reported similar results on the lac

reported similar results on the lack of repair of
UV damage. Their study indicated that neither 1 h of light exposure
nor 1 h of dark treatment post-UV treatment significantly influenced
the photoreactivation or dark repair ability of S. Typhimurium
on shell eggs. However, photoreactivation of S. dysenteriae and
S. Typhimurium was detected in a study done by Hu et al., (2012).
After UV light treatment, contaminated surfacewater samples were
exposed to a fluorescent lamp with an intensity of 0.066 mW/cm2
at a wavelength of 360 nm for 3 h. They noticed that photoreactivation
decreased significantly with higher UV doses.
Various factors may affect photoreactivation. Lindenauer and
Darby (1994) noted that the number of pyrimidine dimers
formed, the amount of photolyase present, the temperature during
the formation of the photoreactivation enzyme and dimer complex,
and the dose of photoreactivation radiation could affect photoreactivation.
Photoreactivation is dependent on the genetic and
physiological state of the exposed cell

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รายงานผลที่คล้ายกันการขาดการซ่อมแซมรังสี การศึกษาระบุว่า ไม่ 1 ชั่วโมงของแสงหรือ 1 ชั่วโมงเข้มรักษารักษา UV โพสต์ที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากphotoreactivation หรือสามารถซ่อมแซมเข้มของ S. Typhimuriumบนเปลือกไข่ อย่างไรก็ตาม photoreactivation ของ S. dysenteriae และS. Typhimurium ตรวจพบในงานวิจัยโดย Hu et al., (2012)หลังการรักษาแสง UV ตัวอย่าง surfacewater ที่ปนเปื้อนได้สัมผัสกับหลอดฟลูออเรสเซนต์ระดับรุนแรงของ 0.066 mW/cm2ที่ความยาวคลื่น 360 นาโนเมตรสำหรับ 3 h พวกเขาสังเกตเห็นว่า photoreactivationลดลงอย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณรังสียูวีที่สูงขึ้นปัจจัยต่าง ๆ อาจมีผลต่อ photoreactivation Lindenauer และดาร์บี้ (1994) สังเกตที่หมายเลขของ pyrimidine dimersเกิดขึ้น ปัจจุบันจำนวน photolyase อุณหภูมิในระหว่างการก่อตัวของเอนไซม์ photoreactivation และ dimer คอมเพล็กซ์และปริมาณของรังสี photoreactivation อาจมีผลต่อ photoreactivationPhotoreactivation จะขึ้นอยู่กับพันธุกรรม และสถานะทางสรีรวิทยาของเซลล์ที่สัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รายงานผลประกอบการที่คล้ายกันในการขาดการซ่อมแซม
ความเสียหายของรังสียูวี การศึกษาของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าไม่ว่าจะ 1 ชั่วโมงของการเปิดรับแสง
หรือ 1 ชั่วโมงของการรักษาเข้มรักษาโพสต์ยูวีอย่างมีนัยสำคัญอิทธิพล
photoreactivation หรือซ่อมแซมความสามารถในความมืดของ S. Typhimurium
บนเปลือกไข่ อย่างไรก็ตาม photoreactivation เอส dysenteriae และ
เอส Typhimurium ถูกตรวจพบในการศึกษาทำโดย Hu et al. (2012).
หลังจากการรักษาแสงยูวีตัวอย่าง Surfacewater ปนเปื้อนได้รับการ
สัมผัสกับโคมไฟเรืองแสงที่มีความเข้มของ 0.066 mW / cm2
ที่ความยาวคลื่น 360 นาโนเมตรเป็นเวลา 3 ชั่วโมง พวกเขาสังเกตเห็นว่า photoreactivation
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณรังสียูวีสูงขึ้น.
ปัจจัยต่าง ๆ ที่อาจส่งผลกระทบ photoreactivation Lindenauer และ
ดาร์บี้ (1994) ตั้งข้อสังเกตว่าจำนวนของ dimers pyrimidine
ขึ้นปริมาณของ photolyase ปัจจุบันอุณหภูมิในช่วง
การก่อตัวของเอนไซม์ photoreactivation และ dimer ซับซ้อน
และปริมาณของรังสี photoreactivation อาจมีผลต่อ photoreactivation.
Photoreactivation จะขึ้นอยู่กับพันธุกรรม และ
รัฐทางสรีรวิทยาของเซลล์ที่สัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รายงานผลที่คล้ายกันในการขาดการซ่อมแซมความเสียหาย UV การศึกษาพบว่าทั้ง 1 ชั่วโมง ของการเปิดรับแสงหรือ 1 ชั่วโมงของการรักษา UV มีผลต่อการดำ โพสต์การ photoreactivation หรือความสามารถในการซ่อมแซมที่มืดของ S . typhimuriumไข่ที่เปลือก อย่างไรก็ตาม photoreactivation S . dysenteriae และS . typhimurium ที่ตรวจพบในการศึกษาทำโดย Hu et al . , ( 2555 )หลังการรักษาด้วยแสงยูวี ที่ปนเปื้อน surfacewater เป็นตัวอย่างสัมผัสกับหลอดฟลูออเรสเซนต์ ที่มีความเข้มของ 0.066 mW / cm2ที่ความยาวคลื่น 360 nm 3 ชั่วโมง พวกเขาสังเกตเห็นว่า photoreactivationลดลงอย่างมีนัยสำคัญเทียบกับ UV หลอดเลยปัจจัยต่างๆที่อาจส่งผลกระทบต่อ photoreactivation . lindenauer และดาร์บี้ ( 1994 ) ตั้งข้อสังเกตว่าจำนวนของไพริมิดีนิรูปแบบ , จํานวนของ photolyase ปัจจุบันอุณหภูมิระหว่างการก่อตัวของ photoreactivation เมอร์และเอนไซม์ที่ซับซ้อนและปริมาณของรังสี photoreactivation อาจส่งผลกระทบต่อ photoreactivation .photoreactivation ขึ้นอยู่กับพันธุกรรมและสภาพทางสรีรวิทยาของการเปิดเผยของเซลล์