ResultsForty-two participants respo

Results
Forty-two participants responded. The average time after board certification of these participants was 9.7±6.5 years (mean ± standard deviation). The prioritization of treatment issues was performed on grounds of analyzing avoidance of toxicity, avoidance of adverse events, and targeting treat- ment appraisal.
Toxicity
Three participants had to be excluded for reasons of an inconsistency ratio .0.1. For the remaining 39 participants, a one-way ANOVA was calculated for group effect showing highly significant group difference (F2,114=74.41, P,0.001). Pairwise comparisons between cardiotoxicity and both hepatotoxicity and hematotoxicity were highly significant (P,0.001). No difference was observed between preference for hepatotoxicity and hematotoxicity (Figure 3).
adverse events
Three participants had to be excluded for reasons of inconsis- tency ratio .0.1. For the remaining 39 participants, a one-way ANOVA was calculated showing a highly significant group difference (F4,190=81,154, P,0.001). All pairwise compari- sons were highly significant (P,0.001) except drug interac- tions and falls, which were equally important (Figure 4).
symptoms
Ten of the 42 participants had a consistency ratio .0.1. For the remaining 32 participants, a one-way ANOVA was cal- culated for group effect showing a highly significant group difference (F5,186=95,656, P,0.001). Suicidality was rated with the highest preference compared to all other symptoms (P,0.001). Ability to concentrate, feelings of worthlessness/ guilt, psychomotor changes, and weight were of next highest preference, rated less important than suicidality (P,0.001) but more important than sleep.
In a separate analysis, the preferences of those that were excluded from the final analysis were averaged and compared with those fulfilling Saaty’s consistency criterion. In none of the domains were any statistical significant differences observed between the whole group and the group excluded for reasons of inconsistency (Figure 5).
Discussion
The present study examined three different aspects deter- mining therapeutic decisions in elderly subjects with depressive disorder; ie, avoidance of toxicity, avoidance of adverse events, and targeting specific symptoms. It is a common belief that psychiatrists use sophisticated forms of clinical judgment that are suitable for clinical challenges but are not addressed by current research strategies.9 The current study aimed at analyzing these somewhat hidden preferences of psychiatrists for the avoidance of toxicity and adverse events and targeting symptoms with an established method of analyzing prefer- ences in a situation where multiple criteria contribute to the overall assessment.
Compared to other reports targeting the analysis of the relative importance of different symptoms for diagnosis and severity assessment of depressive disorder by means of an AHP, the group of professionals is much larger in the present study.13,14 While the study sample in the present study is small compared to the number of practicing psychiatrists and thus may be influenced by several confounders (eg, the setting in which they practice), the number is much larger than in the previous studies using AHP in health professionals.13,14 The present study used established endpoints of toxicity and adverse events. The symptoms used to determine the preferences for treatment goals are those symptoms used to characterize depressive disorder in the diagnostic clas- sification system of the DSM and ICD. Thus, on grounds of these results, some light can be shed on the ranking of symptoms in clinical practice. Using established symptoms of depressive disorder, the present study avoids arbitrary labeling and choice of symptoms used in prior studies.13,14 Moreover, it determines preferences concerning toxicity, side effects, and symptoms in separate questionnaires, thus avoiding the mingling of target symptoms and side effects in prior studies.13,14
In the literature, toxic events on treatment with anti- depressants refer to cardiac toxicity as a fairly frequent event and hepatotoxicity and hematotoxicity as rare but serious events.19–23 In the present study, avoidance of cardiotoxicity was rated more important than avoidance of both hepatotoxicity and hematotoxicity. Most likely, this results from the impression that cardiotoxicity may be associated with an immediate threat of death. Pos- sibly, warnings concerning some antidepressants of the SSRI-type in recent years contributed to this assessment also.24 Cardiotoxicity is the most frequent form of toxic- ity during treatment with antidepressants.19 Practicing physicians thus may be more aware of cardiotoxicity compared to the serious but rare events of hepatotoxicity or hematotoxicity.
Overall tolerability is an important factor in the selec- tion of antidepressive treatments and patient compliance, even though no clear-cut guidelines exist.25,26 In the present study, drug interactions and falls were considered to be the most important side effects to avoid. Even though sedation is known to be a risk factor for falls, avoidance of sedation is ranked as less important than avoidance of falls and drug interactions. Possibly this results from sedation being a therapeutic goal sometimes; eg, in depressed patients with suicidality where some extent of sedation is a therapeutic goal as long as it can be achieved without increasing the risk of falls. Similarly, weight change in some situations with reduced weight and appetite is a therapeutic goal, while in other situations on long-term treatment it is clearly an adverse event increasing the risk of metabolic syndrome. Overall, the results reflect clinical common sense, with highest preference for avoiding potentially health-threatening effects (eg, drug interactions) or immediate health risks (eg, falls).
