There was once upon a time a woman

There was once upon a time a woman who was a real witch and had two daughters, one ugly and wicked, and this one she loved because she was her own daughter, and one beautiful and good, and this one she hated, because she was her stepdaughter. The stepdaughter once had a pretty apron, which the other fancied so much that she became envious, and told her mother that she must and would have that apron. ’Be quiet, my child,’ said the old woman, ’and you shall have it. Your stepsister has long deserved death; tonight when she is asleep I will come and cut her head off. Only be careful that you are at the far side of the bed, and push her well to the front.’ It would have been all over with the poor girl if she had not just then been standing in a corner, and heard everything. All day long she dared not go out of doors, and when bedtime had come, the witch’s daughter got into bed first, so as to lie at the far side, but when she was asleep, the other pushed her gently to the front, and took for herself the place at the back, close by the wall. In the night, the old woman came creeping in, she held an axe in her right hand, and felt with her left to see if anyone were lying at the outside, and then she grasped the axe with both hands, and cut her own child’s head off.

When she had gone away, the girl got up and went to her sweetheart, who was called Roland, and knocked at his door. When he came out, she said to him: ’Listen, dearest Roland, we must fly in all haste; my stepmother wanted to kill me, but has struck her own child. When daylight comes, and she sees what she has done, we shall be lost.’ ’But,’ said Roland, ’I counsel you first to take away her magic wand, or we cannot escape if she pursues us.’ The maiden fetched the magic wand, and she took the dead girl’s head and dropped three drops of blood on the ground, one in front of the bed, one in the kitchen, and one on the stairs. Then she hurried away with her lover.

When the old witch got up next morning, she called her daughter, and wanted to give her the apron, but she did not come. Then the witch cried: ’Where are you?’ ’Here, on the stairs, I am sweeping,’ answered the first drop of blood. The old woman went out, but saw no one on the stairs, and cried again: ’Where are you?’ ’Here in the kitchen, I am warming myself,’ cried the second drop of blood. She went into the kitchen, but found no one. Then she cried again: ’Where are you?’ ’Ah, here in the bed, I am sleeping,’ cried the third drop of blood. She went into the room to the bed. What did she see there? Her own child, whose head she had cut off, bathed in her blood. The witch fell into a passion, sprang to the window, and as she could look forth quite far into the world, she perceived her stepdaughter hurrying away with her sweetheart Roland. ’That shall not help you,’ cried she, ’even if you have got a long way off, you shall still not escape me.’ She put on her many-league boots, in which she covered an hour’s walk at every step, and it was not long before she overtook them. The girl, however, when she saw the old woman striding towards her, changed, with her magic wand, her sweetheart Roland into a lake, and herself into a duck swimming in the middle of it. The witch placed herself on the shore, threw breadcrumbs in, and went to endless trouble to entice the duck; but the duck did not let herself be enticed, and the old woman had to go home at night as she had come. At this the girl and her sweetheart Roland resumed their natural shapes again, and they walked on the whole night until daybreak. Then the maiden changed herself into a beautiful flower which stood in the midst of a briar hedge, and her sweetheart Roland into a fiddler. It was not long before the witch came striding up towards them, and said to the musician: ’Dear musician, may I pluck that beautiful flower for myself?’ ’Oh, yes,’ he replied, ’I will play to you while you do it.’ As she was hastily creeping into the hedge and was just going to pluck the flower, knowing perfectly well who the flower was, he began to play, and whether she would or not, she was forced to dance, for it was a magical dance. The faster he played, the more violent springs was she forced to make, and the thorns tore her clothes from her body, and pricked her and wounded her till she bled, and as he did not stop, she had to dance till she lay dead on the ground.

As they were now set free, Roland said: ’Now I will go to my father and arrange for the wedding.’ ’Then in the meantime I will stay here and wait for you,’ said the girl, ’and that no one may recognize me, I will change myself into a red stone landmark.’ Then Roland went away, and the girl stood like a red landmark in the field and waited for her beloved. But when Roland got home, he fell into the snares of another, who so fascinated him that he forgot the maiden. The poor girl remained there a long time, but at length, as he did not return at all, she was sad, and changed herself into a flower, and thought: ’Someone will surely come this way, and trample me down.’

It befell, however, that a shepherd kept his sheep in the field and saw the flower, and as it was so pretty, plucked it, took it with him, and laid it away in his chest. From that time forth, strange things happened in the shepherd’s house. When he arose in the morning, all the work was already done, the room was swept, the table and benches cleaned, the fire in the hearth was lighted, and the water was fetched, and at noon, when he came home, the table was laid, and a good dinner served. He could not conceive how this came to pass, for he never saw a human being in his house, and no one could have concealed himself in it. He was certainly pleased with this good attendance, but still at last he was so afraid that he went to a wise woman and asked for her advice. The wise woman said: ’There is some enchantment behind it, listen very early some morning if anything is moving in the room, and if you see anything, no matter what it is, throw a white cloth over it, and then the magic will be stopped.’

The shepherd did as she bade him, and next morning just as day dawned, he saw the chest open, and the flower come out. Swiftly he sprang towards it, and threw a white cloth over it. Instantly the transformation came to an end, and a beautiful girl stood before him, who admitted to him that she had been the flower, and that up to this time she had attended to his house-keeping. She told him her story, and as she pleased him he asked her if she would marry him, but she answered: ’No,’ for she wanted to remain faithful to her sweetheart Roland, although he had deserted her. Nevertheless, she promised not to go away, but to continue keeping house for the shepherd.

And now the time drew near when Roland’s wedding was to be celebrated, and then, according to an old custom in the country, it was announced that all the girls were to be present at it, and sing in honour of the bridal pair. When the faithful maiden heard of this, she grew so sad that she thought her heart would break, and she would not go thither, but the other girls came and took her. When it came to her turn to sing, she stepped back, until at last she was the only one left, and then she could not refuse. But when she began her song, and it reached Roland’s ears, he sprang up and cried: ’I know the voice, that is the true bride, I will have no other!’ Everything he had forgotten, and which had vanished from his mind, had suddenly come home again to his heart. Then the faithful maiden held her wedding with her sweetheart Roland, and grief came to an end and joy began.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีผู้หญิงที่เป็นแม่มดจริง และ ได้สาวสอง หนึ่งเกลียด และคนชั่ว คนนี้เธอรัก เพราะเธอเป็นลูกสาวของเธอเอง และความสวยงาม และดี และนี้เธอขี้ เกียจ เพราะเธอ stepdaughter เธอ Stepdaughter เคยมีเป็นเอี๊ยมสวย ที่อื่น ๆ fancied มากที่เธอกลายเป็นอิจฉา และบอกแม่ของเธอว่า เธอต้อง และจะมีเรือที่ ' จะเงียบ เด็ก กล่าวว่า หญิงชรา, ' และจะมีการ คุณ stepsister ได้จึงสมควรตาย คืนนี้เมื่อเธอหลับ ฉันจะมา และตัดศีรษะของเธอ เท่านั้น ต้องระวังว่า คุณในด้านของนอน และผลักดันดีของเธอไปด้านหน้า ' ก็จะได้รับทั้งหมดกว่ากับสาวดีถ้าเธอไม่เพียงแค่นั้นได้ยืนในมุม และได้ยินทุกอย่าง ทุกวันนานเธอกล้าไม่ออกจากประตู และเมื่อมานอน ลูกสาวของแม่มดมีเตียงครั้งแรก เพื่อนอนด้าน แต่เมื่อเธอหลับ อื่น ๆ ผลักเธอเบา ๆ หน้า และใช้สำหรับตัวเองที่ท้าย ปิด ด้วยผนัง หญิงชรามายามค่ำคืน หนี เธอถือขวานผ่าซากในมือขวาของเธอ และรู้สึกกับซ้ายของเธอเพื่อดูว่า ใครโกหกที่ภายนอก และเธอ grasped ขวาน ด้วยสองมือ แล้วตัดหัวของลูกตนเองเมื่อเธอเดินทางไป หญิงสาวที่มีค่า และไปรักเธอ ที่เรียกว่าโรแลนด์ และโบว์ลิ่งที่ประตูของเขา เมื่อเขาออกมา เธอกับเขาว่า: ' ฟัง โรแลนด์สาย เราต้องบินอุตลุดทั้งหมด แม่เลี้ยงของฉันอยากฆ่าฉัน แต่มีหลงลูกของเธอเอง เมื่อมาตามฤดูกาล และเธอเห็นเธอทำอะไรได้ เราจะหายไป ' 'แต่ กล่าวว่า โรแลนด์ 'แนะนำก่อนการเก็บไม้กายสิทธิ์ของเธอ หรือเราไม่สามารถหนีถ้าเธอ pursues เรา' หญิงสาวที่นำกไม้ และเธอเอาหัวของหญิงสาวที่ตาย และหลุดเลือดสามหยดบนพื้นดิน หนึ่งหน้าเตียง ห้องครัว และบนบันได จากนั้น เธอรีบไปกับคนรักของเธอWhen the old witch got up next morning, she called her daughter, and wanted to give her the apron, but she did not come. Then the witch cried: ’Where are you?’ ’Here, on the stairs, I am sweeping,’ answered the first drop of blood. The old woman went out, but saw no one on the stairs, and cried again: ’Where are you?’ ’Here in the kitchen, I am warming myself,’ cried the second drop of blood. She went into the kitchen, but found no one. Then she cried again: ’Where are you?’ ’Ah, here in the bed, I am sleeping,’ cried the third drop of blood. She went into the room to the bed. What did she see there? Her own child, whose head she had cut off, bathed in her blood. The witch fell into a passion, sprang to the window, and as she could look forth quite far into the world, she perceived her stepdaughter hurrying away with her sweetheart Roland. ’That shall not help you,’ cried she, ’even if you have got a long way off, you shall still not escape me.’ She put on her many-league boots, in which she covered an hour’s walk at every step, and it was not long before she overtook them. The girl, however, when she saw the old woman striding towards her, changed, with her magic wand, her sweetheart Roland into a lake, and herself into a duck swimming in the middle of it. The witch placed herself on the shore, threw breadcrumbs in, and went to endless trouble to entice the duck; but the duck did not let herself be enticed, and the old woman had to go home at night as she had come. At this the girl and her sweetheart Roland resumed their natural shapes again, and they walked on the whole night until daybreak. Then the maiden changed herself into a beautiful flower which stood in the midst of a briar hedge, and her sweetheart Roland into a fiddler. It was not long before the witch came striding up towards them, and said to the musician: ’Dear musician, may I pluck that beautiful flower for myself?’ ’Oh, yes,’ he replied, ’I will play to you while you do it.’ As she was hastily creeping into the hedge and was just going to pluck the flower, knowing perfectly well who the flower was, he began to play, and whether she would or not, she was forced to dance, for it was a magical dance. The faster he played, the more violent springs was she forced to make, and the thorns tore her clothes from her body, and pricked her and wounded her till she bled, and as he did not stop, she had to dance till she lay dead on the ground.เป็นพวกตอนนี้ชุดฟรี โรแลนด์กล่าวว่า: 'ตอนนี้ฉันจะมาหาพ่อ และจัดงานแต่งงาน' 'ในขณะเดียวกันผมจะพักที่นี่ แล้วรอคุณ กล่าวว่า หญิงสาว 'กว่าไม่มีใครอาจรู้จักฉัน ฉันจะเปลี่ยนตัวเองเป็นหินสัญลักษณ์สีแดง' แล้ว โรแลนด์ออกไป และหญิงสาวที่ยืนเช่นฟิลด์ดาวแดง และรอรักเธอ แต่เมื่อโรแลนด์มีหน้าแรก เขาตกลง snares ของอีก คนดัง เขาว่า เขาลืมหญิงสาวที่หลง หญิงสาวยากจนยังคงมี เวลานาน แต่ยาว เขาไม่ได้กลับเลย เธอถูกเศร้า และเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นดอกไม้ และคิด: 'คนจะย่อมมาด้วยวิธีนี้ และบาทาสามัคคีฉันลง 'มัน befell อย่างไรก็ตาม ว่า คนเลี้ยงแกะเป็นแกะของเขาเก็บไว้ในฟิลด์ และเห็นดอกไม้ และก็เพื่อให้สวย ควักมัน เอากับเขา และวางไปในหน้าอกของเขา จากนั้น มา