He looked at me puzzled. “Okay well

He looked at me puzzled. “Okay well we don’t have to do that we could-”
“Do what? We can’t do anything Harry, look at us! We’re in a classroom with the blinds down so no one will see us, we’re always sneaking around. It’s so...annoying.” I could feel tears welling up in my eyes.
“Whoa whoa Soph come here.” He said gently as he pulled me into a bear hug. “Listen I know its hard but, we’re making it work right?”
“You won’t even be able to come to my prom.” I whispered as I closed my eyes. I took in the scent of his cologne that was stained in his shirt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขามองที่ฉันพิศวง "ดีดีเราไม่ได้ทำให้เราสามารถ-""ทำอะไร เราไม่สามารถทำอะไรแฮร์รี่ ดูเรา เราอยู่ในห้องเรียนกับผ้าม่านที่ลงจึงไม่มีใครจะเห็นเรา เรากำลังเสมอด้อมสถาน ดังนั้นของจะ.. น่ารำคาญ " ฉันสามารถรู้สึกน้ำตาที่เอ่ออยู่ในตาของฉัน"โอ้โฮ โอ้โฮ Soph มาที่นี่" เขากล่าวเบา ๆ ขณะที่เขาดึงผมไปฮักหมี "ฟังฉันรู้ว่ามันยาก แต่ เรากำลังทำงานไม่ถูกต้องหรือไม่? ""แม้จะมาฉันพร้อม" ผมกระซิบกับฉันปิดตา ฉันเอาในกลิ่นของโคโลญจน์ของเขาที่มีสีในเสื้อของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขามองมาที่ผมงง "โอเคดีที่เราจะได้ไม่ต้องทำอย่างไรที่เรา could-"
"ทำอะไร? เราไม่สามารถทำอะไรแฮร์รี่มองเรา! เรากำลังอยู่ในห้องเรียนกับผ้าม่านลงจึงไม่มีใครจะเห็นเราเรามักจะแอบไปรอบ ๆ มันเป็นเรื่องที่น่ารำคาญมากเลย ... . "ฉันรู้สึกว่าน้ำตาเอ่อขึ้นในสายตาของฉัน.
"โอ้โฮโอ้โฮ Soph มาที่นี่." เขากล่าวเบา ๆ ในขณะที่เขาดึงฉันเข้าไปกอดหมี "ฟังฉันรู้ว่ามันยาก แต่เรากำลังทำให้มันทำงานใช่มั้ย?"
"คุณจะไม่ได้สามารถที่จะมาถึงพรหมของฉัน." ผมกระซิบขณะที่ผมหลับตา ผมเอาในกลิ่นหอมของโคโลญจ์ของเขาที่ถูกย้อมสีในเสื้อของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขามองดูฉันงงงวย " โอเค งั้นเราก็ไม่ต้องทำ เรา - "
" อะไร ? เราไม่สามารถทำอะไรได้ แฮร์รี่ มองเรา เราอยู่ในชั้นเรียนที่มีผ้าม่านลง จะได้ไม่มีใครเห็นเรา เรามักจะทำลับๆล่อๆ มันช่าง . . . . . . . น่ารำคาญ . " ผมรู้สึกถึงน้ำตาที่เอ่อล้นในดวงตาของฉัน .
" โว้ว โสภามาที่นี่ " เขาพูดเบา ๆขณะที่เขาดึงฉันเข้าไปกอดหมี " ฟังผมรู้ว่ามันยาก แต่เรากำลังทำมันใช่มั้ย ? "
" คุณจะไม่สามารถไปชั้นพรหม " ผมกระซิบเมื่อฉันปิดตาของฉัน ฉันรับกลิ่นน้ำหอมของเขาที่เลอะเสื้อ