The symptom given the highest weight by practicing psychiatrists was suicidality, in good accordance with the judgments on avoidance of life-threatening adverse effects or toxicity. Nevertheless, this is somewhat surprising, since it was reported that suicidality is less central to the diagnosis of depression than vegetative symptoms.27 However, the present study asked for symptom preferences concerning depressive disorder in elderly patients. This group of patients has a par- ticularly high rate of suicide, so that the preference from the group of psychiatrists in this study is in good harmony with the actual risk of the target group of patients.28 The present study demonstrates that vegetative symptoms (ie, weight and sleep) are weighted with different preference. Sleep is considered to be more important than weight. Thus, it can be questioned whether it is useful to combine symptoms of sleep and symptoms of weight change into one area labeled as “vegetative” in scales for the assessment of severity of major depression as in the Montgomery–Åsberg Depression Scale or the Hamilton Depression Rating Scale.29,30 Similar to the preference of psychiatrists in the present study, it was reported recently that targeting sleep problems is one of the most important symptoms for older male patients with depres- sive disorder.15 Future studies will need to address whether this holds in different settings (eg, hospital vs. outpatients) and patient or physician contexts. It is one of the limitations of the present study that several factors of the respondents are unknown (eg, setting, years of practice, and sex).
Inability to concentrate is just one out of many symptoms in the diagnostic checklists of the DSM and ICD. However, together with weight and feeling worthless, it belongs to the group of symptoms considered second most important after suicidality. Clinical practice thus seems to already have recognized that cognition is an important aspect of depres- sive disorder, even though this only recently has begun to be addressed in greater detail in academic research.31 Consider- ing the impact of impaired ability to concentrate on everyday function, the current study supports to look out for these and other cognitive symptoms more specifically in future.
Even though some studies suggest the importance of sexual dysfunction for the elderly more so than for younger patients, impairment thereof as an important side effect in treatment of depressed elderly seems to be neglected in everyday practice.32 Probably this reflects that elderly patients rarely talk about sexual issues, and therefore it not a frequent topic discussed between physician and patient.
The results of the present study raise the question for future research whether the preferences of clinical psychiatrists for specific symptoms cause differences in prescription patterns although a multitude of antidepressants are similarly effective when judged with instruments used in clinical trials. Future studies will also need to address the preferences of psychia- trists in appraising therapeutic efficacy, cross-culturally.
Acknowledgment
The author serves on advisory and speakers’ boards of drug companies developing and selling antidepressants (Lundbeck GmbH, Servier).
Disclosure
The author reports no conflicts of interest in this work

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ตอบรับร่วมสี่สิบสอง เวลาเฉลี่ยหลังจากรับรองคณะผู้เรียนเหล่านี้ถูก 9.7±6.5 ปี (ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเฉลี่ย±) มีดำเนินการจัดระดับความสำคัญของการรักษาปัญหา on grounds of หลีกเลี่ยงของ toxicity หลีกเลี่ยงเหตุการณ์ การวิเคราะห์ และกำหนดเป้าหมายเพื่อประเมินผลการปฏิบัติติดขัด ความเป็นพิษคนที่สามเพื่อแยกสาเหตุของอัตราส่วนคล้อง.0.1 ได้ เหลือ 39 ผู้เข้าร่วม การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวได้คำนวณสำหรับผลกลุ่มที่แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสูงกลุ่ม (F2, 114 = 74.41, P, 0.001) แพร์ไวส์เปรียบเทียบระหว่าง cardiotoxicity และ hepatotoxicity และ hematotoxicity สูงอย่างมีนัยสำคัญ (P, 0.001) ไม่แตกต่างที่พบระหว่างการตั้งค่าสำหรับ hepatotoxicity และ hematotoxicity (3 รูป) เหตุการณ์คนที่สามเพื่อแยกสาเหตุของอัตราส่วน inconsis tency .0.1 ได้ เหลือ 39 ผู้เข้าร่วม การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวได้คำนวณแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสูงกลุ่ม (F4, 190 = 81, 154, P, 0.001) ทั้งหมดแพร์ไวส์ compari-บุตรได้สูงอย่างมีนัยสำคัญ (P, 0.001) ยกเว้นยา