สิ่งแปลกที่เกิดขึ้นในบ้านของคนเลี้ยงแกะ เมื่อเขาเกิดในตอนเช้า ได้ทำงานทั้งหมด ห้องถูกกวาด ทำความสะอาดโต๊ะและม้านั่ง ไฟในพื้นเตาเป็นไฟส่องสว่าง และน้ำถูกนำมาใช้ และ เที่ยง เมื่อเขามาบ้าน ตารางถูกวาง และบริการมื้ออาหารดี ไม่เขาไม่ตั้งครรภ์วิธีนี้ไปมา สำหรับเขา ไม่เคยเห็นมนุษย์ในบ้านของเขา และไม่มีใครสามารถได้ปกปิดตัวเองใน เขาก็พอใจแน่นอนกับเข้างานนี้ดี แต่ยังในที่สุด เขากลัวว่า เขาไปกับผู้หญิงฉลาด และขอคำแนะนำของเธอ กล่าวว่า ผู้หญิงฉลาด: 'มีมนต์เสน่ห์บางเรื่อง ฟังมากช่วงเช้าบางถ้าอะไรเป็นย้ายห้อง และถ้าคุณเห็นอะไร ไม่ว่ามันคืออะไร โยนผ้าขาวมัน และจากนั้น จะหยุดมหัศจรรย์'คนเลี้ยงแกะได้เป็นเธอคนเขา และเช้าวันถัดไปเช่นเดียวกับวันเริ่มขึ้น เขาเห็นหน้าอกเปิด และดอกไม้ออกมา อย่างรวดเร็วเขา sprang ถอย และโยนผ้าขาวขึ้น ทันทีที่แปลงมาเป็น และสาวสวยยืนก่อนเขา ผู้ชมเขาว่า เธอได้รับดอกไม้ และว่า ถึงขณะนี้ เธอได้ดูแลรักษาบ้านของเขา เธอบอกเรื่องราวของเธอ และเป็นเธอใจเขา เขาถามเธอถ้า เธอต้องแต่งงานกับเขา แต่เธอตอบ: 'ไม่ สำหรับเธอต้องการจะรักษาความซื่อสัตย์ให้โรแลนด์ รักเธอแม้ว่าเขาได้ร้างเธอ อย่างไรก็ตาม เธอสัญญาว่า ไม่ ให้ไป แต่การรักษาบ้านสำหรับคนเลี้ยงแกะและตอนนี้ เวลาวาดใกล้เมื่องานแต่งงานของโรแลนด์ถูกเพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง แล้ว ตามกำหนดเองเก่าในประเทศ ได้มีประกาศว่า สาวอยู่ในนั้น และร้องเพลงในเกียรติของคู่แต่งงาน เมื่อหญิงสาวที่ซื่อสัตย์ที่ได้ยินนี้ เธอโตมากเศร้าที่เธอคิดจะ ทำลายหัวใจของเธอ และเธอจะไม่ไป thither แต่ผู้หญิงมา และพาเธอ เมื่อมันมาเปิดร้องเพลงของเธอ เธอถอย จนล่าสุดเธอเดียวซ้าย และจากนั้น เธอจะไม่ปฏิเสธการ แต่เมื่อเธอเริ่มเพลงของเธอ และมาถึงหูของโรแลนด์ เขา sprang ขึ้น และร้อง: 'ฉันรู้เสียง ที่จริงเจ้าสาว จะได้ไม่ซ้ำใคร ' ทุกอย่างที่เขาได้ลืม และที่มีศาสดาจากจิตใจของเขา ได้ทันทีมาบ้านอีกครั้งเพื่อหัวใจของเขา แล้ว หญิงสาวที่ซื่อสัตย์จัดงานแต่งงานของเธอกับหวานใจของเธอโรแลนด์ และความเศร้าโศกมาสิ้นสุด และเริ่มต้นความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีครั้งหนึ่งนานมาผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นแม่มดจริงและมีลูกสาวสองคนคนหนึ่งที่น่าเกลียดและความชั่วร้ายและหนึ่งนี้เธอรักเพราะเธอเป็นลูกสาวของเธอเองและคนสวยและดูดีและเป็นหนึ่งเธอเกลียดนี้เพราะเธอเป็น ลูกติดของเธอ เคยมีลูกติดผ้ากันเปื้อนสวยที่อื่น ๆ fancied มากจนเธอกลายเป็นที่อิจฉาและแม่ของเธอบอกว่าเธอจะต้องและจะมีผ้ากันเปื้อนที่ 'ที่เงียบสงบเป็นลูกของฉัน "กล่าวว่าหญิงชรา' และคุณจะมีมัน น้องสาวของคุณสมควรได้รับนานตาย คืนนี้เมื่อเธอหลับผมจะมาและตัดศีรษะของเธอออก เพียง