How does monetary policy affect inf

How does monetary policy affect inflation?
Wages and prices will begin to rise at faster rates if monetary policy stimulates aggregate demand enough to push labor and capital markets beyond their long-run capacities. In fact, a monetary policy that persistently attempts to keep short-term real rates low will lead eventually to higher inflation and higher nominal interest rates, with no permanent increases in the growth of output or decreases in unemployment. As noted earlier, in the long run, output and employment cannot be set by monetary policy. In other words, while there is a trade-off between higher inflation and lower unemployment in the short run, the trade-off disappears in the long run.
Policy also affects inflation directly through people’s expectations about future inflation. For example, suppose the Fed eases monetary policy. If consumers and businesspeople figure that will mean higher inflation in the future, they’ll ask for bigger increases in wages and prices. That in itself will raise inflation without big changes in employment and output.
Doesn’t U.S. inflation depend on worldwide capacity, not just U.S. capacity?
In this era of intense global competition, it might seem parochial to focus on U.S. capacity as a determinant of U.S. inflation, rather than on world capacity. For example, some argue that even if unemployment in the U.S. drops to very low levels, U.S. workers wouldn’t be able to push for higher wages because they’re competing for jobs with workers abroad, who are willing to accept much lower wages. The implication is that inflation is unlikely to rise even if the Fed adopts an easier monetary policy.
This reasoning doesn’t hold up too well, however, for a couple of reasons. First, a large proportion of what we consume in the U.S. isn’t affected very much by foreign trade. One example is health care, which isn’t traded internationally and which amounts to nearly 15% of U.S. GDP.
More important, perhaps, is the fact that such arguments ignore the role of flexible exchange rates. If the Fed were to adopt an easier policy, it would tend to increase the supply of U.S. dollars in the market. Ultimately, this would tend to drive down the value of the dollar relative to other countries, as U.S. consumers and firms used some of this increased money supply to buy foreign goods and foreigners got rid of the additional U.S. currency they did not want. Thus, the price of foreign goods in terms of U.S. dollars would go up—even though they would not in terms of the foreign currency. The higher prices of imported goods would, in turn, tend to raise the prices of U.S. goods.
How long does it take a policy action to affect the economy and inflation?
It can take a fairly long time for a monetary policy action to affect the economy and inflation. And the lags can vary a lot, too. For example, the major effects on output can take anywhere from three months to two years. And the effects on inflation tend to involve even longer lags, perhaps one to three years, or more.
Why are the lags so hard to predict?
So far, we’ve described a complex chain of events that links a change in the funds rate with subsequent changes in output and inflation. Developments anywhere along this chain can alter how much a policy action will affect the economy and when.
For example, one link in the chain is long-term interest rates, and they can respond differently to a policy action, depending on the market’s expectations about future Fed policy. If markets expect a change in the funds rate to be the beginning of a series of moves in the same direction, they’ll factor in those future changes right away, and long-term rates will react by more than if markets had expected the Fed to take no further action. In contrast, if markets had anticipated the policy action, long-term rates may not move much at all because they would have factored it into the rates already. As a result, the same policy move can appear to have different effects on financial markets and, through them, on output and inflation.
Similarly, the effect of a policy action on the economy also depends on what people and firms outside the financial sector think the Fed action means for inflation in the future. If people believe that a tightening of policy means the Fed is determined to keep inflation under control, they’ll immediately expect low inflation in the future, so they’re likely to ask for smaller wage and price increases, and this will help achieve low inflation. But if people aren’t convinced that the Fed is going to contain inflation, they’re likely to ask for bigger wage and price increases, and that means that inflation is likely to rise. In this case, the only way to bring inflation down is to tighten so much and for so long that there are significant losses in employment and output.
What problems do lags cause?
The Fed’s job would be much easier if monetary policy had swift and sure effects. Policymakers could set policy, see its effects, and then adjust the settings until they eliminated any discrepancy between economic developments and the goals.
But with the long lags associated with monetary policy actions, the Fed must try to anticipate the effects of its policy actions into the distant future. To see why, suppose the Fed waits to shift its policy stance until it actually sees an increase in inflation. That would mean that inflationary momentum already had developed, so the task of reducing inflation would be that much harder and more costly in terms of job losses. Not surprisingly, anticipating policy effects in the future is a difficult task.
How does the Fed decide the appropriate setting for the policy instrument?
The Fed’s job of stabilizing output in the short run and promoting price stability in the long run involves several steps. First, the Fed tries to estimate how the economy is doing now and how it’s likely to do in the near term—say, over the next couple of years or so. Then it compares these estimates to its goals for the economy and inflation. If there’s a gap between the estimates and the goals, the Fed then has to decide how forcefully and how swiftly to act to close that gap. Of course, the lags in policy complicate this process. But so do a host of other things.
What things complicate the process of determining how the economy is doing?
Even the most up-to-date data on key variables like employment, growth, productivity, and so on, reflect conditions in the past, not conditions today; that’s why the process of monetary policymaking has been compared to driving while looking only in the rearview mirror. So, to get a reasonable estimate of current and near-term economic conditions, the Fed first tries to figure out what the most relevant economic developments are; these might be things like the government’s taxing and spending policies, economic developments abroad, financial conditions at home and abroad, and the use of new technologies that boost productivity. These developments can then be incorporated into an economic model to see how the economy is likely to evolve over time.
Sounds easy—plug the numbers into the model and get an answer. So what’s the problem?
