Molybdenum Disulfide (MoS2) Molybde

Molybdenum Disulfide (MoS2)
Molybdenum was not discovered until the latter part of the 18th century, and does not occur in the metallic form in nature. Despite this, its predominant mineral - molybdenite - was used in ancient times (a 14th-century Japanese sword has been found to contain molybdenum) but would have been indistinguishable from other similar materials such as lead, galena and graphite. Collectively, these substances were known by the Greek word “molybdos”, which means lead-like.

Molybdenum was first positively identified in 1778 by a Swedish scientist, Carl Wilhelm Scheele. Shortly thereafter, in 1782, Peter Jacob Hjelm reduced molybdenite oxide with carbon to obtain a dark metallic powder which he named “molybdenum”.

Molybdenum remained a laboratory curiosity throughout most of the 19th century until the technology for the extraction of commercial quantities became practical. In 1891, the French company Schneider and Co. first used molybdenum as an alloying element in the production of armor plates. It was quickly noted that molybdenum was an effective replacement for tungsten in numerous steel alloying applications because its density is only slightly more than half that of tungsten.

MoS2 occurs naturally in the form of thin solid veins within granite. It is mined and highly refined to achieve purity suitable for lubricants. MoS2 has a hexagonal crystalline structure as shown in Figure 1. The intrinsic property of easy shear occurs at the interface between the sulfur molecules. The interaction between layers provides an effect similar to what a person may experience if trying to maneuver across a floor completely covered with brand new playing cards. Each playing card slides easily with respect to each individual layer. As the total surface resistance is reduced or redistributed among many other interacting surfaces, the net effect is reduced total surface friction and resistance.

Because there is no vapor present between lattice plates, MoS2 is effective in high-vacuum conditions, where graphite will not work. The particle size and film thickness are important parameters that should be matched to the surface roughness of the lubricated component. Particle size selection is much larger for rough cut surfaces, such as hobbed open gears, than for highly finished surfaces, such as those found on bearings. Improperly matched particle sizes may result in excessive wear by abrasion caused by impurities in the MoS2.

The temperature limitation of MoS2 at 400°C (752°F) is imposed by oxidation. MoS2 oxidizes slowly in atmospheres up to 600°F. In a dry, oxygen-free atmosphere it can function as a lubricant up to 1300°F. The oxidation products of MoS2 are molybdenum trioxide (MoO3) and sulfur dioxide. MoS3 is hydroscopic and causes many of the friction problems in standard atmosphere. MoO3 is a preferred form of the metal used as an additive for various other metals, which is its primary use.

The issue of where molybdenum disulfide should be used, versus graphite or tungsten disulfide, is generally best addressed by a lubrication engineer. For most commercial applications, these are relatively simple judgments. In aerospace applications where unique environments and exotic materials are employed, these questions often take substantial research to provide the best answers.3

The low friction coefficients of MoS2 often exceed that of graphite.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โมลิบดีนัมไดซัลไฟด์ (MoS2) โมลิบดีนัมไม่ค้นพบจนถึงส่วนหลังของศตวรรษ 18 และไม่เกิดขึ้นในแบบฟอร์มโลหะในธรรมชาติ แม้นี้ แร่ของกัน - molybdenite - ใช้ในสมัยโบราณ (ศตวรรษที่ 14 ดาบญี่ปุ่นพบมีโมลิบดีนัม) แต่จะมีการจำแนกไม่ได้จากวัสดุอื่น ๆ คล้ายกันเช่นลูกค้าเป้าหมาย ฟพร และแกรไฟต์ โดยรวม สารเหล่านี้ได้ทราบจากคำกรีก "molybdos" ซึ่งหมายความว่า ลูกค้าเป้าหมายเช่นโมลิบดีนัมเป็นแรกบวกระบุใน 1778 เป็นนักวิทยาศาสตร์สวีเดน คาร์ลวิลเฮล์ม Scheele ในไม่ช้าหลังจากนั้น ใน 1782 ปีเตอร์ยาโคบ Hjelm ลด molybdenite ออกไซด์กับคาร์บอนเป็นผงโลหะสีเข้มซึ่งเขามีชื่อว่า "โมลิบดีนัม" รับโมลิบดีนัมยังคง อยากปฏิบัติตลอดส่วนใหญ่ของศตวรรษ 19 จนกระทั่งเทคโนโลยีการสกัดของปริมาณการค้าได้กลายเป็นจริง ใน 1891 ฝรั่งเศสบริษัทชไนเดอร์ และ บริษัทแรกใช้โมลิบดีนัมเป็นองค์ประกอบในการผลิตแผ่นเกราะลเท่านั้น มันได้อย่างรวดเร็วกล่าวว่า โมลิบดีนัมมีแทนทังสเตนในเหล็กจำนวนมากลเท่านั้นใช้งานได้เนื่องจากความหนาแน่นของเพียงเล็กน้อยมากกว่าครึ่งหนึ่งที่มีประสิทธิภาพของทังสเตนMoS2 เกิดขึ้นตามธรรมชาติในรูปแบบของหลอดเลือดดำแข็งบางภายในหินแกรนิต มันจะขุด และกลั่นเพื่อให้บริสุทธิ์เหมาะสำหรับการหล่อลื่นสูง MoS2 มีโครงสร้างผลึกหกเหลี่ยมดังแสดงในรูปที่ 1 คุณสมบัติของแรงเฉือนง่าย intrinsic เกิดที่อินเทอร์เฟซระหว่างโมเลกุลกำมะถัน การโต้ตอบระหว่างชั้นมีลักษณะพิเศษคล้ายกับว่าคนอาจถ้าพยายามแปรขบวนข้ามชั้นที่ปกคลุม ด้วยไพ่ใหม่ทั้งหมด ไพ่แต่ละภาพนิ่งได้อย่างง่ายดายกับแต่ละชั้นแต่ละ ต่อต้านพื้นผิวทั้งหมดจะลดลง หรือ redistributed ระหว่างผิว interacting หลายอื่น ๆ ผลสุทธิเป็นแรงเสียดทานพื้นผิวรวมลดลงและความต้านทานเพราะไม่มีไอน้ำอยู่ระหว่างแผ่นโครงตาข่ายประกอบ MoS2 ได้มีประสิทธิภาพในการดูดสูงเงื่อนไข ที่ก้านจะไม่ทำงาน ความหนาฟิล์มและขนาดอนุภาคเป็นพารามิเตอร์สำคัญที่ควรจับคู่กับความหยาบผิวประกอบ lubricated เลือกขนาดของอนุภาคมีขนาดใหญ่สำหรับตัดพื้นผิวที่หยาบ เช่น hobbed เปิดเกียร์ กว่าสำหรับพื้นผิวสูงสำเร็จ เช่นที่พบในปืน ขนาดอนุภาคไม่ถูกต้องตรงกันอาจส่งผลในเครื่องแต่งกายมากเกินไป โดยเกิดจาก impurities ใน MoS2 รอยขีดข่วนจำกัดอุณหภูมิของ MoS2 ที่ 400° C (752° F) ถูกกำหนด โดยการเกิดออกซิเดชัน MoS2 oxidizes ช้าในบรรยากาศถึง 600 องศาเอฟ ในบรรยากาศที่ ปราศจากออกซิเจน แห้ง อาจทำหน้าที่เป็นน้ำมันหล่อลื่นได้ถึง 1300 องศาเอฟ ผลิตภัณฑ์ออกซิเดชันของ MoS2 มีโมลิบดีนัม trioxide (MoO3) และซัลเฟอร์ไดออกไซด์ MoS3 เป็น hydroscopic และทำให้เกิดปัญหาแรงเสียดทานในบรรยากาศมาตรฐาน MoO3 เป็นรูปแบบที่ต้องการของโลหะที่ใช้เป็นการเติมโลหะอื่น ๆ ต่าง ๆ ซึ่งเป็นการใช้หลักส่วนโดยทั่วไปเป็นส่งออกที่ไดซัลไฟด์ molybdenum ควรใช้ กับแกรไฟต์หรือทังสเตนไดซัลไฟด์ โดยวิศวกรน้ำมันหล่อลื่น สำหรับโปรแกรมประยุกต์ส่วนใหญ่ เหล่านี้เป็นคำพิพากษาที่ค่อนข้างง่าย ในโปรแกรมประยุกต์ที่บินที่จ้างเฉพาะสภาพแวดล้อมและวัสดุแปลกใหม่ คำถามเหล่านี้มักจะใช้เวลาวิจัยพบให้ answers.3 สุดสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานต่ำ MoS2 มักเกินของแกรไฟต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมลิบดีนัมซัลไฟด์ (MoS2)
โมลิบดีนัมไม่ได้ค้นพบจนถึงส่วนหลังของศตวรรษที่ 18 และไม่ได้เกิดขึ้นในรูปแบบที่เป็นโลหะในธรรมชาติ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้แร่เด่น - molybdenite - ถูกนำมาใช้ในสมัยโบราณ (ศตวรรษที่ 14 ดาบญี่ปุ่นได้รับพบว่ามีโมลิบดีนัม) แต่จะได้รับแตกต่างจากวัสดุอื่นที่คล้ายคลึงกันเช่นตะกั่วกาลีนาและกราไฟท์ เรียกรวมกันว่าสารเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันโดยภาษากรีกคำว่า "molybdos" ซึ่งหมายถึงสารตะกั่วเช่น. โมลิบดีนัมเป็นครั้งแรกที่ระบุในเชิงบวกใน 1778 โดยนักวิทยาศาสตร์สวีเดน, คาร์ลวิลเฮล์ Scheele หลังจากนั้นไม่นานใน 1782 ปีเตอร์จาค็อบ Hjelm ลด molybdenite ออกไซด์กับคาร์บอนที่จะได้รับผงโลหะที่มืดซึ่งเขาตั้งชื่อ "โมลิบดีนัม". โมลิบดีนัมยังคงอยากรู้อยากเห็นในห้องปฏิบัติการตลอดที่สุดของศตวรรษที่ 19 จนเทคโนโลยีในการสกัดของปริมาณการค้ากลายเป็นทางปฏิบัติ ใน 1891 บริษัท ชไนเดอฝรั่งเศสและร่วมกันครั้งแรกที่ใช้โมลิบดีนัมเป็นองค์ประกอบผสมในการผลิตแผ่นเกราะ มันเป็นข้อสังเกตอย่างรวดเร็วว่าโมลิบดีนัมเป็นทดแทนที่มีประสิทธิภาพสำหรับทังสเตนเหล็กในการใช้งานจำนวนมากผสมเพราะความหนาแน่นของมันเป็นเพียงเล็กน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของทังสเตน. MoS2 เกิดขึ้นตามธรรมชาติในรูปแบบของหลอดเลือดดำที่เป็นของแข็งบางภายในหินแกรนิต มันคือศีลธรรมและการกลั่นสูงเพื่อให้บรรลุความบริสุทธิ์เหมาะสำหรับการหล่อลื่น MoS2 มีโครงสร้างผลึกหกเหลี่ยมดังแสดงในรูปที่ 1 สถานที่ให้บริการที่แท้จริงของการเฉือนง่ายเกิดขึ้นที่เชื่อมต่อระหว่างโมเลกุลกำมะถัน