Pterois volitans is a tropical mari

Pterois volitans is a tropical marine fish which usually occurs in waters with temperatures of between 22°C and 28°C. Lower temperature ranges have been observed in the USA (14°C to 24°C) (Meister et al. 2005). The depth range of this species is 10 to 175 meters (Schofield & Fuller 2006). The red lionfish favours coral reefs and rocky outcrops (DaCosta-Cottam et al. 2009), although it has been observed over coral patches, near sandy bottoms and in mangrove, seagrass and even canal habitats (Schofield 2009; González et al. 2009). It is also found in lagoons and harbours (FishBase 2006). It hides in unexposed places during the daytime often with its head down, practically immobile.
Richter (2009) hypothesises that the range of the lionfish will reach the Gulf of Mexico and expand south along the eastern coast of South America until it reaches a southern latitude where it cannot tolerate low temperatures (Hare and Whitfield 2003, in Richter 2009). The southernmost sighting has been in Columbia, though there is potential for the lionfish to extend past that (Schofield 2009, in Richter 2009). The northern limit of the range is North Carolina; a functional expansion northward is unlikely unless the lionfish population undergoes a rapid evolution to thermal tolerance; some juveniles have been seen as far north as Long Island Sound, although they cannot become established due to cold winters (Richter 2009). Temperature is a possible factor limiting; the mean chronic lethal minimum is 10°C and the mean temperature of feeding cessation is 16°C, indicating that the lionfish might over-winter on the southeast United States continental shelf, with a northern limit of Cape Hatteras (Kimball et al. 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pterois volitans เป็นปลาทะเลเขตร้อนที่มักเกิดขึ้นในน้ำกับอุณหภูมิของระหว่าง 22° C และ 28 องศาเซลเซียส ช่วงอุณหภูมิที่ต่ำกว่าได้ถูกตรวจสอบในประเทศสหรัฐอเมริกา (14° C 24° c) (Meister et al. 2005) ช่วงความลึกของสายพันธุ์นี้เป็น 10-175 เมตร (Schofield และ Fuller 2006) ปลาสิงโตสีแดง favours ปะการังและ outcrops หิน (ย่าดาคอสต้า Cottam et al. 2009), แม้ว่าการสังเกตผ่านแพทช์โครัล ใกล้พื้นทราย และป่าชายเลน หญ้าทะเล และแม้แต่คลองอยู่อาศัย (Schofield 2009 González et al. 2009) มันยังมีอยู่ในทะเลสาบ และท่าเรือเชิง (FishBase 2006) มันซ่อนใน unexposed ในเวลากลางวันมักจะมีหัวของมันลง immobile จริงถือ (2009) hypothesises ว่า ช่วงปลาสิงโตจะถึงอ่าวเม็กซิโก และขยายใต้ตามชายฝั่งตะวันออกของอเมริกาใต้จนกว่าจะถึงละติจูดใต้ที่ซึ่งมันไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิต่ำ (กระต่ายและ Whitfield 2003, 2552 ถือ) เชื่อเล็งชายแดนภาคใต้แล้วในโคลัมเบีย แม้ว่าปลาสิงโตต่ออดีตที่ (Schofield 2009, 2552 ถือ) อาจจะ จำนวนช่วงเหนือคือ นอร์ทแคโรไลนา northward ขยายทำงานไม่น่ายกเว้นประชากรปลาสิงโตผ่านการวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วจะยอมรับความร้อน juveniles บางเห็นเป็นเหนือเป็นเกาะยาวเสียง แม้ว่าพวกเขาไม่เป็นสร้างจากภาคพื้นทวีป (ถือ 2009) อุณหภูมิเป็นปัจจัยได้จำกัด ต่ำสุดยุทธภัณฑ์เรื้อรังหมายถึง 10° C และอุณหภูมิเฉลี่ยของอาหารยุติ 16° C แสดงว่า ปลาสิงโตที่อาจหนาวมากเกินไปในตะวันออกเฉียงใต้สหรัฐอเมริกายุโรปชั้น มีขีดจำกัดเหนือของแหลม Hatteras (Kimball et al. 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Pterois volitans เป็นปลาทะเลเขตร้อนซึ่งมักจะเกิดขึ้นในน้ำที่มีอุณหภูมิระหว่าง 22 ° C ถึง 28 ° C ช่วงอุณหภูมิที่ต่ำกว่าได้รับการปฏิบัติในประเทศสหรัฐอเมริกา (14 ° C ถึง 24 ° C) (Meister et al. 2005) ช่วงความลึกของสายพันธุ์นี้คือ 10-175 เมตร (กอและฟุลเลอร์ 2006) Lionfish แดงโปรดปรานแนวปะการังและก้อนหิน (Dacosta-Cottam et al, 2009.) แม้ว่ามันจะได้รับการปฏิบัติในช่วงแพทช์ปะการังที่อยู่ใกล้พื้นทรายและป่าชายเลนหญ้าทะเลและแม้กระทั่งที่อยู่อาศัยคลอง (กอ 2009. González et al, 2009) . นอกจากนี้ยังพบในทะเลสาบและท่าเรือ (FishBase 2006) มันซ่อนอยู่ในสถานที่ยังไม่ได้ถ่ายในตอนกลางวันมักจะมีหัวของมันลงในทางปฏิบัติไม่สามารถเคลื่อนที่.