There are lots of problems. One problem is that models are only approximations—they can’t capture the full complexity of the economy. Another problem is that, so far, no single model adequately explains the entire economy—at least, you can’t get economists to agree on a single model; and no single model outperforms others in predicting future developments in every situation. Another problem is that the forecast can be off base because of unexpected, even unprecedented, developments—the September 11 attacks are a case in point. So in practice, the Fed tries to deal with this uncertainty by using a variety of models and indicators, as well as informal methods, to construct a picture of the economy. These informal methods can include anecdotes and other information collected from all kinds of sources, such as the Directors of the Federal Reserve Banks, the Fed’s various advisory bodies, and the press.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่นโยบายการเงินกระทบอัตราเงินเฟ้อหรือไม่ค่าจ้างและราคาจะเริ่มสูงขึ้นในอัตราที่เร็วขึ้นถ้านโยบายการเงินกระตุ้นอุปสงค์ที่รวมพอแรงงานผลักดันการตลาดเกินกว่ากำลังทำงานระยะยาวของพวกเขา ในความเป็นจริง นโยบายการเงินที่สามารถพยายามให้ระยะสั้นจริงราคาต่ำเข้าสู่ในที่สุดอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและสูงระบุอัตราดอกเบี้ย มีถาวรไม่เจริญเติบโตของผลผลิตเพิ่ม หรือลดในงาน ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ ในระยะ ยาว ผลผลิตและการจ้างงานไม่สามารถกำหนด โดยนโยบายการเงิน ในคำอื่น ๆ ในขณะที่มี trade-off ระหว่างอัตราเงินเฟ้อสูงและการว่างงานต่ำในระยะสั้น trade-off หายไปในระยะยาวนโยบายยังมีผลต่ออัตราเงินเฟ้อโดยตรงผ่านความคาดหวังของผู้คนเกี่ยวกับเงินเฟ้อในอนาคต ตัวอย่าง สมมติช่วยเฟดนโยบายการเงิน ถ้าผู้บริโภคและนักธุรกิจคิดที่จะหมายถึง อัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นในอนาคต พวกเขาจะขอสำหรับการเพิ่มค่าจ้างและราคาขนาดใหญ่ ว่าตัวเองจะเพิ่มอัตราเงินเฟ้อ โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ในการจ้างงานและผลผลิตไม่สหรัฐอัตราเงินเฟ้อขึ้นอยู่กับกำลังการผลิตทั่วโลก ไม่เพียงสหรัฐอเมริกากำลังในยุคของการแข่งขันที่รุนแรงนี้ ดูเหมือน parochial โฟกัส ในสหรัฐฯ กำลังเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของอัตราเงินเฟ้อสหรัฐ มากกว่าโลกกำลังการผลิต ตัวอย่าง บางคนโต้เถียงว่า แม้ว่าการว่างงานในสหรัฐลดลงไประดับต่ำมาก แรงงานสหรัฐฯ จะไม่สามารถผลักดันค่าจ้างสูงขึ้นเนื่องจากพวกเขากำลังแข่งขันสำหรับงานที่มีแรงงานต่างประเทศ ผู้ยินดีที่จะยอมรับค่าจ้างต่ำมาก เนื่องจากเป็นว่า เงินเฟ้อน่าจะเพิ่มขึ้นแม้ว่าเฟด adopts การง่ายนโยบายการเงินเหตุผลนี้ไม่เหนี่ยวดี อย่างไรก็ตาม สำหรับคู่ของเหตุผล ครั้งแรก สัดส่วนใหญ่ของสิ่งที่เราบริโภคในสหรัฐอเมริกาไม่ได้รับผลกระทบมาก โดยการค้าต่างประเทศ ตัวอย่างหนึ่งคือ การดูแลสุขภาพ ซึ่งไม่ได้ซื้อขายในระดับสากล และที่จำนวนเกือบ 15% ของ GDP สหรัฐฯสำคัญ บางที เป็นความจริงที่ว่า อาร์กิวเมนต์เช่นละเว้นการบทบาทของอัตราแลกเปลี่ยนยืดหยุ่น ถ้าเฟดได้นำนโยบายการง่าย มันจะมีแนวโน้มการเพิ่มอุปทานของดอลลาร์ในตลาด ในที่สุด นี้จะมักจะขับลงค่าของเงินดอลลาร์เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ เป็นผู้บริโภคสหรัฐฯ และบริษัทใช้บางนี้จัดหาเงินเพิ่มเพื่อซื้อสินค้าต่างประเทศ และชาวต่างชาติได้กำจัดของสกุลเงินสหรัฐที่เพิ่มเติมจะได้ไม่ต้อง ดังนั้น ราคาสินค้าต่างประเทศในรูปแบบของเหรียญจะขึ้นไป — แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในสกุลเงินต่างประเทศ สินค้านำเข้าราคาสูงจะ มักจะ โก่งราคาสินค้าสหรัฐอเมริการะยะมันจึงไม่ใช้การกระทำนโยบายจะส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจและเงินเฟ้อมันอาจใช้เวลาค่อนข้างนานสำหรับดำเนินนโยบายการเงินมีผลต่อเศรษฐกิจและเงินเฟ้อ และ lags แตกต่างกันมาก เกินไป ตัวอย่าง ผลผลผลิตสำคัญสามารถไปทุกสามเดือนสองปี และผลกระทบกับเงินเฟ้อมักจะ เกี่ยวข้องกับคุก lags อาจจะหนึ่งถึงสามปี หรือมากกว่าเหตุใดการ lags จึงยากที่จะทำนายเพื่อห่างไกล เราได้อธิบายห่วงโซ่ความซับซ้อนของเหตุการณ์ที่เชื่อมโยงการเปลี่ยนแปลงอัตราเงินต่อการเปลี่ยนแปลงในผลผลิตและอัตราเงินเฟ้อ พัฒนาใด ๆ ตามสายนี้สามารถเปลี่ยนแปลงการดำเนินนโยบายการเท่าไรจะส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจ และเมื่อได้ตัวอย่าง