RecyclingRecycling is the process o

Recycling

Recycling is the process of converting waste materials into reusable objects to prevent waste of potentially useful materials, reduce the consumption of fresh raw materials, energy usage, air pollution (from incineration) and water pollution (from landfilling) by decreasing the need for "conventional" waste disposal and lowering greenhouse gas emissions compared to plastic production. Recycling is a key component of modern waste reduction and is the third component of the "Reduce, Reuse and Recycle" waste hierarchy.
There are some ISO standards related to recycling such as ISO 15270:2008 for plastics waste and ISO 14001:2004 for environmental management control of recycling practice.
Recyclable materials include many kinds of glass, paper, metal, plastic, tires, textiles and electronics. The composting or other reuse of biodegradable waste—such as food or garden waste—is also considered recycling. Materials to be recycled are either brought to a collection centre or picked up from the curbside, then sorted, cleaned and reprocessed into new materials destined for manufacturing.
In the strictest sense, recycling of a material would produce a fresh supply of the same material—for example, used office paper would be converted into new office paper, or used polystyrene foam into new polystyrene. However, this is often difficult or too expensive (compared with producing the same product from raw materials or other sources), so "recycling" of many products or materials involves their reuse in producing different materials (for example, paperboard) instead. Another form of recycling is the salvage of certain materials from complex products, either due to their intrinsic value (such as lead from car batteries, or gold from circuit boards), or due to their hazardous nature (e.g., removal and reuse of mercury from thermometers and thermostats).




History
Origins
Recycling has been a common practice for most of human history, with recorded advocates as far back as Plato in 400 BC. During periods when resources were scarce, archaeological studies of ancient waste dumps show less household waste (such as ash, broken tools and pottery)—implying more waste was being recycled in the absence of new material.
In pre-industrial times, there is evidence of scrap bronze and other metals being collected in Europe and melted down for perpetual reuse. Paper recycling was first recorded in 1031, when Japanese shops sold repulped paper In Britain dust and ash from wood and coal fires was collected by "dustmen" and downcycled as a base material used in brick making. The main driver for these types of recycling was the economic advantage of obtaining recycled feedstock instead of acquiring virgin material, as well as a lack of public waste removal in ever more densely populated areas. In 1813, Benjamin Law developed the process of turning rags into "shoddy" and "mungo" wool in Batley, Yorkshire. This material combined recycled fibers with virgin wool. The West Yorkshire shoddy industry in towns such as Batley and Dewsbury, lasted from the early 19th century to at least 1914.
Industrialization spurred demand for affordable materials; aside from rags, ferrous scrap metals were coveted as they were cheaper to acquire than virgin ore. Railroads both purchased and sold scrap metal in the 19th century, and the growing steel and automobile industries purchased scrap in the early 20th century. Many secondary goods were collected, processed and sold by peddlers who scoured dumps and city streets for discarded machinery, pots, pans and other sources of metal. By World War I, thousands of such peddlers roamed the streets of American cities, taking advantage of market forces to recycle post-consumer materials back into industrial production.
Beverage bottles were recycled with a refundable deposit at some drink manufacturers in Great Britain and Ireland around 1800, notably Schweppes. An official recycling system with refundable deposits was established in Sweden for bottles in 1884 and aluminum beverage cans in 1982; the law led to a recycling rate for beverage containers of 84–99 percent depending on type, and a glass bottle can be refilled over 20 times on average.

Wartime
New chemical industries created in the late 19th century both invented new materials (e.g. Bakelite (1907) and promised to transform valueless into valuable materials. Proverbially, you could not make a silk purse of a sow's ear—until the US firm Arhur D. Little published in 1921 "On the Making of Silk Purses from Sows' Ears", its research proving that when "chemistry puts on overalls and gets down to business . . .new values appear. New and better paths are opened to reach the goals desired."
