If we want to understand how scienc

If we want to understand how science works, it seems that the first thing
we need to do is work out what exactly we are trying to explain. Where
does science begin and end? Which kinds of activity count as “science”?
Unfortunately this is not something we can settle in advance. There is a
lot of disagreement about what counts as science, and these disagreements
are connected to all the other issues discussed in this book.
There is consensus about some central cases. People often think of
physics as the purest example of science. Certainly physics has had a heroic
history and a central role in the development of modern science. Molecular
biology, however, is probably the science that has developed most rapidly
and impressively over the past fifty years or so.
These seem to be central examples of science, though even here we en-counter hints of controversy. A few have suggested that theoretical physics
is becoming less “scientific” than it used to be, as it is evolving into an esoteric,
mathematical model–building exercise that has little contact with
the real world (Horgan 1996). And molecular biology has recently been
acquiring connections with business and industry that make it, in the eyes
of some, a less exemplary science than it once was. Still, examples like
these give us a natural starting point. The work done by physicists and molecular
biologists when they test hypotheses is science. And playing a game
of basketball, no matter how well one plays, is not doing science. But in the
area between these clear cases, disagreement reigns.
At one time the classification of economics and psychology as sciences
was controversial. Those fields have now settled into a scientific status, at
least within the United States and similar countries. (Economics retains an
amusing qualifier; it is often called “the dismal science,” a phrase due to
Thomas Carlyle.) There is still a much-debated border region, however,
and at the moment this includes areas like anthropology and archaeology.
At Stanford University, where I teach, this kind of debate was one element
of a process in which the Department of Anthropology split into two separate
departments. Is anthropology, the general study of humankind, a
fully scientific discipline that should be closely linked to biology, or is it a
more “interpretive” discipline that should be more closely connected to the
humanities?
The existence of this gray area should not be surprising, because in contemporary
society the word “science” is a loaded and rhetorically powerful
one. People will often find it a useful tactic to describe work in a borderline
area as “scientific” or as “unscientific.” Some will call a field scientific
to suggest that it uses rigorous methods and hence delivers results we
should trust. Less commonly, but occasionally, a person might call an investigation
scientific in order to say something negative about it—to suggest
that it is dehumanizing, perhaps. (The term “scientistic” is more often
used when a negative impression is to be conveyed.) Because the words
“science” and “scientific” have these rhetorical uses, we should not be surprised
that people constantly argue back and forth about which kinds of
intellectual work count as science.
The history of the term “science” is also relevant here. The current uses
of the words “science” and “scientist” developed quite recently. The word
“science” is derived from the Latin word “scientia.” In the ancient, medieval,
and early modern world, “scientia” referred to the results of logical
demonstrations that revealed general and necessary truths. Scientia could be
gained in various fields, but the kind of proof involved was what we would now mostly associate with mathematics and geometry. Around the seventeenth
century, when modern science began its rise, the fields that we would
now call science were more usually called “natural philosophy” (physics,
astronomy, and other inquiries into the causes of things) or “natural history”
(botany, zoology, and other descriptions of the contents of the world).
Over time, the term “science” came to be used for work with closer links to
observation and experiment, and the association between science and an
ideal of conclusive proof receded. The current senses of the term “science”
and the associated word “scientist” are products of the nineteenth century.
Given the rhetorical load carried by the word “science,” we should not
expect to be able to lay down, here in chapter 1, an agreed-on list of what
is included in science and what is not. For now we will have to let the gray
area remain gray.
A further complication comes from the fact that philosophical (and
other) theories differ a lot in how broadly they conceive of science. Some
writers use terms like “science” or “scientific” for any work that assesses
ideas and solves problems in a way guided by observational evidence. Science
is seen as something found in all human cultures, even though the
word is a Western invention. But there are also views that construe “science”
more narrowly, seeing it as a cultural phenomenon that is localized
in space and time. For views of this kind, it was only the Scientific Revolution
of the sixteenth and seventeenth centuries in Europe that gave us science
in the full sense. Before that, we find the initial “roots” or precursors
of science in ancient Greece, some contributions from the Arab world and
from the Scholastic tradition in the late Middle Ages, but not much else. So
this is a view in which science is treated as a special social institution with
a definite history. Science is something that descends from specific people
and places, and especially from a key collection of Europeans, including
Copernicus, Kepler, Galileo, Descartes, Boyle, and Newton, who all lived
in the sixteenth and seventeenth centuries.
To set things up this way is to see science as unlike the kinds of investigation
and knowledge that routinely go along with farming, architecture,
and other kinds of technology. So a view like this need not claim that
people in nonscientific cultures must be ignorant or stupid; the idea is that
in order to understand science, we need to distinguish it from other kinds
of investigation of the world. And we need to work out how one approach
to knowledge developed by a small group of Europeans turned out to have
such spectacular consequences for humanity.
As we move from theory to theory in this book, we will find some people
construing science broadly, others narrowly, and others in a way that lies in
between. But this does not stop us from outlining, in advance, what kind of understanding we would eventually like to have. However we choose to
use the word “science,” in the end we should try to develop both
1. a general understanding of how humans gain knowledge of the world around
them and
2. an understanding of what makes the work descended from the Scientific Revolution
different from other kinds of investigation of the world.
We will move back and forth between these two kinds of questions throughout
the book.
Before leaving this topic, there is one other possibility that should be
mentioned. How confident should we be that all the work we call “science,”
even in the narrower sense described above, has that much in common?