เชื่อมโยงหนึ่งในห่วงโซ่เป็นอัตราดอกเบี้ยระยะยาว และพวกเขาสามารถตอบแตกต่างกันการดำเนินนโยบาย ขึ้นอยู่กับความคาดหวังของตลาดเกี่ยวกับนโยบายของเฟดในอนาคต ถ้าตลาดคาดว่าการเปลี่ยนแปลงในอัตรากองทุนจะเป็นจุดเริ่มต้นของชุด ย้ายในทิศทางเดียวกัน พวกเขาจะปัจจัยในการเปลี่ยนแปลงในอนาคตทันที และราคาระยะยาวจะตอบสนอง โดยมากกว่าถ้าตลาดได้คาดเฟดจะมีการ ในทางตรงกันข้าม ถ้าตลาดได้คาดว่าการดำเนินนโยบาย ราคาระยะยาวอาจไม่ย้ายมากเลยเนื่องจากพวกเขาจะมีแยกตัวประกอบมันเป็นเรียบร้อยแล้ว เป็นผลให้ ย้ายนโยบายเดียวกันสามารถจะ มีผลแตกต่างกัน ในตลาดการเงิน และ พวก เขา ผลผลิตและอัตราเงินเฟ้อในทำนองเดียวกัน ผลของการดำเนินนโยบายเศรษฐกิจยังขึ้นอยู่กับอะไรคนและบริษัทที่อยู่นอกภาคการเงินคิดว่า หมายถึงการดำเนินการเฟดเงินเฟ้อในอนาคต ถ้าคนเชื่อว่า การขันหมายถึงนโยบายเฟดกำหนดให้อัตราเงินเฟ้อภายใต้การควบคุม พวกเขาทันทีจะคาดว่าอัตราเงินเฟ้อที่ต่ำในอนาคต เพื่อให้มีแนวโน้ม ขอค่าจ้างขนาดเล็กและราคาที่เพิ่มขึ้น และนี้จะช่วยให้เงินเฟ้อต่ำ แต่ถ้าคนไม่เชื่อว่า เฟดจะประกอบด้วยอัตราเงินเฟ้อ พวกเขากำลังมีแนวโน้มขอใหญ่ค่าจ้างและราคาเพิ่ม และนั่นหมายความ ว่า อัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มสูงขึ้น ในกรณีนี้ วิธีเดียวที่จะนำเงินเฟ้อลงได้กระชับมาก และตราบที่มีขาดทุนที่สำคัญในการจ้างงานและผลผลิตปัญหาอะไรทำ lags สาเหตุงานของเฟดจะง่ายมากถ้านโยบายการเงินมีผลรวดเร็ว และแน่ ผู้กำหนดนโยบายสามารถกำหนดนโยบาย เห็นผล และปรับการตั้งค่าจากนั้น จนกว่าพวกเขาตัดความขัดแย้งระหว่างการพัฒนาทางเศรษฐกิจและเป้าหมายแต่กับ lags ยาวที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินนโยบายการเงิน เฟดต้องลองตัดผลของการดำเนินการของนโยบายในอนาคตไกล ดูทำไม สมมติว่า เฟดรอการเปลี่ยนท่าทางของนโยบายจนกว่าจะเห็นการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ ที่จะหมาย ว่า โมเมนตัมเงินเฟ้อแล้วได้พัฒนา งานลดอัตราเงินเฟ้อจะอยู่ที่ยากมาก และค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมในเงื่อนไขการขาดงาน ไม่น่าแปลกใจ สนองนโยบายผลกระทบในอนาคตเป็นงานยากวิธีไม่เฟดตัดสินใจว่า การตั้งค่าที่เหมาะสมสำหรับเครื่องมือนโยบายงานของเฟด stabilizing ผลผลิตในระยะสั้น และส่งเสริมเสถียรภาพราคาในระยะยาวเกี่ยวข้องกับหลายขั้นตอน ครั้งแรก เฟดพยายามประเมินว่าเศรษฐกิจจะทำตอนนี้และมีแนวโน้มที่จะทำในระยะใกล้ – พูด เหนือคู่ต่อไปของปีนั้น แล้ว จะเปรียบเทียบการประเมินเหล่านี้เพื่อเป้าหมายของเศรษฐกิจและเงินเฟ้อ ถ้ามีช่องว่างระหว่างการประเมินและเป้าหมาย เฟดแล้วมีการตัดสินใจวิธีประ และวิธีอย่างรวดเร็วทำหน้าที่ปิดช่องว่างนั้น แน่นอน lags ในนโยบาย complicate กระบวนการนี้ แต่เพื่อ ทำสิ่งอื่น ๆ ให้เลือกมากมายสิ่งอะไร complicate กระบวนการกำหนดวิธีการทำเศรษฐกิจข้อมูลที่ทันสมัยมากที่สุดในตัวแปรสำคัญเช่นจ้าง เติบโต ผลผลิต และแสดงเงื่อนไขใน ในอดีต ไม่เงื่อนไขวันนี้ ที่ว่าทำไม policymaking เงินกระบวนการได้ถูกเปรียบเทียบกับขับรถในขณะที่มองในกระจกจะ ดังนั้น จะได้รับการประเมินที่เหมาะสมของ near-term และปัจจุบันสภาวะเศรษฐกิจ เฟดแรกพยายามที่จะเข้าใจการพัฒนาทางเศรษฐกิจมากที่สุดคืออะไร เหล่านี้อาจเป็นสิ่งที่ต้องการของรัฐบาล taxing และนโยบาย พัฒนาเศรษฐกิจต่างประเทศ เงื่อนไขทางการเงินที่บ้าน และต่างประเทศ และการใช้เทคโนโลยีใหม่ที่เพิ่มประสิทธิภาพในการใช้จ่าย พัฒนาเหล่านี้สามารถรวมอยู่ในแบบจำลองเศรษฐกิจเห็นว่าเศรษฐกิจมีแนวโน้มการพัฒนาช่วงเวลาแล้วเสียงง่าย — เสียบหมายเลขเป็นแบบ และได้รับคำตอบ ดังนั้น อะไรคือปัญหามีปัญหามากมาย ปัญหาหนึ่งคือแบบจำลอง เฉพาะเพียงการประมาณ — พวกเขาไม่สามารถจับความซับซ้อนทั้งหมดของเศรษฐกิจได้ ปัญหาอื่นคือ ว่า ฉะนี้ รุ่นเดียวไม่เพียงพออธิบายเศรษฐกิจทั้งตัวน้อย คุณไม่สามารถเรียกนักเศรษฐศาสตร์เพื่อการยอมรับในรูปแบบเดียว และรูปแบบเดียวไม่ outperforms อื่นในการทำนายในอนาคตการพัฒนาในทุกสถานการณ์ อีกปัญหาคือ ว่า การคาดการณ์สามารถปิดฐานเนื่องจากไม่คาดคิด แม้เป็น ประวัติการณ์ พัฒนา — โจมตี 11 กันยายนเป็นกรณีในจุดนั้น ดังนั้น ในทางปฏิบัติ เฟดพยายามที่จะจัดการกับความไม่แน่นอนนี้โดยความหลากหลายของรูปแบบ และตัวบ่งชี้ ตลอดจน วิธีการไม่เป็นทางการ การสร้างภาพของเศรษฐกิจ วิธีการเหล่านี้ไม่สามารถรวม anecdotes และข้อมูลอื่น ๆ ที่รวบรวมจากทุกแหล่งที่มา เช่นกรรมการธนาคารธนาคารกลาง ร่างกายให้คำปรึกษาต่าง ๆ ของเฟด และสื่อมวลชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่ไม่ส่งผลกระทบต่อการดำเนินนโยบายการเงินอัตราเงินเฟ้อ?