interac-tions และน้ำตก ซึ่งเท่าเทียมกันสำคัญ (รูปที่ 4) อาการสิบของผู้เข้าร่วม 42 อัตราความสม่ำเสมอ.0.1 ได้ สำหรับ 32 คนที่เหลือ การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวมี cal-culated ลักษณะพิเศษกลุ่มที่แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสูงกลุ่ม (F5, 186 = 95, 656, P, 0.001) Suicidality ได้คะแนน ด้วยความสูงสุดเมื่อเทียบกับทั้งหมดอาการอื่น ๆ (P, 0.001) ความสามารถในการมีสมาธิ ความรู้สึกของ worthlessness / ผิด เปลี่ยนแปลง psychomotor และน้ำหนักได้ต่อเนื่องสูงสุด คะแนนสำคัญ suicidality (P, 0.001) แต่ที่สำคัญกว่าการนอนหลับ ในการแยกวิเคราะห์ กำหนดลักษณะของผู้ที่ถูกแยกออกจากการวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายได้ averaged และเทียบกับเกณฑ์ความสอดคล้องของ Saaty ตอบสนอง ของโดเมนมีความแตกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่สังเกตระหว่างกลุ่มทั้งกลุ่มที่ถูกแยกออกด้วยเหตุผลของความไม่สอดคล้อง (5 รูป) สนทนาการศึกษาปัจจุบันตรวจสอบสามด้านต่าง ๆ ขัดขวางทำการเหมืองแร่บำบัดการตัดสินใจในเรื่องผู้สูงอายุกับโรค depressive ie หลีกเลี่ยงความเป็นพิษ หลีกเลี่ยงเหตุการณ์ และอาการเฉพาะที่กำหนดเป้าหมาย ความเชื่อทั่วไปที่ว่า จิตแพทย์ใช้รูปแบบซับซ้อนของคำพิพากษาทางคลินิกที่เหมาะสมกับความท้าทายทางคลินิก แต่ไม่ได้รับการจัดการ โดยปัจจุบัน strategies.9 การวิจัยการศึกษาปัจจุบันมุ่งวิเคราะห์ลักษณะเหล่านี้ค่อนข้างซ่อนของจิตแพทย์สำหรับหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ความเป็นพิษ และอาการกำหนดเป้าหมายด้วยวิธีการสร้างการวิเคราะห์ต้อง ences ในสถานการณ์ที่หลายเงื่อนไขนำไปสู่การประเมินโดยรวม ได้ เปรียบเทียบกับรายงานอื่น ๆ กำหนดเป้าหมายการวิเคราะห์ความสำคัญของอาการแตกต่างกันสำหรับการประเมินการวินิจฉัยและความรุนแรงของโรค depressive โดยใช้วิธีการ AHP กลุ่มผู้เชี่ยวชาญเป็นจำนวนมากใน study.13,14 ปัจจุบันในขณะที่ตัวอย่างศึกษาในการศึกษาปัจจุบันมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับจำนวนจิตแพทย์ซ้อม และอาจมีผลมาจากหลาย confounders (เช่นดังการตั้งค่าในการฝึกที่), เลขมีขนาดใหญ่กว่าในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ใช้ AHP ใน professionals.13,14 สุขภาพการศึกษาปัจจุบันที่ใช้ก่อตั้งปลายทางของความเป็นพิษและเหตุการณ์ร้าย อาการที่ใช้ในการกำหนดลักษณะสำหรับเป้าหมายการรักษาคือ อาการเหล่านั้นใช้ลักษณะโรค depressive ในระบบ sification clas วินิจฉัยของ DSM และ ICD ดังนั้น on grounds of ผลลัพธ์เหล่านี้ เบาบางสามารถต้องหลั่งบนการจัดอันดับของอาการในคลินิก ใช้กำหนดอาการของโรค depressive หลีกเลี่ยงการศึกษาปัจจุบันติดฉลากและเลือกอาการที่ใช้ใน studies.13,14 ก่อน Moreover กำหนด กำหนดลักษณะที่เกี่ยวกับความเป็นพิษ ผลข้างเคียง และอาการในแบบสอบถามแยกต่างหาก จึง หลีกเลี่ยงการมั่วสุมของเป้าหมายอาการและผลข้างเคียงใน studies.13,14 ก่อน ในวรรณคดี เหตุการณ์พิษบนรักษาด้วยป้องกัน depressants ถึง toxicity หัวใจเป็นเหตุการณ์ค่อนข้างบ่อย และ hepatotoxicity และ hematotoxicity เป็น events.19–23 หายาก แต่อย่างจริงจังในการศึกษาปัจจุบัน หลีกเลี่ยงของ cardiotoxicity ได้คะแนนสำคัญกว่าหลีกเลี่ยง hepatotoxicity และ hematotoxicity คล้าย นี้ผลลัพธ์จากการแสดงผล cardiotoxicity ที่ได้เกี่ยวข้องกับการคุกคามทันทีตาย Pos-sibly คำเตือนที่เกี่ยวข้องกับบาง antidepressants SSRI ชนิดในปีนี้ประเมิน also.24 Cardiotoxicity ส่วนเป็นพิษ-ity ขณะทำการรักษากับแพทย์ที่ปฏิบัติ antidepressants.19 แบบบ่อย ๆ จึงอาจตระหนักถึง cardiotoxicity เปรียบเทียบกับเหตุการณ์ร้ายแรง แต่หายาก hepatotoxicity หรือ hematotoxicity Overall tolerability is an important factor in the selec- tion of antidepressive treatments and patient compliance, even though no clear-cut guidelines exist.25,26 In the present study, drug interactions and falls were considered to be the most important side effects to avoid. Even though sedation is known to be a risk factor for falls, avoidance of sedation is ranked as less important than avoidance of falls and drug interactions. Possibly this results from sedation being a therapeutic goal sometimes; eg, in depressed patients with suicidality where some extent of sedation is a therapeutic goal as long as it can be achieved without increasing the risk of falls. Similarly, weight change in some situations with reduced weight and appetite is a therapeutic goal, while in other situations on long-term treatment it is clearly an adverse event increasing the risk of metabolic syndrome. Overall, the results reflect clinical common sense, with highest preference for avoiding potentially health-threatening effects (eg, drug interactions) or immediate health risks (eg, falls). The symptom given the highest weight by practicing psychiatrists was suicidality, in good accordance with the judgments on avoidance of life-threatening adverse effects or