Metaphysics and the Mind-Body Probl

Metaphysics and the Mind-Body Problem
Is the mind essentially different from the physical body? In his
autobiography Bertrand Russell (1967) stated that he heard this
clichéd refrain over and over from his family (until he became quite
bored with it): “Mind? No matter. Matter? Never mind!” This idea,
that mind and body are separate kinds of entities, each with its own
laws, is called dualism. By contrast, monism is the idea that there is
only one basic substance or reality. Materialism is the idea that all
substance is material or physical; hence materialists are necessarily
monists, but the reverse is not necessarily true; Bishop Berkeley
believed that all reality consists of ideas – a philosophy known as
idealism. Democritus was a very early materialist who first proposed
that matter was made of atoms, and that nothing else exists apart from
these basic building blocks.
Thomas Hobbes, a materialist, believed that the mind was merely
an epiphenomenon, or something that arose as a kind of byproduct of
the underlying physical reality. Baruch Spinoza’s dual-aspect theory
was not the same as dualism; Spinoza believed that both mind and
body were, as the term implies, two aspects of the same underlying
reality, which was divine in origin.
Parallelism refers to the belief that the mind and body are
separate (dual) systems, but that they do not interact. In contrast,
Descartes was not just a dualist, but also an interactionist who agreed
that mind and body were separate but interacting entities. Descartes
believed that the pineal gland was the organ at which the two forces
met, so to speak, to interact (perhaps because there was no other
known function at the time for this gland).
Today most evolutionary psychologists, behavior geneticists, and
cognitive neuroscientists, tend to be materialistic monists. A mind, a
self – or a soul, for that matter – that is something in addition to or
beyond the physical brain itself, they consider a “ghost in the
machine” (Pinker, 2002). This doesn’t invalidate the concept of a
“mind” or of a “self,” so long as such terms do not imply any surplus
meaning. If the mind is indeed be an epiphenomenon then it is a very

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรัชญาและปัญหาร่างกายจิตใจจิตใจเป็นหลักแตกต่างจากตัวจริง ในเขาอัตชีวประวัติรัสเซลเบอร์ทรานด์ (1967) กล่าวว่า เขาได้ยินนี้clichéd ละเว้นเล่าจากครอบครัวของเขา (จนกว่าจะเป็นมากเบื่อกับ): "จิตใจ ไม่ว่าเรื่องอะไร เรื่อง Never mind " ความคิดนี้ร่างกายและจิตแยกชนิดของเอนทิตี ด้วยตนเองกฎหมาย เรียกว่า dualism โดยคมชัด monism เป็นความคิดที่มีเดียวสารพื้นฐานความจริง