Recycling was a highlight throughout World War II. During the war, financial constraints and significant material shortages due to war efforts made it necessary for countries to reuse goods and recycle materials. These resource shortages caused by the world wars, and other

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รีไซเคิลรีไซเคิลเป็นกระบวนการของการแปลงวัสดุเหลือใช้เป็นวัตถุนำมาใช้ใหม่เพื่อป้องกันไม่ให้เสียของวัสดุที่อาจเป็นประโยชน์ในการลดการบริโภคของวัสดุสดดิบการใช้พลังงาน, มลพิษทางอากาศ (จากการเผา) และมลพิษทางน้ำ (จากการฝังกลบ) โดยการลดความจำเป็นในการ "ที่ ธรรมดา "การกำจัดของเสียและลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเมื่อเทียบกับการผลิตพลาสติก รีไซเคิลเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของการลดของเสียที่ทันสมัยและเป็นองค์ประกอบที่สามของ "Reduce, Reuse และ Recycle" ลำดับชั้นของเสีย. มีบางมาตรฐาน ISO ที่เกี่ยวข้องกับการรีไซเคิลเช่น ISO 15270 คือ: 2008 สำหรับขยะพลาสติกและ ISO 14001: 2004 สำหรับสิ่งแวดล้อม การควบคุมการจัดการของการปฏิบัติรีไซเคิล. วัสดุรีไซเคิลรวมหลายชนิดของแก้วกระดาษโลหะพลาสติก, ยาง, สิ่งทอและเครื่องใช้ไฟฟ้า ปุ๋ยหมักหรือนำมาใช้อื่น ๆ ของเสียดังกล่าวสามารถย่อยสลายเป็นอาหารหรือสวนเสียถือว่ายังรีไซเคิล วัสดุที่จะนำกลับมาใช้อย่างใดอย่างหนึ่งจะถูกนำไปยังศูนย์คอลเลกชันหรือหยิบขึ้นมาจากขอบทางเดินเท้าจากนั้นเรียงทำความสะอาดและประมวลผลใหม่ลงในวัสดุใหม่สำหรับการผลิตลิขิต. ในความหมายที่เข้มงวดการรีไซเคิลวัสดุที่จะผลิตอุปทานใหม่ของ material- เดียวกัน ตัวอย่างเช่นกระดาษสำนักงานที่ใช้จะถูกแปลงเป็นกระดาษสำนักงานใหม่หรือใช้สไตรีนโฟมสไตรีนเข้าใหม่ แต่นี้มักจะยากหรือแพงเกินไป (เมื่อเทียบกับการผลิตสินค้าชนิดเดียวกันจากวัตถุดิบหรือแหล่งอื่น ๆ ) ดังนั้น "รีไซเคิล" ของหลายผลิตภัณฑ์หรือวัสดุที่เกี่ยวข้องกับการที่นำมาใช้ในการผลิตวัสดุที่แตกต่างกัน (เช่นกระดาษแข็ง) แทน รูปแบบของการรีไซเคิลอีกประการหนึ่งคือการกอบกู้ของวัสดุบางอย่างจากผลิตภัณฑ์ที่ซับซ้อนทั้งเนื่องจากมูลค่าที่แท้จริงของพวกเขา (เช่นตะกั่วจากแบตเตอรี่รถยนต์หรือทองจากแผงวงจร) หรือเนื่องจากลักษณะที่เป็นอันตราย (เช่นการขนย้ายและนำมาใช้ใหม่ของสารปรอทจาก เครื่องวัดอุณหภูมิและอุณหภูมิ). ประวัติต้นกำเนิดรีไซเคิลได้รับการปฏิบัติร่วมกันให้มากที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ด้วยความสนับสนุนบันทึกเป็นไกลกลับเป็นเพลโตใน 400 ปีก่อนคริสตกาล ในช่วงระยะเวลาเมื่อทรัพยากรหายากการศึกษาทางโบราณคดีของทิ้งของเสียโบราณแสดงขยะในครัวเรือนน้อย (เช่นเถ้าเครื่องมือหักและเครื่องปั้นดินเผา) -implying