toxicity. Nevertheless, this is somewhat surprising, since it was reported that suicidality is less central to the diagnosis of depression than vegetative symptoms.27 However, the present study asked for symptom preferences concerning depressive disorder in elderly patients. This group of patients has a par- ticularly high rate of suicide, so that the preference from the group of psychiatrists in this study is in good harmony with the actual risk of the target group of patients.28 The present study demonstrates that vegetative symptoms (ie, weight and sleep) are weighted with different preference. Sleep is considered to be more important than weight. Thus, it can be questioned whether it is useful to combine symptoms of sleep and symptoms of weight change into one area labeled as “vegetative” in scales for the assessment of severity of major depression as in the Montgomery–Åsberg Depression Scale or the Hamilton Depression Rating Scale.29,30 Similar to the preference of psychiatrists in the present study, it was reported recently that targeting sleep problems is one of the most important symptoms for older male patients with depres- sive disorder.15 Future studies will need to address whether this holds in different settings (eg, hospital vs. outpatients) and patient or physician contexts. It is one of the limitations of the present study that several factors of the respondents are unknown (eg, setting, years of practice, and sex). Inability to concentrate is just one out of many symptoms in the diagnostic checklists of the DSM and ICD. However, together with weight and feeling worthless, it belongs to the group of symptoms considered second most important after suicidality. Clinical practice thus seems to already have recognized that cognition is an important aspect of depres- sive disorder, even though this only recently has begun to be addressed in greater detail in academic research.31 Consider- ing the impact of impaired ability to concentrate on everyday function, the current study supports to look out for these and other cognitive symptoms more specifically in future. Even though some studies suggest the importance of sexual dysfunction for the elderly more so than for younger patients, impairment thereof as an important side effect in treatment of depressed elderly seems to be neglected in everyday practice.32 Probably this reflects that elderly patients rarely talk about sexual issues, and therefore it not a frequent topic discussed between physician and patient. The results of the present study raise the question for future research whether the preferences of clinical psychiatrists for specific symptoms cause differences in prescription patterns although a multitude of antidepressants are similarly effective when judged with instruments used in clinical trials. Future studies will also need to address the preferences of psychia- trists in appraising therapeutic efficacy, cross-culturally. AcknowledgmentThe author serves on advisory and speakers’ boards of drug companies developing and selling antidepressants (Lundbeck GmbH, Servier). DisclosureThe author reports no conflicts of interest in this work

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการ
สี่สิบสองผู้เข้าร่วมตอบ เวลาเฉลี่ยหลังจากที่คณะกรรมการรับรองของผู้เข้าร่วมเหล่านี้เป็น 9.7 ± 6.5 ปี (เฉลี่ย±ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) จัดลำดับความสำคัญของปัญหาการรักษาที่ได้รับการดำเนินการบนพื้นฐานของการวิเคราะห์การหลีกเลี่ยงความเป็นพิษ, หลีกเลี่ยงเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และการกำหนดเป้าหมายการประเมิน ment treat-.
พิษ
สามผู้เข้าร่วมจะต้องได้รับการยกเว้นสำหรับเหตุผลของความไม่สอดคล้องกันอัตราส่วน .0.1 สำหรับส่วนที่เหลืออีก 39 ร่วมทางเดียว ANOVA ที่คำนวณได้สำหรับผลกลุ่มแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มสูง (F2,114 = 74.41, P, 0.001) การเปรียบเทียบระหว่างคู่ cardiotoxicity และเกิดพิษต่อตับและ hematotoxicity อย่างมีนัยสำคัญสูง (P, 0.001) ไม่มีความแตกต่างก็สังเกตเห็นระหว่างการตั้งค่าสำหรับพิษต่อตับและ hematotoxicity (รูปที่ 3).
เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
ที่สามผู้เข้าร่วมจะต้องได้รับการยกเว้นสำหรับเหตุผลของอัตราส่วน inconsis- tency .0.1 สำหรับส่วนที่เหลืออีก 39 ร่วมทางเดียว ANOVA ที่คำนวณได้แสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มสูง (F4,190 = 81,154, P, 0.001) ทั้งหมดบุตรชาย compari- คู่อย่างมีนัยสำคัญสูง (P, 0.001) ยกเว้นยาเสพติดทั้งนี้ interac- และตกอยู่ซึ่งมีความสำคัญเท่าเทียมกัน (รูปที่ 4).