ค่าจ้างและราคาจะเริ่มต้นที่จะเพิ่มขึ้นในอัตราที่เร็วขึ้นถ้านโยบายการเงินช่วยกระตุ้นอุปสงค์รวมมากพอที่จะผลักดันแรงงานและตลาดทุนที่เกินขีดความสามารถในระยะยาวของพวกเขา ในความเป็นจริงการดำเนินนโยบายการเงินที่เสมอพยายามที่จะให้อัตราระยะสั้นที่แท้จริงต่ำในที่สุดจะนำไปสู่ภาวะเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและสูงกว่าอัตราดอกเบี้ยที่กำหนดโดยไม่มีการเพิ่มขึ้นอย่างถาวรในการเจริญเติบโตของการส่งออกหรือลดลงในการว่างงาน ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ในระยะยาววิ่งออกและการจ้างงานไม่สามารถตั้งค่าโดยการดำเนินนโยบายการเงิน ในคำอื่น ๆ ในขณะที่มีการออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและการว่างงานที่ลดลงในระยะสั้น, ค้าออกหายไปในระยะยาว
นโยบายยังมีผลต่ออัตราเงินเฟ้อโดยตรงผ่านความคาดหวังของผู้คนเกี่ยวกับอัตราเงินเฟ้อในอนาคต ตัวอย่างเช่นสมมติว่าเฟดลดการดำเนินนโยบายการเงิน หากผู้บริโภคและตัวเลขนักธุรกิจที่จะหมายถึงอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นในอนาคตพวกเขาจะถามสำหรับการเพิ่มขึ้นที่ใหญ่กว่าในค่าจ้างและราคา ว่าตัวเองจะเพิ่มอัตราเงินเฟ้อโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ในการจ้างงานและการส่งออก
ไม่ได้สหรัฐอัตราเงินเฟ้อขึ้นอยู่กับกำลังการผลิตทั่วโลกไม่เพียง แต่กำลังการผลิตของสหรัฐ?
ในยุคของการแข่งขันระดับโลกที่รุนแรงก็อาจดูเหมือนตำบลมุ่งเน้นไปที่ความจุของสหรัฐเป็นปัจจัยของ สหรัฐอัตราเงินเฟ้อมากกว่ากำลังการผลิตของโลก ตัวอย่างเช่นบางคนให้เหตุผลว่าแม้ว่าอัตราการว่างงานในสหรัฐลดลงถึงระดับที่ต่ำมากแรงงานสหรัฐจะไม่สามารถที่จะผลักดันให้ค่าจ้างที่สูงขึ้นเพราะพวกเขากำลังแข่งขันสำหรับงานกับคนงานในต่างประเทศที่มีความเต็มใจที่จะยอมรับค่าจ้างที่ต่ำกว่ามาก ความหมายคือว่าอัตราเงินเฟ้อไม่น่าจะเพิ่มขึ้นแม้ว่าเฟด adopts นโยบายการเงินได้ง่ายขึ้น
เหตุผลนี้ไม่ได้ถือได้ดีเกินไป แต่สำหรับคู่ของเหตุผล ครั้งแรกที่เป็นสัดส่วนใหญ่ของสิ่งที่เราบริโภคในสหรัฐจะไม่ได้รับผลกระทบอย่างมากจากการค้าต่างประเทศ ตัวอย่างหนึ่งคือการดูแลสุขภาพซึ่งเป็นที่ไม่มีการซื้อขายในระดับสากลและซึ่งจะมีจำนวนเกือบ 15% ของจีดีพีสหรัฐ
ที่สำคัญอาจเป็นความจริงที่ว่าข้อโต้แย้งดังกล่าวไม่สนใจบทบาทของอัตราแลกเปลี่ยนที่มีความยืดหยุ่น หากเฟดจะนำมาใช้นโยบายได้ง่ายขึ้นก็จะมีแนวโน้มที่จะเพิ่มอุปทานของดอลลาร์สหรัฐในตลาด ท้ายที่สุดนี้จะมีแนวโน้มที่จะขับรถลงค่าของเงินดอลลาร์เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ที่เป็นผู้บริโภคสหรัฐและ บริษัท ที่ใช้บางส่วนของปริมาณเงินที่เพิ่มขึ้นนี้จะซื้อสินค้าจากต่างประเทศและชาวต่างชาติได้กำจัดของสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐที่เพิ่มขึ้นพวกเขาไม่ต้องการ ดังนั้นราคาสินค้าจากต่างประเทศในแง่ของสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐจะไปขึ้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในแง่ของสกุลเงินต่างประเทศ ราคาที่สูงกว่าสินค้านำเข้าจะในทางกลับกันมีแนวโน้มที่จะขึ้นราคาของสินค้าที่เรา
ไม่ได้ดำเนินการนโยบายนานแค่ไหนที่จะส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อ?