นิยมวิภาษเป็นความคิดที่ทั้งหมดสารที่เป็นวัสดุ หรือทาง กายภาพ ดังนั้น materialists จำเป็นmonists แต่กลับไม่จำเป็นต้องเป็นความจริง เบิร์กลีย์มุขนายกเชื่อว่า ความเป็นจริงทั้งหมดประกอบด้วยความคิดปรัชญาที่เรียกว่าidealism ดิมอคริเทิสถูก materialist มากช่วงที่นำเสนอครั้งแรกเรื่องที่ทำการของอะตอม และอื่น ๆ ว่ามีอะไรอยู่เหนือจากเหล่านี้พื้นฐานประกอบด้วยมัสฮอบส์ Thomas เป็น materialist เชื่อว่า จิตใจเป็นเพียงการ epiphenomenon หรือสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นชนิดของจิตสำนึกของจริงจริงเน้น บารุคสปิโนซาคู่ด้านทฤษฎีไม่เหมือนกับ dualism คสปิโนซาเชื่อว่า ทั้งจิตใจ และร่างกายได้ ตามความหมายของคำ สองด้านของตัวเดียวกันความเป็นจริง ซึ่งเป็นพระเจ้าในจุดเริ่มต้นของการParallelism หมายถึงความเชื่อว่าจิตใจและร่างกายแยกระบบ (คู่) แต่ว่าพวกเขาไม่โต้ตอบ ในความคมชัดDescartes ไม่เพียง dualist แต่ interactionist ที่ตกลงว่า ร่างกายและจิตแยกต่างหากแต่ตีโต้ตอบ Descartesเชื่อว่า ต่อมไพเนียลคือ อวัยวะที่ทั้งสองกำลังได้ เพื่อที่จะพูด โต้ตอบ (อาจจะ เพราะไม่มีใครรู้จักฟังก์ชันเวลาสำหรับต่อมนี้)นักจิตวิทยาเชิงวิวัฒนาการมากที่สุดของวันนี้ geneticists ลักษณะการทำงาน และneuroscientists รับรู้ มีแนวโน้มที่จะ monists เป็นรูปธรรม มีจิตใจ การตนเอง – หรือจิตวิญญาณ สำหรับเรื่องที่ – ที่เป็นสิ่งนอก หรือนอกเหนือจากสมองทางกายภาพตัวเอง จะพิจารณาเป็น "ผีในการเครื่อง" (Pinker, 2002) นี้ไม่ทำให้แนวคิดของการ"จิตใจ" หรือของ "ตนเอง ให้ยาวเช่นเงื่อนไขไม่ได้เป็นส่วนเกินใด ๆความหมาย ถ้าจิตใจเป็นแน่นอน จะ epiphenomenon มี แล้วก็มีมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิธรรมและปัญหาจิตใจร่างกายเป็นความคิดที่แตกต่างกันเป็นหลักจากร่างกาย? ของเขาในหนังสืออัตชีวประวัติของเบอร์ทรานด์รัสเซล (1967) ระบุว่าเขาได้ยินเสียงนี้ละเว้นclichédซ้ำไปซ้ำมาจากครอบครัวของเขา(จนกว่าเขาจะกลายเป็นค่อนข้างเบื่อกับมัน): "ใจ? ไม่มีอะไร. เรื่อง? ไม่เป็นไร! "ความคิดนี้ว่าจิตใจและร่างกายหลายชนิดที่แยกต่างหากจากหน่วยงานที่แต่ละคนมีของตัวเองตามกฎหมายเรียกว่าคู่ ในทางตรงกันข้าม monism คือความคิดที่ว่ามีเพียงคนเดียวสารพื้นฐานหรือความเป็นจริง วัตถุนิยมเป็นความคิดที่ว่าทุกสารวัสดุหรือทางกายภาพ วัตถุนิยมจึงมีความจำเป็นต้องmonists แต่กลับไม่จำเป็นต้องเป็นจริง; บิชอปเบิร์กลีย์เชื่อว่าความเป็นจริงทั้งหมดประกอบด้วยความคิด - ปรัชญาที่เรียกว่าเพ้อฝัน Democritus เป็นวัตถุนิยมมากในช่วงต้นที่เสนอครั้งแรกเรื่องที่ได้ทำของอะตอมและไม่มีอะไรที่คนอื่นมีอยู่นอกเหนือจากการสร้างพื้นฐานเหล่านี้. โทมัสฮอบส์วัตถุนิยมที่เชื่อกันว่าใจเป็นเพียงepiphenomenon หรือบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นเป็นชนิด ของผลพลอยได้จากความเป็นจริงพื้นฐานทางกายภาพ บารุคสปิโนซาของทฤษฎีแบบ dual-ด้านไม่ได้เช่นเดียวกับคู่; สปิโนซาที่เชื่อกันว่าทั้งจิตใจและร่างกายของเขาเป็นคำที่มีความหมายสองแง่มุมของพื้นฐานเดียวกันความเป็นจริงซึ่งเป็นพระเจ้าในการให้กำเนิด. ขนานหมายถึงความเชื่อที่ว่าจิตใจและร่างกายที่แยกต่างหาก (คู่) ระบบ แต่ที่พวกเขาไม่ได้ โต้ตอบ ในทางตรงกันข้ามDescartes ไม่ใช่แค่ dualist แต่ยังเป็น interactionist ที่เห็นว่าร่างกายและจิตใจเป็นองค์กรที่แยกต่างหากแต่มีปฏิสัมพันธ์ Descartes เชื่อว่าต่อมไพเนียลเป็นอวัยวะที่สองกองกำลังพบเพื่อที่จะพูดในการโต้ตอบ (อาจจะเพราะไม่มีคนอื่น ๆ ฟังก์ชั่นที่รู้จักกันในเวลาสำหรับต่อมนี้). วันนี้นักจิตวิทยาวิวัฒนาการมากที่สุด geneticists พฤติกรรมและความรู้ความเข้าใจนักประสาทวิทยามีแนวโน้มที่จะ monists วัตถุนิยม ใจเป็นตัวเอง - หรือจิตวิญญาณสำหรับเรื่องที่ - ที่เป็นสิ่งที่นอกเหนือไปหรือเกินกว่าที่สมองทางกายภาพของตัวเองพวกเขาคิดว่าเป็น"ผีในเครื่อง" (ชมพู, 2002) นี้ไม่ได้ทำให้แนวคิดของการที่"ใจ" หรือของ "ตัวเอง" ตราบใดที่ข้อตกลงดังกล่าวไม่ได้หมายความส่วนเกินใด ๆ ที่มีความหมาย ถ้าใจแน่นอนจะ epiphenomenon แล้วมันเป็นอย่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อภิปรัชญาและจิตใจร่างกายปัญหา
เป็นจิตใจเป็นหลักแตกต่างจากร่างกาย ? ในอัตชีวประวัติของเขา
เบอร์ทรันด์ รัสเซล ( 1967 ) กล่าวว่าเขาได้ยิน
สำนักนายกรัฐมนตรี D ว่างเว้นไปจากครอบครัวของเขา ( จนกลายเป็นคนค่อนข้าง
เบื่อกับมัน ) : " จิต ? ไม่ว่าเรื่องอะไร เรื่อง ไม่เป็นไร ! " ความคิดนี้
ที่จิตใจและร่างกายมีการแยกชนิดของหน่วยงานแต่ละกฎหมายของตัวเอง
จะเรียกว่าคู่ .โดยคมชัด , เอกนิยม คือ ความคิดว่ามีเพียงหนึ่งขั้นพื้นฐาน
สารหรือความเป็นจริง วัตถุนิยมเป็นความคิดที่ทุกคน
สารวัสดุหรือทางกายภาพ ดังนั้นแมทีเรียลิสต์จําเป็นต้อง
monists แต่กลับไม่จําเป็นต้องเป็นจริง ; บิชอปเบิร์กลีย์
เชื่อว่าความเป็นจริงทั้งหมดประกอบด้วยความคิดและปรัชญาที่เรียกว่า
จิตนิยม . เดโมคริตุสเป็นต้นมากวัตถุนิยมที่เสนอครั้งแรก
เรื่องที่ถูกสร้างจากอะตอม และไม่มีอะไรอื่นนอกเหนือจากพื้นฐานเหล่านี้มีอยู่

สร้างบล็อก โทมัส ฮอบส์ นักวัตถุนิยม เชื่อว่าจิตเป็นเพียง epiphenomenon
เป็น หรือสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นชนิดของกาก
ต้นแบบทางกายภาพจริง คือ บารุค สปิโนซาลักษณะทฤษฎี
ไม่เหมือนคู่ ; สปิโนซาเชื่อว่าทั้งจิตใจและ
ร่างกาย เป็นเงื่อนไขบางสองด้านของพื้นฐานเดียวกัน
ความจริงซึ่งเป็นเทพในประเทศ .
ขนานหมายถึงความเชื่อที่ว่าจิตใจและร่างกาย
แยก ( คู่ ) ระบบ แต่ที่เขาไม่โต้ตอบ ในทางตรงกันข้าม
เดส์ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่ยัง interactionist ที่ตกลง
ที่จิตใจและร่างกายแยกจากกัน แต่โต้ตอบหน่วยงาน . เดส์
เชื่อว่า ต่อมไพเนียลคืออวัยวะที่ 2 กองกำลัง
พบกันเพื่อที่จะพูดโต้ตอบ ( อาจจะเพราะไม่มีอื่น ๆที่รู้จักฟังก์ชัน
เวลาต่อมนี้ ) .
วันนี้ส่วนใหญ่นักจิตวิทยาวิวัฒนาการ พฤติกรรมนักและ
neuroscientists รับรู้ มักจะเป็นพวกวัตถุนิยม monists . จิตใจ ,
ตนเอง–หรือวิญญาณ เรื่อง–นั่นคือสิ่งที่นอกเหนือไปจากหรือ
นอกเหนือจากร่างกายสมองตัวเอง พวกเขาพิจารณา " ผีใน
เครื่อง " ( สีชมพู , 2002 ) นี้ไม่ยกเลิกแนวคิดของ
" จิต " หรือ " ตนเอง " ตราบใดที่เงื่อนไขดังกล่าวไม่ได้หมายความว่าใด ๆเกิน
ความหมาย ถ้าจิตใจย่อมเป็น epiphenomenon แล้วมันมาก