อาการ
สิบของผู้เข้าร่วมประชุม 42 มีอัตราส่วนสอดคล้อง .0.1 สำหรับผู้เข้าร่วม 32 ที่เหลือทางเดียว ANOVA ถูกแค culated สำหรับผลกลุ่มแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มสูง (F5,186 = 95,656, P, 0.001) ฆ่าตัวตายได้รับการจัดอันดับที่มีการตั้งค่าที่สูงที่สุดเมื่อเทียบกับอาการอื่น ๆ ทั้งหมด (P, 0.001) ความสามารถในการมีสมาธิ, ความรู้สึกของไร้ค่า / ความผิดการเปลี่ยนแปลงจิตและมีน้ำหนักต่อไปของการตั้งค่าที่สูงที่สุดจัดอันดับความสำคัญน้อยกว่าฆ่าตัวตาย (P, 0.001) แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่าการนอนหลับ.
ในการวิเคราะห์แยกการตั้งค่าของผู้ที่ได้รับการยกเว้นจาก การวิเคราะห์สุดท้ายถูกเฉลี่ยและเมื่อเทียบกับผู้ที่ปฏิบัติตามเกณฑ์ที่สอดคล้อง Saaty ของ ในโดเมนไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่สังเกตใด ๆ ระหว่างทั้งกลุ่มและกลุ่มที่ได้รับการยกเว้นสำหรับเหตุผลของความไม่สอดคล้องกัน (รูปที่ 5).
การอภิปราย
การศึกษาปัจจุบันการตรวจสอบสามด้านที่แตกต่างกันยับยั้งการทำเหมืองแร่การตัดสินใจการรักษาในวิชาผู้สูงอายุที่มีโรคซึมเศร้า; คือการหลีกเลี่ยงความเป็นพิษ, หลีกเลี่ยงเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และการกำหนดเป้าหมายอาการเฉพาะ มันเป็นความเชื่อกันว่าจิตแพทย์ใช้แบบฟอร์มที่มีความซับซ้อนของการตัดสินทางคลินิกที่มีความเหมาะสมสำหรับความท้าทายทางคลินิก แต่ยังไม่ได้รับการแก้ไขโดยการวิจัยในปัจจุบัน strategies.9 ศึกษาในปัจจุบันมุ่งเป้าไปที่การวิเคราะห์การตั้งค่าที่ซ่อนอยู่บ้างเหล่านี้ของจิตแพทย์เพื่อหลีกเลี่ยงความเป็นพิษและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และ การกำหนดเป้าหมายอาการด้วยวิธีการที่จัดตั้งขึ้นของการวิเคราะห์ ences prefer- ในสถานการณ์ที่หลายเงื่อนไขนำไปสู่การประเมินโดยรวม.
เมื่อเทียบกับรายงานอื่น ๆ การกำหนดเป้าหมายการวิเคราะห์ความสำคัญของอาการที่แตกต่างกันสำหรับการวินิจฉัยและการประเมินความรุนแรงของโรคซึมเศร้าโดยวิธี AHP , กลุ่มของผู้เชี่ยวชาญที่มีขนาดใหญ่ในปัจจุบัน study.13,14 ในขณะที่กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับจำนวนของการฝึกจิตแพทย์และอาจได้รับอิทธิพลจากหลายปัจจัย (เช่นการตั้งค่าในการที่พวกเขาปฏิบัติ ) จำนวนมากมีขนาดใหญ่กว่าในการศึกษาก่อนหน้านี้ใช้ AHP ในสุขภาพ professionals.13,14 การศึกษาครั้งนี้ใช้การจัดตั้งจุดสิ้นสุดของความเป็นพิษและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ อาการที่ใช้ในการตรวจสอบการตั้งค่าสำหรับเป้าหมายการรักษาอาการเหล่านั้นมาใช้ในการอธิบายลักษณะของโรคซึมเศร้าในระบบ sification clas- วินิจฉัยของ DSM และ ICD ดังนั้นในพื้นที่ของผลลัพธ์เหล่านี้แสงบางอย่างสามารถหลั่งในการจัดอันดับของอาการในทางคลินิก ใช้อาการที่จัดตั้งขึ้นของโรคซึมเศร้า, การศึกษาปัจจุบันหลีกเลี่ยงการติดฉลากโดยพลการและทางเลือกของอาการที่ใช้ในการ studies.13,14 ก่อนนอกจากนี้ยังกำหนดเกี่ยวกับการตั้งค่าความเป็นพิษ, ผลข้างเคียงและอาการในแบบสอบถามแยกต่างหากจึงหลีกเลี่ยงการมั่วสุมของอาการเป้าหมายและ ผลข้างเคียงใน studies.13,14 ก่อน
ในวรรณคดีเหตุการณ์เป็นพิษต่อการรักษาด้วย depressants ต่อต้านอ้างถึงความเป็นพิษต่อการเต้นของหัวใจเป็นเหตุการณ์ที่พบบ่อยอย่างเป็นธรรมและเกิดพิษต่อตับและ hematotoxicity เป็น events.19-23 หายาก แต่อย่างจริงจังในการศึกษาปัจจุบันหลีกเลี่ยง cardiotoxicity ถูกจัดอันดับความสำคัญมากกว่าการหลีกเลี่ยงการเกิดพิษต่อตับและ hematotoxicity ส่วนใหญ่นี้เป็นผลมาจากความประทับใจที่ cardiotoxicity อาจจะเกี่ยวข้องกับการคุกคามของการเสียชีวิต POS- sibly คำเตือนเกี่ยวกับอาการซึมเศร้าบางส่วนของ SSRI ชนิดในปีที่ผ่านมาส่วนร่วมในการประเมินนี้ also.24 cardiotoxicity เป็นรูปแบบที่พบบ่อยที่สุดของ ity toxic- ระหว่างการรักษาด้วยแพทย์ antidepressants.19 ฝึกจึงอาจจะทราบข้อมูลเพิ่มเติมของ cardiotoxicity เมื่อเทียบกับ เหตุการณ์ร้ายแรง แต่ที่หายากของพิษต่อตับหรือ hematotoxicity.