อาจต้องใช้เวลานานพอสมควรในการดำเนินนโยบายการเงินที่ส่งผลกระทบต่อ เศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อ และล่าช้าอาจแตกต่างกันมากเกินไป ตัวอย่างเช่นผลกระทบที่สำคัญในการส่งออกสามารถใช้ที่ใดก็ได้จากสามเดือนถึงสองปี และผลกระทบต่ออัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับการล่าช้าได้นานบางทีอาจจะ 1-3 ปีหรือมากกว่า
ทำไมล่าช้าจึงยากที่จะคาดการณ์?
ที่ทำให้เราได้อธิบายห่วงโซ่ที่ซับซ้อนของเหตุการณ์ที่เชื่อมโยงการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ย กับการเปลี่ยนแปลงที่ตามมาในการส่งออกและอัตราเงินเฟ้อ การพัฒนาที่ใดก็ได้ในห่วงโซ่นี้สามารถเปลี่ยนแปลงเท่าใดดำเนินนโยบายจะมีผลต่อเศรษฐกิจและเมื่อ
ตัวอย่างเช่นหนึ่งการเชื่อมโยงในห่วงโซ่เป็นอัตราดอกเบี้ยระยะยาวและพวกเขาสามารถตอบสนองแตกต่างกันไปการดำเนินการนโยบายขึ้นอยู่กับการคาดการณ์ของตลาดเกี่ยวกับ นโยบายเฟดในอนาคต หากตลาดคาดหวังว่าการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ยที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของชุดของการเคลื่อนไหวไปในทิศทางเดียวกันที่พวกเขาจะปัจจัยในการเปลี่ยนแปลงในอนาคตเหล่านั้นได้ทันทีและอัตราในระยะยาวจะตอบสนองด้วยการมากกว่าถ้าตลาดคาดว่าเฟด ที่จะไม่มีการดำเนินการต่อไป ในทางตรงกันข้ามหากตลาดคาดว่าจะมีการดำเนินนโยบายอัตราในระยะยาวอาจไม่ย้ายมากเลยเพราะพวกเขาจะได้นำอัตราที่แล้ว เป็นผลให้ย้ายนโยบายเดียวกันสามารถปรากฏว่ามีผลกระทบที่แตกต่างกันในตลาดการเงินและผ่านพวกเขาในการส่งออกและอัตราเงินเฟ้อ
ในทำนองเดียวกันผลกระทบของการดำเนินนโยบายเศรษฐกิจนอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับสิ่งที่ผู้คนและ บริษัท นอกภาคการเงินคิด การดำเนินการที่เฟดหมายความว่าอัตราเงินเฟ้อในอนาคต ถ้าคนเชื่อว่าการกระชับของนโยบายหมายความว่าเฟดจะถูกกำหนดให้อัตราเงินเฟ้ออยู่ภายใต้การควบคุมพวกเขาทันทีจะคาดว่าอัตราเงินเฟ้อในระดับต่ำต่อไปในอนาคตดังนั้นพวกเขาจึงมีแนวโน้มที่จะขอค่าจ้างและราคาที่เพิ่มขึ้นมีขนาดเล็กและสิ่งนี้จะช่วยให้บรรลุต่ำ เงินเฟ้อ แต่ถ้าคนไม่เชื่อว่าเฟดจะมีอัตราเงินเฟ้อที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะขอค่าจ้างและราคาที่ใหญ่กว่าการเพิ่มขึ้นและนั่นหมายความว่าอัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้น ในกรณีนี้วิธีเดียวที่จะนำอัตราเงินเฟ้อลงมาคือการกระชับมากและเป็นเวลานานว่ามีการสูญเสียอย่างมีนัยสำคัญในการจ้างงานและการส่งออกมี
ปัญหาอะไรไม่ก่อให้เกิดความล่าช้า?
งานเฟดจะมากง่ายขึ้นถ้านโยบายการเงินที่มีความปลอดภัยและรวดเร็ว ผลกระทบ ผู้กำหนดนโยบายสามารถกำหนดนโยบายเห็นผลของมันแล้วปรับการตั้งค่าจนกว่าพวกเขาจะกำจัดความขัดแย้งระหว่างการพัฒนาทางเศรษฐกิจและเป้าหมายใด ๆ
แต่ด้วยความล่าช้ายาวที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินนโยบายการเงินของเฟดจะต้องพยายามที่จะคาดการณ์ผลกระทบจากการกระทำของนโยบายลง อนาคตไกล เพื่อดูว่าทำไมสมมติว่าเฟดจะรอที่จะเปลี่ยนแนวทางการดำเนินนโยบายของตนจนกว่าจะจริงเห็นการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ ที่จะหมายถึงแรงผลักดันเงินเฟ้อที่มีอยู่แล้วได้รับการพัฒนาเพื่อให้งานของการลดอัตราเงินเฟ้อจะเป็นที่ยากมากและมีราคาแพงมากขึ้นในแง่ของการสูญเสียงาน ไม่น่าแปลกใจที่คาดการณ์ผลกระทบนโยบายในอนาคตเป็นงานที่ยาก
อย่างไรเฟดตัดสินใจตั้งค่าที่เหมาะสมสำหรับตราสารนโยบาย?