One of the hazards of philosophy is the temptation to come up with
theories that are too broad and sweeping. “Theories of science” need to be
scrutinized with this problem in mind

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเราต้องการเข้าใจวิธีการทำงานของวิทยาศาสตร์ มันดูเหมือนว่าสิ่งแรกที่เราต้องทำจะออกอะไรเหมือนเราพยายามที่จะอธิบาย ซึ่งวิทยาศาสตร์เริ่มต้น และสิ้นสุด ชนิดของกิจกรรมนับเป็น "วิทยาศาสตร์" หรือไม่แต่นี้ไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่เราสามารถจ่ายล่วงหน้า ไม่มีการกันเกี่ยวกับสิ่งที่นับเป็นวิทยาศาสตร์ ความขัดแย้งเหล่านี้จำนวนมากเชื่อมต่อทั้งหมดอื่น ๆ ประเด็นกล่าวถึงในหนังสือเล่มนี้มีมติเกี่ยวกับกรณีเซ็นทรัลบาง คนมักคิดว่า การฟิสิกส์เป็นวิทยาศาสตร์อย่างนี่ แน่นอนฟิสิกส์ได้มีวีรชนผู้ยิ่งใหญ่เป็นประวัติและบทบาทหน้าที่เป็นศูนย์กลางในการพัฒนาของวิทยาศาสตร์ ระดับโมเลกุลชีววิทยา อย่างไรก็ตาม อาจเป็นศาสตร์ที่มีพัฒนาเร็วที่สุดและน่าประทับใจ กว่า 50 ปีหรือมากกว่านั้นเหล่านี้ดูเหมือนจะ ตัวอย่างศูนย์กลางวิทยาศาสตร์ ที่นี่แม้ว่าเรานับน้ำคำแนะนำของการถกเถียงกัน ไม่ได้แนะนำที่ฟิสิกส์ทฤษฎีเป็นน้อย "ทางวิทยาศาสตร์" กว่าควรจะเป็น ขณะที่มีการพัฒนาเป็นความลึกลับทางคณิตศาสตร์จำลอง – อาคารออกกำลังกายได้ติดต่อน้อยโลกจริง (Horgan 1996) ล่าสุดมีอณูชีววิทยาได้เชื่อมต่อกับธุรกิจและอุตสาหกรรมที่ทำให้มัน ในสายตาบางส่วน วิทยาศาสตร์ระบุน้อยกว่าเคย ยังคง ตัวอย่างเช่นเหล่านี้ให้เราเป็นจุดเริ่มต้นจากธรรมชาติ งานที่ทำ โดย physicists และโมเลกุลbiologists เมื่อพวกเขาทดสอบสมมุติฐานเป็นวิทยาศาสตร์ และเล่นเกมกีฬาบาสเก็ตบอล ไม่ว่าวิธีที่ดีที่หนึ่งเล่น ไม่ทำวิทยาศาสตร์ แต่ในการพื้นที่ระหว่างกรณีนี้ชัดเจน reigns กันในครั้งเดียวการจัดประเภทของเศรษฐศาสตร์และจิตวิทยาเป็นวิทยาศาสตร์ถูกแย้ง ตอนนี้มีชำระในสถานะวิทยาศาสตร์ เขตที่อย่างน้อยภายในสหรัฐอเมริกาและประเทศที่คล้ายคลึงกัน (เศรษฐศาสตร์ยังคงมีตัวบ่งคุณลักษณะสนุก มักจะเรียกว่า "แค่ศาสตร์ วลีเนื่องคาร์ลายล์ Thomas) ยังมีพื้นที่ชายแดนยังคงมาก อย่างไรก็ตามและในขณะ นี้รวมถึงพื้นที่ต่าง ๆ เช่นมานุษยวิทยาและโบราณคดีที่ Stanford University ที่ฉันสอน อภิปรายชนิดนี้เป็นองค์ประกอบหนึ่งการแผนกมานุษยวิทยาแบ่งออกเป็นสองแผนก คือมานุษยวิทยา การศึกษาทั่วไปของมวลมนุษย์ การวินัยทางวิทยาศาสตร์อย่างเต็มที่ควรจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับวิชาชีววิทยา หรือเป็น การมีวินัย "interpretive" ที่ควรจะเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดมากขึ้นกับการมนุษยศาสตร์หรือไม่การดำรงอยู่ของพื้นที่สีเทานี้ควรได้ เนื่องจากในสมัยสังคมคำ "วิทยาศาสตร์" มีโหลด และมีประสิทธิภาพ rhetoricallyหนึ่ง คนมักจะพบมันแทประโยชน์เพื่ออธิบายงานในเส้นตั้ง เป็น "วิทยาศาสตร์" หรือ "unscientific" บางคนจะเรียกเขตข้อมูลทางวิทยาศาสตร์แนะนำว่า ใช้วิธีการอย่างเข้มงวด และให้ผลเราควรเชื่อถือ น้อยทั่วไป แต่ บางคนอาจเรียกการสอบสวนวิทยาศาสตร์เพื่อพูดอะไรบางอย่างเชิงลบเกี่ยวกับ — แนะนำที่อยู่ dehumanizing ที (คำว่า "scientistic" มีมากขึ้นใช้เมื่อจะใช้ความประทับใจติดลบ) เนื่องจากคำ"วิทยาศาสตร์" และ "วิทยาศาสตร์" ได้ใช้ rhetorical เหล่านี้ เราไม่ควรประหลาดใจว่า คนตลอดเวลาทะเลาะและกลับเกี่ยวกับชนิดของทำงานทางปัญญานับเป็นวิทยาศาสตร์ประวัติความเป็นมาของคำว่า "วิทยาศาสตร์" ก็เกี่ยวข้องที่นี่ ใช้ปัจจุบันคำ "วิทยาศาสตร์" และ "นักวิทยาศาสตร์" พัฒนาค่อนข้างล่าสุด คำ"ศาสตร์" มาจากคำละติน "scientia" ในโบราณ ยุคกลางและ โลกสมัยใหม่ตอนต้น "scientia" อ้างถึงผลลัพธ์ของตรรกะสาธิตที่เปิดเผยทั่วไป และจำเป็นจริง Scientia อาจได้รับในฟิลด์ต่าง ๆ แต่ชนิดของหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับการ ที่เราจะตอนนี้ส่วนใหญ่เชื่อมโยงกับคณิตศาสตร์และเรขาคณิต สถานที่ seventeenthเซ็นจูรี่ เมื่อวิทยาการสมัยใหม่เริ่มเพิ่มขึ้น การเราจะตอนนี้สายวิทยาศาสตร์มากกว่าปกติเรียกว่า "ธรรมชาติปรัชญา" (ฟิสิกส์ดาราศาสตร์ และอื่น ๆ สอบถามที่เป็นสาเหตุของสิ่งต่าง ๆ) หรือ "ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ"(สมุนไพร สัตววิทยา และอื่น ๆ คำอธิบายของเนื้อหาของโลก)เวลา ผ่านคำว่า "วิทยาศาสตร์" มาใช้สำหรับงานที่มีการเชื่อมโยงใกล้ชิดกับการสังเกต และการทดลอง และความสัมพันธ์ระหว่างวิทยาศาสตร์และเหมาะพิสูจน์ข้อสรุป receded ปัจจุบันความรู้สึกของคำว่า "วิทยาศาสตร์"และคำที่เกี่ยวข้อง "นักวิทยาศาสตร์" เป็นผลิตภัณฑ์ของศตวรรษให้โหลด rhetorical ที่ดำเนินการ โดยคำว่า "วิทยาศาสตร์" เราไม่ควรคาดว่าจะสามารถวาง ที่นี่ในบทที่ 1 ตกลงในรายชื่อของอะไรตั้งอยู่ในวิทยาศาสตร์และอะไรไม่ ตอนนี้ เราจะต้องปล่อยให้สีเทายังคงตั้งสีเทาภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติมมาจากความจริงที่ปรัชญา (และทฤษฎีอื่น ๆ) แตกต่างมากในวิธีทั่วไปจะตั้งครรภ์วิทยาศาสตร์ บางผู้เขียนใช้เงื่อนไขเช่น "วิทยาศาสตร์" หรือ "วิทยาศาสตร์" ในงานใด ๆ ที่ดำรงชีวิตความคิด และแก้ปัญหาด้วยวิธีที่แนะนำ โดยหลักฐานที่สังเกตการณ์ วิทยาศาสตร์ถูกมองเป็นสิ่งที่พบในวัฒนธรรมของมนุษย์ทั้งหมด แม้การคำประดิษฐ์ตะวันตกได้ แต่ยังมีมุมมองที่ตีความ "วิทยาศาสตร์"ยิ่งแคบ ๆ เห็นเป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่ได้รับการแปลในพื้นที่และเวลา สำหรับมุมมองชนิดนี้ มันเป็นเพียงการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ศตวรรษ sixteenth และ seventeenth ในยุโรปที่ให้เราวิทยาศาสตร์ในความรู้สึกที่เต็ม ก่อนที่ เราค้นหาเริ่มต้น "ราก" หรือ precursorsวิทยาศาสตร์ในกรีซโบราณ ผลงานบางอย่างจากโลกอาหรับ และจากประเพณี Scholastic ในปลายยุคกลาง แต่ไม่มากอื่น ดังนั้นนี้คือมุมมองที่วิทยาศาสตร์จะถือว่าเป็นสถาบันทางสังคมเป็นพิเศษด้วยประวัติที่แน่นอน วิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่ตกทอดจากบุคคลที่ระบุและสถาน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากคอลเลกชันที่สำคัญของชาวยุโรป รวมถึงโคเปอร์นิคัส กฎ กาลิเลโอ Descartes บอยล์ และ นิวตัน ที่ทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในศตวรรษ sixteenth และ seventeenthการติดตั้งสิ่งที่ วิธีนี้จะดูวิทยาศาสตร์แตกต่างจากชนิดของการตรวจสอบและความรู้ที่ไปประจำพร้อมเลี้ยง สถาปัตยกรรมและเทคโนโลยีชนิดอื่น ๆ ดังนั้นมุมมองเช่นนี้ไม่ต้องอ้างว่าคนในวัฒนธรรม nonscientific ต้องไม่รู้ หรือ โง่ ความคิดคือความเข้าใจในวิทยาศาสตร์ เราต้องแยกความแตกต่างจากชนิดอื่นสอบสวนของโลก และเราต้องการทำงานจากวิธีการความรู้ที่พัฒนาขึ้น โดยชาวยุโรปกลุ่มเล็ก ๆ เปิดออกได้เช่นผลกระทบที่งดงามสำหรับมนุษยชาติขณะที่เราย้ายจากทฤษฎีทฤษฎีในหนังสือเล่มนี้ เราจะพบบางคนconstruing วิทยาศาสตร์ทั่วไป อื่น ๆ ท่ามกลาง และอื่น ๆ ที่อยู่ในระหว่างนั้น แต่นี้ไม่หยุดเราจากเค้าร่าง ล่วงหน้า ความเข้าใจเราก็อยากจะมีอะไร อย่างไรก็ตาม ที่เราเลือกใช้คำว่า "วิทยาศาสตร์ ในสุดเราควรพยายามที่จะพัฒนาทั้ง1.