ทนโดยรวมเป็นปัจจัยสำคัญในการเลือกคําสั่งของการรักษาและการปฏิบัติตาม antidepressive ผู้ป่วยแม้ไม่มีแนวทางที่ชัดเจน exist.25,26 ในการศึกษาปัจจุบันมีปฏิสัมพันธ์ยาเสพติดและตกอยู่ ถือว่าเป็นผลข้างเคียงที่สำคัญที่สุดที่จะหลีกเลี่ยง แม้ว่าใจเย็นเป็นที่รู้จักกันเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการตก, หลีกเลี่ยงความใจเย็นเป็นอันดับที่สำคัญน้อยกว่าการหลีกเลี่ยงการตกและการมีปฏิสัมพันธ์ยาเสพติด อาจเป็นไปได้นี้เป็นผลมาจากความใจเย็นเป็นเป้าหมายของการรักษาบางครั้ง; เช่นในผู้ป่วยที่มีความสุขกับการฆ่าตัวตายที่ขอบเขตของยาระงับประสาทบางส่วนเป็นเป้าหมายการรักษาตราบเท่าที่มันสามารถเกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องเพิ่มความเสี่ยงของการตก ในทำนองเดียวกันการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักในบางสถานการณ์ที่มีน้ำหนักที่ลดลงและความอยากอาหารเป็นเป้าหมายการรักษาในขณะที่ในสถานการณ์อื่น ๆ เกี่ยวกับการรักษาในระยะยาวมันเห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์เพิ่มความเสี่ยงของภาวะ metabolic syndrome โดยรวมผลสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกร่วมกันทางคลินิกที่มีการตั้งค่าที่สูงที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นต่อสุขภาพเป็นอันตราย (เช่นยา) หรือความเสี่ยงต่อสุขภาพในทันที (เช่นตก).
อาการรับน้ำหนักสูงสุดโดยการฝึกจิตแพทย์ก็ฆ่าตัวตายตามที่ดี กับคำตัดสินเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงการคุกคามชีวิตผลกระทบหรือเป็นพิษ แต่นี้เป็นที่น่าแปลกใจบ้างเนื่องจากมีรายงานว่าฆ่าตัวตายเป็นศูนย์กลางน้อยกว่าในการวินิจฉัยของภาวะซึมเศร้ากว่า symptoms.27 พืชอย่างไรก็ตามการศึกษานี้ถามสำหรับการตั้งค่าอาการเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าในผู้ป่วยสูงอายุ ผู้ป่วยกลุ่มนี้มีการต่อสัญญาณ ticularly อัตราที่สูงของการฆ่าตัวตายเพื่อให้การตั้งค่าจากกลุ่มของจิตแพทย์ในการศึกษาครั้งนี้อยู่ในความสามัคคีที่ดีกับความเสี่ยงที่แท้จริงของกลุ่มเป้าหมายของ patients.28 การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าอาการพืช ( เช่นน้ำหนักและการนอนหลับ) มีน้ำหนักมีการตั้งค่าที่แตกต่างกัน การนอนหลับจะถือเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าน้ำหนัก ดังนั้นจึงสามารถที่จะถามว่ามันจะเป็นประโยชน์ที่จะรวมอาการของการนอนหลับและอาการของการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่มีข้อความว่า "พืช" ในการชั่งน้ำหนักในการประเมินความรุนแรงของโรคซึมเศร้าเช่นเดียวกับใน Montgomery-Åsbergชั่งภาวะเศรษฐกิจตกต่ำหรือแฮมิลตันอาการซึมเศร้า การจัดอันดับ Scale.29,30 คล้ายกับการตั้งค่าของจิตแพทย์ในการศึกษาครั้งนี้มีรายงานเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าการกำหนดเป้าหมายปัญหาการนอนหลับเป็นหนึ่งในอาการที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าเพศชาย sive ซึม disorder.15 การศึกษาในอนาคตจะต้องอยู่ไม่ว่าจะเป็น นี้ถือในการตั้งค่าที่แตกต่างกัน (เช่นโรงพยาบาลกับผู้ป่วยนอก) และผู้ป่วยหรือบริบทแพทย์ มันเป็นหนึ่งในข้อ จำกัด ของการศึกษาว่าปัจจัยหลายของผู้ตอบแบบสอบถามไม่เป็นที่รู้จัก (เช่นการตั้งค่าปีของการปฏิบัติและเพศ).
