The genus Passiflora (Passifloracea

The genus Passiflora (Passifloraceae) comprises four subgenera
and 520 species distributed in tropical and subtropical regions. Passiflora
alata, commonly known as sweet passion fruit, is native to
Brazil and can also be found in Argentina, Paraguay and Peru. P.
alata is one of the commercially cultivated species of the genus,
being consumed in natura due to its sweet taste. It is also used
worldwide as an ornamental and in folk medicine.
The establishment of tissue culture protocols for P. alata
represents an important action for multiplication, germplasm conservation,
and secondary metabolite production. However, there
are few reports on in vitro culture of this species when compared
to P. edulis f. flavicarpa. Previous studies were undertaken mainly
using explants excised from greenhouse plants, and either achieved
low regeneration efficiencies or did not present quantitative data.
Desai and Mehta (1985) reported the influence of polyamines on
shoot, root and callus production from leaf discs. Rodriguez et al.
∗ Corresponding author. Tel.: [phone]; fax: [phone].
E-mail address: [e-mail] (E. Mansur).
1 Tel.: [phone]; fax: [phone].
2 Tel.: [phone]; fax: [phone].
(2007) obtained shoots from nodal segments cultured on WPM
medium (Lloyd and McCown, 1980) supplemented with 8.8 M
benzyladenine (BA), whereas leaf explants cultured in the same
conditions showed callus formation without shoot development.
On the other hand, Pinto et al. (2010) induced bud production on
MS medium (Murashige and Skoog, 1962) supplemented with BA,
thidiazuron (TDZ), and AgNO3 using leaf segments of greenhouse
plants, and hypocotyls excised from axenic seedlings. Shoot elongation
and plant development only occurred from buds obtained from
hypocotyls explants cultured on MSM medium supplemented with
gibberellic acid (GA3), in flasks with vented lids. Thus, the objective
of this work was to systematically study new strategies for in vitro
culture of P. alata aiming at developing efficient plant production
protocols as well as establishing callogenesis and cell suspension
cultures for further phytochemical and pharmacological studies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชสกุล Passiflora (Passifloraceae) ประกอบด้วย 4 subgeneraและ 520 ชนิดกระจายอยู่ในภูมิภาค ร้อน Passifloraชุมเห็ดเทศ โดยทั่วไปเรียกว่าเสาวรสหวาน เป็นพื้นเมืองบราซิล และสามารถพบ ในอาร์เจนตินา ปารากวัย เปรู พีชุมเห็ดเทศเป็นหนึ่งในพันธุ์สกุล ปลูกในเชิงพาณิชย์การใช้ใน natura เนื่องจากมีรสชาติหวาน นอกจากนี้ยังใช้ทั่วโลก เป็นไม้ประดับ และยาพื้นบ้านตั้งของโพรโทคอเยื่อสำหรับ P. ชุมเห็ดเทศแสดงถึงการดำเนินการที่สำคัญสำหรับการคูณ germplasm อนุรักษ์และผลิต metabolite รอง อย่างไรก็ตาม มีมีบางรายงานการเพาะพันธุ์นี้เมื่อเปรียบเทียบการ P. edulis f. flavicarpa การศึกษาก่อนหน้านี้ได้ดำเนินการส่วนใหญ่ใช้ explants excised จากเรือนกระจกพืช และหรือความฟื้นฟูประสิทธิภาพต่ำ หรือไม่ได้นำเสนอข้อมูลเชิงปริมาณDesai และ Mehta (1985) รายงานอิทธิพลของ polyamines บนยิง ราก และ callus ผลิตจากแผ่นใบ ร็อดริเกซ et alผู้ Corresponding ∗ โทร.: [phone] โทรสาร: [phone]ที่อยู่อีเมล: (E. Mansur) ใน [e-mail]1 โทร.: [phone] โทรสาร: [phone] โทร.: [phone] โทรสาร: [phone]ยอด (2007) ได้รับจากเซกเมนต์ดังอ่างบน WPMปานกลาง (ลอยด์และ McCown, 1980) เสริม ด้วย 8.8 Mbenzyladenine (BA), ในขณะที่ใบไม้ explants อ่างเดียวเงื่อนไขที่แสดงให้เห็นว่าผู้แต่งให้ไม่ยิงพัฒนาในทางกลับกัน Pinto et al. (2010) ดอกตูมอาจผลิตในMS ปานกลาง (Murashige และ Skoog, 1962) เสริม ด้วย BAthidiazuron (TDZ), และใช้ AgNO3 ใบไม้ของเรือนกระจกพืช และ hypocotyls excised จาก axenic กล้าไม้ ยิง elongationและพัฒนาโรงงานเท่านั้นที่เกิดขึ้นจากอาหารที่ได้รับจากhypocotyls explants อ่างใน MSM สื่อเสริมด้วยกแอ (GA3), ในน้ำมีฝา vented ดังนั้น วัตถุประสงค์งานนี้เป็นการ ศึกษากลยุทธ์ใหม่สำหรับในเครื่องระบบวัฒนธรรมของชุมเห็ดเทศ P. มุ่งที่พัฒนาผลิตโรงงานที่มีประสิทธิภาพโปรโตคอลตลอดจนสร้างระงับ callogenesis และเซลล์วัฒนธรรมเพิ่มเติมศึกษา pharmacological และสารพฤกษเคมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเภท Passiflora (Passifloraceae) ประกอบด้วยสี่ subgenera
และ 520 สายพันธุ์กระจายอยู่ในภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน Passiflora ชุมเห็ดเทศที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นผลไม้รสหวานความรักมีถิ่นกำเนิดในบราซิลและยังสามารถพบได้ในอาร์เจนตินาปารากวัยและเปรู พีชุมเห็ดเทศเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ที่ปลูกในเชิงพาณิชย์ของพืชและสัตว์ที่ถูกใช้ในธรรมชาติเนื่องจากการรสหวานของมัน นอกจากนี้ยังใช้ทั่วโลกในฐานะที่เป็นไม้ประดับและในการแพทย์พื้นบ้าน. สถานประกอบการของโปรโตคอลสำหรับการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพีชุมเห็ดเทศแสดงให้เห็นถึงการดำเนินการที่สำคัญสำหรับการคูณการอนุรักษ์เชื้อพันธุกรรมและการผลิตสารทุติยภูมิ อย่างไรก็ตามมีรายงานไม่กี่เกี่ยวกับวัฒนธรรมในหลอดทดลองของสายพันธุ์นี้เมื่อเทียบกับพีedulis ฉ flavicarpa ศึกษาก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ถูกนำไปใช้ตัดชิ้นส่วนจากพืชเรือนกระจกทั้งประสบความสำเร็จและมีประสิทธิภาพการฟื้นฟูต่ำหรือไม่ได้นำเสนอข้อมูลเชิงปริมาณ. Desai และเมธา (1985) รายงานอิทธิพลของโพลีเอไมในการถ่ายรากและการผลิตแคลลัสจากแผ่นใบ Rodriguez et al. * ผู้รับผิดชอบ Tel .: [phone]; แฟ็กซ์: 55 21 23340595. อีเมล์: [e-mail] (อีซูร์). 1 Tel .: [phone]; แฟ็กซ์: 55 21 23340595. 2 Tel .: [phone]; แฟ็กซ์: 21 25626676. 55 (2007) ที่ได้รับจากหน่อส่วนสำคัญในการเพาะเลี้ยง WPM ปานกลาง (ลอยด์และ McCown, 1980) เสริมด้วย 8.8 M? benzyladenine (BA) ในขณะที่ใบเพาะเลี้ยงในชิ้นเดียวกันเงื่อนไขแสดงให้เห็นว่าการสร้างแคลลัสได้โดยไม่ต้องพัฒนาถ่าย. ในทางตรงกันข้าม, ปินโต, et al (2010) การผลิตตาชักนำในสูตรMS (Murashige และ Skoog, 1962) เสริมด้วยปริญญาตรีthidiazuron (TDZ) และ AgNO3 ใช้ส่วนใบของเรือนกระจกพืชและhypocotyls ตัดจากต้นกล้า axenic การยืดตัวยิงและการพัฒนาพืชเท่านั้นที่เกิดขึ้นจากตาที่ได้รับจากชิ้นhypocotyls เลี้ยงบนกลาง MSM เสริมด้วยกรดGibberellic (GA3) ในขวดที่มีฝาปิดระบายอากาศ ดังนั้นวัตถุประสงค์ของงานนี้คือการมีระบบการศึกษากลยุทธ์ใหม่สำหรับในหลอดทดลองวัฒนธรรมของพีชุมเห็ดเทศเป้าหมายในการพัฒนาการผลิตพืชที่มีประสิทธิภาพโปรโตคอลเช่นเดียวกับการสร้างcallogenesis และเซลล์แขวนลอยวัฒนธรรมสำหรับการศึกษาต่อไปพฤกษเคมีและเภสัชวิทยา