For his trip to England, Macon dres

For his trip to England, Macon dressed in his most comfortable suit. One suit is plenty, he advised in his guidebooks. It should be a medium gray, which not only hides the dirt but can be worn on any occasion, business or social.
He packed a small bag and took a last look round, not wanting to leave the safe routines of his house. Then he whistled for the dog and stepped out the front door into the midday heat.
He was taking the dog to the Veterinary Hospital while he was away. Edward did not like staying there, and when they arrived, he began to make little moaning noises and would not get out of the car. Macon had to pull him all the way into the building.
The girl behind the desk asked for Macon’s name and gave him and printed from and a pencil. Edward was now standing on his bag legs and holding on the Macon’s leg.
‘Leary. Leary.’ the girl pulled a card out of a box, frowning. ‘Whoa,’ she said. ‘Is that Edward? On Rayford Road?’
‘That’s right.’
‘We can’t accept him. Says here he bit an attendant. Says, “Bit Barry in the ankle. do not re-admit.”’
‘What? Nobody told me that when I collected him in June.’
‘Well, they should have.’
‘Look,’ Macon said. ‘I’m on my way to the airport, right this minute. I’ve got a plane to catch.’
But the girl was not interested in Macon’s problems, and he went to the car with Edward. What now? He didn’t think his sister would want Edward either, and he certainly wasn’t going to ask Sarah for help.
He drove toward home, wondering if he could leave Edward in the house the way he left the cat, with plenty of food and water. Then across the street he saw a sign: MEOW-BOW ANIMAL HOSPITAL. He braked, and made a left turn into the entrance.
Behind the desk into the waiting room stood a thin young woman, with frizzy black hair that came down to her shoulders like a small tent. ‘Hi there,’ she said to Macon.
Macon said, ‘Do you take dogs? I need to leave Edward somewhere for a week.’
She leaned over the desk to look at Edward. Her eyes were very small, like little brown buttons, and her face was sharp and colorless. Edward looked up at her cheerfully.
‘You need to have a reservation in the summer,’ she said.
‘Please,’ Macon said. ‘I have to catch a plane in an hour, and I don’t have anybody to look after him. I’m desperate.’
She seemed surprised. ‘Can’t you leave him with your wife?’
‘If I could do that,’ he said, ‘why would I be standing here?’
‘Oh,’ she said. ‘You’ve not married?’
‘Well, I am, but she’s …. living somewhere else.’
‘Oh.’ She came out from behind the desk. She was wearing very short dress shorts; her legs were like sticks. ‘I’m divorced myself,’ she said. ‘I know what you’re going through.’
‘The place I usually take him,’ Macon said, ‘won’t take him again. They say he bit an attendant.’
‘Edward? Do you bite?’ the woman said. ‘How could you do such a thing?’ Edward looked up at her happily, and put hid ears back, inviting a pat. She bent and stroked his head.
Macon realized he should not have mentioned the biting, but the woman didn’t seem to mind.
‘So will you keep him?’ he asked.
‘Oh, I guess,’ she said. ‘If you’re desperate.’