งานเฟดเสถียรภาพของการส่งออกในระยะสั้นและการส่งเสริมเสถียรภาพราคาในระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับหลายขั้นตอน ครั้งแรกที่เฟดพยายามที่จะประเมินว่าเศรษฐกิจจะทำตอนนี้และวิธีการที่เป็นไปได้ที่จะทำในระยะใกล้กล่าวว่าในช่วงสองสามปีถัดไปหรือเพื่อให้ จากนั้นก็เปรียบเทียบประมาณการเหล่านี้เพื่อเป้าหมายทางเศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อ ถ้ามีช่องว่างระหว่างประมาณการและเป้าหมายเฟดแล้วมีการตัดสินใจว่าอย่างแข็งขันและวิธีการอย่างรวดเร็วเพื่อทำหน้าที่ในการปิดช่องว่างที่ แน่นอนล่าช้าในการกำหนดนโยบายซับซ้อนกระบวนการนี้ แต่เพื่อทำโฮสต์ของสิ่งอื่น ๆ
สิ่งที่สิ่งที่ซับซ้อนระหว่างการพิจารณาว่าเศรษฐกิจจะทำหรือไม่
แม้แต่ข้อมูลมากที่สุด up-to-date เกี่ยวตัวแปรที่สำคัญเช่นการจ้างงานการเจริญเติบโตผลผลิตและอื่น ๆ สะท้อนให้เห็นถึงสภาพในอดีตที่ผ่านมา ไม่เงื่อนไขวันนี้; ที่ว่าทำไมขั้นตอนของการกำหนดนโยบายการเงินที่ได้รับเมื่อเทียบกับการขับรถในขณะที่มองในกระจกมองหลัง ดังนั้นเพื่อให้ได้ประมาณการที่เหมาะสมของภาวะเศรษฐกิจในปัจจุบันและในระยะใกล้เฟดแรกพยายามที่จะคิดออกว่าการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องมากที่สุดคือ เหล่านี้อาจจะมีสิ่งที่ต้องการเดินทางโดยรถแท็กซี่และการใช้จ่ายตามนโยบายของรัฐบาลในการพัฒนาทางเศรษฐกิจในต่างประเทศเงื่อนไขทางการเงินที่บ้านและในต่างประเทศและการใช้เทคโนโลยีใหม่ที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต การพัฒนาเหล่านี้จากนั้นจะสามารถรวมเข้าไปในแบบจำลองทางเศรษฐกิจที่จะเห็นว่าเศรษฐกิจมีแนวโน้มที่จะพัฒนาขึ้นมา
เสียงง่ายเสียบตัวเลขในรูปแบบและได้คำตอบ ดังนั้นสิ่งที่เป็นปัญหาได้หรือไม่
มีจำนวนมากปัญหา ปัญหาหนึ่งก็คือรุ่นนี้เป็นเพียงการประมาณ-พวกเขาไม่สามารถจับภาพความซับซ้อนเต็มรูปแบบของเศรษฐกิจ ปัญหาก็คือว่าเพื่อให้ห่างไกลไม่มีรูปแบบเดียวเพียงพออธิบายเศรษฐกิจที่ทั้งน้อยคุณไม่สามารถได้รับนักเศรษฐศาสตร์เห็นด้วยกับรูปแบบเดียว; และไม่มีรูปแบบเดียวมีประสิทธิภาพดีกว่าคนอื่น ๆ ในการทำนายการพัฒนาในอนาคตในทุกสถานการณ์ ปัญหาก็คือว่าการคาดการณ์ที่จะคอยออกเพราะของที่ไม่คาดคิดมาก่อนแม้กระทั่งการพัฒนา-โจมตี 11 กันยายนเป็นกรณีในจุด ดังนั้นในทางปฏิบัติเฟดพยายามที่จะจัดการกับความไม่แน่นอนนี้ได้โดยใช้ความหลากหลายของรูปแบบและตัวชี้วัดเช่นเดียวกับวิธีที่ไม่เป็นทางการ, การสร้างภาพของเศรษฐกิจ วิธีการเหล่านี้ไม่เป็นทางการสามารถรวมสาระและข้อมูลอื่น ๆ ที่รวบรวมจากทุกชนิดของแหล่งที่มาเช่นกรรมการของธนาคารกลาง, เฟดหน่วยงานที่ปรึกษาต่างๆและกด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมนโยบายการเงินส่งผลกระทบต่อภาวะเงินเฟ้อ
ค่าจ้างและราคาจะเริ่มขึ้นในอัตราที่เร็วขึ้น ถ้านโยบายกระตุ้นอุปสงค์รวมเพียงพอที่จะผลักดันแรงงานและตลาดทุนในระยะยาวเกินความจุของพวกเขา ในความเป็นจริง นโยบายการเงินที่เสมอพยายามที่จะเก็บในอัตราต่ำจริงระยะสั้นจะนำในที่สุดภาวะเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและอัตราดอกเบี้ยสูงขึ้นเล็กน้อย ,ไม่ถาวรเพิ่มขึ้นในการเจริญเติบโตของผลผลิต หรือการลดลงของการว่างงาน ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ในที่ยาวเรียก ผลผลิตและการจ้างงานจะถูกกำหนดโดยนโยบายการเงิน ในคำอื่น ๆในขณะที่มีการแลกเปลี่ยนระหว่างอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและอัตราการว่างงานลดลงในระยะสั้น การแลกเปลี่ยน หายไปยาว
นโยบายยังมีผลต่ออัตราเงินเฟ้อโดยตรงผ่านความคาดหวังของประชาชนเกี่ยวกับอัตราเงินเฟ้อในอนาคต ตัวอย่างเช่น สมมติว่า เฟดผ่อนคลายนโยบายการเงิน ถ้าผู้บริโภคและนักธุรกิจคิดว่าจะหมายถึงอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นในอนาคต พวกเขาจะถามสำหรับใหญ่เพิ่มค่าจ้างและราคา ในตัวเองที่จะเพิ่มอัตราเงินเฟ้อ โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ในการจ้างงานและผลผลิต .
ไม่สหรัฐอเมริกาอัตราเงินเฟ้อทั่วโลกขึ้นอยู่กับความสามารถ ไม่ใช่แค่สหรัฐอเมริกาความจุ ?