ความเข้าใจทั่วไปว่ามนุษย์ได้รับรู้โลกรอบ ๆพวกเขา และ2. ความเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้งานสืบเชื้อสายจากการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์แตกต่างจากชนิดอื่นสอบสวนของโลกเราจะย้ายไปมาระหว่างชนิดเหล่านี้สองคำถามตลอดหนังสือเล่มนี้ก่อนออกจากหัวข้อนี้ มีโอกาสอื่น ๆ หนึ่งที่ควรกล่าว มั่นใจว่าเราควรจะที่งานทั้งหมดเราเรียก "วิทยาศาสตร์แม้ในความรู้สึกที่แคบกว่าข้าง ได้เท่ากันหรือไม่อันตรายของปรัชญาคือจะเกิดขึ้นกับทฤษฎีที่กว้างเกินไป และกวาด "ทฤษฎีของวิทยาศาสตร์" จำเป็นต้องscrutinized ปัญหานี้ในจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าเราต้องการที่จะเข้าใจว่าวิทยาศาสตร์ทำงานมันก็ดูเหมือนว่าสิ่งแรกที่เราต้องทำคือการทำงานออกว่าสิ่งที่เรากำลังพยายามที่จะอธิบาย
ในกรณีที่วิทยาศาสตร์ไม่เริ่มต้นและสิ้นสุด? ซึ่งชนิดของกิจกรรมนับเป็น "วิทยาศาสตร์"
แต่น่าเสียดายที่นี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เราสามารถชำระล่วงหน้า มีเป็นจำนวนมากไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับสิ่งที่นับเป็นวิทยาศาสตร์และความขัดแย้งเหล่านี้จะเชื่อมต่อกับทุกปัญหาอื่นๆ ที่กล่าวถึงในหนังสือเล่มนี้. มีมติเกี่ยวกับบางกรณีกลาง คนมักจะคิดว่าฟิสิกส์เป็นตัวอย่างที่บริสุทธิ์ของวิทยาศาสตร์ แน่นอนฟิสิกส์ได้มีวีรบุรุษประวัติศาสตร์และมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ อณูชีววิทยาแต่น่าจะเป็นวิทยาศาสตร์ที่มีการพัฒนาอย่างรวดเร็วที่สุดและน่าประทับใจในช่วงที่ผ่านมาห้าสิบปีหรือมากกว่านั้น. เหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นตัวอย่างสำคัญของวิทยาศาสตร์แม้ว่าที่นี่เราแนะนำ en-เคาน์เตอร์ของการทะเลาะวิวาท ไม่กี่คนบอกว่าฟิสิกส์ทฤษฎีจะกลายเป็นน้อย "วิทยาศาสตร์" กว่าที่เคยเป็นในขณะที่มันมีการพัฒนาให้เป็นความลับการออกกำลังกายรูปแบบการสร้างทางคณิตศาสตร์ที่มีการติดต่อกับโลกแห่งความจริง(Horgan 1996) และอณูชีววิทยาได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่ได้รับการเชื่อมต่อกับธุรกิจและอุตสาหกรรมที่ทำให้มันในสายตาของบางอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ที่เป็นแบบอย่างน้อยกว่าที่มันเคยเป็น ยังตัวอย่างเช่นเหล่านี้ทำให้เรามีจุดเริ่มต้นที่เป็นธรรมชาติ งานที่ทำโดยนักฟิสิกส์และโมเลกุลชีววิทยาเมื่อพวกเขาทดสอบสมมติฐานเป็นวิทยาศาสตร์ และการเล่นเกมบาสเกตบอล, ว่าดีหนึ่งเล่นไม่มีไม่ได้ทำวิทยาศาสตร์ แต่ในพื้นที่ระหว่างกรณีที่ชัดเจนเหล่านี้ขัดแย้งปกครอง. ที่ครั้งหนึ่งการจัดหมวดหมู่ของเศรษฐศาสตร์และจิตวิทยาเป็นวิทยาศาสตร์เป็นความขัดแย้ง เขตข้อมูลเหล่านั้นได้ตัดสินตอนนี้เป็นสถานะทางวิทยาศาสตร์ที่อย่างน้อยในประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศที่คล้ายกัน (เศรษฐศาสตร์ยังคงรอบคัดเลือกสนุกมันมักจะเรียกว่า "วิทยาศาสตร์กลุ้มใจ" วลีเนื่องจากโทมัสคาร์ไลล์.) ยังคงมีพื้นที่ชายแดนถกเถียงกันมาก แต่และในขณะที่นี้รวมถึงพื้นที่เช่นมานุษยวิทยาและโบราณคดี. ที่ Stanford University ที่ผมสอนชนิดของการอภิปรายครั้งนี้เป็นหนึ่งในองค์ประกอบของกระบวนการในการที่ภาควิชามานุษยวิทยาแยกออกเป็นสองแยกหน่วยงาน