ของเสียอื่น ๆ ถูกนำกลับมาใช้ในกรณีที่ไม่มีของวัสดุใหม่. ในยุคก่อนอุตสาหกรรมมีหลักฐาน เศษเหล็กทองแดงและโลหะอื่น ๆ ถูกเก็บรวบรวมในยุโรปและละลายลงเพื่อนำมาใช้ตลอด การรีไซเคิลกระดาษเป็นครั้งแรกใน 1031 เมื่อร้านค้าญี่ปุ่นขายกระดาษ repulped ในสหราชอาณาจักรฝุ่นและเถ้าถ่านจากไม้และถ่านหินที่เกิดเพลิงไหม้ได้รับการเก็บรวบรวมโดย "dustmen" และ downcycled เป็นวัสดุฐานที่ใช้ในการทำอิฐ ตัวขับเคลื่อนหลักสำหรับประเภทนี้ของการรีไซเคิลเป็นประโยชน์ทางเศรษฐกิจของการได้รับวัตถุดิบรีไซเคิลแทนการซื้อวัสดุบริสุทธิ์เช่นเดียวกับการขาดของการกำจัดขยะของประชาชนในพื้นที่ที่เคยมีประชากรหนาแน่นมากขึ้น ใน 1813, เบนจามินกฎหมายการพัฒนากระบวนการของการเปลี่ยนยาจกเข้า "ห่วย" และ "มังโก" ขนบัตลีย์, ยอร์ค วัสดุนี้รวมเส้นใยรีไซเคิลด้วยขนสัตว์เวอร์จิน เดอะเวสต์ยอร์คอุตสาหกรรมกระจอกในเมืองเช่นบัตลีย์และ Dewsbury, กินเวลาตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 19 อย่างน้อยปี 1914 อุตสาหกรรมการกระตุ้นความต้องการใช้วัสดุที่ราคาไม่แพง นอกเหนือจากยาจกโลหะเศษเหล็กเป็นโลภเป็นพวกเขาที่จะได้รับราคาถูกกว่าแร่บริสุทธิ์ รถไฟทั้งซื้อและขายเศษโลหะในศตวรรษที่ 19 และการเจริญเติบโตของเหล็กและอุตสาหกรรมยานยนต์ซื้อเศษเหล็กในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 สินค้ารองหลายคนถูกเก็บรวบรวมประมวลผลและขายเร่ที่ scoured ทิ้งและถนนในเมืองสำหรับเครื่องจักรทิ้งหม้อ, กระทะและแหล่งอื่น ๆ ที่ทำจากโลหะ โดยสงครามโลกครั้งที่หนึ่งพันของเร่เช่นท่องไปตามท้องถนนในเมืองอเมริกันใช้ประโยชน์จากกลไกตลาดในการรีไซเคิลวัสดุโพสต์ของผู้บริโภคกลับเข้ามาในการผลิตภาคอุตสาหกรรม. ขวดเครื่องดื่มถูกนำกลับมาใช้กับค่ามัดจำที่ผู้ผลิตเครื่องดื่มบางอย่างในสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์รอบ 1800 สะดุดตา Schweppes ระบบการรีไซเคิลอย่างเป็นทางการกับเงินฝากคืนเงินได้ก่อตั้งขึ้นในประเทศสวีเดนในปี 1884 ขวดและกระป๋องอลูมิเนียมเครื่องดื่มในปี 1982; กฎหมายนำไปสู่อัตราการรีไซเคิลสำหรับบรรจุเครื่องดื่มร้อยละ 84-99 ขึ้นอยู่กับชนิดและขวดแก้วสามารถเติมเงินกว่า 20 ครั้งโดยเฉลี่ย. สงครามเคมีอุตสาหกรรมที่สร้างใหม่ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ทั้งคิดค้นวัสดุใหม่ (เช่นเบ็กไลท์ ( 1907) และสัญญาว่าจะเปลี่ยนไร้ค่าลงในวัสดุที่มีคุณค่า. proverbially คุณไม่สามารถทำให้กระเป๋าผ้าไหมของสุกรหูจนกว่า บริษัท สหรัฐ Arhur ดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตีพิมพ์ในปี 1921 "ในการทำผ้าไหมกระเป๋าจากหูหมู 'ว่า" มัน การวิจัยพิสูจน์ให้เห็นว่าเมื่อ "เคมีวางอยู่บนหลวมและได้รับลงไปที่ธุรกิจ.. ค่า .new