แต่ต้องระวังว่าคุณจะอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของเตียงนอนและผลักดันให้เธอได้ดีไปข้างหน้า. ก็จะได้รับทุกมุมกับสาวยากจนถ้าเธอไม่ได้รับเพียงแค่นั้นยืนอยู่ในมุมหนึ่งและได้ยินทุกอย่าง ตลอดทั้งวันที่เธอไม่กล้าออกไปจากประตูและเมื่อนอนมาลูกสาวของแม่มดได้เข้านอนเป็นครั้งแรกเพื่อให้เป็นไปนอนอยู่ที่ด้านไกล แต่เมื่อเธอหลับอื่น ๆ ผลักเธอเบา ๆ เพื่อต้อนรับและ เอาตัวเองเป็นสถานที่ที่ด้านหลังใกล้ผนัง ในคืนที่หญิงชรามาที่กำลังคืบคลานเข้ามาเธอถือขวานในมือข้างขวาของเธอและรู้สึกกับเธอทางด้านซ้ายเพื่อดูว่าใครกำลังนอนที่ด้านนอกและแล้วเธอก็คว้าขวานด้วยมือทั้งสองและตัดลูกของเธอเอง มุ่งหน้าออก. เมื่อเธอได้ไปออกไปหญิงสาวลุกขึ้นและเดินไปสุดที่รักของเธอซึ่งถูกเรียกว่าโรลันด์และเคาะประตูของเขา เมื่อเขาออกมาเธอพูดกับเขาว่า 'ฟังรักโรลันด์เราจะต้องรีบบินไปในทุก แม่เลี้ยงของฉันอยากจะฆ่าฉัน แต่ได้หลงลูกของเธอเอง เมื่อเวลากลางวันมาและเธอเห็นสิ่งที่เธอได้ทำเราจะต้องสูญเสีย. แต่กล่าวว่าโรลันด์ 'ที่ปรึกษาผมก่อนอื่นคุณจะไปไม้กายสิทธิ์ของเธอหรือเราไม่สามารถหนีถ้าเธอแสวงหาเรา. หญิงสาวเรียกไม้เท้าวิเศษและเธอเอาหัวของหญิงสาวที่ตายแล้วและลดลงสามหยดเลือดบนพื้นดินซึ่งเป็นหนึ่งในด้านหน้าของเตียงหนึ่งในห้องครัวและหนึ่งบนบันได จากนั้นเธอก็รีบไปกับคนรักของเธอ. เมื่อแม่มดเก่าลุกขึ้นเช้าวันรุ่งขึ้นเธอเรียกว่าลูกสาวของเธอและอยากให้เธอผ้ากันเปื้อน แต่เธอไม่ได้มา จากนั้นแม่มดร้องไห้ "คุณอยู่ที่ไหน? 'ที่นี่บนบันไดที่ฉันกำลังกวาด' ตอบหยดแรกของเลือด หญิงชราเดินออกไป แต่เห็นชายคนหนึ่งบนบันไดไม่และร้องไห้อีกครั้ง: '? คุณอยู่ที่ไหน' 'ที่นี่ในห้องครัว, ฉันกำลังร้อนตัวเอง' ร้องไห้ลดลงที่สองของเลือด เธอเดินเข้าไปในห้องครัว แต่ก็พบว่าไม่มีใคร จากนั้นเธอก็ร้องไห้อีกครั้ง: 'คุณอยู่ที่ไหน? 'อานี่ในเตียงฉันกำลังนอนหลับ' ร้องไห้ลดลงหนึ่งในสามของเลือด เธอเดินเข้ามาในห้องนอน สิ่งที่เธอไม่เห็นมี? เด็กของเธอเองที่มีหัวเธอได้ตัดออกไปอาบน้ำในเลือดของเธอ แม่มดตกอยู่ในความรักที่ลุกไปที่หน้าต่างและขณะที่เธอสามารถมองออกมาค่อนข้างจะไกลเข้าไปในโลกที่เธอรับรู้ลูกติดของเธอรีบไปกับสุดที่รักของเธอโรแลนด์ 'ที่จะไม่ช่วยให้คุณ' ร้องไห้เธอ 'แม้ว่าคุณจะได้มีทางยาวออกคุณจะยังคงไม่หนีฉัน.' เธอใส่รองเท้าหลายลีกของเธอในขณะที่เธอเดินปกคลุมชั่วโมงในทุกขั้นตอนและมันก็ไม่นานก่อนที่เธอจะทันพวกเขา หญิงสาว แต่เมื่อเธอเห็นหญิงชราเดินต่อเธอเปลี่ยนด้วยไม้กายสิทธิ์ของเธอที่รักโรลันด์ของเธอลงไปในทะเลสาบและตัวเองเป็นเป็ดว่ายน้ำที่อยู่ตรงกลางของมัน แม่มดตัวเองวางอยู่บนฝั่งโยนสวดมนต์ในและเดินไปสู่ปัญหาไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อดึงดูดเป็ด; แต่เป็ดไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกหลอกลวงแล้วหญิงชราต้องกลับบ้านในเวลากลางคืนขณะที่เธอได้มา