เป็นมานุษยวิทยาการศึกษาทั่วไปของมนุษย์เป็นวินัยทางวิทยาศาสตร์อย่างเต็มที่ที่ควรจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับชีววิทยาหรือมันคือมากกว่า"แปล" วินัยที่ควรจะเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดกับมนุษยศาสตร์? การดำรงอยู่ของพื้นที่สีเทานี้ไม่ควรจะเป็นที่น่าแปลกใจ เพราะในแบบร่วมสมัยสังคมคำว่า"วิทยาศาสตร์" เป็นโหลดและมีประสิทธิภาพรำพึงหนึ่ง คนมักจะพบว่ามันเป็นกลยุทธ์ที่มีประโยชน์ในการอธิบายการทำงานของเส้นเขตแดนในพื้นที่ที่เป็น "วิทยาศาสตร์" หรือว่า "ตามหลักวิทยาศาสตร์." บางคนจะเรียกเป็นเขตทางวิทยาศาสตร์ชี้ให้เห็นว่าจะใช้วิธีการอย่างเข้มงวดและด้วยเหตุนี้ให้ผลลัพธ์ที่เราควรจะไว้วางใจ น้อยกว่าปกติ แต่บางครั้งคนอาจจะเรียกการตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์เพื่อที่จะพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเชิงลบต่อการชี้ให้เห็นว่ามันเป็นทวนบางที (คำว่า "scientistic" มักจะมากขึ้นใช้เมื่อแสดงผลเชิงลบจะได้รับการถ่ายทอด.) เพราะคำว่า"วิทยาศาสตร์" และ "วิทยาศาสตร์" มีการใช้วาทศิลป์เหล่านี้เราไม่ควรแปลกใจที่ผู้คนอย่างต่อเนื่องเถียงไปมาเกี่ยวกับการที่ชนิดของการทำงานทางปัญญานับเป็นวิทยาศาสตร์. ประวัติความเป็นมาของคำว่า "วิทยาศาสตร์" ยังเป็นที่เกี่ยวข้องที่นี่ ปัจจุบันการใช้คำว่า "วิทยาศาสตร์" และ "นักวิทยาศาสตร์" การพัฒนาค่อนข้างเร็ว ๆ นี้ คำว่า"วิทยาศาสตร์" มาจากคำภาษาละติน "scientia." ในสมัยโบราณในยุคกลางที่และโลกสมัยใหม่ต้น"scientia" หมายถึงผลของการตรรกะการสาธิตที่เปิดเผยความจริงทั่วไปและจำเป็น วิทยาศาสตร์อาจจะได้รับในด้านต่าง ๆ แต่ชนิดของหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับการเป็นสิ่งที่เราจะเป็นส่วนใหญ่ในขณะนี้เชื่อมโยงกับคณิตศาสตร์และเรขาคณิต รอบที่สิบเจ็ดศตวรรษเมื่อวิทยาศาสตร์สมัยใหม่เริ่มเพิ่มขึ้นของเขตข้อมูลที่เราจะเรียกทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับมักจะเรียกว่า"ปรัชญาธรรมชาติ" (ฟิสิกส์ดาราศาสตร์และสอบถามข้อมูลอื่นๆ ลงในสาเหตุของสิ่งที่) หรือ "ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ" (พฤกษศาสตร์ สัตววิทยาและรายละเอียดอื่น ๆ ของเนื้อหาของโลก). เมื่อเวลาผ่านไปคำว่า "วิทยาศาสตร์" มาเป็นที่ใช้สำหรับการทำงานด้วยการเชื่อมโยงใกล้ชิดกับการสังเกตและการทดลองและความสัมพันธ์ระหว่างวิทยาศาสตร์และที่ที่เหมาะในการลดข้อพิสูจน์ ความรู้สึกปัจจุบันของคำว่า "วิทยาศาสตร์" และคำพูดที่เกี่ยวข้อง "นักวิทยาศาสตร์" เป็นผลิตภัณฑ์ของศตวรรษที่สิบเก้า. ได้รับการโหลดวาทศิลป์ที่ดำเนินการโดยคำว่า "วิทยาศาสตร์" เราไม่ควรคาดหวังว่าจะสามารถที่จะล้มตัวลงนอนที่นี่ในบทที่1 ซึ่งเป็นรายการที่ตกลงกันเกี่ยวกับสิ่งที่จะรวมอยู่ในวิทยาศาสตร์และสิ่งที่ไม่ สำหรับตอนนี้เราจะต้องปล่อยให้สีเทาพื้นที่ยังคงมีสีเทา. โรคแทรกซ้อนมาจากความจริงที่ว่าปรัชญา (และอื่นๆ ) ทฤษฎีที่แตกต่างกันมากในวิธีการที่พวกเขาตั้งครรภ์ในวงกว้างของวิทยาศาสตร์ บางนักเขียนใช้คำว่า "วิทยาศาสตร์" หรือ "วิทยาศาสตร์" สำหรับการทำงานที่ประเมินใด ๆ ความคิดและการแก้ปัญหาในทางที่ได้รับคำแนะนำจากหลักฐานเชิง วิทยาศาสตร์ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่พบได้ในวัฒนธรรมของมนุษย์ทั้งหมดแม้ว่าคำว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ตะวันตก แต่ยังมีมุมมองที่ตีความ "วิทยาศาสตร์" มากขึ้นอย่างหวุดหวิดเห็นว่ามันเป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่เป็นภาษาท้องถิ่นในพื้นที่และเวลา