Interestingly, in Japan and Korea,

Interestingly, in Japan and Korea, two forms of “Involuntary Hospitalization” are allowed
by the current mental health laws. In Japan, the law is the Law Related to Mental Health and
Welfare of the Person with Mental Disorder. One form is “Involuntary Hospitalization”,
which is intended for the treatment and care for individuals deemed likely to hurt
themselves or others because of mental disorder based upon abnormal behavior and other
circumstances. Another form is “Hospitalization for Medical Care and Protection”, which is
intended for the treatment and care of individuals who are judged to be mentally
disordered based upon examination by a designated physician and who need
hospitalization for medical care and protection. “Hospitalization for Medical Care and
Protection” requires the family’s consent instead of the patient’s consent, and it has been
allowed since 1950 by the Mental Hygiene Law. Furthermore, in these countries, family
caregivers are obligated to do the following: (1) protect the person with a mental disorder to
ensure treatment and the protection of his or her proprietary interests, (2) cooperate with the
physician to ensure that the person with the mental disorder is correctly diagnosed, and (3)
comply with the physician’s instructions to ensure medical care for the person with the
mental disorder. Therefore, family members of people with mental disorders have
experienced guilt related to “involuntary hospitalization” for many years. Additionally, the
family member with the mental illness often blames their family members for giving
consent. Involuntary psychiatric hospitalization has led to complex family relationships in
Japan, especially because patients have little insight into the seriousness of the illness during
the acute delusional stage of schizophrenia and later forget these situations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น่าสนใจ ในประเทศญี่ปุ่นและเกาหลี ฟอร์มสองฟอร์ม "ล็๑๐๐๐" ได้รับอนุญาตโดยปัจจุบันกฎหมายสุขภาพจิต ญี่ปุ่น กฎหมายเกี่ยวข้อง กฎหมายสุขภาพจิต และสวัสดิการของคนที่มีความผิดปกติทางจิต รูปแบบหนึ่งคือ "ล็รักษาในโรงพยาบาล"ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อการรักษาและการดูแลสำหรับบุคคลที่ถือว่าน่าจะเจ็บตนเองหรือผู้อื่นเนื่องจากความผิดปกติทางจิตตามลักษณะการทำงานผิดปกติและอื่น ๆสถานการณ์ อีกรูปแบบหนึ่งคือ "รักษาในโรงพยาบาลสำหรับแพทย์ดูแลและป้องกัน" ซึ่งเป็นมีไว้ สำหรับการรักษา และการ ดูแลบุคคลที่ตัดสินใจจะdisordered จากตรวจสอบ โดยแพทย์กำหนดและที่จำเป็นรักษาในโรงพยาบาลสำหรับการดูแลและป้องกัน "รักษาในโรงพยาบาลสำหรับแพทย์ และป้องกัน"ต้องยินยอมของครอบครัวแทนที่จะได้รับความยินยอมของผู้ป่วย และได้รับตั้งแต่ปี 1950 กฎหมายสุขอนามัยทางจิตได้ นอกจากนี้ ในประเทศ ครอบครัวผู้ดูแลจะกระทำการต่อไปนี้: (1) ปกป้องผู้ที่ มีความผิดปกติทางจิตในการการรักษาและการป้องกันของเขา หรือเธอสนใจกรรมสิทธิ์, (2) ร่วมมือกับการแพทย์เพื่อให้แน่ใจว่า เป็นวินิจฉัยผู้ที่ มีความผิดปกติทางจิตไว้อย่างถูกต้อง และ (3)ปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์เพื่อให้บริการทางการแพทย์สำหรับผู้ที่มีการโรคจิต ดังนั้น สมาชิกในครอบครัวของคนที่มีความผิดปกติทางจิตได้ความผิดที่มีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับ "รักษาในโรงพยาบาลโดยไม่สมัครใจ" มาหลายปี นอกจากนี้ การสมาชิกในครอบครัว มีการเจ็บป่วยทางจิตมักโทษครอบครัวให้ความยินยอม รักษาในโรงพยาบาลจิตเวชโดยไม่สมัครใจนำไปสู่ความสัมพันธ์ในครอบครัวซับซ้อนในญี่ปุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากผู้ป่วยมีน้อยเข้าใจความรุนแรงของการเจ็บป่วยในระหว่างไหมระยะเฉียบพลัน ของโรคจิตเภท และภายหลังลืมสถานการณ์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่น่าสนใจในญี่ปุ่นและเกาหลีสองรูปแบบของ "โรงพยาบาลโดยไม่สมัครใจ"
ที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายสุขภาพจิตในปัจจุบัน
ในประเทศญี่ปุ่นกฎหมายเป็นกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตและสวัสดิการของคนที่มีความผิดปกติทางจิต รูปแบบหนึ่งคือ "โรงพยาบาลโดยไม่สมัครใจ"
ซึ่งมีวัตถุประสงค์ในการรักษาและการดูแลบุคคลที่ถือว่ามีแนวโน้มที่จะทำร้ายตัวเองหรือคนอื่น ๆ เพราะความผิดปกติทางจิตขึ้นอยู่กับพฤติกรรมที่ผิดปกติและอื่น ๆ ที่สถานการณ์ อีกรูปแบบหนึ่งคือ "โรงพยาบาลสำหรับการดูแลทางการแพทย์และการคุ้มครอง" ซึ่งมีจุดมุ่งหมายในการรักษาและดูแลผู้ที่ได้รับการตัดสินที่จะจิตใจระเบียบขึ้นอยู่กับการตรวจสอบโดยแพทย์ที่ได้รับมอบหมายและผู้ที่ต้องรักษาในโรงพยาบาลสำหรับการดูแลทางการแพทย์และการป้องกัน "โรงพยาบาลสำหรับการดูแลทางการแพทย์และการป้องกัน" ต้องได้รับความยินยอมของครอบครัวแทนการได้รับความยินยอมของผู้ป่วยและได้รับอนุญาตตั้งแต่ปี 1950 โดยกฎหมายสุขอนามัยทางจิต นอกจากนี้ในประเทศเหล่านี้ครอบครัวผู้ดูแลผู้ป่วยมีภาระผูกพันที่จะทำต่อไปนี้: (1) ปกป้องคนที่มีความผิดปกติทางจิตเพื่อให้แน่ใจว่าการรักษาและการคุ้มครองผลประโยชน์ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาหรือเธอ(2) ให้ความร่วมมือกับแพทย์เพื่อให้แน่ใจว่าบุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตได้รับการวินิจฉัยอย่างถูกต้องและ (3) ปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์เพื่อให้แน่ใจว่าการดูแลทางการแพทย์สำหรับคนที่มีความผิดปกติทางจิต ดังนั้นสมาชิกในครอบครัวของผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตได้มีประสบการณ์ความผิดที่เกี่ยวข้องกับการ "รักษาในโรงพยาบาลโดยไม่สมัครใจ" เป็นเวลาหลายปี นอกจากนี้สมาชิกในครอบครัวที่มีความเจ็บป่วยทางจิตมักจะโทษว่าเป็นสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาสำหรับการให้ความยินยอม โดยไม่สมัครใจรักษาในโรงพยาบาลจิตเวชได้นำไปสู่ความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ซับซ้อนในญี่ปุ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะผู้ป่วยที่มีความเข้าใจน้อยลงในความรุนแรงของการเจ็บป่วยในช่วงเฉียบพลันเวทีประสาทหลอนของโรคจิตเภทและต่อมาลืมสถานการณ์เหล่านี้