ตอนนี้สาวและคนรักของเธอกลับมา Roland รูปทรงธรรมชาติของพวกเขาอีกครั้งและพวกเขาเดินบนตลอดทั้งคืนจนรุ่งสาง จากนั้นหญิงสาวที่มีการเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นดอกไม้ที่สวยงามซึ่งยืนอยู่ในท่ามกลางของการป้องกันความเสี่ยงหนามและหวานใจของเธอเข้าไปใน Roland ไวโอลิน หลังจากนั้นไม่นานก่อนที่แม่มดมาเดินขึ้นต่อพวกเขาและพูดกับนักดนตรี: 'นักดนตรีที่รักฉันอาจถอนว่าดอกไม้ที่สวยงามให้กับตัวเอง? 'โอ้ใช่ "เขาตอบว่า" ผมจะเล่นกับคุณในขณะที่คุณทำมัน. ขณะที่เธอกำลังคืบคลานเข้ามารีบป้องกันความเสี่ยงและได้รับเพียงแค่จะถอนดอกไม้ที่รู้สมบูรณ์ดีที่ดอกไม้เป็นเขาเริ่มที่จะเล่นและไม่ว่าเธอจะหรือไม่เธอถูกบังคับให้เต้นมันเป็นเต้นที่มีมนต์ขลัง เร็วขึ้นเขาเล่น, น้ำพุความรุนแรงมากขึ้นเธอบังคับให้ทำและหนามฉีกเสื้อผ้าของเธอออกจากร่างกายของเธอและ pricked ของเธอและได้รับบาดเจ็บของเธอจนเธอเลือดและในขณะที่เขาก็ไม่ได้หยุดที่เธอได้มีการเต้นจนเธอนอนตาย . บนพื้นดินขณะที่พวกเขาได้รับในขณะนี้ตั้งฟรีโรลันด์กล่าวว่า"ตอนนี้ผมจะไปที่พ่อของฉันและจัดให้มีการจัดงานแต่งงาน. 'จากนั้นในขณะเดียวกันผมก็จะอยู่ที่นี่และรอให้คุณกล่าวว่าหญิงสาว' และที่ไม่มีใครอาจจะไม่รู้จักฉันฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้กลายเป็นสถานที่สำคัญหินสีแดง. Roland แล้วก็กลับไปและหญิงสาวที่ยืนอยู่เช่นสถานที่สำคัญสีแดงในสนามและรอให้เธอรัก แต่เมื่อกลับมาถึงบ้าน Roland เขาตกอยู่ในบ่วงแห่งอื่นเพื่อให้ผู้ที่หลงเขาว่าเขาลืมหญิงสาว หญิงสาวที่น่าสงสารอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน แต่ที่มีความยาวในขณะที่เขายังไม่กลับมาเลยเธอเป็นเรื่องน่าเศร้าและการเปลี่ยนแปลงตัวเองเข้าไปในดอกไม้และคิดว่า: '. คนก็จะมาด้วยวิธีนี้และเหยียบย่ำฉันลง' มัน เกิดขึ้น แต่ที่เลี้ยงแกะของเขาเก็บไว้ในสนามและเห็นดอกไม้และเป็นมันสวยเพื่อดึงมันเอามันกับเขาและวางมันออกไปในหน้าอกของเขา มาจากเวลานั้นสิ่งที่แปลกที่เกิดขึ้นในบ้านของคนเลี้ยงแกะ เมื่อเขาเกิดขึ้นในตอนเช้าทุกงานที่ได้ทำมาแล้วห้องพักถูกกวาดโต๊ะและม้านั่งทำความสะอาดไฟในเตาที่ถูกไฟและน้ำเป็นความจริงและตอนเที่ยงเมื่อเขากลับมาถึงบ้านโต๊ะ ถูกวางและอาหารค่ำที่ดีทำหน้าที่ เขาไม่สามารถตั้งครรภ์วิธีนี้มาเพราะเขาไม่เคยเห็นมนุษย์ในบ้านของเขาและไม่มีใครจะได้มองไม่เห็นตัวเองอยู่ในนั้น เขายินดีอย่างแน่นอนกับการเข้าร่วมประชุมที่ดีนี้ แต่ยังคงที่สุดท้ายที่เขากลัวเพื่อที่เขาเดินไปที่ผู้หญิงที่ฉลาดและขอคำแนะนำของเธอ ผู้หญิงฉลาดกล่าวว่ามีความลุ่มหลงอยู่เบื้องหลังมันบางฟังมากในช่วงต้นตอนเช้าบางส่วนหากมีสิ่งใดที่มีการเคลื่อนไหวในห้องพักและถ้าคุณเห็นอะไรไม่ว่าสิ่งที่มันเป็นโยนผ้าขาวมากกว่านั้นแล้วเวทมนตร์จะ จะหยุด. ผู้เลี้ยงที่ไม่ได้ทำตามที่เธอสั่งให้เขาและเช้าวันรุ่งขึ้นเช่นเดียวกับวัน dawned เขาเห็นหน้าอกเปิดและดอกไม้ออกมา เขาลุกอย่างรวดเร็วต่อมันและโยนผ้าขาวมากกว่านั้น ทันทีการเปลี่ยนแปลงมาถึงจุดสิ้นสุดและสาวสวยยืนอยู่ตรงหน้าเขาเข้ารับการรักษาที่เขาว่าเธอได้รับดอกไม้และว่าถึงเวลานี้เธอได้เข้าร่วมไปที่บ้านของเขาเก็บ เธอบอกเขาเรื่องของเธอและขณะที่เธอพอใจเขาเขาถามเธอว่าเธอจะแต่งงานกับเขา แต่เธอตอบ: 'ไม่' เพราะเธอต้องการที่จะยังคงซื่อสัตย์ต่อคนรักของเธอ Roland แม้ว่าเขาจะทอดทิ้งเธอ อย่างไรก็ตามเธอสัญญาว่าจะไม่หายไป แต่จะยังคงรักษาบ้านสำหรับผู้เลี้ยง. และตอนนี้เวลาที่เข้ามาใกล้เมื่อแต่งงานโรลันด์ที่จะมีการเฉลิมฉลองและจากนั้นตามประเพณีเก่าในประเทศที่มีการประกาศว่าทั้งหมด สาว ๆ ที่กำลังจะนำเสนอที่มันและร้องเพลงในเกียรติของคู่เจ้าสาว เมื่อหญิงสาวที่ซื่อสัตย์ได้ยินเรื่องนี้เธอเติบโตดังนั้นน่าเศร้าที่เธอคิดว่าหัวใจของเธอจะแตกและเธอจะไม่ไปที่นั่น แต่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ได้เข้ามารับเธอ เมื่อมันมาถึงการเปิดของเธอในการร้องเพลงเธอเดินกลับจนในที่สุดเธอเป็นเพียงคนเดียวซ้ายแล้วเธอไม่สามารถปฏิเสธ แต่เมื่อเธอเริ่มเพลงของเธอและมันก็มาถึงหูของ Roland เขาลุกขึ้นและร้องไห้: 'ฉันรู้ว่าเสียงที่เป็นเจ้าสาวจริงผมจะมีใคร!' ทุกอย่างที่เขาได้ลืมและที่ได้หายไปจากความคิดของเขาได้มาก็กลับบ้านเพื่อทำหัวใจของเขา จากนั้นหญิงสาวที่ซื่อสัตย์จัดงานแต่งงานของเธอกับหวานใจ ​​Roland ของเธอและความเศร้าโศกมาถึงจุดสิ้นสุดและความสุขเริ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีผู้หญิงที่เป็นแม่มดจริง และมีบุตรสาวสองคนน่าเกลียดและชั่วร้ายและหนึ่งนี้ที่เธอชอบ เพราะเธอคือลูกสาวของเธอเอง และอีกหนึ่งที่สวยและดี และนี่เธอเกลียด เพราะเธอเป็นลูกเลี้ยงของเธอ ลูกเลี้ยงเค้าเคยมีผ้ากันเปื้อนน่ารักซึ่งอื่น ๆปลื้มมากที่เธอกลายเป็นที่อิจฉาและบอกแม่เธอ และจะมีผ้ากันเปื้อน ' เงียบ ลูก ' หญิงชรา ' และคุณจะได้รับ พี่สาวของคุณได้นาน สมควรตาย คืนนี้เมื่อเธอหลับฉันจะมาตัดหัวเธอออก แต่ต้องระวังว่าคุณจะอยู่อีกด้านของเตียง แล้วผลักไปด้านหน้า' มันคงจะทั่วกับเด็กสาวที่น่าสงสาร ถ้าเธอไม่ก็ยืนอยู่ในมุม และได้ยินทุกอย่าง วันทั้งวันเธอไม่กล้าออกไปจากประตู และเมื่อถึงเวลานอนแล้ว ลูกสาวของนางแม่มดเข้าไปนอนก่อน เพื่อให้นอนที่ด้านไกล แต่เมื่อเธอหลับ อีกคนผลักเธอเบา ๆไปด้านหน้า และเอาตัวที่ด้านหลัง ใกล้กำแพง .ในเวลากลางคืน , หญิงชรามาเลื้อยอยู่ เธอถือขวานในมือขวา และรู้สึกกับเธอซ้ายเพื่อดูว่าใครกำลังโกหกอยู่ข้างนอก แล้วเธอก็คว้าขวานด้วยมือทั้งสอง และตัดลูกของเธอหัวไป

เมื่อเธอได้หายไป , สาว ลุกขึ้นและไปหาหวานใจของเธอ , ที่ถูกเรียกว่า โรแลนด์ และเคาะที่ประตู เมื่อเขาออกมา เธอพูดกับเขา : ' ฟัง