The images in their series are the

The images in their series are the unrecognizable remnants of famous paintings, obscured because of copyright issues, and come from screengrabs of the virtual walkthroughs. According to the artists, they are “re-imagining the negation of a censoring blur as an abstract mark available for use.” These blurry compositions become abstract works in themselves, printed out as stereoscopic inkjet prints giving physical presence to this anonymous limbo-art. These minimalist 3D artworks can then be viewed using anaglyphic glasses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพในชุดของพวกเขาจะรู้จักเศษของภาพวาดที่มีชื่อเสียง บดบังเนื่องจากปัญหาลิขสิทธิ์ และมาจาก screengrabs การฝึกปฏิบัติเสมือน ตามศิลปิน พวกเขามี "ทบทวนนิเสธของเบลอ censoring เป็นเครื่องหมายนามธรรมความพร้อมใช้งาน" องค์ประกอบเหล่านี้ไม่ชัดกลายเป็น งานนามธรรมในตัวเอง พิมพ์ออกมาเป็นพิมพ์อิงค์เจ็ทให้มีให้อยู่ทางกายภาพที่ถูกลืมศิลปะนี้ไม่ระบุชื่อ แล้วจะดูงานศิลปะ 3D เหล่านี้ออกใช้แว่น anaglyphic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพในชุดของพวกเขาที่เหลือไม่สามารถจดจำภาพวาดที่มีชื่อเสียงบดบังเพราะปัญหาลิขสิทธิ์และมาจาก screengrabs ของเกมส์เสมือนจริง ตามที่ศิลปินที่พวกเขาจะ "อีกครั้งจินตนาการปฏิเสธของเบลอตัดทอนเป็นเครื่องหมายนามธรรมสำหรับการใช้งาน." เหล่านี้องค์ประกอบตาพร่ากลายเป็นผลงานที่เป็นนามธรรมในตัวเองพิมพ์ออกมาเป็นภาพพิมพ์อิงค์เจ็ทสามมิติให้ปรากฏกายนี้ที่ไม่ระบุชื่อที่ถูกลืมศิลปะ . งานศิลปะเหล่านี้เรียบง่าย 3D นั้นจะสามารถดูได้โดยใช้แว่นตา anaglyphic