Chapter Text#######################

Chapter Text

####################################





Here’s what McCree sees, that he’s not supposed to.



(In a long line of shit he wasn’t supposed to see, since he was fourteen and onwards.)



The team and him were in Dorado, escorting a museum piece that had the capability to level a whole seaside town with one clench of the wrong fist. Appropriately called, Doomfist.

Himself; Commander Morrison striding out front; Genji sticking to McCree’s side like a burr; Lucio; and Reinhardt, shuffling along behind like an oversize string toy. The streets were small, and although traffic was cleared to some degree for the escort, Reinhardt still found it hard to navigate around the colorful decorations, carts and people cluttering the road, remnants of a festival earlier in the day.



McCree loved Dorado.



He spoke the language- cuanto cuesta una cervaza por favor, gracias- enjoyed the colors and smells, and loved the food. Lord almighty did he love the food.

Him and Lucio managed to slip Morrison’s sight long enough to flirt some empanadilla’s from an old maid manning a battered looking stall, and the two of them streamed tears from the heat in their mouth the whole happy way back to the team.

They were chewed out by Morrison, but it was worth it for the burning in their throats and the flavor on the tongue that lasted the rest of the mission, cilantro and onion and soft meat that you hardly needed to chew. Genji had one as well, and then had two, when the spiciness managed to make it past the deadened taste buds behind his visor.

(Genji ate furtively, shy even now after they’d known each other for years, and McCree politely looked away across the street as scarred and ragged skin came into sight, pulsing a sick green that he knew meant everything was running smooth and healthy in the cyborgs body.)



Later, when everything went to shit, it went fast.



The only interference they were expecting was from local los muertos, the mere mention of their name drawing a rumble of anger from Commander Morrison.



What they got instead, was a sudden silence as the crowd thinned out, the payload making it’s way around a choke-point corner about two blocks from the museum; and then the loud unexpected crack-boom of a sniper rifle.



Lucio went down not a foot from McCree’s left elbow, and before his team mate had even hit the ground his limbs moved, rolling him down and to the left in time for a- boom - deep furrow to send shrapnel from the payloads chassis splintering across his cheek as the shot barely missed.

His momma didn’t raise a fool, and McCree ducked behind an ornate archway leading to what looked like a garden, gun ready, and sharp eyes scanning the rooftops in the time it took for the rest of the team to scramble into position.

At the same time he found cover, Reinhardt raised his shield up, Soldier 76 hunkering to his side like a faithful hound and visor humming to life with a sinister orange glow. A gloved thumb went down onto his belt and dropped a biotic field over the three remaining Overwatch members, Genji having disappeared at the first shot like a spooked cat.

“Report.” McCree’s comm buzzed in his ear with Soldier: 76’s urgent bark, and he tapped his throat to activate the mic, barely whispering into it. Not that the sniper didn’t know exactly where he’d gone.

“All clear boss.” He dodged a look around the corner towards where they'd been heading, quick as a rattlesnake, and pressed himself to the wall again. No crack of fire. Good. That meant attention was divided now that they’d scattered. It wasn't their first time being sniped at, and lord help them, it was probably far from their last. “More coming your way. Looks like they were expecting us.” He informed Morrison, gun tapping nervously against his own shoulder. The brief movement of enemy combatants he'd seen moving across the road had been worrying. Tac suits and full weaponry.

“I am also clear of the sniper.” Came Genji’s voice, barely legible with all the digital distortion, combined with the sudden pitter patter of gun fire. The echo on the comms matched the alarmingly loud sound of it above their heads. “Engaging hostiles. I will clear the rooftops.”

Soldier; 76 grunted assent, a brief whine marking the charging of his helix rockets. “McCree, take care of that sniper. We’ll hold the package.” Another crack, as the shot tore from a slightly different vantage point, to ping off of the very edge of Reinhardt’s shield. McCree caught a glimpse of muzzle flash, and a hint of a figure on a rooftop.



The only thing that was keeping them from being swamped by enemy hostiles was the flash of green McCree could see scything across a roof, the occasional report of gunfire marking the ninja’s progress. It wouldn’t last forever.