She gave Macon some forms to fill in. ‘I’ll most likely see you again when you come to pick him up,’ she said. ‘My name’s Muriel. Muriel Pritchett.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเที่ยวอังกฤษ มาคอนแต่งตัวในชุดของเขาเหมาะสมที่สุด ชุดหนึ่งเป็น เขาทราบในหนังสือนำเที่ยวของเขา มันควรจะเป็นขนาดกลางสีเทา ที่ซ่อนสิ่งสกปรกไม่เพียง แต่สามารถสวมใส่ในโอกาสใด ธุรกิจ หรือสังคม เขาบรรจุถุงเล็ก และเอาสุดท้ายดูกลม ไม่อยากออกจากงานประจำเซฟเฮาส์ของเขา แล้วเขา whistled สำหรับสุนัข และก้าวออกจากประตูด้านหน้าเข้าสู่ความร้อนตอนกลางวัน เขาถูกนำสุนัขโรงพยาบาลสัตวเก็บ เอ็ดเวิร์ดไม่ต้องการมีอยู่ และเมื่อพวกเขามาถึง เขาเริ่มทำเสียง moaning น้อย และจะไม่ได้รับประโยชน์จากรถยนต์ มาคอนจะดึงเขาทางเข้าอาคารได้ สาวหลังโต๊ะถามชื่อของมาคอนให้เขา และพิมพ์จาก และดินสอ เอ็ดเวิร์ดถูกตอนนี้ยืนอยู่บนขาของเขากระเป๋า และถือครองมาคอนขา ' รี่ส์เดนิส รี่ส์เดนิส.' สาวดึงบัตรออกจากเครื่อง frowning "โอ้โฮ เธอกล่าว ' เอ็ดเวิร์ดว่าเป็น บนถนน Rayford ?' 'ถูกต้อง' ' เราไม่ยอมรับเขาได้ ว่า นี่เขาบิตข้า กล่าวว่า "บิต Barry ในข้อเท้า ไม่ใหม่ยอมรับ " ' ' อะไร ไม่มีใครบอกว่า แปลกเขาในเดือนมิถุนายน ' 'ดี พวกเขาควรได้' มาคอน 'ดู กล่าวว่า ' ฉันเพื่อสนามบิน ขวานาทีนี้ ได้บินไปจับ ' แต่หญิงสาวไม่สนใจในปัญหาของมาคอน และเขาได้ไปรถกับเอ็ดเวิร์ด อะไรขณะนี้ เขาไม่คิดว่า น้องจะต้องเอ็ดเวิร์ดอย่างใดอย่างหนึ่ง และแน่นอนไม่ได้ไปขอความช่วยเหลือจากซาร่าห์ เขาขับรถไปทางบ้าน สงสัยว่า ถ้า เขาสามารถทำให้เอ็ดเวิร์ดในบ้านแบบที่เขาทิ้งแมว มีอาหารและน้ำ แล้วข้ามถนน เห็นเครื่องหมาย: โรงพยาบาลสัตว์ MEOW-โบว์ เขา braked และทำการเลี้ยวซ้ายเข้าทางเข้า หลังโต๊ะในห้องรอยืนบางสาว ผมดำ frizzy ที่มาลงกับไหล่ของเธอเช่นกระโจม ' สวัสดี ' เธอบอกว่า จะมาคอน มาคอนกล่าวว่า, ' ใช้สุนัข ต้องปล่อยให้เอ็ดเวิร์ดบางสำหรับสัปดาห์นี้ ' เธอเองโต๊ะดูเอ็ดเวิร์ด ตาของเธอได้ดีมาก เช่นปุ่มเล็ก ๆ สีน้ำตาล และใบหน้าของเธอมีความคมชัด และไม่มีสี เอ็ดเวิร์ดมองค่าที่เธอ cheerfully 'คุณจำเป็นต้องมีสำรองในฤดูร้อน, "เธอกล่าว 'กรุณา มาคอนกล่าวว่า ' ฉันต้องจับเครื่องบินในชั่วโมง และไม่มีใครดูแลเขา ฉันหมดหวัง ' เธอดูเหมือนแปลกใจ 'ไม่สามารถคุณปล่อยเขากับภรรยาของคุณ" 'ถ้า ไม่ทำเช่นนั้น เขากล่าวว่า 'ทำไมต้องฉันจะยืนที่นี่ " 'โอ้ เธอกล่าว 'คุณได้ไม่แต่งงาน" ' ดี ฉัน แต่เธอ...อยู่ที่ใดบ้าง ' 'โอ้' เธอออกมาพอโต๊ะ เธอสวมกางเกงขาสั้นชุดสั้นมาก ขาของเธอถูกเช่นไม้ 'ฉันหย่าเอง เธอกล่าว 'ฉันรู้ว่าคุณกำลังจะผ่านการ' มาคอนกล่าวว่า 'ฉันใช้เขา , ' ไม่ใช้เขาอีก พวกเขากล่าวว่า เขาบิตข้า " ' เอ็ดเวิร์ด คุณไม่กัด?' พ่อ 'วิธีคุณสามารถทำสิ่งใด' เอ็ดเวิร์ดมองค่าของเธออย่างมีความสุข และย้ายซ่อนหูกลับ เชิญเป็นแพท เธองอ และแบบขีดลงศีรษะของเขา มาคอนรู้เขาจะไม่ได้กล่าวถึงการเสียดสี แต่ผู้หญิงไม่ได้ดูเหมือนจิตใจ 'เพื่อจะคุณให้เขา "เขาถาม 'โอ้ ผมคิดว่า ก็ 'หากคุณหมดหวัง' เธอให้มาคอนบางแบบฟอร์มเพื่อกรอกข้อมูลค่ะ 'จะเจออีกครั้งเมื่อคุณมารับเขา' เธอกล่าว ' ฉันชื่อ muriel ความกล้าหาญ Pritchett muriel ความกล้าหาญ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับการเดินทางไปประเทศอังกฤษ มากง แต่งตัวในชุดสบายที่สุดของเขา ชุดหนึ่งอยู่มากมาย เขาให้คำแนะนำในคู่มือของเขา มันควรจะสื่อสีเทา ซึ่งไม่เพียง แต่ซ่อนในดิน แต่สามารถสวมใส่ในโอกาสใด ๆ ธุรกิจ หรือสังคม
เขาบรรจุถุงขนาดเล็กและเอารอบล่าสุดดู ไม่อยากจะออกจากการปฏิบัติที่ปลอดภัยของบ้านเขาแล้วเขาก็ผิวปากสำหรับสุนัข และก้าวออกจากประตูด้านหน้าเข้าไปในความร้อนเที่ยงวัน .
เขาพาสุนัขไปโรงพยาบาลสัตว์ ขณะที่เขาไม่อยู่ เอ็ดเวิร์ด ไม่ได้อยากอยู่ และเมื่อพวกเขามาถึง เขาเริ่มให้น้อยครางเสียงดังและไม่ยอมออกจากรถ แมคอนต้องดึงเขาเข้าไปในอาคาร
สาวหลังเคาน์เตอร์ถามชื่อ แมคอน และให้เขาไป และพิมพ์ และดินสอ เอ็ดเวิร์ดตอนนี้ยืนขากระเป๋าของเขาและจับขาของ แมคอน .
' เลียรี่ . ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับ ' สาวดึงไพ่ออกมาจากกล่อง มุ่ย ' ว้าว ' เธอพูด ' คือ เอ็ดเวิร์ด บนถนนเรเฟิร์ด ? '
' ใช่ '
' เราไม่สามารถยอมรับเขาได้ ในนี้บอกว่าเขาค่อนข้างเป็นผู้ดูแล กล่าวว่า " บิต แบรี่ ในข้อเท้าไม่จะยอมรับ " '
' อะไร ? ไม่มีใครบอกฉันว่าเมื่อฉันเก็บเขาได้ในเดือนมิถุนายน '
' , พวกเขาควรจะมี . '
' มอง ' แมคอนกล่าว ' ฉันกำลังเดินทางไปสนามบิน นาทีนี้ ฉันต้องไปให้ทันเครื่องบิน '
แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจตัวเลขของปัญหาและเขาก็ไปรถกับเอ็ดเวิร์ด ตอนนี้อะไร ? เขาไม่คิดว่าน้องสาวจะต้องการเอ็ดเวิร์ดด้วยและเขาก็ไม่ได้ไปถามซาร่าช่วย
เขาขับรถไปที่บ้าน สงสัยว่าเขาจะทิ้งเอ็ดเวิร์ดในบ้านวิธีที่เขาทิ้งแมว ความอุดมสมบูรณ์ของอาหารและน้ำ แล้วข้ามถนนเขาเห็นป้าย : meow-bow โรงพยาบาลสัตว์ เขาเหยียบเบรค และเลี้ยวซ้ายเข้าชม
หลังโต๊ะเข้าไปในห้องรอยืนผู้หญิงผอมผมสีดำหยิกที่ลงมาถึงไหล่ของเธอเหมือนเต็นท์ขนาดเล็ก ' สวัสดี ' เธอพูดกับ แมคอน .
แมคอน บอกว่า คุณพาสุนัข ฉันต้องทิ้งเอ็ดเวิร์ดซักสัปดาห์ '
เธอโน้มตัวข้ามโต๊ะเพื่อดูเอ็ดเวิร์ด ตาของเธอมีขนาดเล็กมาก เช่น ปุ่มเล็ก ๆสีน้ำตาลและใบหน้าคม และไม่มีสี เอ็ดเวิร์ดมองเธออย่างร่าเริง
' คุณจะต้องมีการจองใน ฤดูร้อน เธอกล่าวว่า '
' กรุณา ' แมคอนกล่าว ' ผมต้องจับเครื่องบินใน 1 ชั่วโมง และไม่มีใครดูแลเขา ฉันหมดหวัง '
เธอดูประหลาดใจ ' คุณไม่สามารถปล่อยให้เขา กับภรรยาของคุณ '
' ถ้าผมทำได้ ' เขาพูดว่า ' ทำไมฉันต้องมายืนอยู่ที่นี่ '
' โอ้ ' เธอพูด คุณยังไม่แต่งงาน '
' ฉัน แต่เธอ . . . . . . .