However, all of this began to chang

However, all of this began to change again in the early 2000s. Mass protests erupted against the IFIs, symbolized by the “battle of Seattle” around meetings of the World Trade Organization in 1999. Washington Consensus policies were widely castigated as causing economic decline in Latin America. This perception forced a reconsideration of neoliberal development policies (Born, Feher, Feinstein, and Peet 2003), even within the World Bank and the IMF. One account of these reappraisals was provided by Dani Rodrik of Harvard University. Of Turkish origin, Rodrik occupies a strategic position at the liberal and critical end of the conventional policy spectrum. Rodrik (2006) asserts that the Washington Consensus policies, codified by Williamson, inspired a wave of reforms in Latin America and sub-Saharan Africa that fundamentally transformed the policy landscape in these developing areas. With the fall of the Berlin Wall in 1989 and the collapse of the Soviet Union, former socialist countries similarly made a “bold leap” toward free markets. Indeed, such was the enthusiasm for reform that Williamson’s original list came to look tame and innocuous by comparison with what actually happened, as countries scrambled to make themselves look “more competitive” than their neighbors. The reform agenda eventually came to be perceived, at least by its critics, as an overtly ideological effort to impose “neoliberalism” and “market fundamentalism” on developing nations. Yet, one thing is generally agreed upon about the consequences of these reforms, namely, that things have not quite worked out the way that was intended. Indeed, notes Rodrik, it is fair to say that nobody really believes in the Washington Consensus anymore. The question now is not whether the Washington Consensus is dead or alive, but rather: What will replace it? Practitioners of the Washington Consensus have come to think that the standard policy reforms did not produce lasting effects wherever the background institutional conditions were poor. The upshot is that the original Washington Consensus has been augmented by so-called second- generation reforms that are highly institutional in nature. One possible version of these reforms, as summarized by Rodrik, is shown in Table 3.1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ทั้งหมดนี้เริ่มที่จะมีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งในช่วงต้นยุค 2000 การประท้วงปะทุขึ้นกับ Ifis เป้ "การต่อสู้ของซีแอตเติ" รอบการประชุมขององค์กรการค้าโลกในปี 1999 วอชิงตันนโยบายฉันทามติได้เทศน์อย่างกว้างขวางว่าเป็นก่อให้เกิดการลดลงทางเศรษฐกิจในละตินอเมริกา การรับรู้นี้ถูกบังคับให้พิจารณานโยบายการพัฒนาเสรีนิยมใหม่ (เกิด feher, Feinstein,และคัมปะนี 2003) แม้ธนาคารภายในโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศ หนึ่งบัญชีของ reappraisals เหล่านี้ถูกจัดให้โดย rodrik dani ของฮาร์วาร์มหาวิทยาลัย