การทำงานร่วมกันระหว่างชั้นให้ผลคล้ายกับสิ่งที่คนอาจพบถ้าพยายามที่จะจัดทำทั่วพื้นครอบคลุมด้วยการเล่นไพ่แบรนด์ใหม่ แต่ละบัตรเล่นสไลด์ได้อย่างง่ายดายด้วยความเคารพในแต่ละชั้นของแต่ละบุคคล ในฐานะที่เป็นความต้านทานพื้นผิวทั้งหมดจะลดลงหรือแจกจ่ายในหมู่ปฏิสัมพันธ์พื้นผิวอื่น ๆ อีกมากมายผลสุทธิจะลดลงแรงเสียดทานผิวทั้งหมดและความต้านทาน. เพราะไม่มีไอปัจจุบันระหว่างแผ่นเปลือกโลกตาข่าย MoS2 มีประสิทธิภาพในสภาพสูญญากาศสูงที่กราไฟท์จะไม่ทำงาน . ขนาดอนุภาคและความหนาของฟิล์มเป็นตัวแปรสำคัญที่ควรได้รับการจับคู่กับพื้นผิวที่ขรุขระขององค์ประกอบหล่อลื่น เลือกขนาดของอนุภาคที่มีขนาดใหญ่สำหรับพื้นผิวที่หยาบเช่น hobbed เกียร์เปิดกว่าสำหรับพื้นผิวสำเร็จรูปสูงเช่นที่พบบนแบริ่ง ไม่ถูกต้องตรงกับขนาดอนุภาคอาจส่งผลให้การสึกหรอมากเกินไปโดยการขัดสีที่เกิดจากสิ่งสกปรกใน MoS2. ข้อ จำกัด ของ MoS2 อุณหภูมิที่ 400 ° C (752 ° F) จะเรียกเก็บออกซิเดชัน MoS2 oxidizes ช้าลงในชั้นบรรยากาศได้ถึง 600 ° F ในที่แห้งบรรยากาศที่ปราศจากออกซิเจนมันสามารถทำหน้าที่เป็นสารหล่อลื่นได้ถึง 1,300 ° F ผลิตภัณฑ์ออกซิเดชันของ MoS2 เป็นออกไซด์โมลิบดีนัม (หมู่ 3) และก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ MoS3 เป็น hydroscopic และทำให้เกิดหลายปัญหาแรงเสียดทานในบรรยากาศมาตรฐาน หมู่ 3 เป็นรูปแบบที่ต้องการของโลหะที่ใช้เป็นสารเติมแต่งสำหรับโลหะอื่น ๆ อีกมากมายซึ่งคือการใช้หลักของมัน. ปัญหาของซัลไฟด์โมลิบดีนัมที่ควรจะใช้เมื่อเทียบกับกราไฟท์หรือซัลไฟด์ทังสเตนโดยทั่วไปที่ดีที่สุดโดยวิศวกรหล่อลื่น สำหรับการใช้งานเชิงพาณิชย์มากที่สุดเหล่านี้เป็นคำตัดสินที่ค่อนข้างง่าย ในการใช้งานการบินและอวกาศที่สภาพแวดล้อมที่ไม่ซ้ำกันและวัสดุที่แปลกใหม่เป็นลูกจ้างคำถามเหล่านี้มักจะใช้การวิจัยที่สำคัญเพื่อให้ answers.3 ที่ดีที่สุดค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานต่ำของ MoS2 มักจะเกินที่กราไฟท์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โมลิบดีนัมไดซัลไฟด์ ( mos2 )
โมลิบดีนัมไม่พบจนถึงส่วนหลังของศตวรรษที่ 18 และไม่ได้เกิดขึ้นในรูปของโลหะในธรรมชาติ แม้นี้ , โดดแร่โมลิบดีไนต์ - - ใช้ในสมัยโบราณ ( ศตวรรษที่ 14 ญี่ปุ่นดาบได้พบว่ามีโมลิบดีนัม ) แต่ก็คงไม่ต่างอะไรจากวัสดุที่คล้ายกันอื่น ๆ เช่น ตะกั่วดำและแกรไฟต์ ซึ่งสารเหล่านี้เป็นที่รู้จักจากคำกรีก " molybdos " ซึ่งหมายถึงตะกั่วชอบ