“You got it.” McCree crept off to the side, darting further to the left to circle around the block and come up behind the nest. He loped as easy and quiet as a jackal, Peacekeeper a heavy weight

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ข้อความ#################################### นี่คือสิ่งที่ McCree เห็นว่าเขาไม่ควรจะ. ( ในสายยาวของอึเขาไม่ควรจะเห็นตั้งแต่เขาอายุสิบสี่และเป็นต้น.) ทีมและเขาอยู่ในลโดราโดพาชิ้นพิพิธภัณฑ์ที่มีความสามารถในการที่จะยกระดับเมืองชายทะเลทั้งกับคนย้ำของที่ไม่ถูกต้อง กำปั้น. เหมาะสมเรียกว่า Doomfist. ตัวเอง ผู้บัญชาการมอร์ริสันเดินออกด้านหน้า; เกนจิติดกับด้าน McCree เหมือนเสี้ยนนั้น Lucio; และ Reinhardt สับตามหลังเหมือนของเล่นสตริงขนาดใหญ่ ถนนที่มีขนาดเล็กและถึงแม้ว่าการจราจรก็เคลียร์ในระดับหนึ่งสำหรับการพิทักษ์ที่ Reinhardt ยังพบว่ามันยากที่จะนำทางไปรอบ ๆ ตกแต่งที่มีสีสัน, รถและคนที่เกะกะถนนเศษของเทศกาลก่อนหน้านี้ในวันที่. McCree รัก Dorado. เขา พูด Cuanto Cuesta Una cervaza โปรดปราน por language-, gracias- ความสุขสีและกลิ่นและรักอาหาร พระเจ้าผู้ทรงอำนาจเขาก็รักอาหาร. พระองค์และ Lucio การจัดการที่จะลื่นสายตามอร์ริสันนานพอที่จะเจ้าชู้ของ empanadilla บางส่วนจากสาวแก่หง่อมซึ้งมองแผงลอยและสองของพวกเขาสตรีมน้ำตาจากความร้อนในปากของเขาเป็นวิธีที่มีความสุขทั้งหลัง ให้กับทีมงาน. พวกเขากำลังเคี้ยวโดยมอร์ริสัน แต่มันก็คุ้มค่าสำหรับการเผาไหม้ในลำคอของพวกเขาและรสบนลิ้นที่กินเวลาส่วนที่เหลือของการปฏิบัติภารกิจผักชีและต้นหอมและเนื้อสัตว์ที่อ่อนนุ่มที่คุณแทบจะไม่จำเป็นที่จะเคี้ยวได้ เกนจิมีหนึ่งเช่นกันและจากนั้นมีสองเมื่อฉุนการจัดการที่จะทำให้มันผ่านรสชาติ deadened อยู่เบื้องหลังหน้ากาก. (เกนจิกินลอบ, ขี้อายแม้ตอนนี้หลังจากที่พวกเขาเคยรู้จักกันมานานหลายปีและ McCree สุภาพมองออกไป ฝั่งตรงข้ามถนนเป็นผิวที่มีรอยแผลเป็นและมอมแมมเดินเข้ามาเห็นเต้นสีเขียวป่วยว่าเขารู้ว่าหมายถึงทุกอย่างทำงานได้อย่างราบรื่นและมีสุขภาพดีในร่างกาย cyborgs.) ต่อมาเมื่อทุกอย่างก็จะอึมันไปอย่างรวดเร็ว. รบกวนเดียวที่พวกเขาคาดหวังว่า มาจากท้องถิ่น Muertos Los ที่เอ่ยชื่อของพวกเขาวาดภาพดังก้องของความโกรธจากผู้บัญชาการมอร์ริสัน. สิ่งที่พวกเขาได้แทนที่จะเป็นความเงียบอย่างฉับพลันเป็นฝูงชนบางตาน้ำหนักบรรทุกทำให้มันเป็นวิธีรอบมุมสำลักจุดเกี่ยวกับสองช่วงตึก