สำหรับมุมมองของชนิดนี้ก็เป็นเพียงการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ของสิบหกและสิบศตวรรษที่สิบเจ็ดในยุโรปที่ทำให้เรามีวิทยาศาสตร์ในความรู้สึกที่เต็มรูปแบบ ก่อนที่เราจะพบเริ่มต้น "ราก" หรือสารตั้งต้นของวิทยาศาสตร์ในสมัยกรีกโบราณผลงานบางส่วนจากโลกอาหรับและจากนักวิชาการประเพณีในช่วงปลายยุคกลางแต่ไม่มากอื่น ดังนั้นนี้เป็นมุมมองที่วิทยาศาสตร์จะถือว่าเป็นสถาบันทางสังคมที่พิเศษที่มีประวัติความเป็นมาที่ชัดเจน วิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่สืบทอดมาจากคนที่เฉพาะเจาะจงและสถานที่และโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคอลเลกชันที่สำคัญของยุโรปรวมทั้งโคเปอร์นิคัเคปเลอร์, กาลิเลโอ, Descartes, บอยล์และนิวตันที่ทุกคนอาศัยอยู่ในศตวรรษที่สิบหกและสิบเจ็ด. ในการตั้งขึ้นด้วยวิธีนี้ คือการเห็นวิทยาศาสตร์แตกต่างจากชนิดของการตรวจสอบและความรู้ที่เป็นประจำไปพร้อมกับการเลี้ยงสถาปัตยกรรมและชนิดอื่นๆ ของเทคโนโลยี ดังนั้นมุมมองเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องอ้างว่าคนในวัฒนธรรม nonscientific จะต้องไม่รู้หรือโง่; ความคิดที่ว่าเพื่อให้เข้าใจวิทยาศาสตร์ที่เราต้องแตกต่างจากชนิดอื่นของการสืบสวนของโลก และเราต้องทำงานออกวิธีการหนึ่งวิธีการความรู้ที่พัฒนาโดยคนกลุ่มเล็ก ๆ ของชาวยุโรปเปิดออกที่จะมีผลกระทบที่งดงามดังกล่าวเพื่อมนุษยชาติ. ขณะที่เราย้ายจากทฤษฎีทฤษฎีในหนังสือเล่มนี้เราจะพบบางคนตีความวิทยาศาสตร์ในวงกว้างที่คนอื่น ๆ อย่างหวุดหวิด และคนอื่น ๆ ในทางที่อยู่ในระหว่าง แต่นี้ไม่ได้หยุดเราจากการสรุปล่วงหน้าสิ่งที่ชนิดของความเข้าใจในที่สุดเราก็ต้องการที่จะมี แต่เราเลือกที่จะใช้คำว่า "วิทยาศาสตร์" ในที่สุดเราควรจะพยายามที่จะพัฒนาทั้ง 1 ความเข้าใจทั่วไปของวิธีการที่จะได้รับความรู้ของมนุษย์โลกรอบตัวพวกเขาและ2 ความเข้าใจในสิ่งที่ทำให้งานที่สืบเชื้อสายมาจากการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์แตกต่างจากชนิดอื่น ๆ ของการตรวจสอบของโลก. เราจะย้ายไปมาระหว่างทั้งสองชนิดของคำถามตลอดทั้งหนังสือ. ก่อนออกจากหัวข้อนี้มีสิ่งหนึ่งที่เป็นไปได้อื่น ๆ ที่ควร ได้รับการกล่าวถึง มีความมั่นใจว่าเราควรจะเป็นว่าทุกงานที่เราเรียกว่า "วิทยาศาสตร์" แม้จะอยู่ในความรู้สึกแคบอธิบายไว้ข้างต้นว่ามีมากเหมือนกัน? หนึ่งในอันตรายของปรัชญาเป็นสิ่งล่อใจที่จะเกิดขึ้นกับทฤษฎีที่กว้างเกินไปและกวาด "ทฤษฎีวิทยาศาสตร์" จะต้องมีการพิจารณากับปัญหานี้ในใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หากเราต้องการเข้าใจวิทยาศาสตร์ทำงานอย่างไร ดูเหมือนว่าสิ่งแรก
เราต้องทำงานออกมาสิ่งที่เราพยายามอธิบาย
ไม่วิทยาศาสตร์ที่เริ่มต้นและสิ้นสุด ? ซึ่งชนิดของนับกิจกรรมเป็น " วิทยาศาสตร์ "
แต่นี้ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถชำระล่วงหน้า มีข้อขัดแย้งเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญมาก

เป็นวิทยาศาสตร์ และความขัดแย้งเหล่านี้เชื่อมต่อทุกปัญหาอื่น ๆที่กล่าวถึงในหนังสือเล่มนี้
มีมติเกี่ยวกับบางกลาง กรณี คนมักจะคิดว่า
ฟิสิกส์เป็นตัวอย่างบริสุทธิ์ของวิทยาศาสตร์ แน่นอน ฟิสิกส์มีประวัติศาสตร์วีรชน
และบทบาทในการพัฒนาของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ ชีววิทยาระดับโมเลกุล
, อย่างไรก็ตาม , อาจเป็นศาสตร์ที่ได้มีการพัฒนาอย่างรวดเร็วมากที่สุด
และที่ประทับใจมากกว่าห้าสิบปีที่ผ่านมาหรือดังนั้น .
เหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นตัวกลางของวิทยาศาสตร์ แต่แม้ที่นี่เรา en นับคําแนะนําของข้อพิพาท ไม่กี่มีให้เห็นว่า
ฟิสิกส์ทฤษฎีเป็นน้อย " ทางวิทยาศาสตร์ " กว่าที่เคยเป็น มันเป็นพัฒนาเป็นลึกลับ , แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ เพื่อสร้าง ออกกำลังกาย

กำลังติดต่อกับโลกจริง ( ฮอร์เกิ้น พ.ศ. 2539 )และชีววิทยาระดับโมเลกุล ช่วงนี้
รับการเชื่อมต่อกับธุรกิจและอุตสาหกรรม ทำให้ ในสายตา
ของบางศาสตร์ที่เป็นแบบอย่างน้อยกว่าที่เคยเป็น ยัง ตัวอย่าง เช่น
เหล่านี้ให้เราจากจุดเริ่มต้น งานที่ทำโดยนักฟิสิกส์และเคมี
นักชีววิทยาเมื่อพวกเขาทดสอบสมมติฐานคือวิทยาศาสตร์ เกม
บาสเกตบอล ไม่ว่าอย่างไรดีหนึ่งเล่นไม่ทำงานวิทยาศาสตร์ แต่ในพื้นที่ระหว่าง
กรณีความขัดแย้งชัดเจนเหล่านี้ครอบครอง .
ครั้งหมวดหมู่ของเศรษฐศาสตร์และจิตวิทยาเป็นวิทยาศาสตร์
ถูกแย้ง เขตข้อมูลเหล่านั้นได้ตัดสินในสถานะทางวิทยาศาสตร์ที่
อย่างน้อยในสหรัฐอเมริกา และประเทศใกล้เคียง ( เศรษฐศาสตร์ยังคงเป็น
สนุกรอบคัดเลือก ; มันมักจะถูกเรียกว่า " วิทยาศาสตร์กลุ้มใจ " วลีจาก
โทมัส คาร์ไลล์ ) ยังคงมีการถกเถียงกันมาก พื้นที่ชายแดน อย่างไรก็ตาม
และในช่วงเวลานี้รวมถึงพื้นที่เช่นมานุษยวิทยาและโบราณคดี .
ที่ Stanford University , ที่ฉันสอน ชนิดนี้ของการอภิปรายองค์ประกอบหนึ่ง
ของกระบวนการที่ภาควิชามนุษยวิทยาแบ่งออกเป็นสองแผนกที่แยกต่างหาก

คือ มานุษยวิทยา การศึกษาทั่วไปของมนุษย์ ,
ทางวิทยาศาสตร์วินัยอย่างเต็มที่ที่ควรจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อชีววิทยา หรือมันคือ
" แปล " วินัยที่ควรใกล้ชิดที่เชื่อมต่อกับ
มนุษย์ศาสตร์ ?
การดำรงอยู่ของพื้นที่สีเทาก็ไม่น่าแปลกใจ เพราะในสังคมร่วมสมัย
คำว่า " วิทยาศาสตร์ " คือ โหลด และมีประสิทธิภาพ rhetorically
1คนมักจะพบว่ามันเป็นกลยุทธ์ที่มีประโยชน์เพื่ออธิบายการทำงานในพื้นที่ชายแดน
เป็น " วิทยาศาสตร์ " หรือ " ไม่เป็นวิทยาศาสตร์ " บางคนจะเรียกเขตข้อมูลทางวิทยาศาสตร์
แนะนำว่ามันใช้วิธีที่เข้มงวด และดังนั้น มอบผลลัพธ์ที่เรา
ควรเชื่อถือ น้อยกว่าปกติ , แต่บางครั้ง บุคคลอาจเรียกสอบสวน
ทางวิทยาศาสตร์เพื่อที่จะพูดอะไรเชิงลบเกี่ยวกับการแนะนำ
มันคือทวน บางที ( คำว่า " scientistic " บ่อย
ใช้เมื่อลบความประทับใจที่จะถ่ายทอด ) เพราะคำพูด
" วิทยาศาสตร์ " และ " วิทยาศาสตร์ " มีการใช้สำนวนเหล่านี้เราไม่ควรแปลกใจ
ที่คนอย่างต่อเนื่อง เถียงกันไปมาเกี่ยวกับชนิดของงานทรัพย์สินทางปัญญาเป็นวิทยาศาสตร์นับ
.
ประวัติ คำว่า " วิทยาศาสตร์ " ยังเป็นที่เกี่ยวข้องที่นี่เลยปัจจุบันใช้
ของคำว่า " วิทยาศาสตร์ " และ " นักวิทยาศาสตร์ " พัฒนาค่อนข้างเร็ว ๆ นี้ คำว่า
" วิทยาศาสตร์ " มาจากคำภาษาละติน " scientia " ในสมัยโบราณ สมัยกลาง ,
และโลกสมัยใหม่ " scientia " เรียกว่าผลของการเปิดเผยความจริงว่าตรรกะ
จำเป็นทั่วไปและ scientia อาจ
ได้รับในด้านต่าง ๆแต่หลักฐานที่เกี่ยวข้อง คือ สิ่งที่เราต้องการตอนนี้ ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์และเรขาคณิต รอบศตวรรษที่สิบเจ็ด
เมื่อวิทยาศาสตร์สมัยใหม่เริ่มมีสูงขึ้น ด้านเราจะ
ตอนนี้เรียกวิทยาศาสตร์มากขึ้นมักจะเรียกว่า " ปรัชญาธรรมชาติ " ( ฟิสิกส์
ดาราศาสตร์ , และอื่น ๆ สอบถาม เกี่ยวกับ สาเหตุของเรื่อง ) หรือ " ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ "
( พฤกษศาสตร์ สัตวศาสตร์และอธิบายเนื้อหาของโลก )
ตลอดเวลา คำว่า " วิทยาศาสตร์ " มาเพื่อใช้สำหรับงานที่มีการเชื่อมโยงใกล้ชิดกับ
การสังเกตและการทดลอง และความสัมพันธ์ระหว่างวิทยาศาสตร์และ
เหมาะพิสูจน์ข้อสรุปห่าง . ปัจจุบันความหมายของคำว่า " วิทยาศาสตร์ " และ " นักวิทยาศาสตร์คำที่เกี่ยวข้อง
" เป็นผลิตภัณฑ์ของศตวรรษที่สิบเก้า .