ในยุคของการแข่งขันระดับโลกที่รุนแรง มันอาจจะดูเหมือนแคบเน้นความจุสหรัฐเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของภาวะเงินเฟ้อของสหรัฐอเมริกา มากกว่าความจุของโลก ตัวอย่างเช่น บางคนโต้แย้งว่า แม้อัตราว่างงานในสหรัฐ ลดลงสู่ระดับต่ำมากของสหรัฐอเมริกาคนงานจะไม่สามารถผลักดันค่าจ้างที่สูงขึ้นเนื่องจากพวกเขากำลังแย่งงานกับคนต่างประเทศ ที่เต็มใจยอมรับค่าจ้างต่ำกว่ามาก ความหมายคือที่อัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น แม้หากเฟดใช้นโยบายการเงินง่ายขึ้น .
นี้เหตุผลไม่ถือขึ้นได้เช่นกัน แต่สำหรับคู่ของเหตุผล แรก , สัดส่วนขนาดใหญ่ของสิ่งที่เราบริโภคในสหรัฐฯไม่ได้รับผลกระทบมาก โดยการค้าต่างประเทศ ตัวอย่างหนึ่งคือ การดูแลสุขภาพ ซึ่งไม่ใช่การซื้อขายในระดับสากล และยอดเงินที่เกือบ 15% ของ GDP สหรัฐ .
ที่สำคัญเพิ่มเติม บางที เป็นข้อเท็จจริงว่า การขัดแย้งดังกล่าวละเลยบทบาทของอัตราแลกเปลี่ยนที่ยืดหยุ่น ถ้าเฟดจะใช้นโยบายได้ง่ายขึ้น มันก็มีแนวโน้มที่จะเพิ่มอุปทานของเงินดอลลาร์ในตลาด ในที่สุดนี้จะมีแนวโน้มที่จะขับรถลงมูลค่าของดอลลาร์เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ เช่น สหรัฐฯ บริษัท ผู้บริโภค และใช้บางส่วนของเงินที่เพิ่มขึ้นนี้ จัดหาซื้อสินค้าต่างประเทศและชาวต่างชาติกำจัดเพิ่มเติมสกุลเงินสหรัฐที่พวกเขาไม่ต้องการ ดังนั้น ราคาของสินค้าต่างประเทศในแง่ของดอลลาร์สหรัฐจะขึ้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ในแง่ของสกุลเงินต่างประเทศราคาสูงขึ้นจากการนำเข้าสินค้าจะ จะ มีแนวโน้มที่จะเพิ่มราคาของสินค้า . .
มันใช้เวลานานเท่าใดที่จะดำเนินการนโยบายที่ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อ ?
มันใช้เวลาค่อนข้างนานสำหรับนโยบายการเงิน การกระทำที่จะกระทบเศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อ และล่าช้าสามารถแตกต่างกันมากด้วย ตัวอย่างเช่น ผลกระทบที่สำคัญในการส่งออกสามารถใช้ที่ใดก็ได้จากสามเดือนถึงสองปีและผลกระทบต่ออัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับการต่อล่าช้า บางทีหนึ่งถึงสามปีหรือมากกว่า .
ทำไมล่าช้าดังนั้นยากที่จะคาดเดาหรือไม่
ดังนั้นไกล เราได้อธิบายไว้ในห่วงโซ่ที่ซับซ้อนของเหตุการณ์ที่เชื่อมโยงการเปลี่ยนแปลงในอัตราผลตอบแทนกับการเปลี่ยนแปลงที่ตามมาในผลผลิตและอัตราเงินเฟ้อ การพัฒนาใดก็ได้ตามห่วงโซ่นี้สามารถเปลี่ยนแปลงนโยบายการกระทำแค่ไหน จะส่งผลต่อเศรษฐกิจ และเมื่อ
ตัวอย่างเช่นการเชื่อมโยงในโซ่อัตราดอกเบี้ยระยะยาว และพวกเขาสามารถตอบสนองแตกต่างกันเพื่อดำเนินการนโยบาย ขึ้นอยู่กับความคาดหวังเกี่ยวกับอนาคตของตลาดได้รับนโยบาย ถ้าตลาดคาดหวังการเปลี่ยนแปลงในอัตราเงินที่เป็นจุดเริ่มต้นของชุดของการย้ายในทิศทางเดียวกัน ก็จะเป็นปัจจัยในการเปลี่ยนแปลงในอนาคตนั้นทันทีอัตราและระยะยาวจะตอบสนองมากกว่าถ้าตลาดคาดว่า เฟดจะไม่มีการกระทำ ในทางตรงกันข้ามหากตลาดมีการคาดการอัตรานโยบายระยะยาวอาจจะไม่ขยับเลย เพราะพวกเขาจะต้องประกอบมันลงราคาแล้ว เป็นผลให้ , ย้ายนโยบายเดียวกันจะปรากฏขึ้นที่จะมีผลกระทบที่แตกต่างกันในตลาดการเงินและผ่านพวกเขาในผลผลิตและอัตราเงินเฟ้อ
ในทํานองเดียวกัน ผลของการกระทำ นโยบายเศรษฐกิจยังขึ้นอยู่กับสิ่งที่ผู้คนและบริษัทนอกภาคการเงินคิดว่าเฟดดำเนินการหมายถึงอัตราเงินเฟ้อในอนาคต ถ้าคนเชื่อว่าการกระชับของนโยบายหมายความว่าเฟดจะกำหนดให้อัตราเงินเฟ้อภายใต้การควบคุมพวกเขาจะคาดหวังอัตราเงินเฟ้อต่ำในอนาคตดังนั้นพวกเขาก็จะขอค่าจ้างมีขนาดเล็กลงและการเพิ่มขึ้นของราคา และวิธีนี้จะช่วยให้อัตราเงินเฟ้อต่ำ แต่ถ้าใครไม่มั่นใจว่าเฟดจะประกอบด้วยอัตราเงินเฟ้อ ที่พวกเขา อาจขอค่าจ้างที่ใหญ่กว่าและการเพิ่มขึ้นของราคา และนั่นหมายความว่าอัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มสูงขึ้น ในกรณีนี้วิธีเดียวที่จะนำอัตราเงินเฟ้อลงได้กระชับมาก และนานจนมีความสัมพันธ์ขาดทุนในการจ้างงานและผลผลิต ปัญหาอะไรบ้าง
ล่าช้าจากเหตุ
งานของเฟดคงจะง่ายขึ้นถ้านโยบายการเงินได้อย่างรวดเร็ว และผลแน่นอน นอกจากนี้ ได้กำหนดนโยบาย เห็นผลของมันแล้วปรับตั้งค่าจนกว่าพวกเขาจะออกมีความแตกต่างระหว่างการพัฒนาทางเศรษฐกิจและเป้าหมาย .