ปรากฏ. ใหม่และเส้นทางที่ดีกว่าจะเปิดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการ." รีไซเคิ่ลเป็นไฮไลท์ตลอดสงครามโลกครั้งที่สอง. ในช่วงสงครามและข้อ จำกัด ทางการเงิน ขาดแคลนวัตถุดิบอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากความพยายามสงครามทำให้มันจำเป็นสำหรับประเทศเพื่อนำมาใช้สินค้าและวัสดุรีไซเคิล. ขาดแคลนทรัพยากรเหล่านี้เกิดจากสงครามโลกและอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รีไซเคิลรีไซเคิลเป็นกระบวนการของการแปลงวัสดุเหลือใช้เป็นวัตถุที่ใช้เพื่อป้องกันเศษวัสดุที่อาจเป็นประโยชน์ ลดการใช้วัตถุดิบ สด การใช้พลังงาน มลพิษในอากาศ ( จากการเผา ) และมลพิษน้ำ ( จาก landfilling ) โดยการลดความต้องการ " ขยะธรรมดา " และการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก เมื่อเทียบกับการผลิตพลาสติก การรีไซเคิลเป็นส่วนประกอบสำคัญของการลดปริมาณของเสียที่ทันสมัยและเป็นองค์ประกอบที่สามของการ " ลด , ใช้ซ้ำและรีไซเคิล " ลำดับขั้นของเสียมีบางมาตรฐานที่เกี่ยวข้องกับการรีไซเคิล เช่น ISO 15270:2008 ขยะพลาสติก และ ISO 14001 : 2004 เพื่อการควบคุมการจัดการสิ่งแวดล้อม การฝึกรีไซเคิลวัสดุรวมหลายชนิดของแก้ว กระดาษ โลหะ พลาสติก ยาง สิ่งทอ และอิเล็กทรอนิกส์ ทำปุ๋ยหมัก หรือใช้อื่น ๆของของเสียที่ย่อยสลายได้ เช่น เศษอาหาร หรือสวน ก็ถือเป็นการรีไซเคิล วัสดุที่จะนำมารีไซเคิลเป็นคอลเลกชันที่ศูนย์บริการหรือเลือกขึ้นจากประสบการณ์ แล้วเรียง , ทำความสะอาดและแปรสภาพเป็นวัสดุใหม่ กำหนดไว้สำหรับการผลิตในความรู้สึกที่เข้มงวด รีไซเคิล จากวัสดุ จะสร้างอุปทานใหม่ของวัสดุเดียวกัน เช่น ใช้กระดาษสำนักงานจะถูกแปลงเป็นกระดาษสำนักงานใหม่หรือลงใหม่ใช้โพลีสไตรีนโฟมโฟม แต่นี้มักจะเป็นเรื่องยากหรือแพง ( เมื่อเทียบกับการผลิตสินค้าชนิดเดียวกันจากวัตถุดิบหรือแหล่งอื่น ๆ ) เพื่อให้ " รีไซเคิล " ของหลายผลิตภัณฑ์หรือวัสดุที่เกี่ยวข้องกับการใช้ในการผลิตวัสดุที่แตกต่างกัน ( เช่น กระดาษแข็ง ) แทน อีกรูปแบบหนึ่งของการรีไซเคิลเป็นซากของวัสดุบางอย่างจากผลิตภัณฑ์ที่ซับซ้อนอย่างใดอย่างหนึ่งเนื่องจากมูลค่าที่แท้จริงของพวกเขา ( เช่นตะกั่วจากแบตเตอรี่ รถยนต์ หรือทองจากแผงวงจร ) หรือเนื่องจากการธรรมชาติที่เป็นอันตรายของตน ( เช่น การกำจัดและใช้วัดอุณหภูมิและ thermostats ปรอทจาก )ประวัติต้นกำเนิดรีไซเคิลได้รับการปฏิบัติทั่วไปสำหรับส่วนใหญ่ของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ มีการบันทึกสนับสนุนเท่าที่เพลโตในพ.