จากพิพิธภัณฑ์; แล้วดังที่ไม่คาดคิดแตกบูมของปืนไรเฟิล. Lucio ลงไปไม่ได้เดินเท้าจากข้อศอกซ้าย McCree และก่อนที่เพื่อนร่วมทีมของเขามีแม้กระทั่งตีพื้นแขนขาของเขาย้ายกลิ้งลงเขาและไปทางซ้ายในเวลาสำหรับ A- บูม - ร่องลึกที่จะส่งกระสุนจากน้ำหนักบรรทุกถังแตกทั่วแก้มของเขาในฐานะยิงพลาดแทบ. แม่ของเขาไม่ได้ยกเป็นคนโง่และ McCree หลบอยู่หลังซุ้มหรูหราที่นำไปสู่สิ่งที่ดูเหมือนจะสวนปืนพร้อมและความคมชัด ดวงตาสแกนหลังคาในระยะเวลาที่ใช้สำหรับส่วนที่เหลือของทีมที่จะแย่งเข้าไปในตำแหน่ง. ในขณะเดียวกันเขาก็พบว่าฝาครอบ Reinhardt ยกโล่ขึ้นเขาทหาร 76 hunkering ไปที่ด้านข้างของเขาเหมือนซื่อสัตย์หมาและหมวกฟู่ไปใช้ชีวิตกับ เรืองแสงสีส้มที่น่ากลัว นิ้วหัวแม่มือที่สวมถุงมือลงไปบนเข็มขัดของเขาและลดลงสนามสิ่งมีชีวิตในช่วงที่เหลืออีกสามสมาชิก Overwatch เกนจิได้หายไปในนัดแรกเหมือนแมว spooked. "รายงาน." Comm McCree ของ buzzed ในหูของเขากับทหาร: 76 ของเปลือกเร่งด่วนและ เขาเคาะลำคอของเขาเพื่อเปิดใช้งานไมค์แทบกระซิบเป็นมัน ไม่ว่ามือปืนไม่ทราบว่าที่เขาต้องการไป. "เจ้านายล้างทั้งหมด." เขาหลบดูรอบ ๆ มุมไปทางที่พวกเขาต้องการได้รับการมุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็วเป็นงูกะปะและกดตัวเองกับผนังอีกครั้ง ไม่มีรอยแตกที่เกิดเพลิงไหม้ ดี. นั่นหมายถึงความสนใจถูกแบ่งออกในขณะนี้ว่าพวกเขาต้องการมีฝนฟ้าคะนองกระจาย มันก็ไม่ได้เป็นครั้งแรกของพวกเขาถูก sniped ที่และเจ้านายช่วยให้พวกเขามันอาจจะไกลจากสุดท้ายของพวกเขา "มามากกว่านี้อีก ดูเหมือนว่าพวกเขาถูกคาดหวังว่าเรา. "เขาบอกมอร์ริสัน, ปืนแตะประหม่ากับไหล่ของเขาเอง การเคลื่อนไหวสั้น ๆ ของศัตรูเขาต้องการเห็นการเคลื่อนย้ายข้ามถนนที่ได้รับการกังวล ชุด Tac และอาวุธเต็มรูปแบบ. "นอกจากนี้ผมยังชัดเจนของมือปืน." พระสุรเสียงของเกนจิแทบจะไม่ชัดเจนกับทุกการบิดเบือนดิจิตอลรวมกับลาย Pitter ฉับพลันของปืน เสียงสะท้อนใน Comms จับคู่เสียงดังตื่นตระหนกของมันอยู่เหนือหัวของพวกเขา "ศัตรูมีส่วนร่วม ฉันจะล้างหลังคา ". ทหาร; 76 ยินยอม grunted เป็นสะอื้นสั้นเครื่องหมายชาร์จจรวดเกลียวของเขา "McCree ดูแลมือปืนที่ เราจะถือแพคเกจ. "แตกอีกเป็นยิงฉีกจากจุดชมวิวที่แตกต่างกันเล็กน้อยจะ ping ออกจากขอบโล่ Reinhardt