แต่ด้วยความยาวที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการล่าช้านโยบายการเงินเฟด ต้องพยายามที่จะคาดการณ์ผลกระทบของนโยบายของการกระทำในอนาคตที่ห่างไกล เพื่อดูว่าทำไม สมมติว่า เฟด รอเปลี่ยนจุดยืนนโยบายของมันจนมันจริงเห็นเพิ่มขึ้นในอัตราเงินเฟ้อนั่นหมายความว่า ขณะที่โมเมนตัมได้พัฒนาเพื่อให้งานของการลดอัตราเงินเฟ้อเป็นเรื่องที่ยากมาก และราคาแพงมากขึ้นในแง่ของงานขาดทุน ไม่น่าแปลกใจ , การคาดการณ์ผลนโยบายในอนาคตเป็นเรื่องยาก .
แล้วเฟดตัดสินใจเลือกการตั้งค่าที่เหมาะสมสำหรับเครื่องมือนโยบาย
เฟดงานของเสถียรภาพผลผลิตในระยะสั้นและส่งเสริมเสถียรภาพด้านราคาในระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับหลายขั้นตอน แรก เฟดพยายามที่จะประเมินว่าเศรษฐกิจกำลังทำอยู่ตอนนี้และวิธีการที่เป็นไปได้ที่จะทำในระยะใกล้พูด มากกว่าคู่ต่อไปของปีหรือดังนั้น จากนั้นก็เปรียบเทียบประมาณการเหล่านี้เพื่อเป้าหมายของเศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อถ้ามันมีช่องว่างระหว่างประมาณการและเป้าหมายเงินเฟ้อนั้น ได้ตัดสินใจว่า บังคับและวิธีการอย่างรวดเร็วแสดงปิดช่องว่างนั้น แน่นอน , ล่าช้าในกระบวนการนโยบายที่ซับซ้อนนี้ แต่ก็มีโฮสต์ของสิ่งอื่น ๆ .
สิ่งที่ซับซ้อนกระบวนการกำหนดว่าเศรษฐกิจกำลังทำอะไร ?
แม้จะทันสมัยที่สุดข้อมูลในตัวแปรหลัก เช่น การจ้างงาน , การเจริญเติบโต , ผลผลิตและ สะท้อนให้เห็นถึงภาพในอดีต ไม่ใช่เงื่อนไขในวันนี้ ถึงกระบวนการของนโยบายการเงินที่ได้รับเมื่อเทียบกับการขับรถในขณะที่มองไปในกระจก ดังนั้นเพื่อที่จะได้รับการประเมินที่เหมาะสมของเงื่อนไขทางเศรษฐกิจในปัจจุบันและในระยะใกล้ เฟดแรกพยายามที่จะคิดออกสิ่งที่เกี่ยวข้องมากที่สุดการพัฒนาทางเศรษฐกิจเป็นเหล่านี้อาจเป็นสิ่งที่ชอบของรัฐบาลเก็บภาษี และใช้นโยบายการพัฒนาเศรษฐกิจต่างประเทศ เงื่อนไขทางการเงินในและต่างประเทศ และการใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ ที่ช่วยเพิ่มผลผลิต การพัฒนาเหล่านี้สามารถถูกรวมอยู่ในแบบจำลองเศรษฐกิจเพื่อดูว่าเศรษฐกิจมีแนวโน้มที่จะวิวัฒนาการในช่วงเวลา .
เสียงง่ายเสียบตัวเลขในรูปแบบ และได้รับคำตอบแล้วอะไรคือปัญหา ?
มีปัญหาหลายอย่าง ปัญหาหนึ่งคือ ว่า รุ่นใกล้เคียง แต่พวกเขาไม่สามารถจับภาพความซับซ้อนเต็มรูปแบบของเศรษฐกิจ อีกปัญหาหนึ่งก็คือ ดังนั้นไกล ไม่มีรูปแบบเดียวเพียงพออธิบายเศรษฐกิจทั้งหมด อย่างน้อย คุณไม่สามารถทำให้นักเศรษฐศาสตร์เห็นด้วยกับรูปแบบเดียวและไม่มีรูปแบบมีประสิทธิภาพดีกว่าคนอื่นในการคาดการณ์ในอนาคตในทุกสถานการณ์ อีกปัญหาหนึ่งก็คือ การคาดการณ์ที่สามารถปิดฐานเพราะไม่คาดคิด แม้ประวัติการณ์ , การพัฒนาการโจมตี 11 กันยายนเป็นกรณีในจุด ดังนั้นในทางปฏิบัติ เฟดพยายามที่จะจัดการกับความไม่แน่นอนนี้โดยใช้ความหลากหลายของรูปแบบและตัวชี้วัด ตลอดจนวิธีการที่ไม่เป็นทางการเพื่อสร้างภาพของเศรษฐกิจ วิธีการเหล่านี้ไม่เป็นทางการรวมถึงเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย และข้อมูลอื่น ๆที่รวบรวมจากทุกประเภทของแหล่งที่มาเช่นกรรมการของ Federal Reserve ธนาคารเฟดต่างๆที่ปรึกษาร่างและกด