). In the latter experiment, partic

). In the latter experiment, participants receive tactile stimulation on their back simultaneously as
they view the back of their own body being touched by an object, filmed from a distance of 2 m (Lenggenhager et al., 2007).
Thus, in contrast to the ‘out-of-body illusion’ (Ehrsson, 2007), the touches delivered to the real body are directly visible to
the participants, and there is no visual stimulation directed towards the cameras. In fact, this setup results in self-identification
with the own body presented in visual extra-personal space (Lenggenhager et al., 2007), rather than the feeling of having an
‘illusory body’ at the location of the cameras (Ehrsson, 2007). In the ‘body-swap illusion’ (Petkova & Ehrsson, 2008), participants
experience a mannequin’s body as their own. In this illusion, the subjects look down and directly observe a mannequin’s
body being touched through the head-mounted displays (HMDs), in synchrony with tactile stimulation applied to the real body
(Petkova & Ehrsson, 2008). Moreover, the participant’s physical body is not within the field of view, and neither is the spatial
context in which the artificial body is placed. These two factors distinguish the ‘body-swap illusion’ from the ‘out-of-body illusion,’
in which the ‘illusory body’ is not directly visible but felt in the location just below the field of view of the cameras

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

). ในทดลองหลัง ผู้เข้าร่วมได้รับการกระตุ้นสัมผัสบนหลังของพวกเขาพร้อมกันเป็นพวกเขาดูด้านหลังของร่างกายของตนเองถูกสัมผัส โดยวัตถุ ถ่ายจากระยะ 2 เมตร (Lenggenhager et al. 2007)ดังนั้น ตรงข้ามกับ 'ภาพลวงตาเห็น' (Ehrsson, 2007), สัมผัสที่ส่งถึงตัวจริงจะเห็นได้โดยตรงผู้เข้าร่วม มี ไม่กระตุ้นภาพหันหน้ากล้อง ในความเป็นจริง การตั้งค่านี้ส่งผลให้ self-identificationด้วยตัวเองที่นำเสนอในภาพพื้นที่ส่วนบุคคลพิเศษ (Lenggenhager et al. 2007), แทนความรู้สึกของการมีการ'ตัวจริง' ที่ตำแหน่งของกล้อง (Ehrsson, 2007) ใน 'ภาพลวงตาสลับร่าง' (Petkova & Ehrsson, 2008), ผู้เข้าร่วมพบร่างของนางแบบเป็นของตนเอง ในมายานี้ วัตถุมองดู และสังเกตของนางแบบโดยตรงร่างกายถูกสัมผัสผ่านจอติดหัว (HMDs), ใน synchrony ด้วยการกระตุ้นการสัมผัสกับตัวจริง(Petkova & Ehrsson, 2008) นอกจากนี้ ร่างกายของผู้ไม่อยู่ในมุมมอง และไม่เป็นการเชิงพื้นที่บริบทที่วางร่างกายเทียม ปัจจัยทั้งสองนี้แยก 'ภาพลวงตาสลับร่างกาย' จาก 'เห็นภาพลวงตาที่ 'ตัวจริง' จะไม่ปรากฏโดยตรง แต่รู้สึกในตำแหน่งใต้มุมมองของกล้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

) ในการทดลองหลังผู้เข้าร่วมจะได้รับการกระตุ้นสัมผัสบนหลังของพวกเขาพร้อมกันเป็น
พวกเขาดูที่ด้านหลังของร่างกายของตัวเองของพวกเขาถูกสัมผัสโดยวัตถุที่ถ่ายทำจากระยะ 2 เมตร (Lenggenhager et al., 2007).
ดังนั้นในทางตรงกันข้ามกับ 'ออกจากร่างกายภาพลวงตา' (Ehrsson 2007) สัมผัสส่งมอบให้กับร่างกายที่แท้จริงจะมองเห็นได้โดยตรงกับ
ผู้เข้าร่วมและไม่มีการกระตุ้นภาพโดยตรงต่อกล้อง ในความเป็นจริงผลการตั้งค่านี้ในบัตรประจำตัว
กับร่างกายของตัวเองนำเสนอในพื้นที่พิเศษส่วนบุคคลภาพ (Lenggenhager et al., 2007) มากกว่าความรู้สึกของการมีนั้น
'ภาพลวงตาของร่างกายในสถานที่ของกล้องที่ (Ehrsson, 2007) ใน 'ภาพลวงตาร่างกาย-swap (Petkova & Ehrsson 2008) ผู้เข้าร่วม
ได้สัมผัสกับร่างกายของนางแบบที่เป็นของตัวเอง ในภาพลวงตานี้วิชาที่มองลงมาโดยตรงและสังเกตนางแบบของ
ร่างกายถูกสัมผัสผ่านจอแสดงผลติดศีรษะ (HMDs) ได้พร้อมกระตุ้นสัมผัสนำไปใช้กับร่างกายจริง
(Petkova & Ehrsson 2008) นอกจากนี้ร่างกายของผู้เข้าร่วมไม่ได้อยู่ในด้านการดูและไม่เป็นเชิงพื้นที่
บริบทในการที่ร่างกายเทียมวางอยู่ ปัจจัยทั้งสองนี้แตกต่าง 'ภาพลวงตาร่างกาย-swap' จาก 'ออกจากร่างกายภาพลวงตา'
ที่ 'ภาพลวงตาของร่างกายไม่สามารถมองเห็นได้โดยตรง แต่รู้สึกว่าในสถานที่อยู่ด้านล่างของสนามในมุมมองของกล้องที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

) ในการทดลอง หลังผู้เข้าร่วมรับการกระตุ้นสัมผัส บนหลังของพวกเขาพร้อมกัน เช่นดูด้านหลังของตนเอง ร่างกายถูกแตะต้องโดยวัตถุที่ถ่ายจากระยะ 2 เมตร ( lenggenhager et al . , 2007 )ดังนั้น ในทางตรงกันข้ามกับ " ออกจากร่างมายา " ( ehrsson , 2007 ) , สัมผัสส่งมอบให้กับร่างกายโดยตรงมองเห็นจริงผู้เข้าร่วม และไม่มีการกระตุ้นภาพโดยตรงต่อกล้อง ในความเป็นจริง การตั้งค่านี้ผลในการกำหนดตนเองกับร่างกายของตัวเองแสดงภาพบุคคลในพื้นที่พิเศษ ( lenggenhager et al . , 2007 ) มากกว่าความรู้สึกที่มี" " ไม่จริง ร่างกายที่ตำแหน่งของกล้อง ( ehrsson , 2007 ) ในร่างกายสลับมายา " ( petkova & ehrsson , 2008 ) , เข้าร่วมประสบการณ์ร่างกายของหุ่นของตนเอง ในมายา , วิชาดู และสังเกตของหุ่นโดยตรงร่างกายที่สัมผัสผ่านหัวติดแสดง hmds ) ในการเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันกับการกระตุ้นสัมผัสใช้กับร่างกายจริงๆ( petkova & ehrsson , 2008 ) นอกจากนี้ ผู้เข้าร่วมร่างกายไม่ได้อยู่ภายในเขตของมุมมอง และไม่มีพื้นที่ในบริบทที่ร่างกายเทียมที่ถูกวางไว้ เหล่านี้สองปัจจัยแยกร่างกายสลับมายา " จาก " ออกจากร่างมายา "ซึ่งใน " " ไม่จริง ร่างกายไม่สามารถมองเห็นได้โดยตรง แต่รู้สึกว่าในตำแหน่งด้านล่างของมุมมองของกล้อง