ไม่สามารถที่จะมีสมาธิเป็นเพียงหนึ่งในหลายอาการในรายการตรวจสอบวินิจฉัยของ DSM และ ICD . อย่างไรก็ตามพร้อมกับน้ำหนักและความรู้สึกไร้ค่ามันอยู่ในกลุ่มของอาการพิจารณาที่สองที่สำคัญที่สุดหลังจากที่ฆ่าตัวตาย การปฏิบัติทางคลินิกจึงดูเหมือนว่าจะได้รับการยอมรับแล้วว่าความรู้ความเข้าใจเป็นสิ่งสำคัญของการซึมผิดปกติบ่งบอกถึงแม้ว่านี้เท่านั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้เริ่มที่จะได้รับการแก้ไขในรายละเอียดมากขึ้นในทางวิชาการ research.31 การพิจารณาผลกระทบของไอเอ็นจีมีความสามารถด้อยคุณภาพที่จะมีสมาธิในชีวิตประจำวัน ฟังก์ชั่นการศึกษาในปัจจุบันสนับสนุนการมองออกไปสำหรับอาการองค์ความรู้เหล่านี้และอื่น ๆ มากขึ้นโดยเฉพาะในอนาคต.
แม้ว่าบางการศึกษาแสดงให้เห็นความสำคัญของการเสื่อมสมรรถภาพทางเพศสำหรับผู้สูงอายุมากขึ้นดังนั้นกว่าสำหรับผู้ป่วยที่อายุน้อยกว่าการด้อยค่าดังกล่าวเป็นผลข้างเคียงที่สำคัญในการรักษา หดหู่สูงอายุดูเหมือนว่าจะถูกทอดทิ้งในชีวิตประจำวันอาจ practice.32 นี้สะท้อนให้เห็นว่าผู้ป่วยสูงอายุที่ไม่ค่อยพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาทางเพศและดังนั้นจึงไม่ได้กล่าวถึงหัวข้อบ่อยระหว่างแพทย์และผู้ป่วย.
ผลของการศึกษาครั้งนี้ก่อให้เกิดคำถามสำหรับการวิจัยในอนาคตไม่ว่าจะเป็น การตั้งค่าของจิตแพทย์คลินิกสำหรับอาการเฉพาะก่อให้เกิดความแตกต่างในรูปแบบใบสั่งยาแม้ว่าหลากหลายของอาการซึมเศร้าที่มีประสิทธิภาพในทำนองเดียวกันเมื่อตัดสินกับเครื่องมือที่ใช้ในการทดลองทางคลินิก การศึกษาในอนาคตยังจะต้องอยู่ที่การตั้งค่าของ trists psychia- ในการประเมินประสิทธิภาพการรักษาข้ามวัฒนธรรม.
การรับรู้
ของผู้เขียนทำหน้าที่ในที่ปรึกษาและแผงลำโพงของ บริษัท ยาพัฒนาและการขายยาแก้ซึมเศร้า (Lundbeck GmbH, Servier).
การเปิดเผย
รายงานของผู้เขียน ความขัดแย้งไม่มีที่น่าสนใจในงานนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์
สี่สิบสองผู้เข้าร่วมตอบ เวลาเฉลี่ยหลังจากคณะกรรมการรับรองผู้เข้าร่วมเหล่านี้คือ 9.7 ± 6.5 ปี ( ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน± ) การลำดับความสำคัญของปัญหาการดำเนินการบนพื้นฐานของการวิเคราะห์ความเป็นพิษของการหลีกเลี่ยง , การหลีกเลี่ยงของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และเป้าหมายรักษา -- การประเมินความเป็นพิษ

. .ผู้เข้าร่วมทั้งสามต้องถูกยกเว้นสำหรับเหตุผลของความไม่สอดคล้องกัน อัตราส่วน 0.1 สำหรับส่วนที่เหลืออีก 39 คน เป็นทางเดียว คือ คำนวณสำหรับกลุ่มผลแสดงกลุ่มแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( f2114 = 74.41 P 0.001 ) การเปรียบเทียบระหว่างการเกิดพิษต่อหัวใจ และทั้งคู่ และ hematotoxicity ) อย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( P < 0.001 ) .ไม่พบความแตกต่างระหว่างความชอบและการเกิด hematotoxicity ( รูปที่ 3 )
3
เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ผู้เข้าร่วมต้องตัดออกด้วยเหตุผลของ inconsis - อัตราส่วน tency . 0.1 สำหรับส่วนที่เหลืออีก 39 คน และวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว คือคำนวณแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( f4190 = กลุ่ม 81154 P 0.001 ) ทุกคู่คัมพารี - ลูกอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( p , 0001 ) ยกเว้นยา interac - ยินดีด้วย และ ตก ซึ่งสำคัญพอๆกัน ( รูปที่ 4 ) .