ต้นกำเนิดของตุรกี, rodrik ครองตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ที่ปลายเสรีนิยมและที่สำคัญของสเปกตรัมนโยบายทั่วไป rodrik (2006) อ้างว่าวอชิงตันนโยบายฉันทามติโดยทำเป็นวิลเลียมสันแรงบันดาลใจจากคลื่นของการปฏิรูปในละตินอเมริกาและแอฟริกาที่เดิมเปลี่ยนภูมิทัศน์ของนโยบายการพัฒนาในพื้นที่เหล่านี้ ด้วยการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินในปี 1989 และการล่มสลายของสหภาพโซเวียตในอดีตประเทศสังคมนิยมทำกัน "กระโดดตัวหนา" ไปสู่​​ตลาดเสรี อันที่จริงดังกล่าวเป็นความกระตือรือร้นในการปฏิรูปที่รายการเดิมของวิลเลี่ยมมาดูเชื่องและไม่มีอันตรายโดยเปรียบเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในขณะที่ประเทศที่มีสัญญาณรบกวนที่จะทำให้ตัวเองดู "การแข่งขันมากขึ้น" กว่าเพื่อนบ้านของพวกเขา วาระการปฏิรูปในที่สุดก็มาเป็นที่รับรู้อย่างน้อยจากนักวิจารณ์ของเป็นความพยายามที่เปิดเผยอุดมการณ์ที่จะกำหนด "เสรีนิยมใหม่" และ "ลิทัวเนียตลาด" ในประเทศกำลังพัฒนา แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นที่ยอมรับทั่วไปนั้นเกี่ยวกับผลกระทบของการปฏิรูปเหล่านี้คือที่ว่าสิ่งที่ยังไม่ได้ทำงานที่ค่อนข้างออกวิธีการที่เขาตั้งใจไว้ แน่นอนบันทึก rodrik มันไม่ยุติธรรมที่จะบอกว่าไม่มีใครจริงๆเชื่อมั่นในฉันทามติวอชิงตันอีกต่อไปคำถามตอนนี้ไม่ได้ว่าฉันทามติวอชิงตันตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ แต่สิ่งที่จะเข้ามาแทนที่มันได้หรือไม่ ผู้ปฏิบัติงานของฉันทามติวอชิงตันได้มาคิดว่าการปฏิรูปนโยบายมาตรฐานไม่ได้มีผลกระทบที่ยาวนานทุกพื้นหลังเงื่อนไขของสถ​​าบันที่น่าสงสารผลที่สุดก็คือฉันทามติวอชิงตันเดิมที่ได้รับการเติมโดยที่เรียกว่าการปฏิรูปรุ่นที่สองที่มีสถาบันสูงในธรรมชาติ รูปแบบหนึ่งที่เป็นไปได้ของการปฏิรูปเหล่านี้เป็นสรุปโดย rodrik จะปรากฏในตาราง 3.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้เริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งใน 2000s ก่อน มวลชนประท้วงปะทุกับ IFIs รูปเฟือง โดย "ยุทธการซีแอตเทิล" สถานที่ประชุมขององค์การการค้าโลกในปี 1999 นโยบายมติวอชิงตันได้อย่างกว้างขวาง castigated เป็นสาเหตุปฏิเสธเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกา รู้นี้บังคับ reconsideration นโยบายพัฒนา neoliberal (บอร์น Feher, Feinstein และ Peet 2003), แม้ภายในธนาคารโลกและ IMF บัญชีหนึ่งของ reappraisals เหล่านี้ถูกจัดทำขึ้นโดย Dani Rodrik มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ต้นกำเนิดของตุรกี Rodrik ใช้ตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ที่สุดเสรี และสำคัญของคลื่นนโยบายทั่วไป Rodrik (2006) ยืนยันว่า นโยบายมติวอชิงตัน, ประมวลกฎหมายสูง โดย Williamson แรงบันดาลใจจากคลื่นของการปฏิรูปในสหรัฐอเมริกาและแอฟริกาใต้ซาฮาราที่พื้นฐานแนวนโยบายในพื้นที่เหล่านี้พัฒนา ด้วยการล่มสลายของสหภาพโซเวียตและการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินในปี 1989 ประเทศอดีตสังคมนิยมในทำนองเดียวกันได้ "ก้าวหนา" ไปตลาดฟรี แน่นอน เช่นมีความกระตือรือร้นในการปฏิรูปที่รายการต้นฉบับของ Williamson มามอง innocuous by comparison with อะไรจะเกิดขึ้น และสัตว์ป่าเป็นประเทศแปลงเพื่อให้ตัวเองดู "แข่งขัน" กว่าบ้านของพวกเขา วาระการปฏิรูปในที่สุดมาถึงการรับรู้ น้อย โดยนักวิจารณ์ของ เป็นความพยายาม overtly อุดมการณ์เพื่อกำหนด "neoliberalism" และ "ตลาด fundamentalism" ในการพัฒนาประเทศ ยัง สิ่งหนึ่งโดยทั่วไปข้องเกี่ยวกับผลของการปฏิรูปเหล่านี้ ได้แก่ ทำให้ สิ่งไม่ค่อนข้างงานออกแบบที่สร้างขึ้น แน่นอน บันทึก Rodrik ได้ธรรมที่จะกล่าวว่า ไม่มีใครจริง ๆ เชื่อในมติวอชิงตันอีกต่อไป คำถามนี้คือไม่ว่ามติวอชิงตันตาย หรือมีชีวิต อยู่ แต่: อะไรจะแทนหรือไม่ แพทย์ผู้รับฉันทามติวอชิงตันได้มาคิดว่า การปฏิรูปนโยบายมาตรฐานได้ไม่ผลิตผลยั่งยืนทุกเงื่อนไขสถาบันพื้นหลังได้ดี ผลที่สุดคือการ ที่มีการขยายรับฉันทามติวอชิงตันฉบับ โดยปฏิรูปรุ่นที่สองเรียกว่าที่สถาบันสูงในธรรมชาติ หนึ่งเป็นไปได้ของการปฏิรูปเหล่านี้ ตามที่สรุป โดย Rodrik เป็นแสดงในตาราง 3.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ถึงอย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้จึงเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งในช่วงต้นปี 2000 S การประท้วงปะทุขึ้นกับ ifis ที่เจริญรุ่งเรืองโดย"การต่อสู้ของซีแอตเติล"โดยรอบการประชุมขององค์การการค้าโลกที่ในปี 1999 นโยบายเป็นฉันทามติวอชิงตัน castigated กันอย่างแพร่หลายและทำให้การปฏิเสธทางเศรษฐกิจในละตินอเมริกา การรับรู้นี้บังคับให้การปรึกษาของนโยบายการพัฒนาเสรีนิยมใหม่(เกิด feher feinsteinและ peet 2003 )แม้ ภายใน โลกธนาคารและไอเอ็มเอฟได้. หนึ่งบัญชีของ reappraisals เหล่านี้ก็คือจัดให้บริการโดย Dani Rodrik ,มหาวิทยาลัยฮาวาร์ด ที่มาจากตุรกีมีผลกระทบต่อพื้นที่ที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ที่ปลายสายเสรีนิยมและที่สำคัญของนโยบายทั่วไป แปรปรวน( 2006 )ยืนยันว่านโยบายฉันทามติวอชิงตันที่ปรับเปลี่ยนครั้งใหญ่โดยวิลเลียมสันได้รับแรงบันดาลใจการทักทายการปฏิรูปในละตินอเมริกาและแอฟริกาใต้พันธุ์ที่สำคัญปรับเปลี่ยนแนวนอนนโยบายในการพัฒนาพื้นที่เหล่านี้ พร้อมด้วยการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินในปี 1989 และการล่มสลายของ สหภาพโซเวียต ที่ประเทศสังคมนิยมในทำนองเดียวกันทำให้"กระโดดตัวหนา"ต่อตลาดแบบไม่เสียค่าบริการ จริงๆแล้วเช่นว่านั้นมีความกระตือรือร้นสำหรับการปฏิรูปที่รายการแบบดั้งเดิมของวิลเลียมสันเข้ามาดูเชื่องและไม่มีพิษโดยการเปรียบเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงและของประเทศตะเกียกตะกายขึ้นไปทำให้ตัวเองว่า"มากกว่าการแข่งขัน"กว่าเพื่อนบ้าน วาระการปฏิรูปในท้ายที่สุดแล้วก็มาถึงได้รับรู้อย่างน้อยที่สุดโดยนักวิจารณ์ของเป็นที่เปิดเผยต่ออุดมการณ์ความพยายามที่จะกำหนด"เสรีนิยมแนวใหม่"และ"สุดขั้ว"ในการพัฒนาประเทศ. แต่สิ่งหนึ่งที่ตกลงกันถึงผลของการปฏิรูปเหล่านี้คือสิ่งที่ไม่ได้ทำงานออกมาในแบบที่ค่อนข้างที่จะมีความตั้งใจโดยทั่วไป หมายเหตุ:แปรปรวนจริงๆเป็นการพูดที่ไม่มีใครจริงๆเชื่อว่าในกรุงวอชิงตันฉันทามติให้อีกต่อไปคำถามที่ตอนนี้ไม่ว่าฉันทามติวอชิงตันที่มีคนตายหรือมีชีวิตอยู่แต่ว่ามันจะถูกแทนที่ ผู้ประกอบของวอชิงตันฉันทามติที่มีมาให้คิดว่าการปฏิรูปนโยบายมาตรฐานที่ไม่ได้ทำให้เกิดผลกระทบได้ยาวนานยิ่งขึ้นได้ทุกที่ที่เงื่อนไขสถาบันพื้นหลังที่เป็นคนยากจนผลที่สุดที่ว่าวอชิงตันมีฉันทามติเดิมที่ได้รับการเพิ่มความสำคัญโดยการปฏิรูปที่สอง - รุ่นใหม่ที่เรียกว่าที่สถาบันอย่างสูงในธรรมชาติ รุ่นหนึ่งเป็นไปได้ของการปฏิรูปเหล่านี้เป็นสำคัญสรุปได้โดยมีผลงานที่แสดงในตาราง 3.1