ของ McCree จับเหลือบของตะกร้อแฟลชและคำใบ้ของตัวเลขบนชั้นดาดฟ้า A A A. สิ่งเดียวที่ทำให้พวกเขาจากการถูกทับถมด้วยศัตรูของศัตรูคือแฟลชของสีเขียว McCree จะได้เห็น scything ข้ามหลังคารายงานเป็นครั้งคราวของการยิงปืนการทำเครื่องหมาย ความคืบหน้าของนินจา มันจะไม่คงอยู่ตลอดไป. "คุณได้มัน." McCree พุ่งออกไปด้านข้างพุ่งต่อไปทางซ้ายเพื่อวงกลมรอบบล็อกและมาขึ้นหลังรัง เขา loped เป็นเรื่องง่ายและเงียบสงบเป็นลิ่วล้อให้ทะมัดทะแมงน้ำหนักหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทข้อความ####################################นี่คือสิ่งที่เมิกครี่เห็น ว่าเขาไม่ควรจะไป( ในบรรทัดยาวๆ เขาไม่คิดว่าจะได้เจอ ตั้งแต่เขาอายุได้สิบสี่ปี เป็นต้นไป )ทีมและเขาอยู่ใน Dorado พาพิพิธภัณฑ์ชิ้นนั้นมีความสามารถในระดับเมืองริมทะเลทั้งกับก้อนเมฆของกำปั้นผิด อย่างเหมาะสม เรียกว่า doomfist .ตัวเอง ผู้บัญชาการ มอร์ริสัน striding ออกด้านหน้า เกนจิ ติดกับข้างเมิกครี่เหมือนเสี้ยน ; ลูซิโอ และสามารถเดินลากเท้าไปข้างหลังเหมือนของเล่นเชือกขนาดใหญ่ . ถนนเล็ก ๆและถึงแม้ว่าการจราจรลบบางส่วนที่ไปเป็นเพื่อนนะ สามารถยังพบมันยากที่จะนำทางไปรอบ ๆ ตกแต่งสีสัน , รถเข็นและคนล้นถนน เศษ ของงานก่อนหน้านี้ในวันเมิกครี่รักโดราโดเขาพูดภาษา - cuanto เกสตาการเชื่อม cervaza รบกวนหน่อยขอบคุณ - ชอบสี และกลิ่น และรักอาหาร พระเจ้าเขารักอาหารเขา และ ลูซิโอ ได้ลื่นมอริสันสายตานานพอ เจ้าชู้บ้าง empanadilla จากแม่บ้านประจําเป็นเก่าซึ้งมองแผงลอยและสองของพวกเขาสตรีมน้ำตาจากความร้อนในปากทั้งความสุข กลับสู่ทีมพวกเขาจะเคี้ยวโดยมอร์ริสัน แต่ก็คุ้มค่าสำหรับการเผาในลำคอของพวกเขาและรสชาติบนลิ้นที่ใช้เวลาที่เหลือของภารกิจ ผักชีหอมและเนื้อนุ่มที่คุณแทบไม่ต้องเคี้ยว เกนจิได้เช่นกัน และมี สอง เมื่อความเผ็ดจะทำให้มันผ่าน deadened รสหลังหมวกของเขา( เก็นจิกินแบบนั้น อายตั้งแต่ที่พวกเขาจะรู้จักกันมาหลายปี เมิกครี่สุภาพมองไปฝั่งตรงข้ามเป็นแผลเป็นและผิวขรุขระเข้ามาในสายตา : เบื่อสีเขียวที่เขารู้ทุกสิ่งทุกอย่าง วิ่งเรียบและมีสุขภาพดีในร่างไซบอร์ก )ต่อมา เมื่อทุกอย่างไปอึ มันผ่านไปอย่างรวดเร็วแต่รบกวนพวกเขาคาดหวังจาก Los Muertos ท้องถิ่นกล่าวถึงเพียงของชื่อของพวกเขาวาดก้องของความโกรธจากผู้บัญชาการ มอร์ริสันสิ่งที่พวกเขาได้แทน คือ ความเงียบก็เป็นฝูงชนออกไป , ทำให้มันเป็นทางของรอบสำลักจุดมุมสองบล็อกจากพิพิธภัณฑ์ แล้ว เสียงดังไม่แตก บูมของปืนไรเฟิลซุ่มยิงลูซิโอ ลงไปไม่ใช่เท้าจากเมิกครี่ออกจากข้อศอก ก่อนคู่ทีมของเขาก็กระแทกกับพื้น แขนขาของเขาขยับกลิ้งเขาลงและไปทางซ้ายในเวลาสำหรับ - บูม - ร่องลึกเพื่อส่งกระสุนจากตัวถัง ( ว่าผ่านแก้มของเขาเป็นยิงแทบไม่พลาดแม่ของเขาไม่ได้เลี้ยงคนโง่และเมิกครี่ดำน้ำหลังหรูหรา Archway นำไปสู่สิ่งที่ดูคล้ายสวน พร้อมปืน และตาคมสแกนหลังคาในช่วงเวลาที่เหลือของทีม เพื่อช่วงชิงในตำแหน่งในเวลาเดียวกัน เขาพบปก สามารถยกโล่ขึ้น ทหาร 76 hunkering ด้านข้างของเขาเหมือนสุนัขที่ซื่อสัตย์ และ หมวก ฮัมเพลงไปชีวิตกับอุบาทว์สีส้มเรืองแสง นิ้วหัวแม่มือออกมาลงไปบนเข็มขัดของเขาและโยนสนามชีวภาพมากกว่าสามสมาชิกที่เหลือสำรวจดูให้ทั่ว เกนจิมีหายไปใน shot แรกเหมือนกลัวแมว" รายงาน " เมิกครี่เป็น COMM พึมพำในหูของเขากับทหาร : 76 ด่วน เปลือกไม้ และเขาเจาะคอเพื่อเปิดใช้งานไมค์แทบกระซิบลงไป ไม่ใช่มือปืน ไม่รู้ว่าเขาไปไหน" เรียบร้อย เจ้านายเขากำลังหลบมองรอบมุมกับที่พวกเขาจะมุ่งหน้าไปเร็วเป็นงูกะปะ และแนบตัวกับผนังอีกครั้ง ไม่แตกไฟ ดี นั่นหมายถึง ความสนใจก็ถูกแบ่งแล้วพวกเขาก็จะกระจัดกระจายไป ไม่ใช่ครั้งแรกของพวกเขาที่ถูก sniped และพระเจ้าช่วย มันอาจจะไกลจากครั้งสุดท้าย " มาอีกนะ เหมือนมันรอเราอยู่ " เขาแจ้ง มอร์ริสัน , ปืนแตะกังวลใจกับไหล่ของเขา การเคลื่อนไหวของศัตรูคู่ เขาเห็นย้ายข้ามถนนสั้นได้รับการกังวล เหมาะกับยุทธวิธีและอาวุธเต็ม" ฉันยังชัดเจนของมือปืน " มาเสียง เกนจิ ไม่ค่อยชัดด้วยการบิดเบือนดิจิตอลทั้งหมด รวมกับฉับพลันพิตเตอร์รัวของปืนยิง เสียงสะท้อนที่สื่อสารตรงกับตื่นตระหนก เสียงมันเหนือหัวของตน " เล็งศัตรู ผมจะล้างหลังคา " .ทหาร ; 76 ถอนหายใจ ควอนตั้ม , สั้นสะอื้นเครื่องหมายเรียกจรวดใบหูของเขา " เมิกครี่ ดูแลที่ซุ่มยิง เราจะถือแพคเกจ " แตกอีก เช่น การยิงทำลายจากมุมมองที่แตกต่างกันเล็กน้อย , ปิงออกจากขอบมากของสามารถเป็นโล่ เมิกครี่จับเหลือบของปากกระบอกปืน และคําแนะนําของรูปบนดาดฟ้าสิ่งเดียวที่ทำให้พวกเขาจากการล้นมือโดยศัตรู ศัตรูคือแฟลชของเมิกครี่สีเขียวเห็น scything ข้ามหลังคา ตามรายงานของการทำเครื่องหมายความคืบหน้าของนินจา มันก็จะไม่คงอยู่ตลอดไป" คุณทำได้ " เมิกครี่พุ่งไปด้านข้าง darting ไปซ้ายวงกลมรอบบล็อก และมาอยู่รัง