลังงานมากขึ้น เนื่องจากพื้นที่ขนาดใหญ่แรงและช่วงของค่าธรรมเนียมแยกอะตอม ระยะทาง แสดงเป็น schematically ในรูป 2.2a (Zhang และ Zhao, 2009), การ แนวคิดของ EDL แรกอธิบายไว้ และแบบจำลอง โดย von Helmholtz ในวันที่ 19 เมื่อเขาตรวจสอบการกระจายของประจุตรงข้ามที่อินเทอร์เฟซของศตวรรษ colloidal อนุภาค (Helmholtz, 1853) แบบสองชั้น Helmholtz ภาคี ชั้นตรงข้ามค่าธรรมเนียมที่เกิดขึ้นที่อินเทอร์เฟซของอิเล็กโทรไลต์ขั้วแยกจากกันโดยมี ระยะทางอะตอม รูปแบบจะคล้ายกับตัวเก็บประจุปกติสองแผ่น นี้ รุ่น Helmholtz EDL ง่ายแก้ไขเพิ่มเติม โดย Gouy (1910) และแชปแมน (ค.ศ. 1913) ในการพิจารณาการกระจายของประจุอิเล็กโทรไลท์ (ทั้งสองอย่างต่อเนื่อง แคทไอออนและนไอออน) ในละลายอิเล็กโทรไลต์เนื่องจากความร้อนเคลื่อนไหว ซึ่งเป็น เรียกว่าชั้นกระจาย (รูป 2.2b) อย่างไรก็ตาม รุ่นแชปแมน Gouy นำไปสู่ การ overestimation ของความจุ EDL ตั้งแต่ความจุสองแยก อาร์เรย์ของค่าธรรมเนียมเพิ่มขึ้นตรงกันข้ามกับตนระยะห่าง ดังนั้นขนาดใหญ่มาก ค่าความจุจะเกิดขึ้นในกรณีของไอออนประจุจุดใกล้กับอิเล็กโทรด พื้นผิว ภายหลัง ตรง ๆ (1924) พร้อมแบบ Helmholtz Gouy-แชปแมน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวเก็บประจุแบบเดิมเก็บพลังงานเพียงเล็กน้อยเนื่องจากการ จำกัด พื้นที่จัดเก็บค่าใช้จ่าย
และข้อ จำกัด ทางเรขาคณิตของระยะห่างระหว่างแผ่นเปลือกโลกสองแผ่นคิดค่าบริการ.
อย่างไรก็ตามซุปเปอร์ขึ้นอยู่กับกลไก EDL สามารถเก็บพลังงานมากขึ้น
เพราะเฟสขนาดใหญ่และช่วงอะตอมของการแยกค่าใช้จ่าย
ระยะทาง แผนผังที่แสดงในรูปที่ 2.2 ก (Zhang และ Zhao 2009) ซึ่งเป็น
แนวคิดของ EDL เป็นครั้งแรกและรูปแบบโดยฟอน Helmholtz ใน 19
ศตวรรษเมื่อเขาตรวจสอบการกระจายของค่าใช้จ่ายตรงข้ามที่อินเตอร์เฟซของ
อนุภาคคอลลอยด์ (Helmholtz 1853 ) รูปแบบชั้น Helmholtz คู่ระบุสอง
ชั้นของค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นที่ตรงข้ามกับอินเตอร์เฟซขั้วไฟฟ้าอิเล็กโทรแยกจากกันโดย
ระยะทางอะตอม รูปแบบจะคล้ายกับที่ของทั้งสองแผ่นตัวเก็บประจุแบบเดิม นี้
รุ่น Helmholtz EDL ง่ายก็คือการแก้ไขเพิ่มเติมโดย Gouy (1910) และแชปแมน
(1913) ในการพิจารณาของการกระจายอย่างต่อเนื่องของไอออนอิ (ทั้ง
ประจุบวกและไอออนลบ) ในการแก้ปัญหาของอิเล็กเพราะการเคลื่อนที่ของความร้อนซึ่งจะ
เรียกว่าเป็นกระจาย ชั้น (รูปที่ 2.2b) อย่างไรก็ตามรูปแบบการ Gouy-แชปแมนนำไปสู่การ
ประเมินค่าสูงของความจุ EDL ตั้งแต่ความจุของทั้งสองแยกออกจาก
อาร์เรย์ของค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นผกผันกับระยะห่างของพวกเขาจึงมีขนาดใหญ่มาก
ค่าความจุจะเกิดขึ้นในกรณีของไอออนค่าใช้จ่ายในจุดที่ใกล้เคียงกับ อิเล็กโทรด
พื้นผิว ต่อมาสเติร์น (1924) รวมรุ่น Helmholtz กับ Gouy-แชปแมน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปกติใช้เก็บพลังงานน้อยเนื่องจากการ จำกัด พื้นที่จัดเก็บค่าธรรมเนียมเรขาคณิตและ constrains ในการแยกระยะทางระหว่างสองค่าแผ่นอย่างไรก็ตาม ซุปเปอร์คาปาซิเตอร์ตามกลไกสนับสนุนที่สามารถเก็บพลังงานมากขึ้นเนื่องจากมีพื้นที่ขนาดใหญ่ และช่วงระหว่างอะตอมของค่าใช้จ่ายแยกระยะทาง เป็นแผนผังแสดง ในรูปที่ 2.2a ( Zhang และ Zhao , 2009 )แนวคิดของ EDL เป็นครั้งแรกที่อธิบาย และแบบ ฟอน เฮล์มโฮลทซ์ใน 19ศตวรรษเมื่อเขาศึกษาการกระจายของประจุที่รอยต่อของตรงข้ามอนุภาคคอลลอยด์ ( เฮล์มโฮลทซ์ 1853 ) เฮล์มโฮลทซ์ สองชั้น สองแบบที่อเมริกาชั้นของค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นที่ขั้วตรงข้ามอิเล็กโทรไลต์โดยแยกเป็น อินเตอร์เฟซระยะห่างของอะตอม . รูปแบบจะคล้ายกับที่ของสองจานแบบตัวเก็บประจุ นี้ง่ายแบบเฮล์มโฮลทซ์ EDL เพิ่มเติมแก้ไขโดยชาวกวย ( 1910 ) และ แชปแมน( 1913 ) เมื่อพิจารณาการกระจายอย่างต่อเนื่องของอิเล็กโทรไลต์ประจุ ( ทั้งแคตไอออน ) และในสารละลายอิเล็กโทรไลต์เนื่องจากความร้อนของการเคลื่อนไหว ซึ่งเป็นเรียกว่าเป็นชั้นกระจาย ( รูป 2.2b ) อย่างไรก็ตาม ชาวกวย แชปแมน แบบนักมีการประเมินมากเกินไปของ EDL ความจุตั้งแต่ความจุสองแยกอาร์เรย์ของค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นของการผกผันกับระยะทางจึงมีขนาดใหญ่มากค่าความจุจะเกิดขึ้นในกรณีของจุดชาร์จประจุใกล้เคียงกับขั้วไฟฟ้าพื้นผิว ต่อมา สเติร์น ( 2467 ) รวมแบบเฮล์มโฮลทซ์กับชาวกวย แชปแมน