Mendel introduced a convenient symb

Mendel introduced a convenient symbolism to describe
genetic relations between parents and their offspring. One character
could abstractly be referred to as A, another as B, and so
forth. He used the uppercase letter to indicate the dominant trait
and the lowercase letter for the recessive trait. Subsequently,
workers extended this to name the gene after the character,
initially describing the dominant trait but subsequently shifting
to usually naming genes after recessive traits. The reason for the
shift is that most genes were identified by recessive mutations
that departed from the ‘wild-type’ standard appearance. It was
understood that each gene so identified had two alleles, one
mutant and the other representing the wild-type.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รเกอร์แนะนำสัญลักษณ์จึงอธิบายความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างพ่อแม่และลูกหลานของพวกเขา หนึ่งอักขระไม่ abstractly จะเรียกว่า A, B เป็นอีกและออกมา เขาใช้อักษรตัวพิมพ์ใหญ่เพื่อติดตัวบ่งชี้และอักษรตัวเล็กสำหรับติด recessive ในเวลาต่อมาแรงงานที่ขยายนี้ชื่อยีนที่หลังอักขระเริ่มต้นอธิบายติดหลักแต่ต่อมาขยับการตั้งชื่อยีนปกติหลังลักษณะ recessive สาเหตุกะอยู่ว่า ยีนส่วนใหญ่ระบุ โดย recessive กลายพันธุ์ที่ออกเดินทางจากลักษณะมาตรฐาน 'ชนิดป่า' มันเป็นเข้าใจว่า แต่ละยีนเพื่อ ระบุมี 2 alleles หนึ่งmutant และอื่น ๆ แทนชนิดป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมนเดลาสัญลักษณ์สะดวกที่จะอธิบาย
ความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างผู้ปกครองและลูกหลานของพวกเขา หนึ่งตัวละคร
อาจ abstractly สามารถเรียกว่าอื่น เช่น B และดังนั้น
" เขาใช้กดเพื่อแสดงเด่นนิสัย
และตัวอักษรตัวพิมพ์เล็กสำหรับคุณลักษณะแฝง ต่อมา
แรงงานขยายนี้ชื่อยีนหลังจากตัวละคร
เริ่มอธิบายคุณสมบัติเด่น แต่ต่อมาเปลี่ยนการตั้งชื่อยีนปกติ
หลังจากลักษณะแฝง เหตุผลสำหรับ
กะคือ ยีนส์มากที่สุด คือ การกลายพันธุ์ที่ระบุลักษณะด้อย
ที่ออกเดินทางจากลักษณะมาตรฐาน ' ของ ' มันคือ
เข้าใจว่าแต่ละยีนระบุเพื่อสองอัลลีลหนึ่ง
กลายพันธุ์และอื่น ๆที่เป็นตัวแทนของ .