10 อาการของ 42 ผู้เข้าร่วมมีความสอดคล้อง อัตราส่วน 0.1 สำหรับส่วนที่เหลืออีก 32 คน เป็นทางเดียว คือ แคล - culated สำหรับกลุ่มอิทธิพลกลุ่มแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( f5186 = 95656 P 0.001 ) อันดับสูงสุด suicidality กับความชอบเทียบกับอาการอื่น ๆทั้งหมด ( p < 0.001 )สมาธิ , ความรู้สึกของความผิดความไร้ค่า / ทักษะการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักของคะแนนความชอบสูงสุดถัดไป , สำคัญน้อยกว่า suicidality ( p < 0.001 ) แต่ที่สำคัญกว่าการนอน
ในการวิเคราะห์แยกตามความชอบของผู้ที่ได้รับการยกเว้นจากการวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายคือเฉลี่ยและเมื่อเทียบกับผู้ปฏิบัติตาม saaty ของความสอดคล้อง เกณฑ์ในเรื่องของโดเมนใด ๆอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่มและพบว่าทั้งกลุ่มยกเว้นด้วยเหตุผลของความไม่สอดคล้องกัน ( รูปที่ 5 )

การศึกษาการตรวจสอบสามแง่มุมที่แตกต่างห้ามปราม - เหมืองแร่ในการตัดสินใจในผู้สูงอายุโรคซึมเศร้า ; คือการหลีกเลี่ยงการเกิดพิษ การหลีกเลี่ยงจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ และเป้าหมาย อาการ ที่เฉพาะเจาะจงมันเป็นความเชื่อทั่วไปที่จิตแพทย์ใช้ซับซ้อนรูปแบบของการตัดสินทางคลินิกที่เหมาะสมสำหรับความท้าทายทางคลินิก แต่ไม่ได้รับการแก้ไข โดยกลยุทธ์ในปัจจุบัน9 การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์เหล่านี้ค่อนข้างซ่อนการตั้งค่าต่างๆเพื่อหลีกเลี่ยงพิษและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และเป้าหมายกับวิธีการวิเคราะห์อาการขึ้น ชอบ - ences ในสถานการณ์ที่หลายเงื่อนไขนำไปสู่การประเมินโดยรวม
เมื่อเทียบกับอื่น ๆรายงานเป้าหมายการวิเคราะห์เทียบความสำคัญของอาการแตกต่างกันในการวินิจฉัยและประเมินความรุนแรงของโรคซึมเศร้า โดยเป็นวิธี กลุ่มผู้เชี่ยวชาญมีขนาดใหญ่มากใน study.13 ปัจจุบัน14 ในขณะที่กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาเป็นขนาดเล็กเมื่อเทียบกับจำนวนของการฝึก จิตแพทย์ และดังนั้นจึง อาจได้รับอิทธิพลจากหลายตัววัด ( เช่นการตั้งค่าที่พวกเขาปฏิบัติ ) , หมายเลขมีขนาดใหญ่กว่าในการศึกษาการใช้ AHP ในผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ 13,14 ปัจจุบัน การศึกษาใช้ข้อมูลจากความเป็นพิษและเหตุการณ์ตั้งขึ้น ที่ไม่พึงประสงค์อาการที่ใช้ในการตรวจสอบการตั้งค่าสำหรับเป้าหมายการรักษาคือใช้ในลักษณะของอาการโรคซึมเศร้าใน 1 -- การวินิจฉัยระบบ sification ของ DSM นานาชาติ . ดังนั้นบนพื้นฐานของผลลัพธ์เหล่านี้ บาง เบา สามารถหลั่งในการจัดอันดับของอาการในการปฏิบัติทางคลินิก ใช้สร้างอาการของโรคซึมเศร้า ,การศึกษาการเลือกโดยพลการติดฉลาก และอาการที่ใช้ในการศึกษาก่อน 13,14 นอกจากนี้ยังกำหนดลักษณะเกี่ยวกับความเป็นพิษ ผลข้างเคียง และอาการในแยกแบบสอบถาม จึงหลีกเลี่ยงการปะปนของอาการเป้าหมายและผลข้างเคียงในการศึกษาก่อน 13,14
ในวรรณคดี