ศ. 400 ในช่วงระยะเวลาที่ทรัพยากรขาดแคลน โบราณคดี ศึกษาทิ้งขยะโบราณแสดงขยะในครัวเรือนน้อย ( เช่น ขี้เถ้า ขาดเครื่องมือและเครื่องปั้นดินเผา ) - จะเสียมากขึ้นถูกรีไซเคิลในการขาดของวัสดุใหม่ก่อนอุตสาหกรรมครั้ง , มีหลักฐานของเศษทองแดงและโลหะอื่น ๆที่ถูกเก็บรวบรวมในยุโรปและหลอมเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่ตลอด กระดาษรีไซเคิลเป็นบันทึกแรกใน 1031 เมื่อร้านค้าญี่ปุ่นขายในอังกฤษ repulped กระดาษฝุ่นและเถ้าจากไม้และถ่านไฟถูกรวบรวมโดย " dustmen " และ downcycled เป็นวัสดุพื้นฐานที่ใช้ในการทำอิฐ . ไดรเวอร์หลักสำหรับประเภทนี้ของการรีไซเคิลเป็นประโยชน์ทางเศรษฐกิจของการรีไซเคิลวัตถุดิบแทนการรับวัสดุที่บริสุทธิ์ ตลอดจนขาดเอาเสียในที่สาธารณะมากกว่าที่เคยหนาแน่นบริเวณ ใน 1813 , เบนจามินกฎหมายพัฒนากระบวนการของการทำความสะอาดใน " มักง่าย " และ " หาดทราย " ขนใน Batley , ยอร์คเชอร์ . วัสดุนี้รวมเส้นใยรีไซเคิลด้วยน้ำมันขนแกะ เวสต์ยอร์กเชียร์กระจอกอุตสาหกรรมในเมือง เช่น บา และ ดิวสบูรี , กินเวลาจากศตวรรษที่ 19 ก่อนอย่างน้อย 1 .อุตสาหกรรมกระตุ้นความต้องการใช้วัสดุราคาไม่แพง นอกเหนือจากเศษผ้า เศษโลหะ เหล็กโลภในขณะที่พวกเขาถูกกว่าที่จะได้รับมากกว่าบริสุทธิ์แร่รถไฟ ทั้งซื้อ และขายเศษโลหะในศตวรรษที่ 19 และการซื้อเศษเหล็กและอุตสาหกรรมรถยนต์ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 สินค้าหลายระดับการเก็บรวบรวม ประมวลผล และขาย โดยพ่อค้าเร่ที่ขัดทิ้ง และถนนเมืองทิ้งเครื่องจักร หม้อ กระทะ และแหล่งอื่น ๆของโลหะ โดยสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง พันเช่นพ่อค้าเร่บนถนนของเมืองอเมริกัน , การใช้ประโยชน์จากกลไกตลาดในการรีไซเคิลวัสดุผู้บริโภคโพสต์กลับเข้ามาในการผลิตอุตสาหกรรมเครื่องดื่มขวดถูกรีไซเคิลด้วยฝากคืนที่ดื่มต่อผู้ผลิตในบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ประมาณ 1 , 800 ล้าน schweppes . เจ้าหน้าที่ระบบรีไซเคิลกับเงินฝากคืนได้ก่อตั้งขึ้นในประเทศสวีเดนขวดในปี 1884 และอลูมิเนียมกระป๋องเครื่องดื่มใน 1982 ; กฎหมายที่นำไปสู่การรีไซเคิลภาชนะบรรจุเครื่องดื่ม 84 อัตรา– 99 เปอร์เซ็นต์ ขึ้นอยู่กับชนิด และขวดแก้วสามารถมีอายุกว่า 20 ครั้ง โดยเฉลี่ยสงครามใหม่เคมีอุตสาหกรรมที่สร้างขึ้นในปลายศตวรรษที่ 19 ทั้งคิดค้นวัสดุใหม่ ( เช่น Bakelite ( 1907 ) และสัญญาว่าจะเปลี่ยนทางเป็นวัสดุที่มีคุณค่า proverbially คุณไม่สามารถทำกระเป๋าผ้าไหมของหูหมู จนบริษัทเรา arhur D . เล็ก ๆน้อย ๆที่ตีพิมพ์ใน 1921 " ในการทำกระเป๋าจากผ้าไหมหูสุกร " ของงานวิจัยที่พิสูจน์ได้ว่า เมื่อ " เคมีใส่ให้หลวมและได้รับลงไปที่ธุรกิจ . . . . . . . ค่าใหม่จะปรากฏ เส้นทางใหม่ และกว่าจะเปิดไปถึงเป้าหมายที่ต้องการ "การรีไซเคิลเป็นไฮไลท์ตลอดสงครามโลกครั้งที่สอง ระหว่างสงคราม ข้อจำกัดทางการเงินและการขาดแคลนวัสดุสำคัญเนื่องจากความพยายามสงครามทำให้มันจำเป็นสำหรับประเทศที่จะใช้สินค้าและวัสดุรีไซเคิล . การขาดแคลนทรัพยากรเหล่านี้เกิดจากสงครามโลกครั้งที่สอง