โมลิบดีนัมเป็นครั้งแรกที่พบใน 1608 โดยนักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดน คาร์ลวิลเฮล์มชิล . หลังจากนั้นไม่นานใน 1782 , ปีเตอร์จาคอบเยล์มลดลงโมลิบดีไนต์ออกไซด์คาร์บอนได้รับเข้มโลหะผงซึ่งเขาตั้งชื่อว่า " บดิ

"โมลิบดีนัมยังคงปฏิบัติการความอยากรู้อยากเห็นตลอดที่สุดของศตวรรษที่ 19 จนถึงเทคโนโลยีการสกัดในปริมาณเชิงพาณิชย์ได้จริง 1891 บริษัทฝรั่งเศสชไนเดอร์และ บริษัท แรกที่ใช้โมลิบดีนัมเป็นองค์ประกอบในโครงสร้างการผลิตของแผ่นเกราะมันได้อย่างรวดเร็วระบุว่า โมลิบดีนัมเป็นทดแทนที่มีประสิทธิภาพสำหรับทังสเตนเหล็กอัลลอยงานมากมาย เพราะความหนาแน่นของมันเป็นเพียงเล็กน้อยมากกว่าครึ่งหนึ่งของทังสเตน .

mos2 เกิดขึ้นตามธรรมชาติในรูปแบบของบางแข็งหลอดเลือดดำภายในหินแกรนิต มันคือ mined และการกลั่นเพื่อให้บรรลุความบริสุทธิ์สูงเหมาะสำหรับการหล่อลื่น mos2 มีหกเหลี่ยมผลึกโครงสร้างดังแสดงในรูปที่ 1คุณสมบัติที่แท้จริงของง่ายเฉือนเกิดขึ้นที่รอยต่อระหว่างซัลเฟอร์โมเลกุล ปฏิสัมพันธ์ระหว่างชั้นมีลักษณะคล้ายกับสิ่งที่คนอาจพบว่าพยายามที่จะซ้อมรบในพื้นปกคลุมไปด้วยแบรนด์ใหม่บัตรเล่น แต่ละคนเล่นการ์ดภาพนิ่งได้อย่างง่ายดายด้วยความเคารพในแต่ละชั้นของแต่ละบุคคลเป็นต้านทานผิวทั้งหมดจะลดลงหรือแจกจ่ายในหมู่อื่น ๆอีกมากมายกระทบพื้นผิว ผลสุทธิคือการต่อต้านการรวมพื้นผิวแรงเสียดทานและ

เพราะไม่มีไอปัจจุบันระหว่างตาข่ายแผ่น mos2 มีประสิทธิภาพในสภาวะสูญญากาศสูงที่กราไฟท์จะไม่ทำงานขนาดของอนุภาค และความหนาของฟิล์ม คือตัวแปรสำคัญที่ควรจะจับคู่กับพื้นผิวขรุขระของหล่อลื่นชิ้นส่วน การเลือกขนาดของอนุภาคขนาดใหญ่มากสำหรับพื้นผิวตัดหยาบ เช่น hobbed เปิดเกียร์กว่าสูงเสร็จสิ้นพื้นผิว เช่นที่พบในแบริ่งไม่ถูกต้องตรงกับขนาดอนุภาคอาจส่งผลมากเกินไปสวมใส่โดยการขัดถูเกิดจากสิ่งสกปรกใน mos2

อุณหภูมิ 400 องศา C mos2 จำกัด ( 752 ° F ) จะถูกกำหนดโดยการเกิดออกซิเดชัน mos2 oxidizes ช้าๆในบรรยากาศได้ถึง 600 องศา F . ในที่แห้งออกซิเจนบรรยากาศฟรี มันสามารถใช้เป็นน้ำมันหล่อลื่นถึง 1300 องศา F . ออกซิเดชันของผลิตภัณฑ์ mos2 มีโมลิบดีนัมไตรออกไซด์ ( หมู่ 3 ) และก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์mos3 เป็น hydroscopic หลายสาเหตุของความขัดแย้งและปัญหาในบรรยากาศมาตรฐาน หมู่ 3 เป็นแบบฟอร์มที่ต้องการของโลหะที่ใช้เป็นสารเติมแต่งสำหรับโลหะอื่น ๆต่าง ๆที่ใช้หลักของ .

ปัญหาของโมลิบดีนัมไดซัลไฟด์ที่ควรใช้ และแกรไฟต์หรือทังสเตนไดโดยทั่วไปที่ดีที่สุด addressed โดยหล่อลื่นวิศวกร สำหรับการใช้งานเชิงพาณิชย์มากที่สุดเหล่านี้เป็นคำตัดสินที่ค่อนข้างง่าย ในการใช้งานการบินและอวกาศที่สภาพแวดล้อมที่ไม่ซ้ำกันและวัสดุที่แปลกใหม่ มีการจ้างงาน คำถามเหล่านี้มักจะใช้เวลาวิจัยมากมายเพื่อให้คำตอบที่ดีที่สุด ค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานต่ำ 3

ของ mos2 มักจะเกินกว่าที่
แกรไฟต์