The Iran nuclear issue has intensif

The Iran nuclear issue has intensified the antagonism between Tehran
and Washington. From August 2002 to August 2005, Britain, France,
and Germany tried to convince Iran to suspend its nuclear program
through diplomatic efforts; thereafter the “Iran Six” (or Five plus One) mechanism, which consists of the five permanent members of the United
Nations Security Council and Germany, came into being, and the direct
antagonism between Iran and the United States became the dominant
factor in negotiations. Moreover, Iran’s anti-Israel president Mahmoud
Ahmadinejad came to power in 2005. The rise of Iran, a bitter antagonism
between Iran and the United States, combined with the anti-Israel
position of the current Iranian government, made Iran the core concern
and main target of U.S. policy in the Gulf region. Although the Obama
Administration has adopted a policy of engagement since 2009, the United
States did not change its attitude on the Iran nuclear issue and Tehran’s
position toward Israel.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหานิวเคลียร์ของอิหร่านมีรุนแรง antagonism ระหว่างเตหะรานและวอชิงตัน จาก 2002 สิงหาคมสิงหาคม 2005 สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศสและเยอรมนีพยายามโน้มน้าวให้อิหร่านระงับโครงการนิวเคลียร์ผ่านความพยายามทางการทูต หลังจาก "อิหร่านหก" (หรือห้า บวกหนึ่ง) กลไก ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกถาวรของสหรัฐชาติมนตรีและเยอรมนี ถูก และตรงเข้ามาantagonism ระหว่างอิหร่านและสหรัฐอเมริกาเป็นโดดเด่นปัจจัยในการต่อรอง นอกจากนี้ อิหร่านของอิสราเอลต่อต้านประธานาธิบดี MahmoudAhmadinejad มาสู่อำนาจในปี 2005 การเพิ่มขึ้นของอิหร่าน antagonism ขมระหว่างอิหร่านและสหรัฐอเมริกา รวมกับการต่อต้านอิสราเอลตำแหน่งของรัฐบาลอิหร่านปัจจุบัน อิหร่านทำความกังวลหลักและเป้าหมายหลักของนโยบายของสหรัฐอเมริกาในภูมิภาคอ่าว แม้ว่า Obamaบริหารได้นำนโยบายในการมีส่วนร่วมตั้งแต่ 2009 สหรัฐอเมริกาไม่ได้เปลี่ยนทัศนคติของปัญหานิวเคลียร์อิหร่านและของเตหะรานตำแหน่งไปยังอิสราเอล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหานิวเคลียร์อิหร่านได้ทวีความรุนแรงเป็นปรปักษ์กันระหว่างกรุงเตหะราน
และวอชิงตัน ตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2002 ถึงสิงหาคม 2005, สหราชอาณาจักร, ฝรั่งเศส,
เยอรมนีและพยายามที่จะโน้มน้าวให้อิหร่านระงับโครงการนิวเคลียร์ของตน
ผ่านความพยายามทางการทูต; หลังจากนั้น "อิหร่านหก" (หรือห้าบวกหนึ่ง) กลไกซึ่งประกอบด้วยห้าสมาชิกถาวรของประเทศ
คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติและเยอรมนีเข้ามาอยู่และตรง
การเป็นปรปักษ์กันระหว่างอิหร่านและสหรัฐอเมริกากลายเป็นที่โดดเด่น
เป็นปัจจัยในการเจรจาต่อรอง . นอกจากนี้อิหร่านต่อต้านอิสราเอลประธานาธิบดีมาห์มูด
จาดเข้ามามีอำนาจในปี 2005 การเพิ่มขึ้นของอิหร่านเป็นปรปักษ์ขม
ระหว่างอิหร่านและสหรัฐอเมริการวมกับการต่อต้านอิสราเอล
ตำแหน่งของรัฐบาลอิหร่านในปัจจุบันทำให้อิหร่านกังวลหลัก
และหลัก เป้าหมายของนโยบายของสหรัฐในภูมิภาคอ่าว แม้ว่าโอบามา
บริหารได้นำนโยบายของการมีส่วนร่วมตั้งแต่ปี 2009 ที่ประเทศ
สหรัฐอเมริกาไม่ได้เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อปัญหานิวเคลียร์อิหร่านและเตหะราน
ตำแหน่งต่ออิสราเอล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหานิวเคลียร์อิหร่านมีการต่อสู้รุนแรงระหว่างเตหะรานและวอชิงตัน จากสิงหาคม 2545 ถึงสิงหาคม 2005 , อังกฤษ , ฝรั่งเศสและเยอรมนีพยายามโน้มน้าวให้อิหร่านระงับโครงการนิวเคลียร์ของผ่านความพยายามทางการทูต ; หลังจากนั้น " อิหร่านหก " ( หรือห้าบวกหนึ่งกลไก ) ซึ่งประกอบด้วยห้าสมาชิกถาวรของสหรัฐอเมริกาสหประชาชาติคณะมนตรีความมั่นคง และเยอรมัน มาเข้า และโดยตรงการต่อสู้ระหว่างอิหร่านและสหรัฐอเมริกากลายเป็นเด่นปัจจัยในการเจรจา นอกจากนี้ อิหร่านต่อต้านอิสราเอลประธานาธิบดีมาห์มูดAhmadinejad เข้ามามีอำนาจในปี 2005 การเพิ่มขึ้นของอิหร่าน , การต่อสู้ขมระหว่างอิหร่านและสหรัฐอเมริกา รวมกับการต่อต้านอิสราเอลตำแหน่งของรัฐบาลอิหร่าน ทำให้อิหร่านปัญหาหลักในปัจจุบันและเป้าหมายหลักของนโยบายสหรัฐในภูมิภาคอ่าว แม้ว่าโอบามาผู้บริหารมีนโยบายหมั้นตั้งแต่ 2009 , สหรัฐอเมริกาอเมริกาไม่ได้เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อปัญหานิวเคลียร์ของเตหะรานอิหร่านและตำแหน่งต่ออิสราเอล