ได้รับการโหลดโดยนำคำว่า " วิทยาศาสตร์ " เราไม่ควร
คาดว่าจะสามารถวาง ในบทที่ 1 , ตกลงในรายการของสิ่งที่
รวมวิทยาศาสตร์และสิ่งที่ไม่ สำหรับตอนนี้เราจะต้องปล่อยพื้นที่สีเทา

ยังคงเป็นสีเทา เป็นภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติมมาจากข้อเท็จจริงที่ว่า ปรัชญา (
) ทฤษฎีแตกต่างกันมากในวิธีที่พวกเขาคิดในวงกว้างของวิทยาศาสตร์ บาง
นักเขียนใช้คำเช่น " วิทยาศาสตร์ " หรือ " วิทยาศาสตร์ " สำหรับงานใด ๆที่ตีค่า
ความคิดและแก้ปัญหาในวิธีที่แนะนำโดยหลักฐานจากการสังเกต . วิทยาศาสตร์
เห็น เป็นสิ่งที่พบได้ในวัฒนธรรมของมนุษย์ทั้งหมด แม้ว่า
คำประดิษฐ์ตะวันตก แต่ยังมีมุมมองที่ตีความ " วิทยาศาสตร์ "
เพิ่มเติมแคบ เห็นมันเป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่เป็นภาษาท้องถิ่น
ในพื้นที่และเวลาสำหรับมุมมองของ ชนิดนี้ มันเป็นเพียงวิทยาศาสตร์การปฏิวัติ
ของสิบหกสิบเจ็ด ศตวรรษ และในยุโรปที่ให้เราวิทยาศาสตร์
ในความหมายเต็ม ก่อนหน้านั้น เราพบครั้งแรก " ราก " หรือสารตั้งต้น
วิทยาศาสตร์ในสมัยกรีกโบราณ บางผลงานจากโลกอาหรับและ
จากประเพณี สำหรับในช่วงปลายยุคกลาง แต่ก็ไม่มีอะไรมาก ดังนั้น
นี่คือวิวที่วิทยาศาสตร์ถือว่าเป็นสถาบันทางสังคมพิเศษกับ
ประวัติแน่นอน วิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่ลงมาจากเฉพาะคน
และสถานที่ที่ , และโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคอลเลกชันที่สำคัญของยุโรป รวมถึง
โคเปอร์นิคัส , กาลิเลโอเคปเลอร์ , Descartes Boyle และนิวตัน ซึ่งทั้งหมดอาศัยอยู่ในสิบหกสิบเจ็ด

และศตวรรษการตั้งค่าสิ่งขึ้นทางนี้เห็นวิทยาศาสตร์แตกต่างจากชนิดของการสอบสวน
และความรู้ที่ตรวจไปพร้อมกับเกษตรกรรม , สถาปัตยกรรม ,
และชนิดอื่น ๆของเทคโนโลยี ดังนั้น มุมมองแบบนี้ ไม่ต้องอ้างว่า
ผู้คนในวัฒนธรรมที่มีความสามารถต้องโง่หรือโง่ ความคิดคือการที่
เพื่อเข้าใจวิทยาศาสตร์ เราต้องแยกมันจาก
ชนิดอื่น ๆการสืบสวนของโลก และเราต้องการที่จะทำงานออกวิธีการวิธีการหนึ่ง
เพื่อความรู้ที่พัฒนาโดยกลุ่มเล็ก ๆของยุโรป ออกมาได้ผลงดงามเช่นเพื่อมนุษยชาติ
.
ตามที่เราย้ายจากทฤษฎีทฤษฎีในหนังสือเล่มนี้ เราจะหาใครบางคน
construing วิทยาศาสตร์วงกว้าง คนอื่นหวุดหวิด และคนอื่น ๆ ในทางที่อยู่ใน
ระหว่าง แต่นี้ไม่ได้หยุดเราจากการจัดเค้าร่างล่วงหน้า , ชนิดของความเข้าใจ เราก็ชอบที่จะมี แต่เราเลือกที่จะ
ใช้คำว่า " วิทยาศาสตร์ " ในท้ายที่สุดเราควรจะพยายามที่จะพัฒนาทั้ง
1 ความเข้าใจทั่วไปของมนุษย์ได้รับความรู้ของโลกรอบตัวพวกเขาและ

2 ความเข้าใจในสิ่งที่ทำให้งานสืบเชื้อสายมาจากการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์
แตกต่างจากชนิดอื่น ๆของการสอบสวนของโลก .
เราจะย้ายไปมาระหว่างทั้งสองประเภทของคำถามตลอด

หนังสือ ก่อนออกจากหัวข้อนี้ เป็นไปได้ว่ามีคนนึงที่ควร
กล่าว มั่นใจว่าเราควรจะได้ทั้งหมดที่เราเรียกว่า " วิทยาศาสตร์ "
แม้ในที่แคบ ความรู้สึกที่อธิบายไว้ข้างต้น มีมากเหมือนกัน
หนึ่งในอันตรายของปรัชญาเป็นสิ่งล่อใจที่จะมากับ
ทฤษฎีที่กว้างเกินไป และกวาด . " ทฤษฎีของวิทยาศาสตร์ " ต้องพิจารณาปัญหาในใจ

นี้