ริกเตอร์ (2009) hypothesises ว่าช่วงของ Lionfish ที่จะถึงอ่าวเม็กซิโกและขยายไปทางทิศใต้ตามแนวชายฝั่งตะวันออกของทวีปอเมริกาใต้จนกว่าจะถึงละติจูดภาคใต้ ที่มันไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิต่ำ (กระต่ายและวิ ธ ฟิลด์ 2003 ในมาตราริกเตอร์ 2009) เล็งชายแดนภาคใต้ได้รับในโคลัมเบียแม้ว่าจะมีศักยภาพในการ Lionfish ที่จะขยายที่ผ่านมาว่า (กอปี 2009 ในมาตราริกเตอร์ 2009) ขีด จำกัด ทางตอนเหนือของช่วงคืออร์ทแคโรไลนา; การขยายตัวทางทิศเหนือการทำงานไม่น่าเว้นแต่ประชากร Lionfish ผ่านการวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วเพื่อความทนทานต่อความร้อน หนุ่มสาวบางคนได้รับการเห็นเท่าที่เหนือเกาะยาวเสียงแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถกลายเป็นที่จัดตั้งขึ้นเนื่องจากการฤดูหนาว (ริกเตอร์ 2009) อุณหภูมิเป็นปัจจัยที่เป็นไปได้ จำกัด ; ค่าเฉลี่ยต่ำสุดเรื้อรังตายอยู่ที่ 10 องศาเซลเซียสและอุณหภูมิเฉลี่ยของการเลิกการให้อาหารคือ 16 ° C แสดงให้เห็นว่าอาจ Lionfish ในช่วงฤดูหนาวในทิศตะวันออกเฉียงใต้สหรัฐอเมริกาไหล่ทวีปที่มีข้อ จำกัด ทางตอนเหนือของเคปแฮท (คิมบอลล์ et al. 2004 )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมากฝรั่ง volitans เป็นปลาในทะเลเขตร้อน ซึ่งมักจะเกิดขึ้นในน้ำที่มีอุณหภูมิระหว่าง 22 ° C และอุณหภูมิ 28 องศา ช่วงล่างได้พบในสหรัฐอเมริกา ( 14 ° C 24 ° C ) ( Meister et al . 2005 ) ความลึกของช่วงของสายพันธุ์นี้คือ 10 175 เมตร ( สโกฟิลด์&ฟูลเลอร์ 2006 ) ปลาสิงโตสีแดงที่โปรดปรานปะการังและหิน outcrops ( Dacosta cottam et al . 2009 )แม้ว่าจะได้รับการตรวจสอบมากกว่าปะการังแพทช์ใกล้ทรายเหนือ และในป่าชายเลน หญ้าทะเล และแม้แต่คลองที่อยู่อาศัย ( สโกฟิลด์ 2009 ; . kgm gonz lez et al . 2009 ) นอกจากนี้ยังพบในทะเลสาบและท่าเรือ ( บริการ 2006 ) มันซ่อนในสถานที่อิ่มตอนกลางวันมักจะมีหัวของมันลงแทบไม่ไหวติง .
ริกเตอร์ ( 2009 ) สมมติฐานว่า ช่วงของปลาสิงโตจะเข้าถึงอ่าวเม็กซิโกและขยายใต้ตามชายฝั่งตะวันออกของทวีปอเมริกาใต้ จนไปถึงละติจูดที่ภาคใต้ที่ไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิต่ำ ( Whitfield 2003 กระต่ายใน Richter 2009 ) เล็งชายแดนภาคใต้ ได้รับใน โคลัมเบีย , แม้มีศักยภาพสำหรับปลาสิงโตขยายอดีต ( สโกฟิลด์จำกัดใน ริชเตอร์ 2009 ) ขอบเขตภาคเหนือช่วงนอร์ทแคโรไลนา ; ขยายการทำงานเหนือไม่น่าจะนอกจากประชากรปลาสิงโตผ่านวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วเพื่อทนความร้อน มีเยาวชนได้รับการเห็นเป็นไกลเหนือเป็นเกาะยาวเสียง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นขึ้นจากความหนาวเย็น ( Richter 2009 ) อุณหภูมิเป็นปัจจัยจำกัดที่เป็นไปได้ ;ค่าเฉลี่ยต่ำสุดคือ 10 องศา C เรื้อรังร้ายแรง และอุณหภูมิเฉลี่ยของการหยุดให้อาหาร 16 ° C แสดงว่าปลาสิงโตอาจผ่านฤดูหนาวในตะวันออกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกาไหล่ทวีป กับขีด จำกัด ทางตอนเหนือของแหลมแฮท ( คิมบอลล์ et al . 2004 )